ก็ยังคงจะแอบเป็นเพื่อนเธอ
ไปตลอดทางแสนไกล
จนกว่าเธอจะพบทางที่สดใส
แล้วฉันก็จะกลับไปที่ของฉันดั่งเดิม

ขอโทษ ที่ปล่อยให้เหงงา คนเดียวอีกแระ
แต่ก็กลับมาแระน๊าๆๆๆ ยิ้มๆๆๆ ด้วยคะ
คนดี ...

------------------so --------------

เหงาจัง พรุ่งนี้คงจะดีกว่านี้ รักมะหมาจัง

อยู่คนเดียวนอนมองดูฟ้าด้วยความสงสัย

ว่าทำไมคนเราถึงต้องมีความเหงา

คนคนนั้นที่เรารอ....

เคยคิดไหมว่าทำไมบางครั้งเราเฝ้ารอใครสักคน สักคนคนนั้นที่เรารอ แต่ไม่รู้รอใคร ใช่...เพราะเรายังไม่พบไม่เจอคนที่เรารอ การรอ มีคุณค่าเสมอ สำหรับคนที่เข้าใจคุณค่าในการรอ เพราะเมื่อเรารู้คุณค่าการเฝ้ารออย่างแท้จริงแล้ว มันเหมือนผลสำเร็จ นั่นเพราะ เรารู้ดีคุณค่าในการรอที่ ณ ปลายทางของการรอมันมีคุณค่ามากมายเพียงใด แต่บางครั้งเชื่อไหมว่า การรอ เราอาจจะแวะข้างทางและบอกปลอบใจตนเองว่า นั้นแหละ คือเส้นทางสุดท้ายที่เรารอ แต่จริงๆแล้ว เรากำลังหลงทางต่างหาก พี่เชื่อว่า การรอ มีเส้นทางและต้องการเวลาในการเดินทางของมันเองเสมอ นะ ยิ้มหน่อย @^_^@ พี่อยากจะบอกว่า ท้องฟ้าวันนี้เมฆมันไม่เหมือนเมื่อวานหรอกและเช่นกันพรุ่งนี้เมฆทุกๆก้อนมันก็ยังเปลี่ยนไม่เหมือนวันวานเลยจริงไหม ไม่มีอะไรโหดร้าย เท่ากับ เราทำร้ายความรู้สึกของเราเอง แต่ ต้องนึกอยู่ 1 อย่างคือ เราต้องเดินทางแบบพอดี @^_^@