เด็กดื้อประจำบ้านขอแนะลูกชายผู้น่าร๊ากกกก (ตอนเล็กๆเท่านั้นล่ะ เหอๆ)ความเป็นมาของน้องข้าวปั้นค่ะ เพื่อนเอามาให้น่ะค่ะ มาเคาะประตูบอกว่าอ่ะเอามาฝาก เราก็นึกว่ากระต่ายเพราะเค้าใส่กล่องกระต่ายมาให้ เราก็ว่า เฮ้ยยยยย! ไม่เอาๆ (เพราะไม่มีที่เลี้ยงอ่ะ)แต่เพื่อนบอกให้เปิดดูก่อน เราก็ลองเปิดดูพอเห็นเค้าก็ กรี๊ดดดดดด.....(ไม่ได้มีใครเหยียบขานะคะ)แต่ได้พบกับลูกแมวตัวเล็กๆ น่ารักมากๆ มองเราตาแป๋ว ต้องรีบโทรรายงานคุณแฟนด่วนว่า....ที่ร๊ากกก เรามีลูกแว๊ววววกรี๊ดดดด..ทีนี้ก็มาคิดชื่อลูกอีก เอ...ชื่อไรดีน๊า น่าแป๋วๆ ตาแบ๊วๆแบบนี้ ซีม่อน ลัคกี้ ต่างๆนาๆ และก็มองหน้าเค้าไป เค้าทำหน้ามึนๆ ใส่เรา เราก็ เอ้า ข้าวปั้น !มั้ยลูกเค้าเอียงหัวฟังเรา เราก็ลองเรียกซ้ำอีกที ข้าวปั้น ทีนี้เอียงหัวอีก แล้วก็ร้องเมี๊ยว.... เราก็กรี๊ดๆๆอีกแล้ว น่าร๊ากกกที่ซู๊ดดดด ลูกของเค้าเนี่ย (ครั่งมากๆๆๆ รึบร้าไปแล้วไม่แน่ใจอ่ะ) ตกลงชื่อข้าวปั้นเนอะ น่ารักที่สุด
ลูกสาวแสนดื้อ.. วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ที่ร้อนมากๆ เราออกไปหาซื้อปลอกคออันใหม่ให้ข้าวปั้น เดินไป เดินมาได้ปลอกคอ และแล้วสายตาดันไปเจอลูกแมวสีขาวตัวผอมๆ ดูน่าสงสาร เราก็อดไม่ด๊ายยยยอ่ะ เข้าไปถามเพราะเห็นว่าแปลกๆดี ลูกแมวอยู่รวมๆกะลูกหมาหลายๆตัว ดูเค้าท่าทางใจสู้ดีซนๆ แต่ดูไม่ค่อยแข็งแรง แต่จนแล้วจนรอดเราก็รับเค้ามาเลี้ยงอีกตัวจนได้ เพราะกลัวข้าวปั้นจะเหงา พอกลับถึงบ้านเราจัดแรงหาซื้อนม อาหาร แล้วก็มาตั้งชื่อ (อีกแล้ว) ที่นี้เอาชื่อไรดีน๊าสีขาวหน้าตาแปลกๆ เอางี๊แล้วกันชื่อข้าวสวยนะลูก โตขึ้นจะได้สวยๆน๊าตั้งแต่วันนั้นเค้าก็โตมาเป็นลูกสาวสุดดื้อ แต่ขี้อ้อนมากๆค่ะ