ชื่อร้าน : Jaspa's Soho
รายการอาหาร : Western Fusion
ที่ตั้งร้าน : Shama Soho, 9-11 Staunton Street, Central, Hongkong
พิกัด GPS : 22° 17' 0.52" N 114° 8' 49.57" E

อิชั้นไม่ได้ท่องราตรีมาเป็นเวลานานมาก หลายเดือนเลยนะ มันเบื่อ ๆ อยาก ๆ น่ะค่ะ จนมาวันหนึ่ง คุยกับมิตสึเพื่อนสาวชาวญี่ปุ่นที่ทำงานด้วยเรื่องนั้นเรื่องนี้ นึกยังไงไม่รู้เอ่ยปากถามเธอไปว่า "ยูชอบเที่ยวกลางคืนมั้ย" เพื่อนสาวยกสองมือกำหมัดแนบอก ประมาณว่าชอบมากน่ะแหละ อิชั้นเลยเอ่ยปากชวนแบบหลวม ๆ ว่า

"งั้นวันไหนว่าง ๆ เราไปเที่ยวกันนะ ชวนลีมี่ (เพื่อนร่วมงานชาวเกาหลี) ไปด้วย"


แล้ววันไหนว่าง ๆ ที่ว่าก็คือคืนวันศุกร์ที่ผ่านมานั่นเอง ลีมี่ส่งอีเมลชักชวนเพื่อน ๆ ผู้หญิงในบริษัทอีกหลายคนรวมถึงโจ (เพื่อนชาวเกาหลีอีกคนนึง) เธอว่าเป็น Girls Night Out เป็นการกันไว้ก่อนไม่ให้สาว ๆ ทั้งหลายชวนหนุ่ม ๆ ที่ทำงานหรือหนุ่มข้างตัวมาด้วย


โจชอบถ่ายรูปค่ะ เธอเริ่มสนใจถ่ายรูปเมื่อไม่นาน โจมาเห็นรูปที่อิชั้นถ่ายไว้ในงานปาร์ตี้วันคริสต์มาสของบริษัทซึ่งอิชั้นหอบหิ้ว 7D ไป ส่วนโจใช้ Sony อะไรซักอย่าง พอเราสองคนเอารูปที่ถ่ายไปมาส่งต่อให้เพื่อน ๆ ในออฟฟิศดู โจถึงกับงง


"ยูถ่ายยังไงอ่ะ ร้านออกจะมืด ชั้นไม่เห็นยูใช้แฟลช แต่ทำไมรูปยูดีกว่าของชั้นเยอะเลย" อิชั้นต้องรีบบอกว่า "กล้องดีน่ะ"


หลังจากนั้นอิชั้นไปเจอและซื้อนิตยสารเกี่ยวกับการถ่ายภาพเล่มนึง ราคาไม่กี่สิบเหรียญเอง ขนาดเหมาะมือ น้ำหนักเบา แถมเนื้อหาข้างในก็ดีดี๊ บอกเราหมดว่า รูปแบบไหนต้องตั้งค่าอะไรเท่าไหร่






นั่งอ่านนิตยสารดังกล่าวอยู่ได้แค่วันเดียวก็นึกถึงโจขึ้นมาว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับเธอ เลยกลับไปซื้อมาอีกหนึ่งเล่มเพื่อเอาไปฝาก โจรับของด้วยอาการงงมาก ขอบอกขอบใจแล้วบอกว่า "เราสองคนน่าจะหาโอกาสไปกินข้าวหรือทำอะไรกันนอกรอบนอกที่ทำงานบ้างเนอะ" หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่ได้มีโอกาสพูดคุยกันอีก (เราสองคนอยู่คนละแผนก)


ใกล้จะถึงวันนัดไม่มีสาว ๆ คนไหนตอบอีเมลหรือตกปากรับคำว่าจะไปกับเราสักคน แม้แต่โจ (กร๊ากกกส์) อิชั้นเริ่มหวั่น ๆ ว่าสงสัยคงจะต้องไปกันแค่ 3 คนละมังหว่า


คุยกับลีมี่ว่า "ชั้นควรจะไปเอ่ยปากชวนโจด้วยตัวเองมั้ยเนี่ย" แล้วก็เล่าให้ลีมี่ฟังว่าโจเคยพูดอะไรกับอิชั้นไว้


ลีมี่รีบบอกว่า "ยูไม่ต้องไปเทคคำพูดของคนเกาหลีซีเรียสลี่นะ (ภาษาอะไรของอิชั้นเนี่ย อิอิ) พวกเราเป็นแบบนี้แหละ เวลาเราพูดน่ะ เราไม่ได้หมายความตามนั้นจริง ๆ หรอก เราแค่พูดตามมารยาท"




โจ สาวน้อยที่อิชั้นกำลังนินทาออกอากาศ


กระเหรี่ยงไทยขำกลิ้ง "อ้าวเหรอ ? ชั้นก็นึกว่าโจอยากไปกินข้าวกับชั้น กร๊ากกกส์"


จนถึงวันศุกร์ โจกับมาร์กาเร็ตก็ตกปากรับคำหลวมตัวไปกับเราจนได้ อิชั้นจองโต๊ะไว้ที่ Jaspa's สาขาโซโหตอนทุ่มตรง พนักงานแจ้งว่าโต๊ะว่างถึงสามทุ่มเท่านั้นนะ


กว่าจะรวมตัวหลังเลิกงาน (ทุ่มกว่า ๆ) กว่าจะเดินจากที่ทำงานซึ่งอยู่เซ็นทรัลไปถึงโซโหก็ทุ่มครึ่งแล้ว กว่าจะสั่ง กว่าจะเสิร์ฟ มีเวลากิน-ดื่มกันแค่ชั่วโมงเดียวค่ะ มาดูภาพกันเลยว่าสั่งอะไรกันไปบ้าง






บนโต๊ะมีโคมเทียนเล็ก ๆ เพิ่มความโรแมนติก แต่เปลืองเนื้อที่เป็นบ้า





บรรยากาศภายในร้าน ตอนถ่ายเห็นแล้วว่าแสงมันแปลก ๆ แต่ตั้งค่ากล้องไว้แล้วขี้เกียจเปลี่ยน คืนนี้ใช้เฉพาะโหมด M






ทุกคนเริ่มด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันหมด อิชั้นเลือกเครื่องดื่มเบา ๆ อย่างไวน์แดง วันนี้ตั้งใจกับการถ่ายรูปมาก กลัวเมาแล้วมือสั่น






โจเล่าให้พวกเราฟังว่า งานเธอยุ่งมาก ๆ เลิกงานห้าทุ่มเที่ยงคืนทุกวัน เห็นโจแล้วนึกถึงที่คนไทยชอบพูดว่า "ทำงานจนหัวฟู"






Pina Colada ของโจ






มาร์กาเร็ตสาวจีนที่ไปโตไปเรียนที่ออสเตรเลีย เธอพูดจีนกวางตุ้งไม่คล่องเพราะเป็นภาษาที่สอง เธอเล่าให้ฟังว่างานเธอก็ยุ่งไม่น้อย สัปดาห์ที่แล้วเธอต้องตอบอีเมลจากสมาชิกของเว็บไซต์เราถึง 300 ฉบับ สัปดาห์นี้น้อยหน่อยแค่สองร้อย ทุกคนกรีดร้องกันหมด โดยเฉพาะอิชั้น สัปดาห์นี้มีอีเมลจากสมาชิกแค่ 4-5 ฉบับเท่านั้น (ส่วนใหญ่มาโพสต์ถามกันตรงหน้าแฟนเพจ facebook กันหมด)






โมฮีโตของมาร์กาเร็ต






ลีมี่สาวเกาหลี อิชั้นมีรูปเธอลงบล็อกบ่อย ๆ หลัง ๆ เราสองคนไม่ค่อยได้เจอกัน เพราะวันทำงานไม่ค่อยตรงกัน






สาวสวยสั่ง Sangria อิชั้นขอชิมไปหนึ่งอึก (หน้าด้านเนอะ) โอ้ น้อง ๆ Long Island Iced Tea เลยนะเนี่ย







มิตสึสาวญี่ปุ่น






มิตสึจิบกินเนสแล้วก็รื้อฟื้นความหลังเมื่อครั้งเป็นนักเรียนลอนดอนอย่างสนุกสนาน







ตอนสั่งอาหาร ตกลงกันว่าสั่งคนละอย่างแล้วมาแชร์กัน อิชั้นฝากเพื่อน ๆ (ความจริงคือน้อง ๆ) สั่งให้ด้วยเพราะมัวสาละวนกับการถ่ายรูป จานแรกที่มาเสิร์ฟคือ ยำเนื้อย่างสไตล์ไทย Thai Beef Salad ซึ่งโดนเค้าปรับเปลี่ยนจนไม่เหลือความเป็นไทย แต่อร่อยดีนะ เป็นยำไทยที่รสชาติไม่ถึงสำหรับลิ้นคนไทยอย่างอิชั้น แต่เป็นสลัดฝรั่งที่รสชาติจัดจ้านมาก ๆ อิชั้นชอบมากค่ะ จกหลายรอบเลย







ได้ยินมาร์กาเร็ตถามไถ่ว่าเธออยากสั่งพิซซ่าจะได้ไหม อิชั้นรีบตอบว่าสั่งเลย อยากกินมาหลายอาทิตย์แล้ว หลัง ๆ คุณสามีไดเอต พิซซ่านี่หยุดสั่งหยุดกินเด็ดขาด ไอ้เราเลยอดไปด้วย เพราะพิซซ่าเนี่ยมันกินคนเดียวไม่ได้ไง ถาดเล็กก็ยังใหญ่น่ะ






Pepperoni Pizza หยิบกันหนุบหนับด้วยความหิว มาร์กาเร็ตช่วยอิชั้นโพสหยิบช้า ๆ ทำเป็นชีสเยิ้ม







Mexican Quesadillas เป็นตอตีย่าห่อด้วยไก่สไปซี่ ชีส ซาลซ่า และซาวเออร์ครีม







เสิร์ฟมาแค่ 2 ชิ้น แบ่งกันไม่ลงตัวเพราะไปกัน 5 คน เลยไม่มีใครกล้ากิน สุดท้ายสาวเล็บฟ้าซึ่งเป็นคนสั่งต้องออกโรงเปิดซิง







มิตสึสั่ง Jaspas Chicken Fajita







มาพร้อมกับจานข้างบนคือแผ่นตอตียา ซาวเออร์ครีม ซาลซ่า และกัวคาโมเล่



นั่งกินนั่งเมาท์กันได้ชั่วโมงกว่า ๆ จนสามทุ่มเป๊ง พนักงานก็นำบิลมาเรียกเก็บเงินหรือมาทวงโต๊ะคืนทันที ตรงเวลาดีจริง ๆ มื้อนี้หมดไปพันนิด ๆ ค่ะ หารกันคนละสองร้อยกว่าเหรียญ ถูกเลยนะ เพราะทุกคนดื่มแอลกอฮอล์หมด อาหารอร่อยค่ะ พนักงานน่ารัก ใช้ได้เลย






เราเดินกลับไปเซ็นทรัล จะไป Lan Kwai Fong กันต่อ






สี่สาวเดินจับคู่คุยกันกระหนุงกระหนิง กระเหรี่ยงไทยเก็บภาพอย่างเดียว






เดินผ่านบาร์ ฝรั่งเพียบทั้งชายหญิง ย่านนี้เนี่ยเรียกว่าเป็นอาณาเขตของ Expats จริง ๆ







จุดหมายต่อมาของเราอยู่ที่บาร์ Insomnia อิชั้นชอบแบนด์ของที่นี่







นักร้องอัธยาศัยดีทั้งคู่ค่ะ







อีกสักภาพ







แยกย้ายกันกลับเมื่อตอนเที่ยงคืน เพราะคนนั้นต้องไปงานวันเกิดเพื่อนต่อบ้าง คนนี้ต้องกลับไปทำงานต่อบ้าง ทว่าราตรีนี้ยังอีกยาวไกลสำหรับหนุ่มสาวย่านนั้น บางคนเพิ่งจะเดินขึ้นเขามา (ย่าน Lan Kwai Fong จะเป็นเนินเขา) ขณะที่เราเดินลงเขาสวนไป






ลากันไปด้วยภาพนักดนตรีเปิดหมวก พบกันใหม่บล็อกหน้า สวัสดีค่ะ