|
ตอนที่ 25 ยุติ
When The Destiny Comes Along
Ep.25 ยุติ ฮยอนอากลับไปได้ครู่ใหญ่แล้ว เเต่ฝ้ายยังคงนั่งคิดถึงเรื่องของยูชอน
..เขากำลังจะได้รู้ความจริง แล้วเธอจะทำอย่างไรดี..
ความรู้สึกหลายๆอย่าง ปนอยู่รวมกันหมดจนเเยกไม่ออก
ว่าอันไหนคือความกังวล อันไหนคือความเศร้าใจและเจ็บปวด
ฝ้ายสูดลมหายใจเเละหลับตานิ่ง อย่างน้อยๆตอนนี้เธอก็รู้เเล้วว่า
ระหว่างเธอกับยูชอนมันไม่มีทางเป็นไปได้เลยจริงๆ
ทันทีที่ทงบังชินกีไปถึงเกาหลี พวกเขาก็ถูกเรียกตัวเข้าไปที่บริษัท
"เอ๊ย วันนี้ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? เหนื่อยนา ทำไมต้องให้เข้าบริษัทด้วยเนี่ย"
ชางมินบ่นกระปอดกระแปดอยู่เบาะหลังสุดของรถตู้สีดำคันหรู
จุนซูนั่งทำหน้ารำคาญอยู่ข้างๆ เขาควานหาไอพ็อดในกระเป๋าทันที
ก่อนที่ชางมินจะเริ่มประโยคที่สอง แล้วจุนซูก็กลบเสียงชางมิน
ด้วยเสียงเพลงในไอพ็อดคู่ใจได้ทันเวลา
"ยุนโฮฮยอง ไม่ค่อยอยากไปอ่า ถ้าไม่ด่วน ไว้พรุ่งนี้ได้มั้ย ผมเหนื่อย"
ชางมินยื่นหน้าไปทางเบาะถัดไปที่ยุนโฮนั่งอยู่กับเเจจุง
เขาลากเสียงยานคางตามอารมณ์เเละสภาพร่างกายที่เป็นอยู่ตอนนี้
ยุนโฮดุชางมินเล็กน้อยทำให้เขาจ๋อยๆลงไปได้บ้าง
เนื่องจากยุนโฮกำลังสนใจอยู่กับอาการของยูชอน
ซึ่งนั่งถัดไปตรงเบาะด้านหน้าที่อยู่ตรงกับยุนโฮพอดี
สายตาของยูชอนเอาเเต่มองเหม่อออกไปด้านนอกตัวรถ
ไม่พูดไม่จากับใครตั้งเเต่อยู่บนเครื่อง
จนมาอยู่บนรถเเล้วยูชอนก็ยังไม่ปริปากพูดอะไรซักคำ
แจจุงเองก็สังเกตเเบบเดียวกับยุนโฮ
เขาพยักเพยิดให้ยุนโฮสะกิดยูชอนให้หันมาคุยเล่นบ้าง
เเต่ยุนโฮก็ไม่ยอมทำตาม สองคนทำปากขมุบขมิบ
ชี้มือชี้ไม้เกี่ยงกันไปมา แต่แล้วมือของเเจจุง
ก็ไปปัดโดนมือยุนโฮทำให้ไปโดนยูชอนเข้า
เเละนั่นจึงทำให้เขาหันมามองได้ "เอ๊ย ขอโทษๆ"
แจจุงและยุนโฮเอ่ยขึ้นเเทบจะพร้อมกัน แม้สงครามย่อยๆจะจบไปแล้ว
เเต่สายตาของทั้งคู่ยังไม่เลิกทะเลาะกันอยู่ดี
..นายดิ บอก.. // ..ไม่เอา นายนั่นแหละ..
แล้วจู่ๆยูชอนก็พูดขึ้นมาลอยๆทำให้สองหนุ่มยุติทุกอย่าง
"จริงๆน่าจะให้ฉันเข้าไปคนเดียวก็ได้นะ"
"ฮึๆ?" แจจุงส่งเสียงที่แปรตามความงุนงง ณ เวลานั้น
ยุนโฮและเเจจุงมองหน้ากันเลิ่กลั่ก..นี่ยูชอนรู้เหรอ? ว่าเขาจะได้เจออะไร?
"ทำไมถึงพูดอย่างนั้นอ่ะ?" ยุนโฮโน้มตัวไปตรงเบาะด้านหน้าที่ยูชอนนั่งอยู่
"ฉันรู้ว่าที่พวกเราจะเข้าบริษัท ไม่ใช่เรื่องงานหรอก..
เรื่องของฉันเองนี่แหละ"ยูชอนตอบเสียงเรียบ
เเต่ก็ยังคงจับสายตาอยู่ด้านนอกตามเดิม
ยุนโฮหันมาสบตากับเเจจุง โดยที่ต่างคนต่างไม่รู้ว่า ควรจะพูดยังไงต่อไป..
"สวัสดีครับ โซจังนิม" (โซจังนิม แปลว่าประธานค่ะ)
ประธานนั่งรอเขาอยู่แล้ว สีหน้าบ่งบอกถึงความวิตกกังวลใจ
ซึ่งทำให้ยูชอนเริ่มรู้สึกไม่ดี
"อืม สวัสดี เป็นไงบ้างเหนื่อยมั้ย?"
"ไม่ครับ" ยูชอนตอบสั้นๆ ก่อนที่ประธานจะสั่งให้เขานั่งลง
"ผมรู้มาว่าคุณให้สืบไอพีของแฟนเพลง" เขานึกอยู่เเล้วเชียว...
"จริงรึเปล่า?" ประธานถามคำถามนี้ขึ้นเมื่อเห็นยูชอนนิ่งไป
"ครับ"ยูชอนตอบอย่างมั่นใจ เเม้เขารู้ว่างานนี้เขาผิดเเน่ๆ
เเต่เขาก็ต้องการที่จะอธิบายเหตุผลเหมือนกันเมื่อถูกถาม
ประธานถอนใจเเล้วเอนตัวลงบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ที่นั่งอยู่
"ยูชอน..คุณก็รู้ใช่ไหมว่าการทำแบบนี้ไม่มีประโยชน์
ซึ่งนั่นทำให้ผมไม่เข้าใจ" จากสีหน้าเเละน้ำเสียงที่พยายามข่มอารมณ์
ก่อนหน้านี้เริ่มเเตกออกทีละนิด ทำให้ยูชอนยิ่งสลดลงไปอีก
แต่เขาก็ไม่กลัวที่จะบอกความรู้สึกของเขา
"ผมขอโทษครับเเต่ว่าที่ผมต้องการรู้ที่มาของข้อความนั้น
ผมคิดว่าจะเป็นการดีกว่าเพราะมันจะทำให้ผมติดต่อเธอได้.."
คำถามนี้ถูกแทรกขึ้นมาขณะที่เขากำลังพูด
"ที่คุณปล่อยให้เพื่อนๆและทีมงานต้องรอที่สนามบินร่วมชั่วโมง
คุณไปทำเรื่องที่ว่านี่ใช่รึเปล่า?" ยูชอนอึกอัก
เพราะจะว่าไปแล้ว ที่เขาไปหาฝ้าย
มันก็มีเรื่องของการตามหาเจ้าของเเละข้อความเข้ามาเกี่ยวด้วยอยู่ดี
"มันจำเป็นอย่างนั้นเหรอ?" ประธานถามย้ำ ยูชอนก้มหน้านิ่ง
เพราะเเม้เเต่ตัวเขาเองก็ยังคิดว่ามันไม่จำเป็น
"ผมขอเตือนคุณในฐานะผู้ปกครองนะ ให้คุณยุติที่จะทำเรื่องพวกนี้
ผมรู้เห็นมาตลอดว่าคุณเป็นเด็กดี ไม่เกเรไม่เคยทำให้งานเสีย
เเต่สิ่งที่คุณทำอยู่เนี่ย มันจะทำให้เสียงานโดยที่คุณอาจจะไม่ตั้งใจ
ทงบังชินกีไม่ใช่ศิลปินกลุ่มเล็กๆ หากเรื่องนี้แพร่ออกไปได้เมื่อไหร่
ไม่ใช่เเค่ตัวคุณจะเดือดร้อน ทุกคนในวงคุณก็จะเดือดร้อนตามไปด้วย..
คุณรักพวกเขาใช่มั้ย?" ยูชอนเงยหน้าขึ้นมอง
ก่อนตอบรับอย่างหนักแน่นว่าเขารักเพื่อนๆร่วมวงของเขา
"ดังนั้นอย่าคิดทำอะไรตามใจตัวเองเกินไป เรื่องเเค่นี้ผมเชื่อว่าคุณทำได้"
ยูชอนพยักหน้ารับอย่างที่ตัวเขาก็รู้ดีว่ามันควรจะหยุดได้แล้วจริงๆ...
การที่ยูชอนมาหาฝ้ายเมื่อช่วงเช้าเเล้วมาพูดเรื่องเดิม
ทำให้ฝ้ายรู้สึกไม่สบายใจ หลังจากครุ่นคิดมาเกือบครึ่งค่อนวัน
ฝ้ายจึงตัดสินใจไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์เพื่อทำเรื่องขอเช็คภาพจากวงจรปิด
เธออยากจะรู้เหมือนกันว่า ในนั้นจะเห็นเธอได้ชัดซักแค่ไหน
เพื่อความสบายใจ ฝ้ายก็อยากที่จะลองดู
"เอ๊ะ รู้สึกว่า ฝ่ายโสตฯแจ้งมาว่าดีวีดีบันทึกภาพชุดเดียวกันนี้อนุมัติให้ดูได้แล้วนิคะ?"
ตรงตามที่ฮยอนอาบอกจริงๆ..
"ค่ะ ทราบค่ะ เเต่ถ้าฉันจะขอยื่นเรื่องด่วนที่จะขอเช็ควันนี้
หลังจากนั้นค่อยให้กับดีวีดีกับคนที่ยื่นเรื่องทีหลังได้มั้ยคะ?"
"ถึงดีวีดีจะยังอยู่ที่ฝ่ายโสตฯ ก็ไม่ได้หรอกค่ะ
ต้องเป็นไปตามลำดับที่ยื่นขอนะคะ" พนักงานกล่าวอย่างสุภาพ
เเต่นั่นทำให้ฝ้ายงุนงงเข้าไปใหญ่
"แล้วตอนนี้ ดีวีดีไม่ได้อยู่ที่ฝ่ายโสตฯเหรอคะ?"
"ใช่ค่ะ มีพนักงานในแผนกของเราไปรับมาเเล้ว"
"พนักงานคนไหนคะ?" ฝ้ายถามพลางชะเง้อเข้าไปมอง
"ตอนนี้ไม่อยู่ค่ะเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เเต่เห็นเข้ามาเมื่อช่วงเช้า"
"อย่างนั้นเหรอคะ? แล้วฉันจะมาขอพบพนักงานคนนั้นพรุ่งนี้ได้มั้ยคะ?"
"ได้ค่ะ" ว่าแล้วพนักงานสาวชาวญี่ปุ่นก็จดรายละเอียดเอาไว้
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถามฝ้าย "จะมากี่โมงคะ?"
"8โมงเช้าค่ะ" ฝ้ายตอบอย่างหนักแน่น
เป็นจังหวะที่พนักงานฉีกกระดาษที่เขียนออกมาแปะไว้ตรงคลิปบอร์ด
ฝ้ายเหลือบเห็นชื่อที่เขียนอยู่ในกระดาษ
เเม้จะพยายามเพ่งแล้วเเต่ก็ยังไม่ชัดเจนพอ หวังว่าคงไม่ใช่คนที่เธอคิด
"ขอโทษค่ะ ชื่ออะไรคะ? พนักงานที่ฉันจะมาพบพรุ่งนี้"
"ฮยอนอาซังค่ะ"
คำตอบที่ได้รับทำให้ฝ้ายอึ้งไปทันที...
*******************************************
ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคเรื่องนี้นะคะ
เรื่องราวเริ่มเข้ารูปเข้ารอยเรื่อยๆ มาเรียงๆแร้ว ((ร.เรือเยอะไปมั้ย??))
เมนท์ของน้องขนมและคุณหยก มีเดาเรื่องราวมาด้วยอ่ะ ชอบๆค่ะ
เราจะได้ลุ้นๆไปด้วยกันเนาะ
วันนี้ไปก่อนนะคะ ง้วง ง่วงงง เจอกันใหม่วันศุกร์
เวลาดึกๆจวนสว่างเเบบนี้เหมือนเดิมคร่า
Create Date : 11 กันยายน 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 11 กันยายน 2551 1:41:34 น. |
Counter : 380 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: หยก IP: 217.171.129.72 11 กันยายน 2551 5:35:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: เจร้นาด IP: 202.176.82.193 11 กันยายน 2551 10:46:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: amp_joe 11 กันยายน 2551 21:53:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: amp_joe 11 กันยายน 2551 21:55:06 น. |
|
|
|
|
|
|
มิคกี้รู้ได้ไงเนี่ย ว่าเค้าจะเรียกเฉพาะมิคอ่ะ
อ่านไปก็งง เรียกไปเรื่องอะไร ไร้เซ้นส์ได้อีกเรา
ทำไมต้องห้ามมิคด้วยล่ะ ประธานใจร้ายแฮะ
สู้(ซู่) ซ่า สู้(ซู่)ๆ ซ่าๆ ปาทังก้า ปาทังกี้ เจ้าค่ะ