Bloggang.com : ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง : หมี่กรอบช่างรังวัด

หมี่กรอบช่างรังวัด

หมี่ขายดี มีรายได้ไม่ต่ำกว่าแสน
พนักงานบริษัทเอกชนถือเป็นจุดเริ่มต้นการทำงานของหลายๆคน แต่มักไม่ใช่อาชีพสุดท้าย
ของทุกคนเช่นเดียวกับคุณณัฐธัญ กุหลาบซ้อน เจ้าของกิจการหมี่กรอบช่างรังวัด
สินค้าโอท็อปห้าดาวของจังหวัดสมุทรสาคร ที่มาลงตัวกับอาชีพทำหมี่กรอบขาย
ซึ่งความตั้งใจแรกจะทำเป็นเพียงอาชีพเสริมแต่กลับเป็นอาชีพที่สร้างรายได้เลี้ยงครอบครัว
แถมด้วยการปลดหนี้เรือนแสนได้ภายในเวลาเพียงหนึ่งเดือน

ภาวะหนี้สินประกอบกับรายได้จากงานรับตัดเสื้อที่ทำอยู่เริ่มลดลง อันเนื่องมาจากภาวะเศรษฐกิจ
ที่ย่ำแย่ ทำให้ต้องมองหาอาชีพเสริม ช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ดี บ้านติดแบงค์ใกล้โดนยึด
เราก็มองหาว่าจะทำอะไรดี ตอนนั้นคิดไม่ออกเลยชวนแฟนขับรถไปเที่ยวจังหวัดกาญจนบุรี
ที่เมืองกาญจน์มีคนทำหมี่กรอบขายอยู่เจ้าหนึ่ง ขายดีมาก ขนาดคนซื้อต้องยืนเข้าแถวรอซื้อกัน
ยาวเหยียด ทำไม่ทันขายกัน เราก็แปลกใจว่ามันอร่อยตรงไหน หมี่กรอบมันเป็นอาหารพื้น ๆ
หาซื้อได้ในตลาดทั่วไป ราคาถุงละ 10 บาท แต่เราก็ไปต่อแถวซื้อของเขานะ
กล่องละ 40 บาท พอกินแล้วอร่อยมาก เคี้ยวเพลินดี จึงเกิดความรู้สึกว่าอยากทำบ้าง
แต่เราไม่มีสูตร ไม่เคยมีความรู้ ไม่เคยเรียนมาทางด้านอาหารเลย ก็กลับไปอีกกลับไปถามพี่
เขาว่า หมี่กรอบของเขาใส่อะไรบ้าง พี่เขาก็บอกว่าจะมาหลอกถามสูตรใช่ไหม ไม่บอกหรอก
แต่จะบอกว่ามีส่วนผสมอะไรบ้าง เขาบอกว่าใส่อะไรบ้าง แต่อัตราส่วนไม่บอก

กลับมาถึงบ้านเอาเลยที่จดมาเอามาลองทำเลย ทำแล้วทิ้งหมดไม่อร่อยเหมือนเขา ขนาดใส่ส่วน
ผสมทุกอย่างเหมือนเขาแล้ว ทำออกมาบางทีกรอบแต่ไม่อร่อย บางทีอร่อยแต่ไม่กรอบ
เพราะว่าสูตรมันไม่ลงตัว ลองอยู่นานมาก หมดหมี่หมดไปเป็นคันรถสิบล้อได้
เพราะพี่เป็นคนที่แบบว่าบ้าทำอะไรก็ต้องทำให้ได้ ตอนที่ทำงานบริษัทอยู่ แฟนเขาบอกว่าอย่า
ลาออกเลย ลาออกทำไมเงินเดือนก็ดี สวัสดิการก็ดี จะไปเรียนตัดเสื้อทำไม
เราก็จะไปเรียนให้ได้ หลังจากลองสูตรอยู่นานจนเอาล่ะ ทำได้แล้ว แต่ไม่รู้จะขายที่ไหน
พื้นฐานเราไม่มี ไม่เคยเป็นแม่ค้า ก็กลับไปที่กาญจน์อีกปรากฎว่าร้านที่เราไปดูเขาไม่ขายแล้ว
ร้านนี้ปกติเขาจะขายเป็นแผงเช่าอยู่หน้าร้านอาหาร เราก็ไปขอเจ้าของร้านอาหารว่า
เราประสบปัญหาสภาวะเศรษฐกิจอยากจะมาขอโอกาสมาขายหมี่กรอบหน้าร้านพี่ แล้วให้หัก
เปอร์เซ็นต์เหมือนที่ร้านเก่าที่เคยขายก็ได้ แต่เขาบอกว่าหมี่กรอบมันทำง่ายๆเขาจะทำขายเอง
เราก็โอเค ตรงนี้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เราก็ไปเที่ยวที่ชะอำ ไปเจอร้านของฝากขนมหม้อแกง
ร้านแม่กิมลั้ง ที่นี่จะเน้นหม้อแกง ไม่มีหมี่กรอบ เราก็ลองเข้าไปคุยกับเจ้าของร้านเขาดู
แต่ว่าก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะให้นะ คุณเมาท์เจ้าของร้านเป็นคนน่ารักมากเลย
เขาก็ให้โอกาสเราไปขาย ตอนที่ได้ไปขายเราก็ยังทำร้านรับตัดเสื้ออยู่ จะว่างแค่เสาร์-อาทิตย์

เราก็คิดว่ามันต้องดีแน่ๆ เลย เพราะว่าที่นั้นคนแวะซื้อขนมกันเยอะมาก
ผลที่ออกมาวันแรกที่ไปขายมีคนเข้าร้านเป็นพัน แต่เราขายได้แค่ 12 กล่องเอง
คนเดินเข้ามาก็จะไปซื้อขนมหม้อแกงจะไม่สนใจเราเลยทั้งๆ ที่เราตั้งอยู่หน้าร้านและก็มาผัดโชว์
ด้วยนะ คือ ลูกค้าเขาไม่ได้ชิมเลยยังไม่รู้รสชาติว่าเป็นอย่างไร แต่ก็มีลูกค้าอยู่คนไม่ได้ตั้งใจ
จะชิมหรอก เขาคงสงสารเราไม่มีใครมาชิม พอเขาชิมแล้วเขาก็เดินกลับมาซื้อไป 6 กล่อง
เราก็ไม่ท้อนะแต่ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว เพราะว่ายังไม่มีใครรู้จักเราและมันเป็นสินค้าที่ดู
ไม่น่าสนใจ ก็ไปขายเรื่อยๆ อาทิตย์เว้นอาทิตย์ ขายอยู่ประมาณ 3 เดือน ก็เริ่มมีลูกค้าประจำ
ขายได้อย่างน้อย 70-100 กล่อง ยอดขายก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ ขายอยู่ประมาณ 6 เดือน
เราก็ไปออกงานที่เกษตร กำแพงแสน ตอนนั้นเราก็ลองไปขายดูว่าจะขายได้ไหม
งานเขามีทั้งหมด 5 วัน ค่าเช่าบูธตอนนั้น 5,000 บาท ผลปรากฎว่าคนเข้าคิวซื้อเลย
ขายได้วันหนึ่งประมาณ 5,000-6,000 บาท มันก็ดีมากกว่ารับตัดเสื้อหลายเท่าแล้ว
เราก็ไปออกงานอีกเรื่อยๆ ยอดขายต่องานก็เพิ่มขึ้นตลอด ส่วนที่มาของชื่อ หมี่กรอบช่างรังวัด
ได้มาจากแฟนที่เคยรับราชการเป็นช่างรังวัดอยู่การไฟฟ้าแต่ตอนนี้ออกมาช่วยกันทำหมี่กรอบขาย
ถึงการขายหมี่กรอบจะไม่ได้เป็นอาชีพที่มีหน้าตาแต่เราก็ภูมิใจที่มีกิจการของเราเอง

ตอนที่ออกขายตามงานต่าง ๆ เราก็จะทำสติกเกอร์ชื่อร้านและเบอร์โทรติดไว้
เผื่อให้ลูกค้าโทรมาสั่งได้ ปรากฎว่ามีคนโทรมาถามกันตลอดว่าเราอยู่ที่ไหน อร่อยมากเลย
อยากกินอีก ไปซื้อที่ไหน ก็บอกว่าเรายังไม่มีตัวแทนจำหน่าย และยังไม่มีวางขายที่ไหน
ต้องมาซื้อกะทุ่มแบนบ้านเราที่เดียว พอสักหนึ่งปี ลูกค้าก็เริ่มเยอะขึ้น ก็มีร้านขายของฝากต่างๆ
ติดต่อเข้ามาอยากให้เราส่งของให้ โดยเงื่อนไขการขายเราก็เป็นแบบขายเงินสด ไม่รับคืนสินค้า
ไม่มีการวางบิล ไม่มีเครดิต เพราะเราไม่มีคนตามวิ่งตรงนี้ แต่เราส่งของให้ คุณไม่ต้องสั่งจำนวน
มากเราก็ส่งให้ ตอนนี้เรามียอดสั่งซื้อประจำจากร้านค้าต่างๆ วันละ 200 กล่อง
ซึ่งถือว่าเป็นรายได้ที่ดีและแน่นอน

เงินทุนหมุนเวียนปัจจัยสำคัญของธุรกิจ ลักษณะการทำงานของเราจะเป็นแบบกลุ่มแม่บ้าน
มาช่วยกันทำ แต่ละคนลงทุนกันมาเท่า ๆ กัน
ขายได้เท่าไหร่หักต้นทุนแล้วแบ่งกันไปเลยทำให้เราไม่ต้องไปก็เงินแบงค์มาทำ

เราจะมีคนทำหลัก ๆ อยู่ประมาณ 5-6 คน แต่ถ้าช่วงไหนมีออเดอร์เยอะก็ตามกันมาช่วยได้
อย่างตอนที่ไปออกงานโอท็อปซิตี้ที่เมืองทองธานีเมื่อปลายปีผ่านมา ขายดีมาก
ขายได้วันละหลายหมื่นบาท ลูกค้ามารอซื้อตั้งแต่ยังไม่เปิดบูธ
เริ่มทำของกันตั้งแต่ 6 โมงเช้าถึงตีสอง ขายถึงบ่ายสองโมงเช้าก็หมดแล้ว

รางวัลโอท็อป 5 ดาว รับประกันคุณภาพ เราเข้าประกวดครั้งแรกปี 46
ครั้งนั้นเรายังได้แค่ 3 ดาว เพราะตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าเขามีมาตรฐานอะไร จนมาปีนี้
เราก็ดำเนินการเรื่องของเลขทะเบียนจากองค์การอาหารและยา (อย.)
มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน (มผช.) และขอเครื่องหมายรับรองจากกระทรวงสาธารณสุข
ปีนี้เราก็เลยได้รับรางวัลโอท็อป 5 ดาวค่ะ

ในอนาคตมีคิดไว้ว่าจะขยายตลาดในต่างจังหวัด เรามองไว้ว่าที่หาดใหญ่ เชียงใหม่และขอนแก่น
แต่ยังติดเรื่องการขนส่งว่าจะขนส่งอย่างไร กำลังศึกษาอยู่ว่าส่งทางไหนแล้วสินค้าแตกหักเสียหาย
น้อยที่สุด จริง ๆ แล้วเราอยากโตแบบช้า ๆ แต่มั่นคงมากกว่า เพราะเราเห็นมาหลายกลุ่มแล้ว
ที่นำสินค้าไปขึ้นห้างหรือขายในซุปเปอร์สโตร์ใหญ่ ๆ ในขณะที่ยังไม่มีความพร้อมเรื่องทุน
บรรจุภัณฑ์ การตลาด ฯลฯ พอสินค้าพื้นบ้านแบบเราไปตั้งคู่กับแบรนด์ดัง ๆ คนก็ไม่หยิบ
ไม่มองของเราทั้งๆที่คุณภาพเราดีกว่า อร่อยกว่า แต่ว่าเขาก็ไม่ซื้อ ทำให้ขาดทุนไปก็มี

สำหรับคนที่อยากเริ่มทำธุรกิจส่วนตัวขอให้ตั้งใจจริง มันต้องมีวันของเรา
ก่อนอื่นเราต้องพยายามยืนให้ได้ด้วยตนเอง ไม่ใช่คิดจะไปพึ่งคนอื่นหรือรอหน่วยงานไหนมาช่วย
ต้องค้นหาตัวเองให้เจอก่อน ว่าสิ่งที่จะทำมันใช่หรือยัง
แล้วต้องยอมรับความจริงด้วยว่าสิ่งที่ทำสมมุติว่าทำของกิน ทำออกมาแล้วมันอร่อยจริงไหม
ไม่ใช่เข้าข้างตัวเองเห็นว่าตัวเองอร่อยแล้วคนอื่นปากไม่ถึงเอง ต้องให้คนหลาย ๆ คนลองชิม
ถ้าเรามั่นใจแล้วทำเลย คุณอาจจะต้องใช้ความอดทนในการค้นหาว่าจะทำให้มันอร่อย
คุณอาจเริ่มด้วยการฝึก ฝึกทำทุกวันแล้วจดว่าวันนี้ใส่อะไรไปเท่าไหร่แล้วลองบวกหรือ
ลบเครื่องปรุงไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะคงที่ การเริ่มมันยากแต่พอทำไปแล้ว เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเรื่อยๆ
อย่างที่พี่เคยประสบมา กว่าเราจะได้มาถึงจุดนี้ต้องใช้เวลานานพอสมควร

ส่วนผสมหมี่กรอบช่างรังวัด
1. เส้นหมี่ 30%
2. ไข่เค็ม 15%
3. ซอสพริก 14%
4. น้ำตาล 10%
5. น้ำมันปาล์ม 10%
6. หอมใหญ่ 10%
7. มะนาว 8%
8. หอมแดง 3%

ขั้นตอนการทำ
1. นำส่วนผสมตั้งแต่ข้อ 2-8 มากวนในกระทะใช้ไฟกลาง หมั่นคน
กวนจนเหนียวได้ที่แล้วลดไฟลง
2. แบ่งหมี่เป็นก้อน ๆ ทอดในน้ำมันเดือด ใส่หมี่ลงไปแล้วตักขึ้นทันที
3. นำหมี่ที่ทอดและสะเด็ดน้ำมันแล้วไปผัดกับน้ำที่กวนไว้ในข้อหนึ่ง ผัดให้เข้ากันสักครู่
พักให้เย็นลง นำมาบรรจุลงกล่องพร้อมขาย

วิธีการรับประทานให้อร่อยยิ่งขึ้น
นำไปอบในเตาไมโครเวฟ ไฟปานกลาง ประมาณ 45 วินาที
หมี่กรอบจะร้อนเหมือนเพิ่งออกจากเตาหรือรับประทานหมี่กรอบกับเครื่องเคียง อาทิ ถั่วงอก
ใบกุ่ยช่าย กระเทียมดอง

วิธีการเก็บรักษา เก็บในตู้เย็นอยู่ได้นาน 6 เดือน อยู่ข้างนอกเก็บได้ 1 เดือน

ข้อมูลธุรกิจ ชื่อตราสินค้า หมี่กรอบช่างรังวัด

เจ้าของกิจการ คุณณัฐธัญ กุหลาบซ้อน
ทุนเริ่มต้น 7,000 บาท
ระยะเวลาคืนทุน 1 เดือน
ราคาขาย กล่องเล็ก 35 บาท กล่องใหญ่ 70 บาท
จุดเด่นของสินค้า หมี่กรอบปรุงรส หอม กรอบ สูตรโบราณ

ที่มา : นิตยสารตั้งตัว ฉบับรวยอร่อย

เนื้อหาอื่นที่เกี่ยวข้อง
หมี่กรอบ กรอบเค็ม สร้างงานด้วยการอนุรักษ์

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2552

Last Update : 18 มีนาคม 2554 13:45:07 น.

6 comments

Counter : 11615 Pageviews.