ตอนที่ 54 บันไดขั้นที่หาย When The Destiny Comes Along Ep.54 บันไดขั้นที่หาย แสงไฟสวยระยับจากทั่วทุกมุมของเมืองหลวงอย่างโตเกียว ที่มองผ่านกระจกบานยาวออกไปยังจับใจไม่เท่าผู้หญิงตรงหน้าตอนนี้ ความสุขอย่างหนึ่งที่มีไม่บ่อยนักในรอบหลายๆเดือนที่ผ่านมา ก็คือการที่เขาได้นั่งมองใบหน้าด้านข้างของเธอ ซึ่งบางครั้งบางทีเธอจะเหลือบมามองเขาบ้างพร้อมส่งรอยยิ้มเล็กๆ ให้เขาได้ชุ่มชื่นหัวใจ ยูชอนปล่อยตัวตามสบาย ด้วยการนั่งขัดสมาธิเอนศีรษะพิงกระจก แม้ท่าทางแบบนั้น จะบ่งบอกถึงความอ่อนเพลียแต่ว่าสีหน้าของเขา กลับบ่งบอกความรู้สึกที่ตรงกันข้าม “คุณนี่ดื้อจังนะ น่าจะเข้าไปนอนได้แล้ววันนี้คุณเหนื่อยมาทั้งวัน” ฝ้ายพูดพลางค้อนเล็กๆ เขาไม่ได้หันมามองหน้าเธอหรอก ก็เขาเล่นจ้องเธอแทบตลอดเวลาตั้งเเต้ต้นเสียขนาดนั้น ฝ้ายโยกเข่าที่ชันขึ้นไปมาช้าๆ สายตาก็มองไปทางวิวสวยยามค่ำคืนด้านหน้า “ก็เพราะเหนื่อยมาทั้งวันน่ะสิ ผมถึงอยากอยู่ใกล้ๆคุณอย่างนี้” คำพูดของเขาทำให้ฝ้ายหันขวับ ปากสั่นเล็กๆเพราะว่า ไม่อยากให้รู้ว่าเธอเขิน “ เน่าซะ” เธอเฉไฉต่อว่าเขาเล่นๆ แต่กระนั้นก็กลั้นเอาไว้ได้ไม่นานก็ต้องค่อยๆฉีกยิ้มออกมา เพราะคำพูดเมื่อครู่กับสายตาของเขามันช่างไปทางเดียวกันซะเหลือเกิน ฝ้ายรีบหลบตาเขาทันที เธอแกล้งมองวิวตรงหน้าไปรอบๆ ยูชอนรู้สึกขำกับท่าทางเขินอายของฝ้าย พลันทำให้เขาเกิดความสงสัยขึ้นมาในใจว่า ผู้หญิงไทยเขาวางฟอร์มกันแบบนี้ทุกคนรึเปล่าเนี่ย “ที่จริงแล้วคุณรู้มั้ยว่าผมอยากจะถามอะไร” ฝ้ายหันมาทำหน้าฉงน นึกสงสัยด้วยคนว่าจู่ๆทำไมถึงถามคำถามแปลกๆ “ผู้หญิงไทยใจแข็งแบบนี้ทุกคนรึเปล่าครับ?” ฝ้ายเลิกคิ้วทำทีไม่รู้ไม่ชี้ แต่ก็ตอบแบบกวนประสาทเขาไปเล่นๆ “แล้วยังไงคะ? ถ้าฉันตอบว่าเป็นแบบนี้ทุกคนแหละ คุณคิดว่าไงล่ะ” “ก็คงลำบากใจ เพราะผมอาจจะต้องเหนื่อยมากถ้าคิดจะจีบผู้หญิงไทยอีก” ยูชอนพูดอมยิ้มๆ เขานึกอยากจะหยอกเล่นๆ เพื่อดูปฏิกิริยาของฝ้ายอีกครั้งและก็ ..ได้ผล..เธอรีบหันขวับมาทันที “บางคนคุณอาจจะต้องใช้เวลานานมากแต่ไม่เป็นผลเลย แต่บางคนอาจจะใช้เวลาแค่นิดเดียวแต่เป็นไปอย่างที่คุณหวัง” ยูชอนยิ้มกับคำตอบที่แม้จะฟังดูแล้วมันไม่ใช่อย่างที่เขาอยากจะฟังซักหน่อย แต่เขาก็ยังเพียรพยายามต่อ “แล้วความพยายามที่ผมทุ่มเทมานั้น มันจะมีผลได้นานแค่ไหนครับ” ฝ้ายต้องหลบสายตาเขาอีกครั้ง และกำลังจะทำแบบเดิมคือแสร้งมองวิวด้านนอกแต่ทว่า ยูชอนรู้ทันเสียแล้ว เขารีบใช้สองมือประคองใบหน้าเรียวหวานของฝ้าย ให้หันมาทางเขา “มีคำตอบให้ผมมั้ย?” ฝ้ายหลุบตาลงต่ำแต่ยังเงียบ เขาเห็นแล้วว่าเธอยิ้มเลยแกล้งหยอกมากขึ้น “ไม่มีจริงๆน่ะเหรอ?” ใบหน้าหวานที่ถูกทาบด้วยสองมือเรียวสวยของยูชอนนั้นส่ายไปมาเล็กๆ ยูชอนปล่อยมือลงพรึ่บ เขาต้องการที่จะหยอกเธอกลับบ้าง ว่าท่าทางปฏิเสธแบบนั้นทำให้เขาหมดแรง แต่ยังไงยูชอนก็รู้ดีว่า คำตอบของฝ้ายคืออะไร “คุณเล่นทำแบบนี้ รู้มั้ยผมน้อยใจนะ” ฝ้ายอมยิ้มที่ยูชอนทำหน้าตาเง้างอนใส่เธอ ยูชอนยังคงพูดต่อ “ถึงภาพลักษณ์ของผมบนเวที หรือในทีวีอาจจะดูเป็นผู้ชายที่เหมือนไม่ค่อยจริงจังกับความรัก แต่ความรักครั้งนี้..” เขานิ่งไปนิดหนึ่งเพื่อดูให้แน่ใจว่าฝ้าย ยังคงตั้งใจฟังที่เขาพูด “กับคุณ..ผมจริงใจนะ” ฝ้ายยิ้มที่มุมปากเล็กๆ เธอคว้ามือของยูชอนมาประคองใบหน้าตัวเองอีกครั้ง ส่งสายตาสื่อสารกับเขาอย่างจริงใจไม่แพ้กันกลับไป ..ไม่มีคำเอื้อนเอ่ยใดๆ จากคนทั้งสองอีก แสงไฟด้านนอก ที่ระยิบระยับมาตลอดทั้งคืนค่อยๆถูกทอทาบด้วยแสงแห่งรุ่งอรุณ ยูชอนค่อยๆขยับตัวเพื่อจะโน้มไปข้างหน้าได้ถนัดขึ้น ฝ้ายใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อใบหน้าของเขา เริ่มโน้มเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ “โอ๊ะ” ยูชอนร้องเบาๆ พลางหยีตาลงเมื่อแสงแดดสาดกระทบใบหน้าของเขา ฝ้ายหัวเราะร่วน ตอนนี้มือของเขาย้ายไปเกาะกุมที่ใบหน้าเจ้าตัวแล้ว “เช้าแล้วล่ะค่ะ แต่ฉันเริ่มง่วง” ฝ้ายจะลุกขึ้นยืนแต่กลับถูกยูชอน โอบรอบตัวเอาไว้ เขาเอาแก้มแนบลงกับเอวบางของคนรักตรงหน้า “กว่าจะมาถึงขั้นนี้ได้ ผมตกบันไดไปไม่รู้กี่หน ช้ำมาแล้วไม่รู้กี่แผล มาถึงเวลานี้ผมรู้สึกว่ามันเหลือบันไดอีกแค่ขั้นเดียวที่เราจะรักกันได้จริงๆ อย่างที่ไม่ต้องแคร์กับอะไรอีก คุณเชื่อผมมั้ยไอ?” ยูชอนพูดอ้อนๆ ฝ้ายหลุดยิ้มกว้างแต่ก็เฉไฉไปด้วยอีกอยู่ดี “นี่คุณแค่จะเอาตัวฉันไว้บังแดดใช่มั้ยนี่” แล้วยูชอนก็หัวเราะก๊ากขึ้นมา ที่ฝ้ายรู้จักใช้มุกตัดคำหยอดหวานๆของเขาซะกระจายไม่เหลือเค้าความซึ้ง แล้วก็เป็นไปตามนั้นที่ฝ้ายก็ใช้จังหวะนี้สะบัดตัวลุกหนีไปได้ “นอนเหอะ” เสียงอู้อี้ดังมาจากพื้นด้านล่างพร้อมเสียงพลิกตัวไปมาๆ ฮยอนอายังนอนลืมตาโพลงอยู่บนเตียง.. ที่คุยกันผ่านมาสามสี่ชั่วโมงนี้ เหมือนมันไม่มีอะไร ไม่มีอะไรในใจเขาเลยจริงๆ.. “อื้อ” ฮยอนอาตอบรับเนือยๆ แต่ก็รู้ตัวว่าตอบช้าเพราะคนข้างล่างส่งเสียงกรนไปซะแล้ว ฮยอนอาพลิกตัวหันมาอีกด้าน ถอนใจไปเฮือกใหญ่อีกรอบ เพราะหากปล่อยให้ตัวเองต้องมีใจให้กับจุนซูเรื่อยๆแบบนี้ คงมีแต่เจ็บแล้วก็เจ็บเท่านั้นแหละ ฮยอนอาค่อยๆหลับตาลง มือข้างหนึ่งก็แนบแก้มเอาไว้เพราะไม่อยากให้หมอนต้องชื้นด้วยน้ำตา.. “เที่ยวบินที่ UA 890 ที่ไปนาริตะ Boarding time 6โมง 25นาทีนะครับ” พนักงานที่ยืนอยู่บริเวณเคาน์เตอร์เช็คอิน ส่งเสียงร้องเตือนผู้โดยสารอยู่เรื่อยๆ เนื่องจากว่า อาจจะมีผู้โดยสารบางคนที่คุยกันเพลินจนหลงลืมเวลา “พี่ฝากเรื่องด้วยละกันนะ จ๊อบ..แตง ตีข่าวเรื่องแฟนสาวของเชนให้ได้ งานนี้น่ะ สำนักพิมพ์เราได้กลับมาดังอีกรอบแน่ๆ” แตง เหยี่ยวข่าวร่างเล็กทำหน้าฉงน อันที่จริงแล้ว เธอไม่ค่อยเข้าใจในกลยุทธ์นี้ของวิวิธเท่าไหร่นัก “พี่โหน่ง ทำไมพี่วิวิธเขาอยากเอาแฟนน้องเชนมาขายไม่รู้เนอะ พวกดารามีแต่ไม่อยากให้แฟนตัวเองเสียความเป็นส่วนตัว อีกอย่างจะดับด๋อยเอาไม่รู้เรื่อง มันจะทุบหม้อข้าวตัวเองรึเปล่าพี่” โหน่ง หัวหน้ากองบก. ชาวสีม่วงยืนเท้าสะเอวอย่างไม่สบอารมณ์ “ยัยแตง ใครเป็นหัวหน้าหล่อนยะ? ไม่ต้องไปคิดแทนเขาหรอกย่ะ ทำตามหน้าที่ของหล่อนไป เออ จ๊อบ” หนุ่มผมยาวหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมสะดุ้ง เฮือกเมื่อเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองก็อยู่ในวงสนทนาด้วยเช่นกัน “ถ่ายรูปดีๆ เด็ดๆล่ะ งานนี้กองบก.ทุ่มทุน!” โหน่งส่งสายตามั่นใจ กับผลที่จะสัมฤทธิ์ในอนาคตอันใกล้นี้ ********************************************** มาแล้วววว แต่น้องขนมม่ายยยมา เหอๆๆ รอกันนานรึป่าวคะ มาซะดึกเลย เรื่องนี้อยากจะให้จบเดือนนี้จัง จะเป็นไปได้มั้ยน้อออ เพราะว่าอยากให้มันครบ1ปี พอดิบพอดี เนื่องจากว่าฟิคเรื่องนี้ถือกำเนิดเมื่อ กค. ปีที่แล้ว แต่ดูท่าแล้ว เอิ่มมมม เห็นจะ Beyond Ability 5555 เกินความสามารถของคนสมองตีบตัน งานเข้าเป็นระยะอย่างแอน เรื่องต่อไป ต้องเว้นช่วงนะคะ แต่ไม่อยากให้นานมากหรอก อยากจะให้ได้อ่านต่อเลยด้วยซ้ำ กลัวทุกคนลืมง่ะ อ้อ แล้วมีข่าวจะบอกว่า จะไปเรียนแล้วนะคะ ต้นตุลานี้ จากลี้หนีบ้านอีกแล้ว ไปที่ไหนยังไม่บอกรอสัมภาษณ์เสร็จก่อนนะ ตื่นเต้นมากมายค่ะ สัมภาษณ์10สิงหานี้ ถ้าวีซ่าผ่าน เรื่องใหม่อาจจะมาช้าหน่อยแต่ถ้าไม่ผ่านก็น่าจะมาเร็วนะ แต่ อ๊ะๆๆอย่าแช่งให้ไม่ผ่านเพราะอยากอ่านเร็วๆน้า อิอิ ล้อเล่นๆ ทุกคนคงไม่ใจร้ายใช่มั้ยคะ อวยพรแอนหน่อยนะ วีซ่าประเทศนี้ยากมาก เลื่องลือจริงๆ กลัวๆหวั่นๆ จะบนครบ9วัดละ 555+ ล้อเล่นนน อ้อ มีไอเดียอย่างหนึ่งผุดขึ้นมา แอนอยากชวนทุกคนมีทติ้งหลังฟิคจบค่ะ เห็นมาโพสท์คอมเมนท์ในฟิคของเรานานเข้าๆ ก็เริ่มอยากจะรู้จักตัวตน ว่าทุกคนจะเป็นยังไงกันบ้าง ที่แน่ๆละ แฟนทงบังฯเหมือนกัน แต่น้องหยกมาไม่ได้ใช่มั้ยคะ เพราะน้องหยกไม่ได้อยู่บ้านเรา แต่อยากชวนทุกคนนะ จะได้ให้รางวัลกับคนที่เล่นเกมหลังฟิคจบด้วย แต่มี1รางวัลอ่า ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็มาเจอกันเนอะ เห็นด้วยกันมั้ยอ่าคะ??   Create Date : 21 กรกฎาคม 2552 10 comments Last Update : 21 กรกฎาคม 2552 0:18:15 น. Counter : 440 Pageviews. Share Tweet

หูยยยยยยยยยยยฝ้ายเขิลจนยูชอนเราหวานไม่ออกเลยอ่า อิอิ มาอ่านก่อนนอนพรุ่งเน้ต้องตื่นไปสอบแต่เช้า ขอยูชอนเติมพลังอิอิ   โดย: FaH~ IP: 125.25.4.73 21 กรกฎาคม 2552 0:40:33 น.

อ๊ากกกกก โรแมนติกมากมายอ่ะค่ะพี่แอน ตาปาร์คทำไมถึงได้หวานขนาดนี้น้า อิจฉาฝ้ายขึ้นมาตะหงิดๆแล้ว --* แอบโล่งใจสองคนนั้นนอนคุยกันทั้งคืน (ฟิคเรื่องนี้ใซ๊ ใส เนอะคะ ^^) เรท ท ทั่วไปได้เลยนะเนี่ย 555+ พี่แอนจะไปเรียนแล้วววววว ขอให้วีซ่าผ่านฉลุย กับสัมภาษณ์ผ่านนะคะ เอาใจช่วยๆ ^^ แล้วถ้าสัมภาษณ์ ก็ต้องไปสัมภาษณ์ที่ประเทศนั้นๆหรอคะ? ได้ผลยังไง บอกกันด้วยนะคะพี่แอน จะมาร่วมยินดีด้วย ^______^ คุณฟ้า ขอให้สอบได้ฉลุยเลยนะคะ ได้ตาปาร์คมาเป็นกำลังใจเลยนะเนี่ย   โดย: หยกค่า IP: 92.28.217.138 21 กรกฎาคม 2552 6:19:21 น.

ว้าว...โรแมนติกสมกับเป็น ปาร์ค ยูชอน จริง ๆ ว่าแต่น้องฟิ้นของเรา คุยอะไรกับ ฮยอนอา น้า... อยากรู้จังเลย.... อ่านไป ยิ้มไป มาหุบยิ้มเอาตอนท้ายนี่แหละ มาอีกละ พวกตัวป่วน เมื่อไหร่จะหลุดจากวงโคจรไปพ้น ๆ ซะทีนะ...เฮ้อ ...น้องแอนจะไปเรียนเหรอคะ ขอให้สอบผ่านนะคะ ฟิคแจจ๋ามาช้าไม่เป็นไร...แต่ก็ขอให้มา ส่วนน้องฟ้า ก็ขอให้สอบผ่านฉลุยเลยนะคะ เรื่องมีทติ้ง แหะ ๆ พี่จุอยู่หัวเมืองเหนือโน่นนนนนนน ท่าจะไม่สะดวก เสียดายเนาะ ยังไงก็ตามสบายสำหรับน้อง ๆ ที่ไปได้ก็แล้วกันนะคะ   โดย: ju IP: 222.123.17.127 21 กรกฎาคม 2552 15:03:12 น.

หวัดดีค่าน้องแอน พี่จุเจ้าเก่าส่งข่าวไปบอกว่าฟิกมาแล้ว พี่ก็เลยย่องมาอ่านยามดึกนี่แหละ อ่านแล้วคงต้องงดของหวานไปสัก 1 สัปดาห์ เมื่อกลางวันเพิ่งกินทองหยอด ตอนนี้รู้สึกว่าจืดไปเลยเมื่อเทียบกับถ้อยคำและการกระทำของพี่ปาร์คขา แอบใจหายเหมือนกันนะเนี่ยที่เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว เอาใจช่วยให้สัมภาษณ์ผ่านนะคะ บอกคนสัมภาษณ์ว่าดิฉันเป็นแฟนดงบังชินกิค่ะ รับรองผ่านนนนน ฮ่าๆๆ เรื่องต่อไปรอได้จ้า แต่อย่านานมากนะ เอ๊ะ...ยังไง ก็ต้องตั้งตารอเป็นธรรมดาเพราะทราบมาว่าคิมแจจะได้เป็นพระเอกกับเขาสักที ปล่อยเพื่อนซี้ทำคะแนนนำไปโลดแล้ว น้องฟ้า (น่าจะเป็นน้องแหละนะ) ขอให้โชคดีกับการสอบเช่นกันจ้า เรื่องมี้ตก็แล้วแต่แอนสะดวกเลยจ้า ถ้าไปได้ จะไปแน่นอน หนูเล็ก ป.ล. สรุป ตอนที่แล้ว ไม่ครบอองค์หรอ ว้า...แอบเสียดาย   โดย: Blue_Butterfly IP: 115.67.40.136 22 กรกฎาคม 2552 3:41:42 น.

สวัสดีรอบฟิคชั่นค่าทุกคน (รายงานตัวอย่างเป็นทางการ แหะๆ ) ต้องขอโทษทุกคนด้วยน่ะค่า ทีทำให้ไม่ครบองค์ประชุม ต้องขอโทพี่แอนด้วยน่ะค่ะ ที่หลังๆไม่ได้เม้ท์เรยยย (ไม่ไหวจิงๆเรา ) แต่วันนี้มาแล้วค่า ( แต่ก้อกว่าจะมาเน๊อะ แง้ๆๆๆ เค้ารู้สึกผิดแล้วว) ยกโทให้ด้วยด้วยน่ะค่ะ อ่ะ...วกเข้าเรื่องฟิคต่อดีกว่า.... ตอนนี้หวานเข้าที่กันเลย มิกกี้+ฝ้าย เหมือนจะแฮปปี้แอนดิ้ง แต่... ก้อแอบมีทิ้งท้ายให้น่าติดตามเช่นเคยน่ะค่าพี่แอน """""""""""""""""""""""""""""""""""""""" สำหรับเรื่องที่เรียนขอให้สัมภาษณ์ผ่านฉลุยน่ะคะพี่แอน ปีหนึ่งแล้วหรือนี่ที่ได้ติดตามฟิคฯ ส่วนเรื่องมีทติ้ง.....แหะๆ ไม่มีความเห็นค่า รออ่านตอนต่อไปค่า   โดย: น้องขนมน่ากิน 26 กรกฎาคม 2552 11:57:49 น.

รออ่านด้วยคน หุหุ ยังสอบไม่เสร็จ แต่แว๊บมาเยี่ยมชม อิอิ ไปอ่านหนังสือต่อละ TOT   โดย: Fah~* IP: 58.8.130.174 27 กรกฎาคม 2552 18:20:00 น.

แว้บมา อิอิ   โดย: น้องขนมน่ากิน 28 กรกฎาคม 2552 6:26:27 น.

ย้วย คะ ย้วย หวานซะคนอ่านละลาย นี่ยังมีมารมาพจญอีกรึนี่ โอ๊ว ..... รีบไปซื้อผ้าขนวมมารอซับน้ำเวลาอ่านตอนหน้า (เพราะตอนนี้ซับน้ำลายหมดแย้ว) เอิ๊ก เอิ๊ก   โดย: เจร้ นาด IP: 202.176.82.193 29 กรกฎาคม 2552 14:34:00 น.

มีแต่เรื่องเครียดๆ TOT ขออ่านฟิคให้สบายใจหน่อย หุหุ   โดย: Fah~* IP: 58.8.117.206 1 สิงหาคม 2552 1:54:33 น.

พี่แอนขา ตอนนี้แคสตัวน้อยๆมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจ ตอนนี้อยากได้ยาชูกำลังหน่อยอ่ะค่ะ พี่แอนไม่อัพเลยง่า สองอาทิตย์ได้แล้วมั้งคะเนี่ย รออยู่นะค้า เข้ามาบ่อยเหมือนกันนะตะเอง   โดย: หยกค่า IP: 78.151.138.89 4 สิงหาคม 2552 20:24:15 น.