๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๐
วันที่หิมะตก ฉันก็พบกับความเหงา
ไร้แดดแผดอุ่นเงา ให้ใจเราเหงาเดียวดาย
หิมะโบกไหวพริ้ว ลอยละลิ่วจากเวหา
เกล็ดน้อยเกาะกายา หนาวอุราจนสั่นไหว
ย่ำไปบนปุยขาว พร้อมเรื่องราวให้คำนึง
หกปีที่มาถึง เหตุใดจึงเหงาไม่คลาย
| Create Date : 12 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 13 ธันวาคม 2550 12:52:15 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1102 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แต่งแต้มอย่างเมามัน จนเป็นฉัน snowman เอย