Me MySelf ขอให้รักจงเจริญ

Me...Myself ขอให้รักจงเจริญ
กำกับโดย พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
บทภาพยนตร์เรื่องนี้เขียนโดย คงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้เขียนบท เดอะเลตเตอร์ จดหมายรัก
นำแสดงโดย อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม, ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ


===================



หลังจากที่คุยไว้ว่าจะไปดูหนังเรื่องนี้ ก็ได้ฤกษ์ดีค่ะ วันนี้ไปตีตั๋วดูที่เซ็นทรัลพระรามสอง เป็นน้อยครั้งที่ได้เจอบรรยากาศการชมภาพยนตร์ดีๆ ที่ไม่มีเสียงมือถือ ไม่มีเสียงพูดคุย และไม่มีการยันเบาะหลัง หรือเขย่าโต๊ะ(ในกรณีเจอคนนั่งกระดิกขา ><")

หนังเรื่องนี้ค่อนข้างเป็นหนังนิ่งนะคะ ที่ว่านิ่งเพราะหลายฉากจงใจจะเล่นกับความคิด บางทีมีการนิ่งเงียบ(สไตล์คล้ายหนังเกาหลีที่กำลังฮิตในบ้านเรา) จนบางทีทำให้เรารู้สึกว่ามันอึดอัดปนเนือยอย่างบอกไม่ถูก แม้แรกๆค่อนข้างฮากับความน่ารักปนซื่อๆของพระเอก มีหลายฉากที่นั่งขำ เช่นตอนที่นางเอกอ้วกใส่หน้า หรือแม้แต่ตอนที่พระเอกเอาชามมาปิด "แทนน้อย" ของตัวเอง (ฉากนี้เขากล้าเล่นดีเนอะ ดูแล้วแอบหวาดเสียวแทนจัง)

พล็อตเรื่องนี้ต้องยอมรับว่าแปลกๆ ไม่รู้เพราะดูหนังน้อยรึเปล่าก็ไม่ทราบนะคะ แต่พล็อตเรื่องนี้แม้จะไม่ได้ซาบซึ้งจนถึงขนาดนั่งร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่าแบบ The letter ที่สงสารแอนเหลือเกิน หากก็มีอะไรเก็บมาให้คิดได้ดีพอควร นับเป็นหนังอีกเรื่องที่ไกลนั้นคาดหวังไว้สูง เมื่อดูจบก็โอเคเลย ถึงจะไม่ได้ชอบมากกว่าตอนที่คิดจะไปดูก็ตาม


ประเด็นของเรื่องที่จงใจจะเล่นกัน คุณรักผู้ชายคนนี้ได้ไหม อึม มันน่าจะเป็นว่า "คุณจะกล้ารักผู้ชายคนนี้ไหม" มากกว่านะ เรื่องนี้กล่าวถึงอุ้ม หญิงสาวที่ผจญปัญหาชีวิตหลายอย่าง ทั้งถูกแฟนทิ้ง ต้องเลี้ยงหลาน แถมยังมีงานอภิมหาโปรเจคที่เจ้าตัวไม่แน่ใจว่าจะทำได้รึเปล่า ทุกอย่างรุมเร้าจนเธอต้องเป็นทุกข์ใจ จนกระทั่งเธอบังเอิญขับรถชนผู้ชายคนนึงเข้า เขาความจำเสื่อม ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ไม่รู้แม้แต่ชื่อ มีเพียงล็อกเก็ตอันเดียวที่สลักคำว่า Tan


หลังจากที่แทนเข้ามาในชีวิตอุ้ม กลับได้ให้ข้อคิดอะไรกับเธอหลายอย่าง และเพิ่มปมสงสัยในอดีตของเขา บ่อยครั้งที่แทนมักฝันเห็นผู้หญิงคนนึงในความฝันของเขาซ้ำๆ และผู้หญิงคนนั้นจะเป็นใคร รวมทั้งจริงๆแล้ว อดีตของเขาคืออะไรกันแน่ เป็นสิ่งที่ตอนแรกๆของหนัง พยายามให้เราเข้าไปร่วมค้นหาค่ะ




หลังจากดูหนังเรื่องนี้จบ ได้เกิดคำถามมากมายกับตัวเอง แบบว่าหากเราเป็นนางเอกล่ะ ถ้าเกิดว่าวันนึง เรารู้อดีตของคนที่เรารักว่าเขาเคยเป็นคนที่เราคาดไม่ถึง(ในด้านลบ) แถมยังมีสภาพพฤติกรรมที่เคยแผกแตกต่างจากเราๆ แล้วเรายังจะรักเขาอยู่รึเปล่า จะรับตัวตนจริงๆของเขาได้หรือไม่ แม้ในหนังจะพยายามใส่ให้พระเอกเป็นแบบนั้นเพราะการยัดเยียดของป้า และจากสภาวะแวดล้อมรอบตัวเขา แต่เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าลึกๆนั้น เขาจะกลับเป็นแบบเดิมได้ คำถามนี้ท้าทายมากๆเลยนะคะ สำหรับตัวเอง มีคำตอบไว้ในใจเหมือนกัน ซึ่งไม่เหมือนกับตอนจบของหนังเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่เชื่อว่า นานาจิตตังค่ะ คาดว่าคงมีผู้หญิงอีกหลายคนที่คิดแบบไกลนั้นอยู่ แต่ก็มีอีกหลายคนที่เลือกจะตัดสินใจแบบนางเอกในเรื่องนี้


นี่เป็นครั้งแรก ครั้งแรกจริงๆที่ได้ดูอนันดาเล่นหนัง ไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะสวยได้ขนาดนี้ ตอนแรกเห็นเขาก็ดูเซอร์ๆ ปนซกมกนิดหน่อย มาดเหมือนหนุ่มเซอร์มากกว่า แต่พอเจอเรื่องนี้เข้าไป มาพิจารณาทีละส่วน เฮ้ย เขาเลือกตัวแสดงดีนะ เหมาะแล้วกับบทนี้ของอนันดา เราชอบบทของเขาจัง บทพระเอกของเรื่องนี้เด่นมากๆเลยนะ






ตัวนางเอกเป็นคนน่ารักมากๆ ชอบคนหน้าตาน่ารักมากกว่าสวยค่ะ เพราะบางทีความสวยมันดูมากๆทำให้เลี่ยน แต่ความน่ารักนี่สิ ยิ่งดูก็ยิ่งไม่เบื่อ รวมถึงคนที่เล่นเป็นหลานด้วย น้องเขาดูน่าสงสารมากๆเลยอ่ะ






ชอบคำพูดตอนจบนะ ที่บอกประมาณว่า แต่ละสถานการณ์ มันขึ้นอยู่กับว่าเราเลือกจะเป็นอะไร


ชอบเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องนี้มากๆด้วยค่ะ มันคือเพลงที่เปิดในบล็อกนี้ไง ^^ "สิ่งที่ฉันเป็น" ของอีโบล่า


หากใครชอบดูหนังรัก แม้เรื่องนี้จะไม่โรแมนติกมากมายเท่าไหร่ แต่ก็มีข้อคิดอะไรดีๆแฝงอยู่หลายฉากเหมือนกันนะ เอาเป็นว่าไปดูก็ดีค่ะ เราชอบนะ แต่หลายๆคนอาจจะไม่ชอบก็ได้ ไม่รู้เหมือนกัน


อ้อ อยากจะบอกว่า หนังเรื่องนี้ท่าทางคุณหนุ่มๆอาจจะไม่ชอบเท่าไหร่ เนื่องจากเราไปชวนเพื่อนที่ภาคคณะวิศวะมาดูด้วยกัน แต่ละรายส่ายหน้า บอกไม่ชอบดูหนังเกย์ อ่อย ฟังครั้งแรกแทบจะไม่ยากไปดูเหมือนกันนะ แต่ก็กัดฟันเอาฟร่ะ ไปดูคนเดียวก็ได้ พี่ๆในออฟฟิคที่ซึ่งส่วนมากเป็นผู้ชาย ก็ไม่สนใจกับหนังเรื่องนี้เท่าไหร่ ไม่เหมือนกับเรื่องอื่นๆที่ชอบจะไปดูกันจัง



มีไม่เข้าใจอยู่เรื่องนึง ชื่อภาษาไทยของหนังเรื่องนี้ ไม่เข้ากับเนื้อเรื่องเลย ฟังเหมือนเพลงเพื่อชีวิต แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงตั้งชื่อแบบนี้ ผิดกับชื่อภาษาอังกฤษยังจะสื่อถึงตัวหนังมากกว่า ใครเป็นคนคิดชื่อภาษาไทยหว่า คิดไปได้ ขอให้รักจงเจริญ -_-" ฟังแล้วบางทีนึกถึงเพลง ขอให้เจ้าภาพจงเจริญไปเลยอ่ะค่ะ





-------------------------------------------------


วันนี้ขอมาเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาบ้างดีกว่าค่ะ ช่วงนี้ไกลนั้นก็แปรสภาพกลายเป็นโปรแกรมเมอร์ตัวน้อยๆ ที่ไม่ต้องทำไรมากในบริษัทแล้ว เย้ร์ นับเป็นช่วงที่แสนดีที่สุดจริงเลย ถึงแม้จะรู้ว่าหากย่างเข้าเดือนมิถุนาเมื่อไหร่ ก็คงต้องน้ำตาตกในกับเรียนโหดๆ กันต่อไป แงๆๆ แต่วันนี้ไม่เอาค่ะ เราจะไม่พูดถึงตรงนั้น ช่วงรื่นรมย์ของชีวิต ต้องเก็บเกี่ยวให้นานที่สุด


สำหรับเมืองโบราณที่ไปมาเมื่อสงกรานต์ ไม่มีภาพอะไรมาฝากค่ะ เพราะกลัวโดนสงกรานต์แบบถัง แล้วกล้องปัญญาอ่อนที่ไกลนั้นมีตัวเดียวในชีวิตจะมีอันเป็นไปเสียก่อน แต่ผิดคาดแฮะ ที่เมืองโบราณเล่นน้ำกันค่อนข้างดีทีเดียว เล่นแบบไทยๆ อึม จริงๆถ้าสงกรานต์เล่นกันแบบนี้เราก็อยากเล่นนะ ไม่ใช่ถือโอกาสแต๊ะอั๋ง แอบประแป้งลวนลาม อึ๋ย ><" อย่างนั้นไม่ดีเลยค่ะ เคยเจออยู่ปีนึง จะไปทะเลาะกับเขาที่วัดพระแก้ว งานนั้นก็เลยเข็ดขยาดกับสงกรานต์ไปเลย


จริงๆแล้ว การไปเมืองโบราณ คล้ายกับว่าเรากลายสภาพเป็นเด็กอีกนะคะ โซนแรกที่เข้าไปคือตลาดไทย มีของเล่นเด็กๆสมัยก่อนมาวางขาย แถมเซียงจา หมากฝรั่งสมัยก่อน ที่คิดถึงมากสุดๆ คงหนีไม่พ้นไอ้บ๊วยในกล่องลูกเต๋า ซึ่งไกลนั้นจำได้ว่า ตอนเด็กๆไม่กินหนม แต่ซื้อเพราะอยากได้กล่องอ่ะ งานนี้ช็อปของเก่ากันสนั่น ไม่ว่าเพื่อนหรือตัวเอง ฮ่าๆๆ


ถ้าไม่ติดว่าวันที่ไปร้อนกันถึงขนาดหนัก ไกลนั้นคงรู้สึกดีกว่านี้อ่ะค่ะ มันร้อนมาก ร้อนจนรู้สึกตัวเองใกล้สุก แต่ก็สรุปสั้นๆว่า หากใครยังไม่เคยไปก็แนะนำให้ลองไปดูนะคะ เขาจำลองออกมาได้ค่อนข้างคล้ายเลยค่ะ(ถ้ามองจากข้างนอกนะคะ) อ้อ Plan แว่วๆว่าจะสร้างทุกอย่างเสร็จก็อีก 50 ปีข้างหน้า โอ้ว แล้วเราจะยังอยู่รึเปล่าเนี่ย เหอๆๆ



กลับมาถึงนิยายกันบ้าง ตอนนี้ก็เริ่มเอานิยายเก่ามาโพสต์ใหม่แล้วค่ะ ส่วนมากก็น่าจะเคยผ่านตากันมาแล้ว สำหรับเรื่องทางกลางใจ ที่ได้โพสต์ไปถึงตอนที่ 2 ภายในบล็อกนี้ หลังจาก Rewrite ได้ 75 กว่าหน้าแล้ว (ที่เหลืออีกเป็นร้อยหน้า ไม่กล้าคิดเล้ยว่าจะรีไรต์เสร็จเมื่อไหร่หนอ)


จะว่าไป ไกลนั้นเป็นคนเขียนนิยายสไตล์จริงจังมากๆเลยนะคะ ทำให้พอเขียนเรื่องทางกลางใจเสร็จ ตัวเองต้องดิ้นเขียนเพียงความคิดถึงขึ้นมา เพื่อจะได้ลดอะไรแรงๆในสไตล์การเขียนของตัวเองดูบ้าง ^^ ก็เอาเป็นว่า หากว่างๆ ก็ติติงเรื่องนิยายได้เต็มที่เลยนะคะ เรื่องนี้เขียนตอนม.4 บางที มานั่ง Rewrite ใหม่ มันยากมากๆเลยอ่ะค่ะ แต่ก็จะสู้ๆ สู้ตายกันต่อปาย


พอช่วงนี้ว่างๆ ทำให้รู้สึกหัวด้านศิลปะแล่นโลดขึ้นมาอีกครั้ง เลยนั่งปั่นเรื่องของนายเส็งเคร็งจนเกินครึ่งทางแล้ว ดีใจจังเลยค่ะ



=============================

Create Date : 20 เมษายน 2550 Last Update : 28 กุมภาพันธ์ 2551 20:10:49 น. Counter : 1353 Pageviews.		15 comments
Share Tweet