Bloggang.com : ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง : “จิ้งจกทัก” จะมีภัยเชื่อได้จริงหรือไม่

“จิ้งจกทัก” จะมีภัยเชื่อได้จริงหรือไม่

วันนี้เรามีประเด็นความเชื่อโบราณเกี่ยวกับเสียงทักของจิ้งจกว่าเป็นการเตือนภัยว่าเป็นความจริงหรือไม่ จิ้งจกถือเป็นสัญลักษณ์แห่งความปลอดภัยอย่างหนึ่ง เพราะที่ไหนมีจิ้งจกชุกชุม ที่นั่นก็คือที่ที่มีอากาศบริสุทธิ์ ไม่มีการใช้สารพิษกันอย่างบ้าคลั่ง จิ้งจกเลยออกมาหาจับแมลงกินเป็นอาหารได้ นอกจากนี้สมัยก่อนถ้าได้ยินเสียงจิ้งจกทักแล้ว ก็ถือเป็นการเตือนให้ระวังตัวสำหรับผู้ถือโชคลาง ปัจจุบันคนเราคงลำบากขึ้นโลกแห่งการใช้พิษทำให้จิ้งจกไม่ค่อยมีให้เห็นกันตามเมืองใหญ่ๆแล้ว แล้วจะหาใครมาทักท้วงล่วงหน้าอย่างเจ้าจิ้งจกละทีนี้ เมื่อนึกการรณรงค์เพื่อความปลอดภัยในปัจจุบัน ในวันงานเทศกาลหยุดยาวต่างๆ ที่ทางรัฐบาลต้องการรณรงค์เพื่อลดอุบัติเหตุ มีทั้งการแจกของเปรี้ยวๆ พวกมะยม มะนาว ตั้งเต็นท์ให้แวะพักผ่อน ดื่มน้ำเย็น กาแฟ มียมบาลเดินเตร็ดเตร่อยู่ตามท้องถนน หรือแม้แต่การตั้งด่านตรวจหาระดับแอลกอฮอร์ในลมหายใจของคนขับรถ กลับทำให้หวนคิดถึงเจ้าจิ้งจกไม่ได้

ความเชื่อที่กลายเป็นเรื่องโบราณในยุคที่จิ้งจกขาดสารอาหารสูญพันธ์ไปหมด แต่สิ่งที่คนทำเพื่อความปลอดภัยสำหรับมนุษย์ด้วยกันเอง ก็ไม่เห็นว่าจะต่างอะไรมากนักกับการทักของจิ้งจก จะต่างบ้างก็ตรงที่มีใช้งบประมาณหลายล้านบาทสำหรับการรณรงค์ดังกล่าวซึ่งไม่เคยมีในอดีต ทำไมงบประมาณที่ได้จากภาษีเหล้า บุหรี่ จึงไม่ถูกนำไปสู่การพัฒนาประเทศอย่างแท้จริง แต่กลับถูกทุ่มมาสู่กิจกรรมต่างๆ ที่จะต่างอะไรกับการแย่งหน้าที่ของจิ้งจกที่ไม่มีราคาตัวหนึ่ง

ถ้าจะถามว่าใครอยากตายบ้าง ร้อยละ 99 คงไม่มีใครอยากตาย ที่เหลือคงเป็นพวกที่ได้แต่ตอบว่าอยากแต่ถ้าให้ทำอะไรเพื่อให้ตายจริงก็คงไม่กล้า แล้วทำไมคนเราถึงได้เสี่ยงทำอะไรที่จะทำให้ตัวเองถึงแก่ชีวิต คำตอบที่ได้ยินประจำคือเป็นเพราะความประมาท ไอ้เจ้าความประมาทนี้เองที่เป็นตัวการของทุกเรื่อง แต่ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจากอะไร ไม่มีใครจัดการกับมันได้ ในอดีตเสียงของจิ้งจกจึงเป็นสิ่งที่เราเลือกให้มันจัดการกับความประมาทนี้ พอไม่มีจิ้งจกอีกแล้ว เราจะทำอย่างไร ถึงเวลาหรือยังที่เราจะยอมรับว่าแท้จริงความประมาทที่เกิดขึ้นทั้งหลายนั้นเกิดจากตัวเรา เกิดจากจิต ความคิด สมาธิ ที่เรามักจะลืมจริงๆ หรือแกล้งลืม ว่าเราทุกคนต่างก็อยากมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข ความปลอดภัย ดังนั้นก็ลองคิดกันดูนะคะว่า เราจะอยู่อย่างไรให้มีความสุขและความปลอดภัยได้ตลอดเวลา การดำรงชีวิตอยู่แบบยอมรับว่าเรากำลังเผชิญความเสี่ยงตลอดเวลา ต้องรู้ตัวเอง เตือนตัวเองทุกครั้งที่จะทำอะไร เราจะได้ไม่ต้องรอเสียงทักจากจิ้งจกตัวไหนอีกต่อไป

โดย ผศ.ดร.ปวีณา มีประดิษฐ์

Create Date : 14 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 14 พฤศจิกายน 2551 20:32:14 น.

0 comments

Counter : 834 Pageviews.