รอวันนั้น

นามปากกา: อโณทัย สุภัทรศฤงคาร




เคยมีครั้งนึง ที่ชีวิตจะต้องเจออุปสรรค ตอนนั้นท้อแท้มากๆ แทบจะหมดกำลังใจทำสิ่งที่ตัวเองรักต่อไป

จากคนที่ไม่เคยรู้สึกแย่ในเรื่องมิตรภาพมาก่อน พอได้มาเจอเหตุการณ์แทงข้างหลังเข้าจังๆ ทำให้ซึ้งเลยล่ะค่ะ กับสิ่งที่เสียไป ไม่เท่ากับมิตรภาพที่พังทลายลงจนไม่หลงเหลืออะไรอีกต่อไป

เย็นวันนั้น ไกลนั้นต้องไปเรียนค่ะ ตัวเองคิดว่าเรียนไปก็คงไม่รู้เรื่องหรอก แต่ก็ไม่อยากกลับบ้าน เลยไปนั่งที่ห้องภาควิศวคอมพิวเตอร์ ทันทีที่ผลักประตูเข้าไป พบเพื่อนคนนึงนั่งทำโปรเจคอยู่

เขาเห็นหน้าไกลนั้นก็ถามแบบไม่ต้องคิดเลยว่า "เฮ้ย เป็นอะไรไป"

เท่านั้นแหละ ทุกๆ อย่างก็ไหลไปเลยค่ะ จากที่คิดว่าบอกคนอื่นไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรเท่าไหร่ แต่พอเขาพูดมาคำเดียว มันเหมือนทำให้เรารู้สึกว่า อย่างน้อยๆ วันนี้เราก็ยังมีเพื่อนดีๆทุกๆคนในที่ทำงาน และแม้จะมาเรียนก็ยังเจอเพื่อนดีๆ ในสถานที่เรียนด้วย ไกลนั้นเลยเล่าให้เขาฟัง เขาก็เงียบ ฟังทุกอย่าง ไม่พูดแย้งอะไรเลยสักคำ พอไกลนั้นเล่าจบ ก็บอกกับเพื่อนไปตามตรงว่า วันนี้คงเรียนไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ยิ่งมีสอบด้วย คงทำไม่ได้แน่ๆ เรียนไปก็คงไม่แคล้วให้อาจารย์เป็นห่วงอีกรอบ

เพื่อนจึงปิดโน้ตบุ๊คทันที "งั้นก็ไปเที่ยวกัน"

"อ้าว วันนี้สอบนะ" ไกลนั้นจำได้ว่าท้วงไป แต่เพื่อนกลับพูดหน้าตาเฉยว่า

"โอ้ย สอบเก็บคะแนนไม่กี่คะแนน ช่างหัวมันเถอะ เอาใจโณให้สบายๆ ก่อนดีกว่า ถึงขาดสอบแค่นี้ก็ไม่มีผลทำให้เราตกหรอก"

อึม แปลกดีนะคะ พอได้ยินคำพูดนี้จากเพื่อน ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาทันที สรุปพวกเราเลยโดดสอบกันค่ะ

แล้วก็ไปนั่งกินสเต๊กที่ห้างเซ็นทรัล พ่วงด้วยเดินเล่นสามชั่วโมงเต็ม ขอบคุณที่เขาฟังไกลนั้นพูดๆๆ พูดไม่หยุดถึงเรื่องนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนสุดท้ายเขาก็บอกว่า

"พอได้แล้วนะ พูดแค่ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย หลังจากนี้ไม่ต้องไปคิดถึงคนพวกนั้นอีก"

เพียงเหตุการณ์สั้นๆ แค่เสี้ยวนึงของชีวิตน่ะค่ะ แต่ทำให้ไกลนั้นย้อนคิดไปทีไรก็รู้สึกขอบคุณเพื่อนคนนั้นมาก เขาทำให้เราคิดได้ว่า การมีเพื่อนเลวๆ มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น เราไม่ควรจะจำสิ่งแย่ๆนั้นให้รกสมอง สิ่งที่เราควรทำคือการก้าวไปข้างหน้า เก็บเกี่ยวมิตรภาพที่มีคนจริงใจ มีเพื่อนดีๆ รายล้อมมากกว่าไปจดจำอะไรแย่ๆ ที่ไม่สมควรจะล่วงล้ำเข้ามาในสมองเราด้วยซ้ำ


ความทรงจำนั้น แม้ผ่านมานานแล้ว แต่ก็ทำให้ตัดสินใจนำบางส่วนมาเขียนประกอบเรื่องสั้นเรื่องนี้ออกมาค่ะ



"รอวันนั้น" คือเรื่องราวของผู้ชายกับผู้หญิงคนนึงที่เป็นเพื่อนรักกัน ทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างเก็บมิตรภาพจนเป็นความรู้สึกดีๆ ต่อกัน จนกระทั่งวันสอบวันสุดท้ายของการเรียนชั้นปริญญาตรี ผู้ชายคนนี้ตัดสินใจบอกรักผู้หญิงออกไป และผู้หญิงก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ถึงกับตอบรับ

หากนั่น ทำให้เขามีความหวังที่จะรอฟังคำที่เขาอยากฟังจากใจ...จากคนที่เขารัก ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์หนึ่งขึ้นกับชีวิตของพวกเขาสองคน...


เรื่องนี้ผ่านการพิจารณากับนิตยสารดิฉันค่ะ ฉบับ762 ปักษ์หลังเดือนพฤศจิกายน 2551

ก็สามารถหาอ่านกันได้นะคะ ^^ แต่อาจจะหายากมาก เพราะปักษ์นี้มีวิดีทัศน์ชุดพิเศษ"ในดวงใจ นิรันดร์" ที่ทางนิตยสารแถมให้ ซึ่งเป็นวีดีทัศน์ที่เกี่ยวกับสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ในช่วงหนึ่งของวีดิทัศน์ส่วนพระองค์ที่ถ่ายทำ ณ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ เมื่อกรกฎาคมปี พ.ศ.2533

ทำให้ปักษ์นี้ไกลนั้นซื้อได้แค่เล่มเดียวเท่านั้นเอง T____T ญาติๆ เองก็เสียดาย เพราะอยากได้ทั้งหนังสือ และอยากได้ทั้งวีดีทัศน์ แต่หาร้านหนังสือเกือบทั่วกทม. ก็หาไม่มีแล้วอ่ะค่ะ





Create Date : 24 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 28 กรกฎาคม 2552 20:43:56 น.
Counter : 1761 Pageviews.

16 comments
  
ท่าทางจะหาอ่านยากจริงๆ

แต่อ่านพล็อตแล้วน่าสนใจดีค่ะ (เรื่องเล่าตอนต้นก็น่าสนใจ)

ตอนนี้กะลังเศร้ากับเรื่องที่เพิ่งเกิดอยู่

ไม่เชิงเศร้าอย่างเดียว มันเสียเซลฟ์ด้วยแหละค่ะ เหอๆ

ไม่รู้เมื่อไหร่จะหายคิดมากน่ะ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:19:43 น.
  
ช่วงนี้พี่โณเขียนเรื่องสั้นบ่อยเหรอคะ

เรื่องนี้ส้มคงไม่ได้อ่านเง้อ เห็นพี่โณบอกแล้วคิดว่าไม่มีบุญแย่งซื้อกับใครเขาค่ะ
โดย: โทรโพสเฟียร์ IP: 203.153.173.27 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:44:37 น.
  
คุณสาวไกด์ใจซื่อ

อย่าเพิ่งเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นนะคะ บางครั้งมันก็แค่ที่เราคิดเท่านั้นอ่ะค่ะ หากเราไม่คิด เราก็ไม่เศร้า มีอาจารย์ท่านนึงเคยแนะนำไว้ว่า หากเศร้า หากทุกข์มากนัก ก็บอกเลยว่า ไว้ความเศร้า ความทุกข์มาเจอกันตอนสองทุ่มนะ จากนั้นก็ลืมมันไปเลยค่ะ ไว้สองทุ่ม ตอนที่นัดกันค่อยมาเจอกันใหม่ เชื่อไหมคะว่า หากสองทุ่มปุ๊บ เราพยายามจะเศร้า บางทีมันเศร้าไม่ออกนะ เหมือนกับว่าเรารู้ตัวอยู่ตลอดเวลา เราเลยไม่เศร้า (วิธีนี้ใช้ได้นะคะ)


น้องส้ม
ใช่จ้า ช่วงนี้พี่เขียนแต่เรื่องสั้นอ่ะ แทบไม่ได้เขียนเรื่องยาวเลยนะ ตอนแรกคิดว่าจะเขียนแค่พอหายเบื่อ แต่ที่ไหนได้ ยิ่งเขียนยิ่งเยอะขึ้นๆ แล้วก็ทำให้พี่ชอบมากๆ ด้วยจ้า

ส่วนเล่มนี้ พี่ยอมรับเลยค่ะ กว่าจะได้มา พี่ต้องไปเดินถามสองวัน คือดักทุกวันว่าเมื่อไหร่ร้านจะเอาหนังสือมาวาง พอวางปุ๊บ พี่ก็คว้าหมับเลยอ่ะ 555 ยังกะเกมส์แย่งของฟรี คนอื่นๆ ที่มาทีหลังเขาก็มองเล่มที่พี่ถือนะ คงเพราะเขาก็อยากได้ซีดีในเล่มนี้อ่ะ
โดย: ไกลนั้น วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:13:00 น.
  
กำลังจะเข้ามาปลอบใจ พออ่านไปๆ คงเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นนานแล้วใช่ไหมคะ คงผ่านไปนานแล้ว

เสียดายถ้าจะหาซื้อดิฉันเล่มที่ว่านั่นไม่ได้ ไม่งั้นจะได้บอกให้คนที่บ้านที่เมืองไทยซื้อไว้ให้ค่ะ
โดย: กุลธิดา (kdunagin ) วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:4:52:12 น.
  
พี่ไก่

ใช่ค่ะ เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นมานานแล้วค่ะ ก็ดีนะคะ มันเหมือนสร้างภูมิคุ้มกันชีวิตให้โณเลยค่ะ แต่จริงๆ เหตุการณ์นั้นเป็นผลดีกับชีวิตโณมากๆ เลยนะคะ

ส่วนนิตยสารฉบับนี้ หาซื้อไม่มีแล้วค่ะพี่น้อง โณคิดว่าในกรุงเทพคงไม่มีที่ไหนวางขายแล้วนะคะ เดินไปถามร้านไหนก็บอกว่าหมดตั้งแต่วันแรกที่ลงแผงเลยค่ะ ขอบคุณพี่ไก่มากๆ เลยนะคะที่จะติดตามผลงานของโณ ^^


โดย: ไกลนั้น วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:19:46 น.
  
มาแจ้งว่าลงมือแปลวานวาน 4-5 แล้วครับ
เล่มสี่ (พาเที่ยว) แปลเสร็จแล้ว เหลือเก็บรายละเอียดแล้วส่งกลับ
เล่มห้า ก็คงลงมือพรุ่งนี้ คาดว่าอาทิตย์นึงคงเสร็จ

คิดว่าผมส่งงานออกไปแล้วประมาณไม่เกินสามเดือน หนังสือน่าจะได้วางนะครับ
โดย: beer87 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:58:08 น.
  
บางเหตุการณ์ก้อทำให้เรารู้สึแย่แต่ตอนจบการเป็นดีเนอะพี่โณ
โดย: เบลล์ (หัวใจน้ำแข็ง ) วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:45:18 น.
  
เพิ่งรู้ว่าหมดแล้ว หรือครับ น่าเสียดายนะ
จำได้ว่าวันที่ปักษ์หลังวางแผงก็ยังเห็นอยู่
มีวีดีทัศน์ด้วย
แสดงว่ามีผู้สนใจซื้อแยอะนะครับ
โดย: เพกร วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:53:39 น.
  
คุณเบียร์
ขอบคุณคุณเบียร์นะคะที่เข้ามาบอกรายละเอียด หากหนังสือออกจะรีบไปซื้อเลยค่ะ แต่ส่วนมากหนังสือใหม่ นานมีบุ๊คส์มักไม่ค่อยเอาหนังสือมาลดราคาตอนงานหนังสือเลยค่ะ


น้องเบลล์
ใช่จ้า ตอนนั้นพี่รู้สึกแย่มาก คงเพราะไม่เคยเจออ่ะ แต่มันก็ดีนะ เพราะหลังจากนั้นก็มีแต่ดีๆ เข้ามา จนพี่เขียนเรื่องนี้ออกไป ตอนแรกคิดจะเอาไปให้เพื่อนคนนั้นด้วยนะ แต่พอดีหาซื้อไม่ได้ ก็เจ๊ากันไปละกัน อิอิ



พี่กร
พี่กรยังเห็นอยู่เหรอคะ โณบอกตรงๆ ว่าหากไม่ไปถามทุกวัน คงไม่ได้หนังสือเล่มนี้แน่ๆ
โดย: ไกลนั้น วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:16:50:19 น.
  
เข้ามาเก็บข้อมูลไปอัพเดทบล็อก อิ อิ ช่วงนี้ไม่ได้เข้าร้านหนังสือเลย ทำงานอย่างเดียว 555
โดย: ธาร ยุทธชัยบดินทร์ IP: 115.67.137.189 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:50:51 น.
  
ลืมถามไปครับ ตกลงใช้ชื่อจริงเหมือนเดิมใช่มั้ยครับ
โดย: ธาร IP: 115.67.137.189 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2551 เวลา:18:59:40 น.
  
สวัสดีค่ะคุณโณ เข้ามาเยี่ยมเยียนนะคะ ขอโทษที่หายไปนาน ^-^ ส่งกำลังใจไปให้ด้วย ... คนเราก็แบบนี้แหละนะ บางทีเจอเรื่องหนักๆ แต่หลังผ่านเรื่องร้ายๆ ชีวิตก็จะสวยงามเสมอ เหมือนฟ้าหลังฝนนะคะ..ขอให้คุณโณสู้ต่อไป ไม่ว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกหรือไม่ในอนาคต คุณโณยังมีเพื่อนดีๆหลายๆคนอยู่ข้างๆเสมอค่ะ
โดย: Kaye IP: 58.9.207.216 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:04:55 น.
  
อืมมม ... ตอนนี้พี่ก็อยู่ในโหมด "เศร้า" พอดีเลยหล่ะ

ขอบคุณนะจ๊ะ
โดย: jumwilly วันที่: 30 พฤศจิกายน 2551 เวลา:11:16:54 น.
  
คุณธาร
อ่า ขอบคุณมากๆ ค่ะที่จะเอาข้อมูลไปอัพเดท ก็ใช้ชื่อจริง นามสกุลจริง เหมือนเล่มก่อนเลยค่ะ บางทีก็รู้สึกเหมือนคุณธารนะคะ หลังจากใช้ชื่อเพียวๆ มานาน ก็อยากใช้เป็นชื่อจริงไปเลยค่ะ มันคือตัวเราจริงๆ ไม่อยากไปใช้ชื่ออื่นที่เป็นนามแฝงอีกแล้วล่ะค่ะ (คุณพ่อคุณแม่ก็ชอบมากด้วยที่ลูกสาวใช้ชื่อจริง)


คุณเก๋
ใช่ค่ะคุณเก๋ โณคิดว่าคนทุกคน ต้องเจอเรื่องหนักๆ ในชีวิตด้วยกันทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่าใครจะลุกขึ้นมาแล้วเดินหน้าต่อไป หรือแม้แต่การพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส มันทำให้โณคิดถึงเรื่องใครเอาเนยแข็งของฉันไปเลยค่ะคุณเก๋ ที่เป็นหนูสองตัว กำลังหวาดกลัวการออกไปหาเนยแข็งเส้นทางอื่น บางตัวไม่กล้าออกไปจนกระทั่งยอมนั่งรออยู่ที่เก่า ที่รู้อยู่แล้วว่าเนยแข็งแสนอร่อยมันหมดไปแล้ว

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมานะคะ


พี่จุ๋ม
ใจเย็นๆ นะคะพี่จุ๋ม สู้ๆ กันต่อไปค่ะพี่จุ๋ม พระท่านบอกว่าจงมีความสุขในแต่ละวินาที นั่นคือให้เราอยู่กับปัจจุบันที่เป็นอยู่ แล้วเราจะเข้าใจความหมายของคำว่าความสุขอย่างแท้จริงค่ะ
โดย: ไกลนั้น วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:16:42:19 น.
  
พี่ดีขึ้นแล้วหล่ะน้องโณ
เพราะถึงพี่จะเครียดไป เพื่อนๆ พี่เค้าก็คงทะเลาะกันเหมือนเดิม
มันก็เสียใจ กะ ตกใจอะนะ ที่อยู่ๆ เพื่อนที่รู้จักกันมานานแสนนาน
มาผิดใจกัน หนักหนาขนาดนี้

วันนี้ มาชวนน้องโณ ไปดู ท้องฟ้าส่งยิ้ม ที่บล็อกจ้า
อยากจะบอกว่า ท้องฟ้าส่งยิ้ม พี่ก็เลยยิ้มได้
โดย: jumwilly วันที่: 1 ธันวาคม 2551 เวลา:20:52:22 น.
  
พี่จุ๋มคะ

เพื่อนโณก็เหมือนกันค่ะพี่จุ๋ม ตอนนี้จะบ้าตาย คนนึงอยู่กับฝ่ายเหลือง อีกคนอยู่กับฝ่ายแดง ต้องไม่ให้สองคนนี้มาเจอกันอ่ะ ไม่งั้นสงสัยมีปัญหา



พักนี้สถานการณ์บางอย่างอาจจะทำให้คนเราอยู่ในภาวะกดดันนะคะ ต้องลองทำใจให้สบายๆ อยู่กับปัจจุบันไว้ดีกว่า โณชอบคำนี้มากๆ เลยค่ะพี่จุ๋ม การอยู่กับปัจจุบัน มันจะทำให้เราทำวันนี้ให้ดีที่สุดน่ะค่ะ


ส่วนพระจันทร์ยิ้ม ตลกดีค่ะพี่จุ๋ม โณไม่ทราบข่าวนะคะ แต่อาศัยชอบมองท้องฟ้า โณจะสังเกตว่าท้องฟ้ามันเป็นยังไงในแต่ละวัน ก็จังหวะมองเจอเองพอดีเลยค่ะ ยังนึกๆ อยากเอาเมจิกไปเติมวงเล็กให้เป็นอีโมไอคอนเลยนะคะ น่าจะได้หน้าตาประมาณนี้ (^v^) อิอิ

กลับมาบ้าน ได้เป็นข่าวกันเลยค่ะ
โดย: ไกลนั้น วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:11:08:03 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ไกลนั้น
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?]



สวัสดีค่ะ ไกลนั้น คือ นามปากกาที่ใช้ในการเขียนนิยายที่ถนนนักเขียนในเวบพันทิพย์ดอทคอมค่ะ หลายๆคนอาจจะเคยได้อ่านงานเขียนของไกลนั้นมาบ้างแล้ว ในนามปากกาว่า อโณทัย



ไกลนั้นขอฝากผลงานเขียนที่ได้ตีพิมพ์ในปัจจุบัน ตรงด้านล่างด้วยนะคะ ^^ อ่านแล้วคิดเห็นยังไง บอกได้เลยนะคะ


เรื่องสั้น


ต้องหนีเท่านั้น

ความฝันที่หายไป

การกลับมาของอากง

หมอดุ

ความเจ็บปวดครั้งสุดท้าย


รอวันนั้น


สะเตง...อรุณฉายที่ปลายใจ






เรื่องยาว



Believe...สุดปลายฝันนั้นคือเธอ




คือทุกสิ่งเพื่อเธอ เล่ม 1




คือทุกสิ่งเพื่อเธอ เล่ม 2




เพียงความคิดถึง



ทางกลางใจ เล่ม1




ทางกลางใจ เล่ม2
พฤศจิกายน 2551

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
25
26
27
28
29
30
 
 
24 พฤศจิกายน 2551