Bloggang.com : unwell : ร่องรอยของวันวาน

ร่องรอยของวันวาน

รู้สึกผิดมหาศาลที่ทิ้ง blog ร้างจนเกือบจะสนิมขึ้นไปหมดแล้ว

คำว่าไม่มีเวลา คงใช้ไม่ได้ ถ้าจะบอกว่าทุกคนมีเวลาเท่ากัน แล้วแต่จะ "แบ่ง" ไปให้กับใครและอะไร แต่ฉันก็อยากใช้คำว่า ไม่มีเวลา อยู่ดี และถ้าเป็นไปได้ อยากให้โลกนี้มีสักวันละ 48 ชั่วโมง เผื่อจะทำอะไรที่อยากทำได้มากกว่านี้

บ่นมาซะยืด เอาเป็นว่า ไหน ๆ ก็ขึ้นปีใหม่แล้ว (แหะ ๆ ผ่านไปกี่วันแล้วเนี่ย) ขอแทรก blog เที่ยวญี่ปุ่นที่เค็มปี๋ไปแล้วด้วยบันทึกถึงช่วงเวลาสำคัญ ๆ ในช่วง 1 ปีที่ผ่านมาก็แล้วกัน

ตั้งใจจะเขียนตั้งแต่ก่อนปีใหม่ แต่ก็...อ่า...ไม่ทันแล้ว

1 ปีที่ผ่านไป ทิ้งร่องรอยอะไรไว้บ้าง นอกจากรอย...บนใบหน้าที่เพิ่มขึ้น

เซอร์พร้ายยยยยยยยซ์

ก่อนอื่นต้องบอกว่ารู้สึก surprise และดีใจมาก ๆ ที่ได้รับของขวัญและการ์ดปีใหม่จากเพื่อน bloggang เพราะไม่เคยคิดว่า เพื่อนในอินเตอร์เน็ต จะกลายเป็นเพื่อนกันได้จริง ๆ

ที่ผ่านมาการเล่น blog ของเราเหมือนการทดลองเล่นไปตามกระแส บวกกับพยายามสร้างประสบการณ์ใหม่ ๆ ในโลกอินเตอร์เน็ต ปีที่แล้วเป็นปีแรกของการเข้าร่วมเป็นสมาชิก bloggang อีกไม่กี่เดือนก็จะครบปี วันเวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ (สายตาเริ่มฝ้าฟาง)

หลายเหตุการณ์จาก bloggang ทำให้รู้สึกประหลาดใจและรู้สึกดี ๆ ว่าจะเป็นโครงการ LIF ที่ทำให้เรากลับมาตื่นตัวกับหนังสือและตื่นเต้นกับการส่งของทางไปรษณีย์อีกครั้ง (ลุ้นว่าจะไปถึงหรือจะมาถึงมั้ย สภาพหนังสือจะเป็นยังไง)

หนังสือธรรมะดี ๆ จากพี่สะเทื้อน ก็เป้นสิ่งที่คอยเตือนถึงภารกิจที่เราติดค้างในใจ และติดค้างไว้กับแม่

รวมถึงการ์ดและของขวัญปีใหม่ที่ได้จากเพื่อน bloggang ไม่ว่าจะเป็นคุณสายลมอิสระ คุณ piccy เรนโกะจัง คุณแพนด้ามหาภัย รวมทั้งคนที่ตั้งใจจะส่งการ์ดมาให้อย่างคุณ LMJ และคุณแฮมสเตอร์ ต้องขอบคุณมาก ๆ และขออภัยที่ไม่ได้ส่งที่อยู่ไปให้นะคะ

เพราะเพิ่งได้ check ข้อความเมื่อไม่กี่วันมานี้

สำหรับเรา ไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้ใครเลย

(แง ไว้ปีหน้านะ ปีนี้ไม่ทันอะ) แต่ยังไงก็ขอให้ทุกคนมีความสุขมาก ๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจในปีนี้นะคะ

(Almost) No Vote
โหวตไม่ครบ 100% เลยสำหรับ blog vote จำได้ว่าโหวตไปแค่ครึ่งเดียว อีกครึ่งนึงตั้งใจจะมาโหวตให้ตอนใกล้ปีใหม่ แต่ก็พลาด เสียดายสิทธิที่พึงมีพึงได้สุด ๆ ฮือ ๆ ยังไงก็ขอแสดงความยินดีกับทุก ๆ คนที่ได้รางวัลเน้อ

ลาภอันประเสริฐ
คือการปลอดจากโรคภัยไข้เจ็บจริง ๆ ปีนี้ฉันได้ตระหนักถึงสัจธรรมข้อนี้ เพราะเป็นปีที่ป่วยบ่อย + ป่วยหนักจนต้อง admit 1 ครั้ง ช่วงที่ admit เป็นช่วงที่ทรมานจริง ๆ ทั้งทรมานกายและทรมานกับความเบื่อที่ต้องนอนเฉย ๆ อยู่บนเตียง

หนึ่งใน New Year resolution ของฉันปีนี้จึงมีเรื่องของสุขภาพรวมอยู่ด้วย ตั้งใจว่าจะเริ่มออกกำลังกายจริงจังซะที เริ่มตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป สาธุ

เรียนโทแล้วได้อะไร
ปีที่แล้วเป็นปีที่ฉันกระเสือกกระสนทำ IS จนจบโทมาได้ เสียดายที่แม่ไม่มีโอกาสได้เห็น....วันที่ฉันรับปริญญาอีกครั้ง ที่เดิมแต่คนละคณะ

ส่วนตัวไม่ได้รู้สึกดีใจอะไรมากมาย (ไม่เหมือนตอนจบตรี) แค่โล่งใจมากกว่าว่าจบซะที จะได้ไปเที่ยวเล่นได้ตามประสา

ถ้าจะดีใจอยู่บ้าง คงดีใจและแปลกใจที่เพื่อน ๆ และนาย ๆ ให้ความสำคัญ ถึงกับเลี้ยงฉลองให้ พี่บางคนก็ซื้อของขวัญให้ เพื่อนข้าง ๆ ยังงง และแซวว่าให้ไปเรียนใหม่ จะได้กินของอร่อย ๆ แบบนี้อีก

ฉันเดาเอาว่า ที่ทุกคนดีใจ เพราะจากนี้เด็กเวรนี่จะได้ไม่เบียดบังเวลางาน กระดาษและ printer ของ office อีก (แหะ ๆ)

ธันวาคม...เดือนแห่งการจากลา
เรนโกะจังส่งหนังสือเล่มนี้มาให้เป็นของขวัญปีใหม่

ร่องรอยของความรู้สึก บทบันทึกถึงท์ซึนามิโดยผู้มาเยือน

ได้เล่มนี้เป็นของขวัญปีใหม่จาก renton (จุ๊บ จุ๊บ) เป็นหนังสือที่ระลึก ไม่มีจำหน่าย เป็นบทบันทึกของคุณปราบดา หยุ่น ที่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมผู้ประสบภัยที่บ้านน้ำเค็ม ในงานรำลึกท์ซึนามิ เมื่อเหตุการณ์ร้ายผ่านไปได้ 8 เดือน

8 เดือน...ถ้าเป็นแต่ก่อนคงไม่รู้ว่า ระยะเวลาเท่านี้ เพียงพอหรือยังกับการทำใจ สำหรับใครสักคนที่ต้องสูญเสียคนที่เรารัก โดยเฉพาะคนในครอบครัว

แต่ฉันก็ได้เข้าใจมากขึ้นหลังจากที่ฉันเสียแม่ไปเมื่อ 1 ปีถัดจากเหตุการณ์ท์ซึนามิ 16 ธ.ค. 2548 ถึงวันนี้ผ่านไป 1 ปี กับอีก 1 เดือนกว่า ฉันยังคิดถึงแม่ทุกวัน และบางครั้งยังคิดว่าฝันไปหรือเปล่า ตื่นมาแม่อาจจะยังอยู่ กำลังทำข้าวเช้าให้เรากินอยู่ในครัวข้างล่าง...

หนังสือเล่มนี้ ส่วนหนึ่งเป็นบทบันทึกให้เราระลึกถึงเหตุการณ์ร้าย ๆ ครั้งนั้น รวมทั้งความรู้สึกของผู้ที่สูญเสีย แต่อีกนัยหนึ่ง ก็ตอกย้ำสัจธรรมที่ว่า ความไม่แน่นอนคือสิ่งที่เที่ยงแท้จริง ๆ สิ่งที่ให้คุณประโยชน์มหาศาลอย่างท้องทะเล วันหนึ่งก็สามารถพรากสิ่งที่เรารักมากที่สุดไปได้

วันครบรอบแม่จากไปปีนี้ ครอบครัวฉันทำบุญมากมาย สำหรับพวกเราแล้ว การทำบุญและปฏิบัติธรรม เป็นสิ่งเดียวที่เรารู้สึกว่าสามารถเชื่อมโยงพวกเรากับแม่ได้ เพราะเป็นสิ่งที่แม่ปฏิบัติ และอยากให้เราได้เข้าถึงมาตลอดชีวิตของแม่

แม่อยากให้น้องชายฉันบวชเณรหรือบวชพระมานานมาก น้องชายฉันก็เกี่ยงแล้วเกี่ยงอีก รอปิดเทอมหน้าบ้าง รอเรียนจบบ้าง ใครจะรู้ว่าแม่จะไม่รอแล้ว ช่วงงานศพแม่ พวกฉันจึงทำทุกทางให้น้องชายได้บวชให้เร็วที่สุด ไม่ใช่แค่บวชหน้าไฟวันเดียว แต่ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ก่อนจะถึงวันฌาปนกิจ

ซึ่งน้องฉันก็ทำได้ สามารถท่องบทสวดต่าง ๆ จนผ่านได้บวชเป็นพระ วันนั้นทุกคนในโบสถ์เห็นแล้วปลื้มปีติ น้ำตาไหล แต่คนที่ดีใจที่สุดน่าจะเป็นแม่

เช้ามืดวันฌาปนกิจศพแม่ พระน้องชายฉัน แทนที่ทำวัตรเสร็จจะออกไปบิณฑบาต บอกว่าง่วงจัดเลยแอบกลับไปงีบ (เจริญจริง ๆ

) ระหว่างครึ่งหลับครึ่งตื่นฝันเห็นแม่มาหา มาขอบคุณที่บวชให้ แม่ดีใจมาก และมาลาว่าจะต้องไปแล้ว พระน้องบอกว่า เห็นตัวเองในฝันร้องไห้แล้วบอกว่า แม่จะขอบคุณเขาทำไม เขาต่างหากที่ต้องขอบคุณแม่ ที่เลี้ยงดูมา แต่เขาไม่มีโอกาสได้ตอบแทนพระคุณอะไรเลย

อาจจะเป็นแค่ความฝัน แต่ก็เป็นกำลังใจว่าสิ่งที่เราทำและจะทำต่อไป เป็นสิ่งที่แม่อยากเห็น

ปีหมู...เริ่มต้นใหม่
ฉันเริ่มต้นปีด้วยการติดซีรี่ส์

ใครที่เคยหลงพลาดดูซีรี่ส์สนุก ๆ สักเรื่อง คงเข้าใจอาการนี้ได้ดี นอนก็นอนไม่ได้ กินก็ต้องรีบกิน หรือไม่ก็กินไปดูไป ไม่เป็นอันทำอะไรนอกจากดู ๆๆๆๆ และดู

My Name is Kim Sam Soon

เป็นซีรี่ส์เกาหลีที่ฉันดูอย่างจริงจังเรื่องแรก เรื่องอื่น ๆ ดูแบบขาด ๆ หาย ๆ แล้วปะติดปะต่อเรื่องเอา ดูก็ได้ ไม่ดูก็ได้ แต่เรื่องนี้ขอบอกว่า ไม่ควรพลาด เป็นซีรี่ส์ที่ได้รางวัลในเกาหลีด้วย ดูแล้วทำให้รู้สึกว่าไม่ว่าจะเป็นหนังหรือละคร ถ้า script ดีซะอย่าง ก็ไปได้สวยโลด

เรื่องนี้ขนาดอ่านเรื่องย่อใน www.jkdramas.com (ใครไม่เคยดู รบกวนตามไปที่ //www.jkdramas.com/kdramas/06/MyNameIsKimSamSoon/index.htm) ยังขำกลิ้งเลยค่ะ และพอดูจนแผ่นสุดท้ายจบแล้ว ก็รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเหมือน อ้าว นี่เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วหรอ (เป็นเอามาก

)

Friends
ซีรี่ส์โบราณที่แต่ก่อนฉันดูแบบขาด ๆ หาย ๆ ตามช่อง UBC และเวลาขึ้นเครื่องบิน เพิ่งจะได้แผ่นแบบครบชุดมา เลยตั้งใจดูตั้งแต่ต้น เข้าล็อคเลยทีนี้ ขอบตาดำมาตั้งแต่วันนั้น

ซีรี่ส์เรื่องนี้อาจจะไม่มีสาระอะไรมากมาย แต่ก็ทำให้บางวันที่น่าเบื่อของฉันสดใสขึ้นมาได้ และฉันก็รู้สึกผูกพันกับตัวละคนทุกคน ทั้งเรเชล รอส โมนิก้า ฟีบี้ โจอี้ และแชนด์เลอร์ รับรองว่าดูแล้วจะคิดถึงเรื่องสนุก ๆ ระหว่างเราและเพื่อน ๆ แน่นอน

ทั้งซีรี่ส์ ทั้งงาน และอื่น ๆ ทำให้ฉันหายไปจาก blog ซึ้งใจมาก ๆ ที่พี่ ๆ เพื่อน ๆ แวะมาช่วยปัดกวาดฝุ่นและหยากไย่ออกไปให้บ้าง

ส่วนซีรี่ส์ญี่ปุ่นที่ฉันเขียนค้างไว้ ก็คงจะยังไม่ได้เขียนต่อ เพราะอาทิตย์หน้าฉันจะกลับไปญี่ปุ่นอีกครั้ง คราวนี้ไปแบบ backpack จึงต้องเตรียมตัว เตรียมแผนการหลายอย่าง รวมทั้งเคลียร์งานมหาศาลที่อยู่ ๆ ก็ก่อตัวขึ้นเหมือนจะคอยขัดแข้งขัดขาไม่ให้ฉันได้ไป

แต่เมินซะเถอะ นายเผลอเซ็นใบลามาให้แล้ว ต่อให้ช้างมาฉุด ฉันก็จะไป (แต่ถ้าเอาเงินเยอะ ๆ มาฟาดหัว ฉันอาจจะคิดดูใหม่

)

แล้วจะแวะไปเยี่ยมเพื่อน ๆ ที่ blog นะจ๊ะ

Create Date : 23 มกราคม 2550

Last Update : 23 มกราคม 2550 21:29:27 น.

94 comments

Counter : 4863 Pageviews.

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE

) วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:21:34:34 น.

เสียใจด้วยเรื่องคุณแม่นะคะ

อ่านแล้วอึ้งเลย

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:21:52:36 น.

สวัสดีค้าสบายดีนะคะ ดีใจด้วยนะคะที่ได้รับการ์ดปีใหม่จากมิตรภาพเพื่อนๆ ในบล๊อกแก๊งค์

และก็ดีใจด้วยค่ะที่จบโทแล้ว (เรียนเก่งจัง)

เสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ

แล้วคุยกันใหม่ค่ะ

โดย: Malee30

วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:21:55:56 น.

สวัสดีค่ะ เสียใจด้วยนะค่ะ และดีใจด้วยที่จบแล้วยินดีมากๆๆค่ะ

คืนนี้ฝันดีนะ สู้ๆ

โดย: บ้านโคกโจด (my_oom

) วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:22:06:14 น.

ชอบคิมซัมซุน เหมือนกัน

ชอบเฟรนด์ เหมือนกันอีก

เสียใจด้วยนะคะ เรื่องคุณแม่

แต่ก็ดีใจแทนน้องชายของคุณ ที่ได้บวชให้ท่านค่ะ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:22:13:10 น.

มาเยี่ยมครับผม

เห็น Friends แล้วคิดถึงครับ เห็นทีผมคงต้องกลับไปเอามาดูอีกรอบ

ขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะครับ และอนุโมทนาสาธุกับน้องชายของ จขบ. ที่ๆได้บวชด้วยครับ

ปล. Happy ตลอดปีใหม่นี้นะครับผม

โดย: เข็มขัดสั้น

วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:22:30:38 น.

วันนี้อ่านด้วยอารมณ์หลากหลายมากเลยค่ะ ... เศร้าเรื่องคุณแม่ ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ

และเรื่องที่สองก็เรื่องราวของการเรียน การงาน แล้วก็เรื่องหนัง ...
พูดไปแล้ว ขีวิตเราก็หลากหลายจริงๆ นะคะ มีทั้งเรื่องดีที่ทำให้เรายิ้มแก้มปริ
แล้วก็เรื่องราวที่เศร้าและทำให้เราน้ำตาไหลเป็นทาง ได้หลายวัน ...

ปีใหม่แล้ว เกือบหมดเดือนแรกของปีแล้วด้วย เวลาเราผ่านไปเร็วจริงๆ อะไรที่ต้องการ
ทำก้ต้องรีบทำค่ะ เพราะเราไม่รู้ว่ารอไปแล้วจะได้ทำไม๊ .. สิ่งใดตั้งใจเอาไว้
ก็ขอให้สำเร็จนะค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:23:31:36 น.

เสียใจเรื่องคุณแม่ด้วยนะคะ ..

ปีใหม่นี้ขอให้เจอแต่สิ่งดีดีนะคะ

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 24 มกราคม 2550 เวลา:0:46:46 น.

มาถึงเมืองไทยได้ไม่กี่เดือน ก็จะหนีไปยี่ปุ่นอีกละ ...อิจฉาจัง...
ดีใจด้วยจ้าที่มีโอกาสแวะกลับมาเยี่ยมเพื่อนๆ มาให้เพื่อนๆได้ยินเสียง (เวลาอ่าน รู้สึกเหมือนกำลังฟัง) ซะที

ซีรี่ส์ เราไม่ค่อยได้ดู ยิ่งเกาหลียิ่งแล้วใหญ่ ไม่กล้าดูอ่ะ...กลัวติด ( ติดแล้วเราจะกลายร่างเป็นอีกคน) แต่ เฟรนด์ เคยดูที่เค๊าเอามาฉายทางฟรีทีวีมะก่อนนู้นอ่ะ ก็สนุกดี

...

ไปเที่ยวไหนก็ขอให้สุขใจ สบายใจ และปลอดภัยปลอดภัยจ้า