ดอกราตรี - เอ็นโดรฟิน Endorphine
ดึกลับดับแสงแอบแฝงในฟ้าราตรี ส่งกลิ่นอบอวนป่วนในหัวใจให้เกินข่มตา
ขาวราวดวงเดือนเลื่อนลอยกันลงมา จากบนนภากลายเป็นดอกไม้ราตรี
กลิ่นหวนชวนหอมลอยหายไปไกลแสนไกล ดั่งดวงดอกไม้เจ้าส่งสายใยถึงใครอีกคน
ที่ลับลาไปทิ้งให้ราตรีหม่น ดุจดังหัวใจของคนที่เด็ดเจ้ามา
ดึกดื่นคืนนี้ ฮืม... ก็เธออยู่แห่งหนไหน ฮืม...
อีกกี่คืนไม่รู้ ฮืม... ที่ยังคงต้องฝันเฝ้ารอไปอย่างนี้
ฝากฟ้าสวรรค์กระซิบถ้อยคำรำพัน ให้ใครคนนั้นไม่ลืมไม่ลืมเรื่องราวคนนี้
แม้ราตรีโรยร่วงลับลาชีวี แต่รักที่มีไม่เคยจะเลือนล้างไป
.........
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
