ตอนที่ 32 ถอนตัว When The Destiny Comes Along Ep.32 ถอนตัว นิ่งกันไปซักพัก ต่างคนต่างรู้สึกถึงความร้อนผะผ่าว ที่ปะทะใบหน้าขึ้นเรื่อยๆ ฝ้ายจึงหลบตาเขา เเละบิดข้อมือออกเล็กน้อยเป็นเชิงบอกให้เขารู้ตัวว่า เขาควรปล่อยมือเธอได้เเล้ว แต่หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ เขากลับรวบมือเธอไว้เเน่นขึ้นไปอีก และนั่นทำให้ฝ้ายตวัดสายตาขึ้นมองเขาอีกครั้งอย่างไม่พอใจนัก ..เคร้ง เคร้งๆๆๆ.."เอ๊ยย!!" ฮยอนอาพรวดพราดเข้ามา ทำให้เสียหลักไปปัดโดนที่เขี่ยบุหรี่อลูมิเนียมที่วางอยู่ตรงหัวโต๊ะหล่นลง ฝ้ายจึงถือจังหวะนี้ดึงมือออกจากเชนทันที ฮยอนอาเงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่ หลังจากที่ก้มเก็บที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาวางบนโต๊ะพลางหัวเราะแห้งๆ เมื่อเห็นสีหน้าของทั้งคู่ดูตึงเครียด "แฮ่ๆ โทษทีน้า รีบไปหน่อยอ่า" ฝ้ายไม่ได้มองไปทางเพื่อนสาว เพราะตอนนี้ เธอยังคงมองเชนอยู่ เขายิ้มรับคำขอโทษจากฮยอนอาเเค่มุมปาก และก็ทรุดตัวลงนั่งตามเดิม ท่าทางและการถอนใจยาวๆแบบนั้น ฝ้ายรู้ว่าเขาไม่พอใจ แต่เรื่องอะไรต้องมาไม่พอใจเพื่อนของเธอด้วยเล่า?! ถนนเล็กๆเลียบเส้นทางรถไฟ ยังคงมีผู้คนเดินผ่านไปมาไม่น้อย ทำให้ดูไม่เงียบเหงาจนเกินไปนัก เเต่ทว่า3หนุ่มสาวที่กำลังเดินทอดยาวไปตามถนนเส้นนี้ กลับรู้สึกถึงความเงียบงันที่ปกคลุมอยู่ กลายเป็นสร้างความอึดอัดใจแทน ฮยอนอาเดินรั้งท้าย สายตาก็จับจ้องอยู่ที่ร่างบางของฝ้าย สลับกับร่างสูงโปร่งของเชน ระยะห่างในความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ มันคงมีมากกว่าระยะห่างที่เขาและเธอเดินห่างกันอยู่ตอนนี้ไม่รู้กี่เท่า ฮยอนอาแอบถอนใจ ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง เธอบอกว่า เธออิจฉาฝ้าย เเต่ตอนนี้ ไม่ดีกว่า... ใช้เวลาไม่นานมากนัก ทั้งสามคนก็เดินมาถึงหน้าโรงแรมที่พักของเชน ท่าทางของเขาดูพะว้าพะวงเพราะเขายังรู้สึกว่าอยากที่จะอยู่กับฝ้าย อยากที่จะคุยกันดีๆอีกซักครั้งเพื่อให้ได้มั่นใจขึ้นมาอีกนิด ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเขาเเละเธอเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้นบ้างเเล้ว เเต่การบอกลาของฝ้ายก็ทำให้เขาหัวใจห่อเหี่ยวลงทันที "กลับก่อนนะ..ดึกแล้ว เจอกันมะรืนที่ต้องไปสถานทูตเลยละกัน" "เดี๋ยวสิฝ้าย" เขาเรียกเอาไว้ทันทีที่เห็นว่าเธอกำลังหันกลับ ฮยอนอายืนเก้ๆกังๆ แม้จะฟังไม่ออก เเต่สีหน้าของคนทั้งคู่บอกทุกอย่างหมดแล้ว.. มันทำให้รู้สึกอึดอัดจนอยากจะหายตัวไปซะตอนนี้จริงๆ.. "อย่าเพิ่งกลับได้มั้ย?" ฝ้ายมีสีหน้าลำบากใจ เธอหันไปมองฮยอนอานิดๆเหมือนจะหาคำตอบให้ตัวเอง ฮยอนอามองหน้าฝ้ายกลับนิดนึงก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น เรื่องของคนสองคน อย่าพยายามหันมาถามความเห็นเธอเลย.. เมื่อเห็นท่าทางของฮยอนอาแบบนั้นเเล้ว ฝ้ายจึงหันมาถามเอากับเชนแทน "เชนมีอะไร?" น้ำเสียงเรียบนิ่งอย่างนั้นทำให้เขารู้สึกโมโห "ฝ้ายไม่รู้จริงๆเหรอ? ไม่รู้อะไรเลยจริงๆอ่ะนะ?" ฮยอนอาเริ่มกระเถิบออกห่างแล้วตอนนี้..ขอไปนั่งรอไกลๆได้มั้ยอ่า?.. "ฝ้ายกำลังทำให้เชนรู้สึกแย่ลงทุกๆวัน หลายๆอย่างมันไม่ชัดเจนเอาซะเลย ..เป็นอย่างนี้นานมากเเล้วนะฝ้าย นานจนรู้สึกเหมือนเชนจะไม่ไหว" ทันทีที่ได้ฟังจนจบประโยค เเววตาฝ้ายก็ไหววูบ ความรู้สึกผูกพันและความห่วงใยที่เคยมี มันยังคงเหลืออยู่จริงๆด้วย "ฝ้าย.." เชนเอ่ยมาได้คำเดียว เขาก็ปรายตามองไปทางฮยอนอา ทำให้คนถูกมองเปลี่ยนอิริยาบถแทบไม่ทัน เพราะเมื่อครู่ เธอยังมองพวกเขาคุยกันอยู่ ฮยอนอาลูบผมตัวเองไปมาแก้เก้อ ก่อนจะเดินห่างออกไปอีกนิด "ฝ้าย" เชนเปลี่ยนมาจ้องตาคนตรงหน้าเหมือนเดิม แสงไฟสีส้มตรงริมถนนสายนั้น พอจะทำให้เขามองเข้าไปจนเห็นความรู้สึกของเธอที่ปรากฏผ่านดวงตา ความหวังจุดประกายขึ้นทันที แต่ทว่า.. "ไว้คุยกันเถอะนะ วันนี้ฝ้ายเหนื่อย" ฝ้ายชิงตัดบททำเอาความหวังที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ ดับวูบ.. ฝ้ายเดินปลีกตัวไปทางฮยอนอา ทั้งที่ยังไม่มีคำร่ำลาใดๆเลย และที่สำคัญ เธอไม่ปล่อยโอกาสให้เขาได้พูดอะไรเสียด้วยซ้ำ เชนมองตามอย่างอึ้งๆ ..นี่มันอะไรกัน..อันนี้แหละใช่มั้ย? ที่เป็นคำตอบ ..อันนี้แแหละใช่มั้ยที่ชัดเจนพอจะบอกเขาได้ว่า เขาควรตัดสินใจอย่างไรต่อไป เชนยังคงมองตามขณะที่คนที่เขาต้องการให้หันมา เดินห่างออกไปไกลแล้วเรื่อยๆ จะมีก็แต่ฮยอนอาเท่านั้นที่วิ่งเหยาะๆตามฝ้ายไป พลางหันมาโบกมือลาและห่างออกจากเขาไปอีกคนด้วยเช่นกัน .. เชนยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แม้ภาพเมื่อครู่จะลับตาไปไกลแล้ว เขาสูดลมหัวใจเข้าปอดราวกับจะให้มันดูดกลืนความเจ็บปวดให้หมดสิ้น.. เเต่วันนี้น้ำตากลับไม่ไหล หรือหัวใจของเขามันชินชาเเล้ว.. ไม่สิ..มันก็คงสับสนเหมือนกับความคิดเขานั่นแหละ ตราบใดที่เขายังคงไม่ได้ความเเน่นอนจากฝ้าย เขาก็ยังจะต้องเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ หรือตัวเขาจะเป็นคนหยุดมันเสียเอง ขณะที่สายตายังคงมองไปทางที่ฝ้ายเดินลับตาไปเมื่อครู่ เชนใช้มือจับที่กระเป๋าตรงจุดที่เขาเก็บพาสปอร์ตไว้ จริงๆมันเสี่ยงที่เขาจะพกมันกับตัว หากว่าฝ้ายเห็นเข้า เเต่หลังจากนี้มันคงไม่จำเป็นแล้วล่ะ ที่จะปิดบังเธอเรื่องนี้ต่อ มือขาวบางกำกระเป๋าไว้จนเเน่น ความเครียด ความเสียใจไหลรวมกันจนแยกแทบไม่ออก แล้วจู่ๆเขาก็เปลี่ยนใจ ก่อนจะเปิดกระเป๋าแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมา "ไอจัง อย่าหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยน้า คือ..เล่าให้ฉันฟังได้ เล่าได้หมดเลย" ฮยอนอารู้ว่าเวลานี้เธอควรจะปล่อยให้เพื่อนสาวได้เดินไปตามทางเงียบๆจะดีกว่า เเต่ถึงอย่างนั้น ฮยอนอาก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นฝ้ายเดินตาลอย ทำหน้าเหมือนคนไร้ชีวิตเเบบนั้น "ไอจัง..." ฮยอนอาเดินไปยืนขวางตรงหน้า ทำให้ฝ้ายรู้สึกตัวขึ้นมาได้เเต่ก็เฉียดฉิวเต็มที ที่จะเดินชนคนตัวเล็กกว่าให้ล้ม "อ้ะ! ฮึ?" ฮยอนอาเบ้หน้าอย่างที่อยากจะบอกฝ้ายว่า ตอนนี้หน้าของฝ้ายเองก็เป็นไปไม่ต่างจากเธอ ฝ้ายเเค่นหัวเราะ "อะไร? จะเล่นตลกเหรอ?" "ถ้าเล่นแล้วจะขำมั้ยอ่า?" ฮยอนอาสวนขึ้นทันทีจนฝ้ายรู้สึกเหมือนว่า น้ำตาที่รอจะไหลอยู่เเล้ว เริ่มปริ่มๆ ..เพื่อนคนนี้เเคร์ความรู้สึกเธอเสมอสินะ.. "ไม่อยากให้ไอจังเศร้า ไม่อยากเห็นไอจังเป็นแบบนี้ รู้มั้ย?" ฝ้ายยิ้มกว้าง "ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกจ่ะ ป้ะ ไปกัน" ฝ้ายเเสร้งทำร่าเริงจะจูงแขนฮยอนอาให้เดินต่อ เเต่กระนั้นสายตาก็ใช่ว่าจะเเสร้งยิ้มไปด้วยได้ "เมื่อตอนหัวค่ำ จุนซูโทรมาแหละ" ฝ้ายชะงัก ลางสังหรณ์บ่งบอกทันทีว่าจะเป็นเรื่องอะไรได้ ถ้าไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับยูชอนแม้จะเป็นชื่อของ "จุนซู" แต่ก็ทำให้ฝ้ายหัวใจเต้นเเรงได้เหมือนกัน ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของฝ้ายก็ดังขึ้น ทำให้ฮยอนอาไม่ได้พูดอะไรต่อ ฝ้ายพอจะรู้ว่าปลายสายเป็นใคร เธอจึงล้วงมันขึ้นมาอย่างเร่งรีบ "ฮัลโหล" "เชนเองนะ..เชนเจอกระเป๋าตังกับพาสปอร์ตละล่ะ" ******************************************* อ๊ากก มารายงานตัวเเล้วคร่า ((แล้วไมจะต้องโวยวายให้ตกใจด้วยฟระ-คนอ่าน)) ลืมเนื้อเรื่องกันไปรึยังเนี่ย อัพถี่เกิน 555+ ไม่เป็นไรน่าเนาะ คนอ่านฟิคเรื่องนี้ความจำดีเยี่ยม ((แหงะ จะหาเรื่องอัพเดือนละครั้งอ่ะดิ สิบวันตอนนึงก็มากไปแล้วนะยะ-คนอ่าน อีกซีกที)) คิดถึงมิคกี้กันอ๊ะยาง?? หายไปเลยเนาะ ก็ขัดใจทรงผมอ่ะ เลยตัดบทบาท.. เง้อออ ไม่ใช่เเระ ตอนนี้มีเเต่คนเกลียดเชนอ่า เรียกตัวโกงซะงั้น เหอๆๆ เปลี่ยนเรื่อง วกเข้าหา น้องขนม..ละครเรื่องไรของฝ้ายอ่ะ พี่ลืม เเต่ไม่ค่อยดูทีวีไทยเท่าไหร่ ติดแชต ฮ่าๆ ((อ้าว อย่างนี้นี่เองมันไม่อัพฟิค)) เเต่งานก็ยุ่งด้วยเเล วันสองวันนี้เริ่มซาๆลงละ เเต่ไม่รู้มันจะเข้ามาอีกระลอกรึป่าว ต้องดูก่อน ส่วนคุณหยกก็ยุ่งด้วยคนใช่ม้า พร้อมใจกันเป็นพวกเวลาว่างน้อยหมดเลย ฮี่ๆ เเต่อย่าลืมแบ่งมาอ่านฟิคพี่นะคะ วันนี้ไปละ เจอกันตอนหน้า บ๊ะบาย   Create Date : 22 ตุลาคม 2551 4 comments Last Update : 22 ตุลาคม 2551 23:26:47 น. Counter : 446 Pageviews. Share Tweet

คุณน้องคะ หาย ไป นาน ไม่ว่ากาน แต่ คุณน้อง แอกล้ง ฝ้าย อีกแระ นะคะ น่าน เป็น เอา มาก   โดย: เจร้ นาด IP: 202.176.82.193 23 ตุลาคม 2551 9:46:52 น.

มาแล้นๆ ^^ อ่านไปอ่านมา (ต้องปะติดปะต่อนิสสนุง เนื่องจากหายไปนาน อ้าววววววว) เอ่อ...ชักจะสงสารตาเชนซะแล้น (เหอๆเปนโรคแพ้คนหน้าตาดี อิอิ) ทำไม...น้องฝ้ายของพี่ขนมฯถึงทำอะไรไม่ชัดเจนเน้อ อึดอัดๆๆๆ >>>>>(เสียงพี่แอนดังลอยมา---->...ถ้าชัดเจน ฟิคก้อจบเร้วจิ่ หุหุ ) ว่าแล้ว....โปรโมทละครน้องฝ้ายต่อ ตอนนี้น้องฝ้ายมีละครเรื่องคู่ป่วนอลวน แสดงคู่กะพี่ชายของน้องขนมฯ พี่ซี ศิวัฒน์ เล่นเปนกุสุมา หญิงสาวผู้เรียบร้อย อ่อนหวาน รักน้องหมา การแต่งตัวไม่แก่เหมือนตอนคุณหนูเทวดาแล้ว เย้.. อิอิ ฉายทุกวันพุธ-พฤหัส ช่อง 7 (เหอๆได้ที ยาวเลยยยย ฮิ้วววว) เจอกันตอนหน้าค่าพี่แอน   โดย: น้องขนมน่ากิน 24 ตุลาคม 2551 19:47:44 น.

แง่ว แง่ว เชนจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย โอ๊ย อยากดูละครที่ฝ้ายเล่นง่ะ ฟิคนี้จะจบแบบเศร้าป่าวหว่า (เริ่มไม่มั่นใจซะแล้ววว) เจอกันค่ะ   โดย: หยกค่า IP: 92.20.223.184 24 ตุลาคม 2551 22:32:07 น.

แง่ว แง่ว เชนจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย โอ๊ย อยากดูละครที่ฝ้ายเล่นง่ะ ฟิคนี้จะจบแบบเศร้าป่าวหว่า (เริ่มไม่มั่นใจซะแล้ววว) เจอกันค่ะ   โดย: หยกค่า IP: 92.20.223.184 24 ตุลาคม 2551 22:32:07 น.