ตอนที่ 30 โอกาสที่รอคอย When The Destiny Comes Along Ep.30 โอกาสที่รอคอย สองสาวเพื่อนรักต่างสัญชาติพากันกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ฝ่าฝูงชนเพื่อไปยังชานชาลาของรถไฟสายยามาโนเตะ ที่วิ่งเป็นวงกลมรอบโตเกียวเพื่อมุ่งสู่สถานีอุเอโนะ สถานีที่ใกล้กับโรงเเรมที่เชนพักอยู่ เช้าวันนี้เเม้จะเป็นเช้าวันเสาร์แต่ผู้คนก็ยังคงอัดเเน่น ขวักไขว่ไม่แพ้วันทำงานปกติ ฝ้ายฉุดแขนฮยอนอาอย่างรีบเร่ง เมื่อได้ยินเสียงประกาศว่าประตูรถไฟกำลังจะปิดลง สองสาวกระหืดกระหอบวิ่งเข้าไปได้อย่างเฉียดฉิว ผมเผ้าของฮยอนอาตอนนี้ดูยุ่งเหยิง ก็วันนี้เธอดันตื่นสายซะนี่ ทั้งที่นัดกับฝ้ายเอาไว้เเต่เช้าเเท้ๆเเต่เพราะไม่อยากให้เพื่อนเสียเวลา ฮยอนอาจึงรีบเเต่งตัวอย่างลวกๆ ทำให้ลงมาพบฝ้ายได้ตามเวลานัด ตรงด้านล่างเเมนชั่น ก่อนจะเดินมาที่สถานีรถไฟพร้อมกัน "บอกว่าโทรเลื่อนนัดได้ก็ไม่ยอม ดูสภาพซิ กระเซิงไปหมด" ฝ้ายหยอกฮยอนอานิดๆพลางช่วยจัดผมเผ้าให้ก่อนที่จะเข้าตา เข้าปากไปซะก่อน ฮยอนอาตอบกลับหน้าระรื่น มือไม้ก็พลางจัดเสื้อให้เข้าที่ ก็ตอนนี้เสื้อยืดตัวจิ๋ว ร่นขึ้นไปจนเห็นหน้าท้องขาวจวั๊ะแล้ว "ไม่อยากให้ไอจังผิดคำพูดนี่นา เดี๋ยวแฟนไอจังก็ไม่ชอบขี้หน้าฉันหรอกโทษฐานทำให้มาช้า.." ฝ้ายเบ้ปากนิดๆเเต่ก็ไม่วายอมยิ้มเพราะรู้สึกดีที่ฮยอนอามักนึกถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เมื่อเห็นฝ้ายไม่ว่าอะไรต่อ ฮยอนอาจึงเลิกคิ้ว ก่อนเเสร้งตีหน้ามุ่ย "วันนี้ฉันขอไม่สวยวันนึงละกัน ก็ไม่ได้ไปหาแฟนตัวเองนี่นา" ฝ้ายเคาะศีรษะฮยอนอาเบาๆหนึ่งที "พูดมาก.." ฮยอนอาร้องครางเบาๆ มือก็ยังง่วนกับเสื้อที่ถูกสายกระเป๋าสะพายข้างรั้งขึ้นมา เหมือนไม่มีทีท่าว่าจะเสร็จง่ายๆ จนฝ้ายต้องช่วยอีกแรง "เสื้อจะเล็กไปไหนนี่ฮึ?" คราวนี้ฮยอนอาหน้ามุ่ยจริงเเล้ว "โอ๊ย ป้า..จะให้ใส่ตัวโคร่งเท่าฝาบ้านมารึไงยะ?" "ก็ไม่ใช่...มันเล็กไปอ่ะ ตัวเนี้ย" ฝ้ายพูดพลางกระตุกชายเสื้อจุดสุดท้ายที่ร่นขึ้นให้ลงมาเสมอเอวตามปกติ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับห่วงบนราว ฮยอนอาเบะปากนิดๆอย่างล้อเลียน "ยัยป้าเอ๊ย"... ชายหนุ่มหน้าใส ผิวขาวเนียนเกลี้ยงเกลา ดูกลมกลืนกับเสื้อยืดคอกลมสีขาวและเเจ็คเก็ตตัวนอกสีเขียวหม่น กางเกงยีนส์ลายเส้นเเนวตั้งสีเข้มแบบนั้นทำให้ขาของเขาดูยาวมากขึ้นไปอีก ฮยอนอามองชายหนุ่มที่เพิ่งเดินออกมาจากลิฟท์เมื่อครู่อย่างไม่วางตา ขณะที่ฝ้ายยังยืนคุยกับเจ้าหน้าที่ตรงฟรอนท์เดสก์ของโรงแรม... เขาเดินตรงมาทางนี้เเล้ว..ฮยอนอาพูดขึ้นในใจ เเล้วเขาก็เดินตรงเข้ามาจนใกล้เรื่อยๆ ซึ่งเป็นจังหวะที่ฝ้ายเดินกลับมาตรงที่ฮยอนอายืนอยู่ด้วยเหมือนกัน "อ้าว เชน" ฝ้ายร้องทักเดินเข้าหาเพื่อสาว เชนส่งยิ้มให้ก่อนที่จะเดินไปยืนข้างๆฝ้าย ฮยอนอาอึ้งรอบสอง "นี่แฟนไอจังเหรอ?" ฝ้ายสะอึกลงไปเล็กน้อยเเต่ไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกตินั่น แล้วก็ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามเมื่อครู่ ฝ้ายเฉเเนะนำเชนให้รู้จักกับฮยอนอา "เชน นี่เพื่อนสนิทฝ้าย ชื่อฮยอนอา ที่เคยพูดถึงบ่อยๆน่ะ" เขาผงกหัวเล็กน้อยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างก่อนจะทักทายด้วยภาษาอังกฤษ "สวัสดีครับฮยอนอา ยินดีที่ได้รู้จัก" ฮยอนอาทักทายตอบ..โอ๊ย อิจฉาไอจัง หล่อสูสีกับยูชอนเลยอ่ะ.. "ฮยอนอา..." ฝ้ายเรียกเบาๆ "ฮยอนอา.." "อ่ะ ฮะ?ฮึๆๆ?"ท่าทางเหวอหวาแบบนั้นทำให้เชนนึกขำ "เป็นอะไร?" ทั้งๆที่รู้ว่าฮยอนอาเป็นอะไรเเต่ฝ้ายก็ถามไปอย่างนั้น เธอรู้อยู่เเล้วว่าเชนมักทำให้สาวๆหลงใหลได้ง่ายเสมอ เพราะเหตุนี้แหละที่ผ่านมา ฝ้ายจึงช้ำใจเพราะเขามาแล้วนับไม่ถ้วน "แฟนไอจังหล่ออ่า..." ฮยอนอาบีบเสียงให้ฟังดูเบาที่สุด ทั้งที่รู้ว่าเชนฟังไม่รู้เรื่อง ฝ้ายหันไปยิ้มให้เขานิดๆ ตอนนี้เจ้าตัวพอจะเดาได้ว่าฮยอนอาพูดถึงเขาอยู่ "โอ๊ย มีผู้ชายหน้าตาดีสองคนอยู่ในมือเวลาเดียวกันนี่ มันลำบากใจงี้นี่เอง" ฮยอนอาล้อเลียนจนฝ้ายนึกหมั่นไส้จึงหยิกเอวเข้าให้ "ไม่ตลก" ฮยอนอาร้องโอ๊ย ขึ้นมา น้ำเสียงและท่าทางของฝ้ายที่ดูทีเล่นทีจริงแบบนั้น บ่งบอกว่าเธอไม่อยากที่จะให้ฮยอนอาพูดอะไรเกี่ยวกับยูชอนเท่าไหร่นัก เชนส่งสายตา งงๆมาที่สองสาวก่อนจะเอ่ยปากถาม "คุยอะไรกันเหรอ?" เเต่ฝ้ายกลับทำเป็นไม่ได้ยินและดันตัวฮยอนอาให้เดินนำออกไป เเม้เขาจะยังสงสัยอยู่แต่ก็เปล่าประโยชน์ที่จะถาม เชนจึงเดินตามออกไปบ้าง เวลาแบบนี้ เขาไม่อยากทำให้เธอไม่พอใจมากนักหรอก.. ฝ้ายและฮยอนอาพาเชนไปวัดอาซากุสะเป็นที่เเรก หรือที่คนญี่ปุ่นเรียกกันว่า คามินาริมง สัญลักษณ์โคมไฟสีแดงใหญ่ยักษ์ตรงประตูด้านหน้าเป็นที่คุ้นตาของคนไทยอย่างดี เพราะมักได้เห็นจากรายการทีวีอยู่บ่อยๆ ฮยอนอาและเชน ท่าทางคุยกันถูกคอเลยทีเดียว ตอนนี้ทั้งคู่เดินน้ำหน้าลิ่วไปไกลละ แต่ฝ้ายกลับเดินอย่างช้าๆ สายตายังคงมองตามเพื่อไม่ให้คลาดกัน ฮยอนอามักเป็นแบบนี้เสมอ เธอเข้ากับใครต่อใครได้ง่ายไปหมดเหมือนคราวที่สนิทกับทงบังชินกี ตั้งเเต่ไปดิสนีย์แลนด์คราวนั้น พอคิดได้แบบนี้ ภาพของยูชอนผุดขึ้นมาในหัวทันที สายตาอ้อนวอนกับคำพูดอ่อนโยนของเขา เธอยังคงจำมันได้ดี แต่แล้วฝ้าย ก็ต้องพยายามปรามตัวเองและไล่ความคิดถึงยูชอนออกไป พอเดินเข้าไปถึงลานกว้างของวัด ก็มีเพิงรูปวงกลมที่เป็นจุดที่มีควันตั้งไว้ สำหรับให้คนที่มาวัดนี้ได้กวักควันไฟเข้าหาตัวเพื่อความเป็นศิริมงคล ฮยอนอาอธิบายให้เชนฟังอย่างคล่องเเคล่ว จนฝ้ายเหล่ตามองอย่างนึกขำ..นี่ตอนว่างๆ ไปแอบรับจ๊อบเป็นไกด์รึเปล่าเนี่ย.. เมื่อฮยอนอาอธิบายจบ เชนหันมามองหน้าฝ้ายทันทีจนคนถูกมองตกใจ ที่จู่ๆเขาก็หันขวับมาแบบนั้น "อะไร?" เชนยิ้มๆ ก่อนจะยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาขนานกับตัวฝ้ายเเล้วทำท่ากวักเข้าหาตัว เสมือนว่าให้ฝ้ายเเทนควันไฟ "เชนอยากให้ผ้ายกลับเข้ามาหาเชนมากกว่าที่จะอยากได้ความเป็นศิริมงคล" เขาพูดอย่างเขินๆ รู้ทั้งรู้ว่าเลี่ยนเเต่มันก็เป็นความจริง ฝ้ายถึงกับนิ่งอึ้งไป เธอเริ่มรู้เเล้วว่าเขาต้องการเธอจริงๆ.. ฮยอนอาที่ยืนอยู่มุมตรงข้ามเห็นภาพตรงหน้า ความรู้สึกบางอย่างก็เเล่นเข้ามาทันที อยู่ๆเธอก็นึกถึงยูชอน ถ้ายูชอนมาเห็นภาพนี้...เขาคงรู้สึกเจ็บไม่น้อยทีเดียว ทั้งสามพากันท่องเที่ยวทั่วโตเกียวจนทั่วในหนึ่งวันเต็ม ก่อนจะตัดสินใจกันว่าจะไปดื่มที่ร้านเหล้าใกล้ๆกับโรงแรม การเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆในโตเกียวสำหรับเชนวันนี้ สะดวกสบายก็จริงเเต่ทว่าก็มีความสับสน ซับซ้อนอยู่มากมาย เพราะถึงเเม้โตเกียวจะเป็นเมืองใหญ่ มีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก แต่ป้ายที่เป็นภาษาอังกฤษกลับไม่มีให้ได้อ่านมากนัก นั่นทำให้เชน เริ่มเอียนกับภาษาญี่ปุ่นที่เขาไม่เข้าใจเอาซะเลย "ไม่ค่อยมีภาษาอังกฤษให้อ่านเลยอ่ะฝ้าย ถ้าไม่มีฝ้ายมีหวังเชนเเย่เเน่ๆ" "แล้วจะไปนึกถึงตอนที่ไม่มีฝ้ายทำไมล่ะ?" แม้ฝ้ายจะบอกโดยที่ไม่มองหน้าเขา เเต่คำพูดของเธอกลับทำให้รู้สึกดีไม่น้อย บางทีมันอาจจะเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่า เธอกำลังจะให้โอกาสเขาได้แก้ตัวอีกครั้งนั่นเอง.. ****************************************** กลับมารายงานตัวค่ะ ฮือออ ไม่อยากแก้ตัวละที่ปล่อยให้คนอ่านรอเเล้วรออีก เเต่อยากจะบอกว่า หลังจากที่ลางานไป1อาทิตย์แล้วกลับมาทำงานอีกที โอ้ววแม่เจ้า กลับบ้านไม่ต่ำกว่าสามทุ่มทุกคืนเลยอ่ะ มันเยอะมากกกก จนเเบบสงสัยว่าตัวเองจะกลายร่างเป็นทศกัณฐ์เร็วๆนี้รึป่าวเนี่ยะ แงๆๆ เหนื่อยยยยยย ราวกับไปแบกไปหาม และนั่นทำให้ไม่มีเวลาอัพฟิคเลยค่ะ สมควรตายจริงๆ T^T ((เลิกมามุขนี้ซักที เบื่อแล้ว-คนอ่าน)) อาทิตย์นี้หยุดสามวันแหละ อิอิ กะจะปั่นฟิคให้เต็มที่ คุณหยกกะน้องขนมเป็นไงบ้างอ่า สบายดีอ๊ะป่าว? หายหน้าหายตาไม่ทักทายกันนานเกินครึ่งเดือนละนะนี่ อ้อ แล้วที่น้องขนมคิดว่า เรื่องนี้จะจบแบบไม่แฮปปี้ ทำไมคิดงั้นล่ะคร้าาา ไม่เอาๆ ไม่เดามากเนาะ เด่วไม่หนุกน้า ยังอยู่กันอีกหลายตอนค่า (ท่าทางมันจะถึงสิ้นปีนะเนี่ย) ((ก็แหงสิยะ เล่นอัพสิบวัน ตอนนึงแบบนี้-คนอ่าน)) อย่างอน อย่าโกรธกันนะคะ คนอ่านน่ะน่ารักทู้กคนเลย อยุ่ด้วยกันก่อนเน้อออ พอจบเรื่องนี้จะมีเกมให้เล่น เอาของพรีเมี่ยมจากญี่ปุ่นของเเท้ไปเลย (น่านน ทำตัวไม่ดีเอาวัตถุมาล่อซะง้านน) คนอ่านที่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว เช่นน้องสาว และเจร้ ไม่ให้นะ เพราะไงก็ได้ของฝากอยู่เเล้น ตอนนี้ไปละ เจอกันตอนหน้าค่า~   Create Date : 11 ตุลาคม 2551 4 comments Last Update : 11 ตุลาคม 2551 12:23:34 น. Counter : 336 Pageviews. Share Tweet

อ่านที่พี่แอนคุยแล้วอมยิ้มเลยแฮะ ตลกดี หยกสบายดีค่า แต่เดือนหน้าก้สอบแล้วอ่า น่าเศร้ายิ่งนัก แล้วทำไมฝ้ายทำเหมือนให้ความหวังเชนเลยอ่าา ลืมมิคไปแล้วฤา โฮฮฮ ฮยอนอาเป็นคนที่น่ารักจังแฮะ ^^ สู้ สู้ ค่ะ เจอกัน   โดย: หยกกกกก IP: 92.8.119.148 11 ตุลาคม 2551 11:41:07 น.

ง่ะ.....ขี้โม้ มะเหงอัพเลยอ่า   โดย: AomAndy IP: 124.157.162.90 12 ตุลาคม 2551 2:20:49 น.

ชอบเพลงนี้อ่า...เดวไปหาโหลดก่อน คริคริ   โดย: AomAndy IP: 124.157.162.90 12 ตุลาคม 2551 2:22:12 น.

หวัดดีค่าพี่แอน แวะมาทักทายก่อน ช่วงนี้งานยุ้ง ยุ่ง มาลงชื่อก่อน เด้วมาเม้นท์ทีหลังหุหุ   โดย: น้องขนมน่ากิน 13 ตุลาคม 2551 7:54:13 น.