ตื่นเต้น....จัง
พรุ่งนี้แล้วนะ จะได้รู้สักที กับสามเดือนที่ต้องทน ทำทุกอย่างเพื่อรอใครสักคน ตั้งแต่พบคุณหมอ ทานยา ฉีดยา ใครที่เคยทำเด็กหลอดแก้วคงจะรู้ดีนะคะ จนวันนี้คุณหมอให้นอนอยู่เฉยๆ มาครบหนึ่งสัปดาห์แล้ว พรุ่งนี้แอนจะไปตรวจเลือดแล้วคะ ถึงวันนี้ไม่ว่าจะได้หรือไม่ได้ ก็จะไม่ร้องไห้ ไม่เสียใจ บอกตัวเองว่าเราจะต้องเข้มแข็ง ทั้งทีลึกๆในใจยังกลัวกับความจริง บอกตัวเองเราทำดีที่สุดแล้ว...ขอให้ผ่านไปด้วยดี ขอบคุณสามี ที่คอยอยู่เคียงข้างดูแลทุกอย่าง เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้ ขอบคุณพี่ชายที่แสนดีที่คอยเป็นสารถี รับส่งตลอด ขอบคุณครอบครัวที่คอยเป็นกำลังใจให้ ขอบคุณคุณแม่สามีที่คอยห่วงใยและส่งเสียงตามสายและอีกหนึ่งที่ลืมไม่ได้ ขอบคุณคุณแม่สกุลรัตน์ ที่ทำให้รู้ว่ารักของแม่นั้นยิ่งใหญ่แค่ไหน และพรุ่งนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แอนจะผ่านมันไป......
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
