น้องปัณแปลงร่างเป็นเด็กแขก(ตี้)หัวตุ่ย



วันที่ 8 มกราคม 2550

วันนี้เป็นวันเข้าไปนอนเล่นรอผ่าตัดเอา Epidermoid ออกจากกระหม่อมของน้องปัณ กับคุณหมอศัลยกรรมสมองที่รพ.ศิริราช น้องปัณไปศิริราชกับคุณพ่อคุณแม่ตั้งแต่เช้า ส่วนคุณตาคุณยายรอรับโทรศัพท์ว่าจะให้เตรียมอะไรไปสมทบที่รพ.บ้าง ส่วนแอนกับวุดเป็นวันครบรอบที่เราคบกันครบ 4 ปีขึ้นปีที่ 5 ก็เลยขอเวลาออกไปทานข้าวทำสวีทกันแปบนึง

แต่...ใจแอนก็พะว้าพะวังอยู่กับหลานค่อนข้างมาก ไปทานข้าวที่เอสพลานาดชั้นใต้ดินสัญญาณ DTAC ตายสนิทยิ่งกังวลไปใหญ่เลย กลัวคุณแม่โทรมาบอกเรื่องน้องปัณแล้วโทรไม่ติด (จริงๆกังวลเรื่องน้องปัณมาค่อนคืนแล้วแหละไม่รู้ทำไม)

ทานข้าวเสร็จรีบโทรกลับบ้าน ได้ข่าวว่าน้องปัณต้องกลับบ้านก่อน เพราะเป็นหวัด ผ่าตัดไม่ได้ .... ใจนึงก็รู้สึกโล่งอกอย่างประหลาดๆ ใจนึงก็นึกกังวลแกมเสียดายว่าเสียเวลารอตั้งหลายเดือนไปเริ่มต้นต่อคิวใหม่คงนานโข

กลับบ้านมาคุยกัน แม่น้องปัณบอกว่าเค้าเองก็กังวลไปล้านแปด นอนไม่หลับด้วย ก็เลยให้น้องปัณอยู่รอหมอกับพ่อ ส่วนตัวเองลงมากราบขอพรกับสมเด็จพระมหิตลาธิเบศร อดุลยเดชวิกรม พระบรมราชชนก อธิฐานในใจว่า ถ้าน้องปัณผ่าตัดแล้วไม่ดีก็ขอให้มีอะไรมาดลใจไม่ให้ผ่า หรือถ้าผ่าแล้วดีไม่มีปัญหาใดๆก็ขอให้ดำเนินไปอย่างราบรื่น

ยังไม่ทันจะก้าวเท้าขึ้นตึกคุณพ่อน้องปัณโทรมาบอกว่า คุณหมอให้กลับบ้าน เพราะน้องปัณมีไข้

โอเค กลับก็กลับ (แอบโล่งใจกันทั้งบ้าน)

กลับมาบ้าน วัดไข้...ไม่ยักมีไข้ซักนิดนึง แถมยังร่าเริงเป็นลิงเหมือนเดิม

การจะกลับไปเริ่มต้นใหม่กับศิริราชท่าทางจะลำบาก เพราะคิวยาวเหลือเกิน น้องปัณเป็นเด็กคนเดียวที่รอคิว นอกนั้นเป็นผู้ใหญ่ที่มีปัญหาทางด้านสมองและประสาท แล้วก็ศิริราชคือรพ.ที่มีชื่อเสียง ดังนั้นไม่แปลกที่คิวจะยาวเหยียด แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น คุณหมอเคยบอกว่าไม่อยากให้รอนานนัก เพราะเกรงว่าก้อน Epidermoid จะไปขวางการปิดขอรูกระโหลก

พี่สาวแอนเค้าหาข้อมูลจนได้เรื่องว่ารพ.เด็กก็น่าสนใจ ก็เลยไปเริ่มต้นกับคุณหมอเศกสรรค์ คุณหมอประจำแผนกศัลยกรรมประสาทและสมองของรพ.เด็ก

คุณหมอบอกเลยว่าไม่น่ากลัวอะไรเลย หมอแค่เปิดแผลแล้วก็ควักเอาก้อนลูกชิ้นออก เย็บกลับไป ... จบ นอน 1 คืนกลับบ้านได้ หมอผ่าให้ได้ทุกวันนะ จองห้องได้ก็บอกหมอเลยหมอจะผ่าให้

คุณหมอพูดเหมือน "กดสิว" มันคือเรื่อง สิว..สิว อย่ากังวลใจไปเลย

คุณหมอดี นางพยาบาลดี เป็นที่ประทับใจ แต่มาติดปัญหาตรงจองห้อง เค้าไม่มีระบบลงชื่อเรียงตามคิว แต่เป็นระบบโทรมาถามถ้าว่างก็เก็บกระเป๋ามานอนเล่นรพ.โลด






วันที่ 24 มกราคม 2550

คุณพ่อคุณแม่น้องปัณเพียรโทรเช็คห้องว่างกันทุกวัน วันนี้ก็ประสบผลสำเร็จ รีบกลับมาเก็บของรับลูกไปนอนเล่นรพ.เด็ก แอนทราบเรื่องจากคุณแม่ตอนบ่ายๆ เสร็จธุระที่ร้านแล้วก็รีบเผ่นไปเลย





วันที่ 25 มกราคม 2550

วันนี้แหละ ขึ้นขียงจริงๆแล้ว เข้าห้องผ่าตัดไป 9.30น. ออกมาตอนเที่ยงกว่าๆ เข้าไปโกนผมในห้องผ่าตัด แล้วก็รอฟื้นด้วย

คุณชายปัณณะนอนกอดตุ๊กตาเข้าห้องผ่าตัด ตอนออกมาก็นั่งตัวตรงบนเตียงมาเลย โยเยนิดหน่อยแล้วก็หลับไปด้วยฤทธิ์ยา เห็นหลานตอนนั้นแอนเจ็บแทน

ตอนเย็นๆตื่นมาชี้จะกินข้าว กินๆๆๆๆๆๆๆ อิ่มแล้วก็หัวเราะร่าเริงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

คุณหมอก็ไม่ได้ให้ยาอะไรเลยหลังผ่าตัด น้องปัณเองก็ดูไม่มีอาการเจ็บปวด....แปลกจังเลย แถมยังวิ่งซนมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ สงสัยว่าคุณหมอไปสะกิดโดนต่อมซนเข้าแน่ๆเลย





วันที่ 26 ม.ค.50
น้องปัณก็ออกจากรพ.แล้ว เหมือนเข้ารพ.ไปกดสิว...จริงๆนะ

ตอนอยู่รพ.ไม่ได้ถ่ายรูปไว้เลย กลับมาถ่ายที่บ้าน

แปลงร่างเปงแขกตี้ หัวตุ่ย..ตุ่ย




ยิ้มหวานให้น้าแอน




เดี๋ยวนี้ชอบทำหน้าแปลกๆ




ทำหน้าหมูใส่กล้องซะงั้น




น้าแอนคิดถึงผมทรงเดิมของน้องปัณจังเลย




อีกไม่นานก็ยาว...เนาะ



Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2550 23:50:47 น. 2 comments
Counter : 674 Pageviews.

 
ขอให้น้องเค้าหายเร็วๆนะคะ


โดย: joinping วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:12:37 น.  

 
น้องปัณน่ารักจัง ขอให้หายเร็วๆนะคะ


โดย: แม่ข้าวหอมกะโกโก้ (foodsciencemaewang ) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:12:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

~*Annie*~
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





สาวแสนงอน ... ร่ำเรียนมาทางด้าน Food Science เคยใช้ความรู้ที่ร่ำเรียนมาทำงานในสายงานนี้อยู่พักนึง แล้วขอหยุดพักไปเติมความรู้ให้กับสมองเพิ่มเติมตามความฝันของตัวเอง

หนุ่มขี้เหงา ... ร่ำเรียนมาทางด้านบริหารอุตสาหกรรม เคยเป็น Production Supervisor ให้โรงงานจิวเวลรี เคยเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิตในบริษัทผลิตอาหารเสริม

แต่ไปๆมาท่าไหนไม่รู้ หนุ่มขี้เหงากะสาวแสนงอนผันตัวเองมาเปิดร้าน grooming & pet shop ... ซะงั้น


....................


สาวแสนงอน ... รักการทำกับข้าว รักการรับประทาน(แต่ขี้เกียจออกกำลังกาย) รักการท่องเที่ยว รักหมาแมวมาก...มากจนเพื่อนคิดว่า...อีนี่เพี้ยน


หนุ่มขี้เหงา ... รักการท่องเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ มีนิสัยชอบเล่นกับหมาๆแมวๆของชาวบ้านมากๆจนพลิกผันตัวเองไปเป็น Groomer


....................


เรา คือ คนธรรมดาสองคนที่ดูยังไงก็ "แตกต่าง"

แต่ใครจะรู้ว่าเราสองคน คือ "ความเหมือน" ที่อยู่ใน "ความต่าง" ที่ต่างเติมเต็มให้แก่กันและกัน

เราสองคนกำลังจูงมือกันก้าวเดินไปตามทางของความฝัน
แม้ว่าทางที่ก้าวเดินไปจะมีอุปสรรคเราก็จะไม่ปล่อยมือที่กุมไว้ออกจากกัน

เราไม่อยากเป็นคนร่ำรวยเงินทอง
เราไม่อยากเป็นคนร่ำรวยชื่อเสียง

แต่....

เราอยากเป็นคนร่ำรวยความสุข
เราอยากเป็นคนร่ำรวยเสียงหัวเราะ

และ....
ขอแค่มีกันและกันแบบนี้.....ตลอดไป
Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2550
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728 
 
2 กุมภาพันธ์ 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ~*Annie*~'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.