รักแห่งสยาม ความหมายของการอยู่เพราะรัก

เข้าฉาย : 22 พฤศจิกายน 2550
กำกับโดย : ชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุล
นักแสดงนำ : มาริโอ้ เมาเร่อ, วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงศ์กุล, กัญญา รัตนเพชร์, อธิชา พงศ์ศิลป์พิพัฒน์, สินจัย เปล่งพานิช, เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์, ทรงสิทธิ์ รุ่งนพคุณศรี



เรื่องย่อ :
"โต้ง" (มาริโอ้ เมาเร่อ) เด็กชาย ม. 6 หน้าตาดี มีแฟนสวยเสียจนเพื่อนๆและผู้ชายทั้งสยาม สแควร์จะต้องอิจฉา แต่ใครเลยจะรู้ว่าความสดใสและน่ารักของ "โดนัท" (อธิชา พงศ์ศิลป์พิพัฒน์) สำหรับโต้ง เริ่มจะกินไม่ได้เสียแล้ว โต้งเริ่มตีตัวออกห่างโดนัทและเริ่มค้นหาคำตอบให้กับชีวิตตัวเอง

ในขณะที่ "มิว" (วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงษ์กุล) เด็กชายวัยเดียวกันผู้มีพรสวรรค์ทางดนตรีก็กำลังทุ่มเทความรักให้กับเสียงเพลงและวงดนตรีของตัวเอง มิวเป็นเด็กผู้ชายขี้เหงาที่ไม่เคยได้สัมผัสกับความรักมานานแสนนาน ตั้งแต่อาม่าตายจากไป ดังนั้น มันจึงเป็นเรื่องยากเหลือเกินสำหรับโจทย์ "เพลงรัก" ที่มิวต้องแต่งให้กับ "วงออกัส" เพื่อนำไปเสนอกับค่ายเพลงใหญ่ ... ในเวลาเดียวกับที่ "หญิง" (กัญญา รัตนเพชร์) เพื่อนบ้านของมิวก็คอยให้กำลังใจและแอบมองมิวอยู่ห่างๆ แต่มิวก็ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกที่หญิงมีต่อตัวเองเลย

... และแล้ววันหนึ่ง สยาม ก็เป็นที่ที่ทำโต้งและมิวก็ได้เจอกันอีกครั้ง หลังจากที่ขาดการติดต่อกันมานานตั้งแต่โต้งย้ายบ้านไปตอนเด็ก มิวแนะนำโต้งให้รู้จักกับ จูน (พลอย เฌอมาลย์) คนดูแลวงดนตรีของมิวที่หน้าตาเหมือนกับ แตง พี่สาวของโต้งที่หายตัวไปสมัยที่เขายังเด็ก โต้งจึงคิดแผนให้แม่ "สุนีย์" (สินจัยเปล่งพานิช ) จ้างจูนปลอมตัวเป็นแตงเพื่อมารักษาอาการติดเหล้าให้กับพ่อ "กร" (ทรงสิทธิ์ รุ่งนพคุณศรี) การเข้ามาของจูนทำให้ครอบครัวโต้งดีขึ้น ในขณะที่เพลงรักของมิวก็เริ่มก่อตัวเป็นรูปเป็นร่างขึ้น ความฝันของวงออกัสที่จะได้ออกอัลบั้มเริ่มใกล้เข้ามาทุกที แต่แล้วมิวก็หายตัวไปในวันออดิชั่น สร้างความเสียหายให้กับวง จนพี่อ๊อดโปรดิวเซอร์ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนนักร้องนำ

และแล้ววันคริสมาสก็ใกล้เข้ามา คอนเสิร์ตใหญ่ที่ทุกคนเฝ้ารอคอยก็กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า วงออกัสจะได้เปิดตัวต่อสาธารณชนเป็นครั้งแรก มิวจะตัดสินใจอย่างไร แล้วใครจะเป็นผู้จับไมค์ร้องเพลงรักที่มิวเขียนขึ้น

เตรียมพบกับเรื่องราวหลากความรัก ของหลายชีวิต ที่ถูกโยงใยโดยมิตรภาพ และถูกถ่ายทอดผ่านบทเพลงรักที่จะทำให้ทุกคนได้สัมผัสกับช่วงเวลาอบอุ่น ที่จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป

(อ้างอิงข้อความข้างต้นจากเวบ //www.filmzoning.com/forums/index.php?PHPSESSID=bb82a1ace96c600aa81c9889ab71732a&topic=38.0)

---

วันนี้ไกลนั้นได้ไปนั่งๆ นอนๆ ดูหนังเรื่อง รักแห่งสยามค่ะ หนังที่พี่ๆ ผู้ชายในบริษัทร้องยี้และทำหน้าเหม็นกันทุกคน เพราะเขาติดภาพลักษณ์ว่า มันเป็นหนังวาย


แต่เอาเหอะนะ ใครจะว่าวายไม่วายยังไงก็ช่าง ไกลนั้นอยากไปดูน้องมาริโอ้สุดหล่ออ่ะ แอบกรี๊ดตอนเห็นโปสเตอร์ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่า เด็กหนุ่มๆ สมัยนี้น่าตาดีจริง อิอิ


เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่รู้พล็อตเกือบหมด แต่ก็ยังถ่อสังขารป่วยๆ ไปนั่งดูโรงใกล้บ้าน(เซ็นทรัลพระรามสอง) หลังจากดูจนจบแล้ว รู้สึกว่า ไม่เสียดายตังค์เลย พล็อตผูกไว้ดีมาก และบางฉากคำพูดนี่ สุดยอด โดยเฉพาะคำพูดที่ออกมาจากพลอย เฌอมาลย์ ดีๆ เกือบทุกคำ


ซีนที่ชอบที่สุด เป็นซีนที่สุนีย์(สินจัย) ไปนั่งกินไข่พะโล้ค่ะ โห คิดได้ยังไงเนี่ย นึกในใจว่าถ้ามีคนปรบมือให้ เราจะปรบมือตามเลยนะ มันสุดยอดอ่ะ กับอีกฉากที่เธอโดนสามีตบแล้วเธอทนไม่ไหว ทุบตีสามีไปร้องไห้ไป เราดูแล้วเรารู้สึกสงสารผู้หญิงคนนี้จัง กับสิ่งที่เธอทำ มันเป็นเพราะเธอรักครอบครัว เธอพยายามทำทุกอย่างให้เหตุการณ์ในบ้านดีขึ้น จนดูเหมือนเผด็จการ แต่นั่น ก็เพราะว่าเธอไม่มีเสาหลักให้ยึดเหมือนในอดีต





ด้านสามี(กบ ทรงสิทธิ์) รับบทพ่อขี้เมา เพราะรับไม่ได้กับการสูญเสียลูกสาวไป และพร่ำโทษตัวเองเป็นคนผิด เพราะอนุญาตให้ลูกไปเที่ยวแล้วลูกสาวหายตัวไป จะถามว่าผิดไหมที่เขาเป็นแบบนี้ มันก็ไม่นะ ดูเรื่องนี้แล้วเข้าใจเลยค่ะ ใครที่คิดว่าผู้ชายจะต้องเข้มแข็ง มันไม่ใช่เสมอไปนะ ครั้งนึงที่บ้านของไกลนั้นแม่ป่วยหนัก คนแรกที่ร้องไห้โฮคือพ่อของไกลนั้นเองอ่ะ ทำให้ลูกๆต้องร้องไห้ตามอย่างช่วยไม่ได้ พอได้มาดูเรื่องนี้แล้ว ซึ้งไปเลย





ตัวลูก เอาน้องมิวก่อนละกัน อยากบอกว่า เป็นนางเอก เอ๊ย ไม่ใช่ ต้องบอกว่าเป็นตัวละครดีกว่านะ น้องมิวตาหวานมาก หวานจนแอบเชื่อว่าจะเป็นจริงนะเนี่ย ก๊ากกก มองกันที สบตากันที คนกรี๊ดกันทั้งโรง โดยเฉพาะท่อนที่น้องบอกกับโต้งว่า "เราแต่งเพลงนี้ได้ เพราะโต้งนะ" ทำเอาคนเป่าปากกันวี้ดวิ้ว





อ่า มาถึงน้องโต้งบ้าง ซีนของคนนี้ที่ชอบที่สุด คงจะเป็นตอนที่ตัวเองกำลังสับสน หาทางออกไม่ได้ เลยไปพาลเอากับหญิง ฉากนี้ชอบจัง กับอีกซีนนึงก็คือตอนอยู่ในสนามหญ้า โอ้ว น้องช่างกล้าเหลือเกิน เห็นแล้วอึ้งไปหน่อยๆ (ฉากนี้คนด้านหลังก็ประสานเสียงวี้ดวิ้วกันมาอีกระลอก)


พลอย เฌอมาลย์ เป็นเหมือนตัวเปลี่ยนบทบาทของแต่ละคนเลยนะคะ ตัวละครตัวนี้ทำให้ตัวละครทุกตัวในเรื่องมีพัฒนาการที่เปลี่ยนไป มีอะไรให้ค้นหาในตัวละครตัวนี้เยอะมาก ทั้งปมหลัง ที่ทำให้ทุกคนลุ้นว่า ใช่พี่สาวที่หายไปของโต้งรึเปล่า หรือ เธอจะเปลี่ยนทัศนคติของทุกคนยังไง บทดีจริงๆ


อีกคนที่ขอพูดถึงหน่อย คือคนที่เล่นเป็นหญิง คนนี้บทเหมือนแม่พระแฮะ น่าสงสารจัง เป็นตัวแทนของผู้หญิงที่รักใครสักคนแล้วอยากให้คนที่ตัวเองรักมีความสุข โดยที่ต้องเก็บความทุกข์ไว้เพียงลำพัง จนกระทั่งตอนสุดท้ายที่ร้องไห้กับเพื่อน คงจะสุดกลั้นจริงๆนะ ดูแล้วเศร้าอ่ะ (ในขณะที่คนข้างๆ แอบสบถว่า "มันเป็นห่าอะไรวะ" อ่อย ไม่เข้าใจจิตใจผู้หญิงเลยเพ่ แอบเซ็งนะเนี่ย -_-")


คนที่เป็นตัวแทนวัยรุ่นสาวๆ มากที่สุด คงเป็นโดนัท ค่ะ ในวัยนี้ต้องการความรัก ต้องการการเอาใจใส่ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้รักโต้ง เพียงแต่เธอต้องการให้แฟนดูแลเธอมากๆ ซึ่งคนอย่างโต้งไม่ได้รองรับในสิ่งที่เธอคาดหวัง ทำให้ต้องเสียใจลึกๆ แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะคิดว่าสวยเลือกได้ เราว่าบทนี้เป็นบทสะท้อนความคิดของนักเรียนวัยรุ่นที่มีแฟนทุกคนเลยค่ะ เชื่อว่า 70% ของเด็กวัยนี้ เป็นแบบโดนัทหมด จะหาว่าเขาไม่มีบท มันก็ไม่ถูกซะทีเดียวนะ


สรุป ดูแล้วชอบจัง ชอบแม้กระทั่งฉากสุดท้ายที่มิวเอาแขนปาดน้ำตาแล้วร้องไห้ไปยิ้มไป สายตาหวานๆ คู่นั้นก็มองไปที่ตุ๊กตาไม้ ทำให้รู้ว่า แค่ได้รักใครสักคน มันก็ทำให้เขามีหวังที่จะอยู่ต่อสู้กับความเหงาต่อไป


ใครยังไม่ไปดู แนะนำว่าไปดูเถอะค่ะ อย่าไปคิดว่าเป็นหนังเกย์เลยนะคะ เพราะมันมีอะไรหลายอย่างให้ดูมากกว่าจุดๆ นั้นค่ะ

Create Date : 01 ธันวาคม 2550 Last Update : 1 ธันวาคม 2550 21:58:26 น. Counter : 1591 Pageviews.		14 comments
Share Tweet