เมื่อย้ายบ้านมาที่ Florida ; The United States of America
หลังจากที่รอคอยมานาน วันที่ต้องเดินทางก็มาถึง วันที่เราจะไม่ได้อยู่เมืองไทย และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะได้กลับมาเยี่ยมวันไหน ทำไมมันนรกอย่างงี๊ ลูกค้ายังโทรตามที่เบอร์ส่วนตัวที่ยังไม่ยอมปิด เปิดไปเรื่อย กะว่าจะปิดเอาทีเดียวตอนที่เห็นหน้าคุณสามีเรียบร้อยแล้ว แหม....ก็คนมันไม่เคยเดินทางไกลขนาดนั้น ไปมาก็หลายประเทศอยู่ แต่ว่าไม่เคยต้องต่อเครื่องบิน แถมต่อที่ไหนไม่ต่อไปต่อที่คูเวต ครั้งแรกที่เพื่อนรู้ว่าไปต่อเครื่องที่คูเวตเพื่อนแซวว่าแกไม่ไปต่อที่อิรักซะหล่ะ แหม....ทำมาเป็นพูดว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต จะมีซักกี่คนกันที่เคยเหยียบคูเวต เพื่อนเอ๊ย จะให้บอกอย่างไงดีว่า ไม่ใช่แค่อยากได้ประสบชีวิต แต่ถ้าเราประหยัดค่าตั๋วได้เนี่ย อิฉันก็จะได้ใช้ชีวิตอย่างไม่ต้องคิดมากที่นิวยอร์คตั้ง ๕ วัน ตามสัญญาเสี่ยงตายที่ให้กับสามีไง ว่าแล้วก็อยากโชว์รูปสนามบินคูเวต ว่าแต่มันทำไงหว่า เดี๋ยวติดตามตอนต่อไป รอดูความสามารถของป้านะจ๊ะ
รูปแรกก็สนามบินไปก่อน เริ่มสว่างนะคะ จริงๆแล้วที่เห็นมันครึ้มๆเนี่ย เพราะว่ามันประมาณ ตี ๓ ตี ๔ ได้แล้วหน่ะค่ะ เนี่ยเพิ่งออกจากสุวรรณภูมิเอง ยังไม่ได้ไปถึงไหนเลย
ในเมื่อยังไม่พัฒนาเรื่องการจัดวาง หรือว่าองค์ประกอบต่างๆในหน้าจอ งั๊นก็มาเล่าเรื่องการเดินทางกันต่อดีกว่า ทำรูปให้สำเร็จ โพสต์ได้เมื่อไหร่เดี๋ยวก็ค่อยดูกันนะคะ หลังจากงมอยู่นานว่ายูอาร์แอลคืออะไร ตอนนี้ผ่านไปได้ ๒ หรือ ๓ วันก็เริ่มมีรูปลงในบล๊อคแล้วนะคะ ติดตามต่อไปค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีซักกี่คนที่เดินทางมาอเมริกาด้วยสายการบินคูเวตแแอร์ไลน์เหมือนเรา ในตอนแรกที่ฟังชื่อสายการบินพร้อมกับประเทศที่ต้องไปแวะจอดเพ่ือเปลี่ยนเครื่อง ก็ถามสามีกลับไปอย่างไม่ต้องคิดเลยว่า ฮันหนี ไม่มีจอดที่อื่นให้เลือกเหรอ แหม.....ก็ใครจะไปรู้ว่าสถานการณ์มันเป็นอย่างไงเนอะ ก็เห็นแต่ในข่าว ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ามันสร้างภาพกันหรือเปล่า แต่ก็เอาวะ อยู่แต่ในสนามบินนี่หว่า แถมเป็นสายการบินแห่งชาติเค้าด้วย เค้าก็คงไม่ปล้นสายการบินขอประเทศเค้าเองหรอกเนอะ เข้าข้างตัวเองเข้าไปตามประสาอยากไปแวะเที่ยวนิวยอร์ค บรรยากาศรอบๆสนามบินที่คูเวต ก็ไม่ได้มีคนเยอะมากมาย แต่ว่าต้องดูตอนขึ้นเครื่องไปอเมริกานะคะ ต่อแถวยาวมาก น่าจะหลายร้อยอยู่ น่าเสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดู แต่คนมาจากหลายประเทศนะคะ แบบว่าทั้งลำเนี่ยที่บอกหลายร้อย มีแอนกับคุณพ่อคุณแม่ของน้องคนไทยที่อยู่ใกล้นิวยอร์คหน่ะค่ะเป็นคนไทยทั้ง ๓ ลำ ทางสายการบินก็เลยจับให้นั่งด้วยกัน ดูแลกันตั้งแต่ที่สุวรรณภูมิจนถึงเจเอฟเคเชียว อบอุ่นเหมือนมากับพ่อแม่เลยค่ะ
ส่วนนี่ก็เหมือนทุกสนามบินนะคะ ขายของค่ะ พวกสินค้าไม่มีภาษี เคาท์เตอร์ใหญ่ก็มักจะเป็นเครื่องสำอางค์ต่างๆนานา อย่างว่าหล่ะค่ะ ช้อปปิ้งกับผู้หญิงเป็นของคู่กัน ว่าแต่ตอนที่เพื่อนๆย้ายบ้านมาจากเมืองไทยแล้วแวะจอดเนี่ย เสียเงินกันไปเท่าไหร่กับการเดินฆ่าเวลาระหว่างรอเครื่องใหม่บ้างเอ่ย
ว่าแล้วก็เร่ิมจัดกระเป๋าไปเรื่อยไปเปื่อย เหมือนกับว่ามีเวลาเป็นเดือนๆก่อนขึ้นเครื่อง ก่อนเดินทาง แต่เปล่าหรอก ไม่จริงเลย เหลือเวลาหลังจากวันสัมภาษณ์ประมาณหนึ่งอาทิตย์พอดิบพอดี ก็ยังอุส่าห์นัดลูกค้าจริงเลย คนเรางกเหลือเกิน กะว่าจะทำงานจนถึงหยดสุดท้ายมั๊งคะ นี่ถ้ารู้ว่าจะได้เงินไม่ครบจะไม่บ้าทำงานขนาดนั้น จะช๊อปปิ้ง จะจัดกระเป๋า จะไปเที่ยว จะไปกินข้าวกับเพื่อนให้สะใจ ใครจะไปรู้ว่าคนไทยทำกันได้ กะว่าไม่ได้อยู่เมืองไทยโผล่หน้าไปทวงแบบตัวเป็นๆได้หรือไงก็ไม่รู้เหมือนกัน
ด้วยความว่าช่วงที่มาเนี่ยเป็นช่วงก่อนคริสต์มาสเพราะฉะนั้นมันหนาวอยู่แล้ว ก็เลยทำให้ทั้งกระเป๋ามีแต่เสื้อกันหนาว กางเกงเลกกี้ หมวก ผ้าพันคอ ถุงมือ แบบว่าเพียบ ยอมเป็นน้องหมีกันไปเลย แต่ไม่ยอมหนาวค่ะ ไว้เดี๋ยวอวดรูปให้ดูทีหลังว่าใส่ไปทั้งหมดหลายชั้นขนาดนั้น ออกมาตัวใหญ่ขนาดไหน คนมันไม่เคยไปไหนหนาวๆค่ะ เลยกลัวไว้ก่อน คิดดูว่าขนาดแค่ภูกระดึง ดอยต่างๆที่เค้าว่าสวยๆช่วงหน้าหนาว ไอ้พวกน้ำค้างแข็งในเมืองไทยที่เค้าไปๆกันมาแล้วทั้งนั้น ไม่เอาค่ะ หนาว แต่นี่จะมาเดินเล่นนิวยอร์คตอนช่วงหน้าหนาว
Free TextEditor มาดูกันต่อว่าสนามบินมีอะไรกินกันบ้าง เนื่องจากไม่มีวีซ่าผข้าประเทศคูเวตนะคะ เราก็เดินกันได้ในอาณาเขตค่อนข้างจำกัด แถมยังได้รับคำเตือนจากสามีมาเนื่องจากเค้ามั่นใจมากๆว่าต้องใส่กระโปรงสั้นหรือว่ากางเกงขาสั้นมา เพราะฉะนั้นอย่าเดินเยอะ เดี๋ยวผู้หญิงอาหรับที่เค้าต้องห่มทั้งตัว โผล่แต่หน้าจะหมั่นใส้เอา ก็เลยได้มาอย่างที่เห็น เดินวนไปเวียนมาอยู่ไม่ค่อยไกลเท่าไหร่ ก็เห็นอาหารที่น่าจะมีเกือบทุกที่ในโลกนี้ นั่นคือ แมคโดนัลด์และพิซซ่านั่นเอง
มีเพื่อนชาวคูเวตในเฟสบุคมาแแอบแซวว่าสนามบินเค้าไม่ได้เล็กขนาดนั้นซะหน่อย ทำเป็นมีรูปอยู่นิดเดียว ก็แหม...เราไม่รู้ว่ามันเดินไปได้ไกลขนาดไหน แล้วก็ไม่อยากปล่อยคุณพ่อคุณแม่จำเป็นไว้กัน ๒ คน เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าไม่ดูแล ทิ้งให้นั่งจับเจ่า เค้าบอกว่ามีอีกพื้นที่หนึ่งที่เหมือนสนามบินทั่วไป ที่ใหญ่ๆกว่านี้มีร้านอาหาร มีร้านกาแฟ มีสตาร์บัคส์ด้วย ไว้รอบหน้าแล้วกันเพื่อน เดี๋ยวจะไปเดินถ่ายมาให้ทั่วเลย
Create Date : 27 มีนาคม 2552 |
Last Update : 7 มกราคม 2554 22:16:32 น. |
|
28 comments
|
Counter : 711 Pageviews. |
|
|
ย้ายมาอยู่ตรงไหนของฟอริด้าค่ะ
เพราะว่าเจนอยู่ที่ Largo-Clearwater ค่ะ