Bloggang.com : annasugars9000 : ส่ิงที่ลูกสาวคนไกลบ้านทำได้เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเมืองไทยว่าแม่เสียชีวิตแล้ว

ส่ิงที่ลูกสาวคนไกลบ้านทำได้เมื่อได้รับโทรศัพท์จากเมืองไทยว่าแม่เสียชีวิตแล้ว

แอนไม่รู้หรอกค่ะว่าคนอื่นเป็นอย่างไงทำอะไรกันได้บ้างหากได้รับโทรศัพท์แบบนี้ เรื่องนี้เพ่ิงเกิดขึ้นค่ะและนั่นคือสาเหตุที่แอนไม่ได้ไปเยี่ยมเยียนเพื่อนๆเลยประมาณเกือบเดือน ก็ตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้วนั่นเองที่ได้รับโทรศัพท์ซึ่งคนที่โทรมาไม่ใช่พ่อไม่ใช่น้องชายเพราะว่าไม่มีใครกล้าบอก อีกอย่างพ่อก็เอาแต่นั่งร้องไห้หลังจากพาแม่ออกมาจากโรงพยาบาลจนกระทั่งพาแม่ไปที่วัดตามที่เค้าสั่งไว้ก่อนไป คนที่โทรมาคือ แฟนของน้องชายนั่นเอง ตัวน้องเค้าก็ไม่รู้จะบอกว่าอะไรก็บอกง่ายๆว่าแม่เสียแล้วพี่แอนมาไหว้แม่ได้วันไหนตอนนี้พ่อพาแม่มาที่วัดแล้ว เดี๋ยวหนูสองคนไปรับกับข้าวที่สั่งไว้ก่อนว่าแล้วน้องตอบคำถามอีกเล็กน้อยอย่างเช่นว่าพ่ออยู่ไหนพ่อเป็นไงบ้างก็วางหูกันไป

แอนรับโทรศัพท์ตอนประมาณเกือบสี่ทุ่มได้เป็นคืนวันศุกร์ ก็ยังงงๆถามว่ารู้สึกอย่างไงเหรอคะ มันบอกไม่ถูก จริงๆแล้วแอนคิดเรื่องนี้ตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้วด้วยซ้ำไปเพราะว่าแอนมีพ่อแม่อายุมากแล้ว เพื่อนๆอาจจะคิดไม่ออกว่าทำไมต้องคิดขนาดนั้นในเมื่อแอนอายุยังไม่ได้มากมายนักแต่ว่าพ่อแม่แอนอายุเกือบจะ ๘๐ กันแล้วค่ะ รู้สึกว่าจะน้ำตาร่วงมาหน่อยหนึ่งจนสามีถามว่าใครโทรมาและเป็นอะไรย่ิงทำให้เค้าสงสัยมากขึ้นเพราะว่าปรกติแล้วที่บ้านจะโทรมาที่เบอร์มือถือของแอนเค้าเลยเดินเข้ามาหาเพราะว่าเห็นคุยแป็ปเดียวแล้วเงียบไป

แม่สั่งเอาไว้ว่างานแม่ให้ง่ายที่สุดและเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หลังจากรับโทรศัพท์แอนก็เลยโทรไปคุยกับพ่อให้กำลังใจพ่อนิดหนึ่งไม่อยากถามมากคุยมากไม่อยากให้คำถามไปสะกิดพ่อว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แอนไม่เคยได้ยินพ่อร้องไห้แต่ว่าวันนั้นพ่อถามแอนว่าแม่บอกให้จัดการงานให้เร็วที่สุดแอนค่อยมาทำบุญ ๗ วันให้แม่กับพ่อทีหลังนะ เดี๋ยวพ่อจะเผาแม่วันพรุ่งนี้เลย ว่าแล้วพ่อก็ร้องไห้ทำให้เราไม่กล้าถามอะไรไปมากกว่านั้นนอกจากได้แต่บอกว่าเดี๋ยวได้ตั๋วเครื่องบินจะรีบโทรมาบอกว่ากลับไปได้วันไหน หลังจากนั้นโทรไปหาน้าชายโทรไปหาเพื่อนที่เรียนหนังสือตอนมัธยมมาด้วยกันเพื่อให้เพื่อนไปช่วยดูพ่อหน่อย เพื่อนที่ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเพราะว่าแอนมาเรียนมหาวิทยาลัยคนละที่กันและไม่ค่อยได้กลับบ้านรีบเคลียร์งานซึ่งเป็นกิจการขายส่งของที่จังหวัดที่อยู่แล้วหอบข้าวของมาช่วยพ่อทำบุญแม่ไม่ว่าจะเป็นถังสังฆทาน น้ำดื่มเพื่อรับแขกภายในเพียงแค่ ๒ ชั่วโมงหลังจากนั้น ทั้งๆที่งานยุ่งมากเลย ซึ้งใจเพื่อนมากจริงๆ

แอนขึ้นเครื่องวันอาทิตย์ตอนเช้า ก่อนขึ้นเครื่องไปซื้อเสื้อผ้าขาวๆดำๆ เพราะว่าเป็นคนสีสันสดใสไม่มีหรอกนะพวกเสื้อผ้าขาวๆดำๆล้วนๆเนี่ย โทรไปบอกเพื่อนคนนู้นเพื่อนคนนี้ว่าเดี๋ยวจะกลับบ้าน การกลับเมืองไทยครั้งนี้และการเสียชีวิตของแม่ครั้งนี้ทำให้รู้มากขึ้นว่าเพื่อนมีความสำคัญแค่ไหนมากขึ้นกว่าตอนเป็นเด็กอีกเยอะ ไม่ว่าจะเพื่อนคนละรุ่นที่ไปรับถึงสนามบินและเปิดห่้องให้นอนพักก่อนกลับบ้านตอนเช้า เพื่อนที่ยอมท้ิงงานที่ร้านเพชรของตัวเองมารับที่คอนโดขับรถไปส่งถึงบ้านต่างจังหวัดตอนเช้า เพื่อนที่ไปข่วยพ่อดูแลงานและยังมีเพื่อนบ้านที่ช่วยดูงานของแม่คนละไม้คนละมือเท่าที่จะเป็นไปได้ จึงอยากที่จะให้ทุกๆคนรู้ว่าเพื่อนเนี่ยมีความหมายมากและสำคัญกับชีวิต ย่ิงอายุมากขึ้นเราจะย่ิงเห็นความสำคัญของคำๆนี้มากข้ึนโดยเฉพาะช่วงเวลาที่ยากลำบากของชีวิต ซึ่งแอนมั่นใจมากว่ายังมีอีกหลายคนที่ไม่ค่อยเห็นความสำคัญของเพื่อนเท่าไหร่นักมันอาจจะเป็นเพราะว่าเค้ายังไม่รู้ว่าวันหนึ่งท่ีสำคัญ วันที่หันไปทางไหนแล้วไม่มีใครเพื่อนคือคนที่ก้าวเข้ามา สำหรับแอนเพื่อนที่ดีหายากกว่าตอนที่หาสามีด้วยซ้ำไป ( ฮิฮิ ขนาดว่าตอนนั้นขึ้นคานไปแล้วยังคงหย่ิงเห็นแก่เพื่อนมากกว่าผู้ชายที่มาจีบ มันสมควรขึ้นคานจริงๆเลยเนอะว่ามั๊ยคะ ) อ้าว.....สับสนนะเนี่ย เมื่อกี๊ยังเศร้าอยู่เลย แอนก็เป็นอย่างงี๊แหล่ะค่ะ บ้าๆบอๆไปเรื่อยเปื่อย

เชื่อกันมั๊ยคะว่าแอนไม่เคยไปงานศพเลยต้ังแต่เป็นเด็กเพราะว่าพ่อแม่ไม่เคยอนุญาตให้ไปไม่ว่าจะงานศพปู่ย่าตายายก็ไม่เคยได้เห็นเลย และวันนี้แม้กระทั่งงานศพแม่ตัวเองแอนก็ทำได้แค่ดูจากในรูป แต่ว่าไม่เป็นไรแอนไม่ได้อยากให้เก็บแม่เอาไว้เพื่อรอแอนเพียงแค่คนเดียว ที่สำคัญไปกว่านั้นแอนไม่อยากให้พ่อต้องมานั่งเศร้าทนมองรูปแม่ที่วางอยู่ในงานศพในบรรยากาศเศร้าๆอย่างงั๊นอีกหลายๆวันเพื่อรอแอนไปไหว้แม่ก่อนเผาขนาดนั้น

งานของแม่จัดอย่างง่ายๆที่วัดใกล้บ้าน มีสวดหนึ่งคืน วันต่อมาก็เผาและเก็บกระดูกซึ่งเวลาที่เผานั้นก็คือเวลาที่แอนกำลังจะออกจากบ้านไปขึ้นเครื่องเพื่อกลับไปเมืองไทยตอนนั้นมันแค่ตี ๔ เท่่านั้นเอง จำได้แต่ว่ายืนมองนาฬิกาก่อนเดินไปขึ้นรถแล้วก็ร้องไห้ว่ากลับไปบ้านครั้งนี้จะไม่ได้เห็นหน้าแม่แล้วทั้งๆที่เมื่อวันพุธที่ผ่านมายังคุยโทรศัพท์กับแม่อยู่เลย

แม่จากไปอย่างสงบและง่ายๆ แม่ไปนอนที่โรงพยาบาลเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น ไม่ต้องลำบากไม่ต้องทรมานอย่างที่คนอายุมากๆหลายคนที่มีโรคประจำตัวเป็นกัน ซึ่งนับว่าโชคดีมากเพราะว่าแอนต้องไปเห็นแม่นอนน่ิงอยู่บนเตียงและมีเครื่องมือมีสายระโยงระยางเหมือนที่เคยเห็นคนไข้หลายๆคนที่เคยดูแลเป็นเพราะว่าญาติอยากยื้อชีวิตเอาไว้แอนคงทำใจไม่ได้หรอกค่ะ การยื้อแบบนั้นมันทรมานทั้งคนดูและคนเยี่ยม แอนคิดแต่ว่ามันเจ็บย่ิงการดูดเสมหะที่เจ็บมากๆแต่จำเป็นต้องทำและมากไปกว่านั้นคือต้องทำบ่อยๆเพื่อให้หายใจสะดวกและป้องการการอุดตัน การกินการนอนที่ไม่ได้ปรกติเหมือนคนอื่น มันช่างดูทรมานมากในสายตาของแอน

ไม่รู้เหมือนกันว่าจะบอกเพื่อนๆว่าอย่างไงมากไปกว่าอยากให้ทุกคนรักพ่อกับแม่มากๆและให้เวลากับเค้าให้มากที่สุด แอนอิจฉาคนที่เค้าอยู่กับพ่อแม่มาตลอดย่ิงเป็นมากขึ้นเวลาที่เห็นใครๆเค้าได้ไปไหนๆกับพ่อกับแม่กัน พ่อกับแม่แอนไม่ชอบไปไหนเป็นห่วงบ้านตามประสาพ่อแม่ทั่วๆไปชวนไปไหนก็ได้แต่บอกว่าแล้วใครจะเฝ้าบ้าน สมัยเป็นเด็กมีแต่พ่อแม่ดูแลทำทุกอย่างให้ตลอดเวลาเรียกว่าคำว่า " สบาย " ยังน้อยเกินไปด้วยซ้ำ วันนี้หลังจากที่แต่งงานย้ายมาอยู่ที่ฟลอริดาก็เร่ิมทำกับข้าวเป็นเร่ิมทำงานบ้านบางอย่างได้กลับไปเมื่อหน้าร้อนที่เพ่ิงผ่านมาก็ได้ทำกับข้าวให้เค้าสองคนได้กิน แต่ว่ามันทำให้แอนรู้สึกว่ามันยังน้อยไปเพราะว่าการได้ทำกับข้าวให้แม่ได้กินครั้งที่สองนั้นมันกลายเป็นแอนทำให้พระฉันเพลแล้วกรวดน้ำไปให้แม่ เพื่อนๆอย่ารอให้ถึงวันนั้นนะคะ

วันที่กลับบ้านไปและถึงเวลาทำบุญ ๗ วันให้แม่นั้นแอนทำกับข้าวไปถวายเพลเองทุกอย่าง ทำทุกอย่างที่แม่เค้าชอบอยากให้รู้ว่าตอนนี้แอนทำกับข้าวได้แล้ว แม่ไม่ต้องห่วงว่าแอนจะอดอยากไม่มีไอ้นู่นไอ้นี่กินอยู่ที่ฟลอริดาอีกเนื่องจากเค้าเลี้ยงมาไม่เคยต้องแม้แต่ยกจานมากินข้าว กินเสร็จไม่ต้องเก็บไปล้างพ่อแม่ทำให้ทุกอย่าง ทำกับข้าวไปถวายเพลประมาณสามสี่อย่างและไม่ลืมส่ิงที่แม่ชอบกินมากที่สุดอีกอย่างหนึ่งด้วย นั่นคือ น้ำพริกอ่อง แต่ว่ามันจะอย่างไงเหรอในเมือตอนนี้คนที่อยากให้ได้ชิมเค้าไม่ได้อยู่ชิมแล้ว แอนพยายามมองในแง่ดีว่าตอนนี้แม่ไปสบายแล้วพยายามไม่ร้องไห้ให้พ่อเห็นตลอดเวลาที่อยู่บ้านเพราะว่าอยากให้เค้าสบายใจ

ตอนนี้ก็มีแต่พ่ออยู่บ้านคนเดียว ทุกวันน้ีก็ทำได้แค่โทรศัพท์ไปหาก่อนเค้าเข้านอน ( ซึ่งเวลาก็ต่างกันเหลือเกิน คำนวนผิดคำนวนถูกตลอด ) แต่ว่าด้วยความว่าพ่อนอนเร็วมากนิ แอนก็บางทีนึกได้ตอนที่เค้าเข้านอนไปแล้ว ลองนึกดูว่าพ่อแอนเข้านอนบางทีก็แค่หลัง ๖ โมงเท่านั้น บางทีก็โทรไปทั้ๆงที่เห็นแล้วว่าทุ่มหนึ่งไปแล้ว อ่ะนะ ช่างเหอะพ่อนอนง่ายแค่คุยกันสองสามนาทีเดี๋ยวพ่อก็ไปหลับต่อ ฮ่ะฮ่าาาาา......ทำไงได้มีลูกสาวขี้ลืมนะพ่อนะ เพื่อนๆคนไหนที่ตอนนี้มีเพียงพ่อหรือแม่บ้างคะลองคุยกันหน่อยมั๊ยคะว่าท่านอยู่กันอย่างไงคนเดียวให้มีความสุขและไม่เหงา เผื่อว่าจะได้เอาไปใช้กับพ่อบ้างเพราะว่าไม่ว่าจะถามกี่ทีว่ามาอยู่ที่ฟลอริดาด้วยกันมั๊ยก็ยังคงตอบว่าไม่ เฮ้อ.....รอดูตอนที่แอนทำวีซ่าให้ได้หลังจากนี้อีกซัก ๒ ปีสิว่าจะตอบว่าไม่มั๊ยเนี่ย

Create Date : 18 ธันวาคม 2552

Last Update : 19 ธันวาคม 2552 18:27:03 น.

37 comments

Counter : 472 Pageviews.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะคุณแอน
ขอให้คิดว่าท่านไปสบายแล้วค่ะ

ท่านจะคอยดูคุณแอนจากบนฟ้า
และจะอยู่ในใจของคุณเสมอค่ะ

โดย: addsiripun

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:22:21:30 น.

เสียใจด้วยจริงๆ คะ คิดเหมือนกับป้าแอ๊ด ท่านไปสบายแล้วคะ

สำหรับ การโทรหา พ่อ ถ้าไม่อยากให้ลืม
ลองตั้งนาฬิกาปลุกเตือนที่โทรศัพท์ดูดีไหม ตั้งเหมือนกับนาฬิกาปลุก

อันนี้เราก็ขี้ลืม บางทีเหตุการณ์สำคัญในแต่ละปี ลืมบ่อย ตอนนี้เลยตั้งเตือนเอาไว้เลย

ของแม่เราก็ ชอบลืมหยอดตา ตอนหกโมงเย็น ทุกที
ให้เราเตือนเราก็ลืม ตอนนี้เลยตั้งเป็นนาฬิกาปลุก มีเสียงหลานๆ เป็นริงโทน เตือนว่าถึงเวลาหยอดตาแล้ว

โดย: วีทีอาร์

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:22:31:35 น.

แวะมาแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

โดย: ปานิปานิ

วันที่: 18 ธันวาคม 2552 เวลา:23:23:16 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ

โดย: Tukta21

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:0:14:02 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ทำใจให้สบาย ท่านไปสบายแล้วล่ะค่ะ

โดย: winner1984

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:0:32:07 น.

เข้ามาแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
แต่คิดเสียว่าคุณแม่ไปสบายแล้ว
ถึงจะไม่ได้พบกัน แต่แม่จะอยู่ในใจของเราเสมอค่ะ

โดย: veevie IP: 124.121.36.243 วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:0:52:56 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย เราะคิดถึงคุณแม่ที่เสียไปเหมือนกัน

โดย: mammajor

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:1:01:47 น.

ขอแสดงความเสียใจกับทุกคนในครอบครัวและขอให้ดวงวิญญาณคุณแม่ไปสู่สุคติเทอญ

เมื่อหกปีที่แล้วทับทิมก็เคยใด้รับโทรศัพท์เช่นเดียวกันนี้ค่ะ น้องสาวโทรฯมาและบอกสั้นๆว่าแม่จากเราไปแล้ว ต่อจากนั้นก็ไม่ใด้ยินอะไรแล้วหูอื้อ ตามัว น้ำตาแห่งความคับแค้นใจหลั่งออกมามากมาย

วันนั้นตรงวันเกิดพอดีด้วยที่ทราบมาโดยตลอดว่าแม่ไม่ค่อยสบายจึงไม่มีการเลี้ยงฉลองใดๆ ปกติก็เป็นคนไม่ฉลองวันเกิดใดๆนอกจากไปทำบุญที่วัดอยู่แล้วด้วย

นี่คือสิ่งหนึ่งที่คนไกลบ้านทุกคนต้องยอมรับและทำใจ ระยะที่หท่างไกลครึ่งค่อนโลกไม่ว่าจะอยากไปให้ทันเวลามากแค่ใหนแต่ท้ายสุดที่ทำใด้ก็คือทำใจโดยเฉพาะการจากไปแบบเร่งด่วน

โดย: AB1ว.2_AB2ว.1

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:1:30:52 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ

โดย: Trip&Time

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:7:58:11 น.

I really sorry for your mom naka Khun Ann.

โดย: KIWI GIRL

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:15:04:37 น.

ขอแสดงความเสียใจมานะที่นี้ด้วยนะคะ ท่านไปสบายแล้วค่ะคุณแอน

โดย: Navy Family

วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:22:28:50 น.

เสียใจด้วยค่ะพี่แอน พ่อของเพือนหนูก็เสียกะทันหันเหมือนกํน ก็ได้แต่ปลอมใจกันไป

ท่านไปสบายแล้วค่ะ

อย่าพึ่งส่งนะ เด๋วคนที่ทำยังไม่เสร็จอย่างหนูจะใจสลาย 555555555555

โดย: pafun.p IP: 124.120.93.63 วันที่: 19 ธันวาคม 2552 เวลา:23:53:57 น.

แวะมาทักทายและขอแสดงความเสียใจด้วยครับ
การจากไปแต่ละครั้ง เกิดขึ้นแต่ละครอบครัว ย่อมมีแต่ความเสียใจทุกๆ ครั้ง
กลับมาตั้งต้นสู้ชีวิตกันต่อไปนะครับ...
ไว้แวะมาทักทายพูดคุยกันใหม่นะครับ

โดย: ถปรร

วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:21:15:27 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะคุณแอน

ชาลีใช้เวลาอ่านบล๊อกคุณแอนตั้งแต่ต้นจนจบ

รู้ได้ว่าคุณแอนเข้มแข็งมาก รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: sierra whiskey charlie

วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:21:19:20 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยคนค่ะค่ะ

น้องแอน เข้มแข็ง นะคะ คุณแม่จะได้หายห่วง

และจะได้ส่งแรงใจกลับมาให้คุณพ่อ ทุกวัน ดังใจคิด

บุญรักษานะคะ

ป้านวนค่ะ

โดย: nu-an

วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:23:00:26 น.

I'm regret to hear this,lose mom so sad, but she gone to heaven,you've got only dad left,call him as much as you can.

my parents still alive,I sometimes sent them the money if I have.

you've got a good friends in Thailand, so luckey,but I got none.

be strong.

โดย: Quel IP: 76.97.123.116 วันที่: 20 ธันวาคม 2552 เวลา:23:51:38 น.

พี่มาช้ามาก ๆ เลยน้องแอน ....

อ่านข้อความของน้องแอนไป พี่ก็แหมะไปเหมือนนะคะ ...
ถือว่าคุณแม่ท่านไปสบายแล้วนะคะ ... คิดการณ์ไปถึงตัวพี่เหมือนกัน
นะคะ ... พ่อแม่พี่อายุยังไม่ถึงที่เรียกว่ามาก แต่ก็คิดแบบที่แอนว่า
เลยค่ะ ... เพราะพ่อพี่สุขภาพไม่ค่อยดี .... ทุกวันนี้ก็เลยใช้วิธีคุยกันไป
เรื่อย ๆ ค่ะ แต่ดีใจช่วงนี้คิดว่าสุขภาพดีขึ้นกว่าเดิมมาก ... คุณพ่อแอน
คงคิดถึงคุณแม่มากเนาะ ... พี่เคยเห็นตาพี่ ช่วงยายเสียเหมือนกัน ...
คิดถึงกันเมื่อจากไป ... แอบร้องให้บางวัน ทั้งที่ช่วงมีชีวิต ไม่แสดงออก
เลย ไม่ค่อยคุยกันมากมาย ตามประสาคนโบราณนะคะ ...

ทำใจสบาย ๆ นะน้องแอน ....

โดย: Tristy

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:5:02:29 น.

หวัดดีจ้ะ...น้องสาวแสนสวยของพี่ปอ....พี่ขอแสดงความเสียใจด้วนะจ้ะ....อ่านแล้วก็ตกใจเหมือนกัน.....ยังไงคุณแม่น้องแอนก็ไปสบายแล้ว....สิ่งที่เราทำได้นตอนนี้คือ...โทรคุยกับคุณพ่อ.....

ขอเป็นกำลังใจ และ โชคดีมากแค่ไหนที่แอนมีเพื่อนที่เมืองไทย ที่คอยช่วยเหลือ.....มีเพื่อนที่แสนดี.....

ยังไงพี่ปอก็ขอให้เข้มแข็ง....และขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้น้องสาวคนนี้ตลอดไปนะจ้ะ

โดย: พี่ปอ.... (ไหมพรมสีสวย

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:7:03:28 น.

ง้านส่งมาให้พักใจก่อนได้ที pafun.po@gmail.com นะคร๊าบ ผม

โดย: pafun.p

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:9:00:27 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยน้า ตอนแม่เราเสียเราก้อไม่ได้ทันดุใจท่าน รับโทรศัพท์ก้อ งงๆเหมือนกัน แต่ก้อคิดว่า ท่านไปสบายแล้วคะ ทุกข์ยังอยู่ที่คนมีชีวิตอยู่นี่ละคะ อิอิ ดิ้นรนกันปายย

โดย: ปาร์ (prettypar

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:9:31:10 น.

ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ รู้สึกได้ว่าแอนเข้มแข็งมากเลย
สะท้อนตัวเองยังไงไม่รู้ มีพ่อแม่ทำให้ทุกอย่าง จนได้มาใช้ชิวิตที่ต้องพึ่งฝีมือตัวเองทำทุกอย่าง ที่ต่างบ้านต่างเมืองนี่แหละ

พ่อแอนคงเหงานเนาะ ถ้าโทรเวลานั้นพ่อนอนก่อนทุกที เปลี่ยนเวลาโทรดีไหมอ่ะ ช่วงเช้าของพ่อก็เป็นเวลาหัวค่ำของแอนไง ตั้งเวลาเอาไว้จะได้ไม่ลืมไง

โดย: siam2maamy

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:9:41:38 น.

เศร้าจังเลย เมตขอแสดงความเสียใจด้วยนะจ๊ะ
พี่แซลลี่บอกแล้วแหละ ว่าแอนมางานศพแม่ที่เมืองไทย
แต่เมตไม่มีเบอร์ติดต่อแอนเลย คิดว่าแอนคงยุ่งด้วย

แม่ไปสบายแล้วจ้ะ แอนทำใจให้สบายนะ กลับมาเป็นแอน colorful เร็ว ๆ น้า

เมตเองก็มีเพื่อนสนิทน้อยมาก ๆ เหมือนกัน จะติดต่อกันทีก็แสดงว่ามีเรื่องอ่ะ
แต่ความรู้สึกของคำว่าเพื่อนมันไม่เคยเจือจางเลยนะ แอนมีเพื่อน ๆ น่ารักมากจ้ะ

แข่งถัก ๆ คราวนี้เมตไม่ได้เข้าร่วมเลย เวลาไม่พอน่ะ แฮ่ะ ๆ สปอนเซอร์ก็มะๆด้เป็นซะด้วย

เป้นได้แต่กำลังใจดวงน้อย ๆ นะ แล้วจาคอยโหวดน้า

โดย: เมต (SingleMate

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:12:15:51 น.

อ่านแล้วพี่รู้สึกเลยน้องแอน อย่างแรกรับรู้ถึงการสูญเสียแม่ของน้องแอน ทำให้พี่พลอยเศร้าไปด้วยค่ะ แต่แม่ไปสบายแล้ว เรายังอยู่ก็ทำได้แต่ทำบุญส่งไปให้ท่าน กับดูแลพ่อที่ยังอยู่ น้องแอนทำให้พี่คิดถึงพ่อแม่จิงๆเลยนะเนี่ย พ่อแม่พี่อายุเจ็ดสิบกว่าแล้วทั้งสองคน เค้าก็อยากให้พี่กลับไปดูแลเขา พี่ต้องคิดใหม่แล้วเนี่ย จะทำงานหาเงินงกๆๆๆๆ หรือ จะกลับไปดูแลพ่อแม่....อยากทำได้ทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกันเลยอ่ะ..

โดย: พี่ปูนิ่ม

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:13:16:03 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะคุณแอน
คุณแอนต้องเข้มแข็งไว้นะคะ
แล้วก็อย่าลืมโทรหาคุณพ่อบ่อย ๆ นะคะ
เพราะท่านคงจะเหงาน่ะค่ะ

โดย: nesumi

วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:14:54:08 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ

ทุกวันนี้พรเองก็จะหาเวลาไปเยี่ยมพ่อ แม่บ่อยๆ
เพราะกลัวเหมือนกันค่ะเวลาที่เขาไม่อยู่ขึ้นมาก็คงจะเสียใจที่ไม่ได้ดูแลเค้า

เข้มแข็งนะค่ะ

โดย: พร IP: 124.120.198.209 วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:16:55:36 น.

สวัสดีค่ะพี่แอน เพิ่งทราบข่าว เลยเข้ามาแสดงความเสียใจด้วยนะคะ อ่านแล้วเศร้าและเขาใจความรู้สึกจริงๆค่ะ คุณแอนเข้มแข็งนะคะ

คุณแอนคะ แนนก็ไม่เด็กแล้วค่ะ อายุขึ้นเลข 3 แล้วค่ะ กำลังเตรียมตัวขึ้นคานเต็มที่เลย

โดย: แนน (wilanis_panda

) วันที่: 21 ธันวาคม 2552 เวลา:21:15:35 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ คุณแอน
อ่านแล้ว ตาบวมเลย
สู้ๆนะค่ะ

โดย: นู๋เอ๋ (Flower_Pooh

) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:1:16:31 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ
คุณแอนเป็นคนเก่งและเข้มแข็งมาก
และผมคิดว่าคุณพ่อและคุณแม่คงภูมิใจในตัวคุณแอนมากครับ

โดย: apichaij

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:15:41:02 น.

อัพบล๊อกเศร้าเชียวเลย แอน

พี่แซลลี่เห็นแว๊บๆอยู่บ้านอื่นมาถึงแล้ว แป๊ปเดียวเองเนอะ

เดี๋ยวปรับดอกเบี้ยเลี้ยงมือใหญ่เลยยยย อิอิ เรื่องกินนี่ถนัดมาก

ทำงานถักๆเสร็จแล้วอีก อิจฉาอ่า

โดย: แซลลี่ (lazypiggy

) วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:21:46:10 น.

แอน..
พี่ขอแสดงความเสียใจกับการจากไปของคุณแม่ด้วยนะคะ ยังไงหมั่นทำบุญให้ท่านด้วยนะคะ แล้วโทรหาคุณพ่อบ่อยๆ เสียงของลูกนี่หล่ะเป็นน้ำหล่อเลี้ยงใจทานให้ยืนหยัดต่อไป
พี่กุ้ง

โดย: Arinchaya

วันที่: 22 ธันวาคม 2552 เวลา:23:43:55 น.

คุณแอน..
เสียใจด้วยนะคะเรื่องคุณแม่ เข้มแข็งเอาไว้นะคะ
ขอบคุณมากๆที่ไปเยี่ยมบล็อกบ่อยๆ เหมียวยุ่งๆเรื่องเรียน เลยไม่ได้แวะมาคุยด้วยซักที

โดย: siammeaw

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:1:04:14 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะคุณแอน ท่านไปสวรรค์แล้วค่ะ
ตั้งแต่เราเข้าวัดมา พระสอนว่า ทุกสิ่งในโลกจะมี เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปค่ะ
เวลาเราสูญเสียอะไรไปเราก็จะคิดแบบนี้ค่ะแล้วก็จะทำใจได้นิดนึงค่ะ

โดย: quilt

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:11:52:47 น.

กบอ่านแล้วน้ำตามันพาลจะไหล คิดถึงพ่อแม่ตัวเองบ้างไง
ไม่เป็นไรเพื่อน มีเกิดย่อมมีดับ สู้ๆๆๆจ้า
กบ

โดย: กบจ้า (bananablizzard

) วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:11:18:31 น.

อาแอน เป็นงายบ้างน้า เงียบไปเชียว

โดย: เมต IP: 115.67.247.200 วันที่: 24 ธันวาคม 2552 เวลา:19:24:22 น.

โห คุณแอน อึ้งค่ะ กำลังจะเข้ามาอวยพรปีใหม่เลย อึ้งค่ะ เข้าใจเลย

เราก็หัวอกคนไกลบ้านเหมือน คิดตรงกับคุณแอนทุกประการค่ะ

ทำใจไว้หลายเรื่องแล้ว เรื่องที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

นี่ตั้งใจว่าถ้าท้อง จะกลับไปคลอดที่ไทย อยากไปอยู่ใกล้ๆพ่อกับแม่

อยากใช้เวลากับท่านก่อนจะสายเกิน

เป็นกำลังใจให้คุณแอนนะคะ

โดย: มาดามอุ้ย

วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:2:30:21 น.

ขอให้คุณแอนและครอบครัวมีความสุขมากๆ ในวันคริสต์มาสนี้ค่ะ

โดย: addsiripun

วันที่: 25 ธันวาคม 2552 เวลา:12:12:14 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ
พี่ลีไม่ค่อยได้เปิดบล็อก ก็คิดอยู่ว่าน้องแอนหายไปน๊า
เข้มแข็งน๊ะจ๊ะ

โดย: NooMali

วันที่: 30 ธันวาคม 2552 เวลา:10:00:58 น.