น่ารักดีอ้ะ เพื่อนๆ ก็ดีจัง เอาใจใส่เท็ตซึมาก วาดโตโตโร่ตัวโปรดให้ด้วย

ทั่นๆ.. ทั่นข้างบนน่ะ ตื่นมาเข้าเน็ตเลยมั้งนี่ สงสัยยังไม่ได้ล้างหน้าล้างขี้ตา

ไอ้คนวาดโต๊ะโตะโร่ะน่ะ ไอ้ตัวเล็กนะทั่น..

ซึ้งในความห่ว่งใยของเด็กจัง ใส ซื่อ บริสุทธ์

น่ารักมากเลยค่ะ ป้า้้โซ

ที่ รร.เค้าฝึกสอนนักเรียน ให้เอาใจใส่เพื่อนๆ ดีนะคะ

แล้วงี้จะไม่ให้หลงรักคนญี่ปุ่นได้ไงเนอะตัว เค้าช่างคิด ช่างทำ ช่างประดิดประดอยกันซะขนาดนี้ สงสัยอยู่อย่างเดียวอ่ะป้า เค้าแสดงออกด้วยการพูดด้วยมั้ย นอกจากการเขียน

ส่วนตัวคิดว่าคนเอเชียนค่อนข้างขี้อาย และไม่ค่อยคุ้นเคยกับการบอกรัก แสดงความเป็นห่วง ขอโทษ ขอบคุณอะไรแบบนี้อ่ะ คนญี่ปุ่นเป็นมั้ยป้า

น่ารักดีอ่ะ ป้าโซ..
โรงเรียนดีจังเลย ปลูกฝังให้เด็กๆห่วงใย เอื้อาทรกันเนอะ..

ว่าแต่ตอนนี้ หนุ่มน้อยที่บ้านทั้งหลาย มี จม.รัก จากสาวๆมามั่งยังอ่ะ?

อุ๊ย...เขิลลลล วุ๊ย....

แอบเห็นโต๊ะหมู่บูชาพระ
องค์พระพุทธรูปบ้านป้าโซเยอะมากเลยค่ะ
น่าเลื่อมใสและศรัทธา
อยู่ต่างแดนเป็นแรงกำลังใจ ดีเยี่ยมมากเลยค่ะป้าโซ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

หวัดดีครับป้าโซ เห็นเรื่องดีๆแบบนี้ถ้าโรงเรียนไทย

จะเอาอย่างคงจะดีมากๆ พวกเราเองกลับนึกไม่ค่อยถึง

ฝึกกันแต่เด็กโตขึ้นคงจะเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักแน่ๆ

เรื่องอย่างนี้โดนใจจริงๆครับ

โบว่าเท็ตสึยะคุง ตัวหนังสือสวยกว่าเด็กญี่ปุ่นแท้ๆ อีกนะป้าโซ อ่านออกง่ายกว่า จดหมายจากเพื่อนๆ อีกอะ

โบเห็นแท่นบูชาพระแล้ว ก็มานึกว่าอยากได้บ้าง จะหาโอกาสทำแท่นบูชายังไงดีน้อกำลังคิดนะเนี้ย เห็นแล้วอยากได้

เยอะจังเลยค่ะป้าาาโซ โฮ

ป้าโซ...ป้าเดซี่ทำไส้อั่วไม่เป็นเน้อ ไม่ได้เมพขิงขนาดน้านนนน

เพียงแต่ว่าชอบกินมาก ติดกินไส้อั่วประจำมาตั้งแต่ไปอยู่ภูเก็ตแล้ว มันจะมีของริมปิง ขายอยู่ในบิ๊กซีอ่ะป้า

พอมาอยู่ฮ่องกง เวลากลับเมืองไทยก็จะไปหอบไส้อั่วริมปิงที่ว่ากลับมาแช่แข็งไว้กินได้หลายเดือนทุกครั้ง

ไปคราวนี้ก็ไม่ได้ซื้อ บ้านอยู่ใกล้บิ๊กซีราชดำริไง ไพร่แดงมาปิดถนน ห้างเหิ้งแถวบ้านปิดหมด เลยอดไปช็อป

ก่อนกลับจากเชียงใหม่เลยซื้อแบบปิ้งแล้วมากิน ได้มาสองถุง เอามากินแก้ขัดไปก่อน ทว่า...ชอบของริมปิงมากกว่านะ แซ่บกว่าเยอะเลย

ธรรมเนียมนี้น่ารักและเข้าท่าดีจังเนาะป้าโซ ตุ๊กตาได้สอบปากคำพ่อเจ้าสตีเว่นดูว่าที่นอร์เวย์มีธรรมเนียมน่ารักๆแบบนี้มั้ย? ปรากฎว่าไม่มีอ่ะจ่ะป้าโซ ปะเดี๋ยวสตีเว่นเข้าโรงเรียนแล้วให้ไปริเริ่มทำมั่งท่าจะดี (ถ้าเจ้าตัวเห็นดีเห็นงามด้วยอ่ะนะ)

มาอ่านจดหมายเยี่ยมของป้าโซ เอ๊ย ของเจ้าตัวเล็ก
เด็กน่ารักดีเนาะ..ชอบกระดาษจดหมายจัง
การ์ตูนน่ารักๆทั้งนั้นเลย...

ตอนสมัยเด็กก็อยากได้สมุดแบบนี้
แต่หามีไม่ มีแต่สมุดพระราชทาน ปกน้ำตาล รูปในหลวง
และเขียนว่า ห้ามจำหน่าย...555

ปล.แอบเห็นแท่นบูชาพระป้าโซด้วยล่ะ นมัสการเจ้าค่ะ

หวั๊ดดี..หวัดดีป้าโซที่แสนน่ารัก วันนี้มาเม้าท์ลูกอีกแล้ว แต่ดีนะเม้าท์เรื่องน่ารัก ชอบๆ ไม่เคยรุ้มาก่อนว่าเขามีแบบนี้ ทำให้ผูกพันกันดีนะคะ ไม่ใช่แม่อ่านแล้วยังยิ้มเลยอ่ะค่ะ

ป.ล.ยังไม่ต้องไปบล็อคนะ ไม่ได้ไปไหนไกลเลยอ่ะ คนขี้เกียจคนนี้กลับไปไทยมา เพิ่งกลับมาอ่ะ (ยังอ้างได้อีก ฮ่าๆ) ไว้จะมาตามนะก๊ะ

ฮ่า ฮ่า...รอลูกสาวน้าโบว์ หลานๆคงจะแก่พอดี...

แต่โบว์มีหลานสาวอยู่หนึ่งหน่อ ตอนนี้ก็เกือบสองขวบละ
พอไหวป่ะคะ ป้าโซ....แหะ แหะ แหะ...

สวัสดีค่ะป้าโซ

หนิงอ่านบลอคของป้าโซมาทุกเรื่องเลย
คือย้อนกลับไปอ่านอันเก่าๆด้วย
ป้าโซเขียนได้สนุกมากเลยค่ะ
แต่หนิงไม่เคย comment สักที

ช่วงนี้ว่างหาอะไรอ่านเพลินๆไปเรื่อย รอวีซ่าอเมริกา
ไปสัมภาษณ์ครั้กแล้วผิดหวัง T^T
เลยจะลองอีกรอบ

จะติดตามอ่านเรื่อยๆนะคะ ถ้าป้าเขียนทุกวันก็ดีเลยค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณน้องหนิง..

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ค่ะ
ถ้าป้าโซเขียนทุกวัน คงกระอัก
ลำพังแค่อาทิตย์ละบล็อกแล้ว ยังไม่ค่อยจะมีปัญญา

ขอให้คุณหนิงได้วีซ่าเร็วๆนะคะ

อ่านวิถีการปฏิบัติของนักเรียนโรงเรียนญี่ปุ่น แล้วชอบครับ อยากจะมีส่วนร่วมในวิถีชีวิต ยังงี้ อุ อุ ไม่มีลูกหลานชาวญี่ปุ่นในครอบครัว

อยากอ่านเรื่องประดามี ยังงี้อีกครับ ชอบ ชอบ

...............


ขอขอบคุณป้าโซนะครับ ที่กรุณาอวยพรวันเกิดให้คุณแม่ของผม

ผม เป็นคนไทย แต่มีเชื้อจีนไหหลำนิดหน่อย

คุณย่า กับ คุณยายของผม เป็นคนไทยแท้ แต่ คุณปู่(ก๋ง) กับ คุณตา(ก๋ง) ป็นคนจีนมาจากเกาะไหหลำ มาเผชิญโชคที่เมืองไทย และให้บังเอิญได้ติดตามคนรู้จัก มาถึงเกาะสมุย ซึ่งในยุคโน้น มาโดยทางเรือใบ ยุคโน้นบนเกาะสมุยยังใช้ควายเทียมเกวียน ไม่มีเครื่องยนตร์ใดๆ ตะเกียงยังไม่เริ่มใช้ตะเกียงเจ้าพายุเลย ยังใช้เพียง ไต้ เป็นคบเพลิง

ยุคผมเกิดและเริ่มเรียนหนังสือ ผมจึงเริ่มเห็นตะเกียงเจ้าพายุ

คุณปู่ (คนจีนไหหลำเรียกว่า ก๋ง) เย็บผ้า ต่อมาก็ทำสวนมะพร้าวตามคุณย่า (คนจีนไหหลำเรียกว่า ‘แหนะ’)

คุณตา (คนจีนไหหลำเรียกว่า ก๋ง) ปรุงขนม ขายกาแฟ ส่วนคุณยาย (คนจีนไหหลำเรียกว่า ‘แหนะ’) ไม่ต้องทำงาน เพราะคุณตา (ก๋ง) ของผม รักคุณยายมาก

ทีนี้ พอคุณปู่ (ก๋ง) ได้ลูกเป็นคุณพ่อ และคุณตา (ก๋ง) ได้ลูกเป็นคุณแม่ แล้วแต่งงานกัน

คุณพ่อของผม ให้เรียกคุณพ่อว่า แด๋ แบบคนจีนไหหลำ คุณแม่ให้เรียกคุณแม่ว่า แม่ แบบคนไทย

เมื่อพี่สาว พี่ชายของผม แต่งงาน มีลูก

แด๋ ก็บอกให้หลานๆ เรียก แด๋ของผม ว่า ก๋ง(คุณตา และ คุณปู่)

และเรียกคุณแม่ของผม ว่า แหนะ (คุณยาย และ คุณย่า)

ตอนนี้ แด๋ ของผมสิ้นบุญแล้ว เหลือแต่คุณแม่ ซึ่งหลานๆ จะเรียกว่า แหนะ

แหนะ ความหมายได้ทั้ง คุณยาย และ คุณย่า ครับ

เป็นความเอาใจใส่ ห่วงใยที่น่ารักจังเลยค่ะ

ดีจัง...สร้างนิสัยดีๆแบบนี้ตั้งแต่เด็ก

ชอบสำนวนการแปลของป้าจริง ๆ เลย ตรง ๆ เข้าใจง่ายดีแท้ "สมุดแจ้งให้ทราบประจำตัว" พลบางทีก็ไม่รู้จะแปลภาษาจีนบางคำยังไงให้สละสลวยในภาษาไทยนะป้า เจอบางคำแบบว่าไปไม่เป็นอะ เข้าใจนะ แต่แปลเป็นไทยแล้วไม่สวยอะ ส่วนหนังสือจีนบางทีหนักกว่านั้นอีก คือเค้าจะแปลจากจีน เป็น อังกฤษ ไว้ให้ในหนังสือ แต่บางคำแปลเป็นอังกฤษแล้วเล่นเอางงอะ แปลเป็นไทยแบบงงงงอะป้า เพื่อนบางคนบ่นบ่อย ๆ ว่ามันแปลมายังไงของมันวะ คนที่บ่นนะ จบเอกอังกฤษมาเลยนะป้า ผู้น้อยด้อยปัญญาอย่างพลก็ได้แต่

เรื่องจดหมายน้อยของเด็ก ๆ น่ารักจังเลยอะ คนป่วยคงมีกำลังใจหายป่วยเร็ว ๆ น้อ อยากไปโรงเรียนอยากเจอเพื่อน เจอครู ยิ่งแอบปลื้มเพื่อนคนไหนแล้วด้วยละก้อ แหมนึกแล้วกระชุ่มกระชวยแทนเด็ก ๆ จริง ๆ แต่เสียดายว่าพลไม่เห็นรูปถ่ายในบล็อกป้าอีกละ ไม่รู้ทำไม ทั้ง ๆ ที่รูปที่ป้าเล่า ๆ มา ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรในการมองเห็นเลยสักนิดนะนั่น สังเกตุหลายทีละ ว่าเป็นเฉพาะบล็อกป้า บล็อกคนอื่นเค้าก็ไม่เป็นนะ เรามาช่วยกันคิดดีไหมป้า ว่าทำไมมันเป็นจั๊งสั้น

ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมเรียนภาษาจีน เอางี้นะป้า อยู่เมืองจีนพลก็ต้องพูดภาษาจีนนะ ก็เลยลงเรียน ไม่ได้กวนส่งทีนนะป้า แต่ผลพลอยได้เนี่ย พลว่าตอนนี้จีนเริ่มมีความสำคัญมากขึ้นในระดับโลก คิดว่าถ้าพูดจีนได้เนี่ย เผื่อสักวันจะมีโอกาสได้ใช้กะเค้าบ้าง แต่เมื่อไรไม่รู้นะ หรือจะคืนครูหมดหลังเรียนจบก็ไม่รู้เนี่ย ยิ่งง่อ ๆ อยู่ด้วย

ฝนที่เยอรมันตกจริงๆด้วย นะค๊าป้าโซ ตกมาหลายวันแล้ว

ดีค่ะป้าโซ ตื่นรึยังอ่ะ 555 มะช่ายๆ

วันนี้ที่เบลเยี่ยมแดดจ้า แต่ลมแรงมากเลย ทำตัวไม่ถูก

ถ้าตุ๊กเล่าเรื่องเพื่อนในคลาส ตุ๊กจะต้องเป็น นางร้ายแน่ๆเลย 555

เมาท์ๆ เรื่องภาษา เคยนั่งดูหนังกับสามีนี่ล่ะ
แต่เป็นฉากที่ญี่ปุ่น เขาเลยพูดญี่ปุ่น แต่มีซับฝรั่งเศส
ตุ๊กได้ยินคำว่า อิโนะๆๆๆๆโต๊ะๆๆ สระโอะเต็มไปหมดเลย
หันไปถามสามี คุณจะเรียนภาษาอะไรดี ไทยหรือญี่ปุ่น
แกยิ้มๆ แล้วตอบว่า "บอนไซ"..555 นี่ก็บอกไม่จำ
เขาเรียกว่า บันไซ ย่ะ ไปสืบมาแล้ว..

วันศุกร์นี้จะไปขอวีซ่าอีกรอบค่ะป้าโซ

อยากจะไปเรียนแล้ว ถ้าไม่ได้ก็เรียนที่ไทย^^

สงสัยดวงเดินทางไม่ค่อยมีที่บ้านไม่สนับสนุน

ให้ไปอยู่ที่อื่น บอกเป็นลูกสาวคนเดียวพ่อแม่เป็นห่วงT^T

เขียนทุกวันเหนื่อย งั้นเขียนบ่อยๆนะคะ^^

คิดถึงป้าโซจังเลยย ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมบล็อกนี้ซะนาน เหตุเพราะมีอุบัติเหตุชีวิตมากพอที่จะทำให้ชีวิตเซ แซ่ดๆๆๆๆ
วันนี้คิดถึงเป็นพิเศษเลยมาเยี่ยมเยียนจ้ะ

เพิ่งจะโงหัวขึ้นได้อะป้า..

งานอบรมเด็กเพิ่งจะจบ ไว้จะเอารูปเอาวิดิโอมาให้ดู

อิจฉาป้านะ มีอารมณ์สุนทรีย์กับเรื่องกุ๊กกิ๊กน่ารักแบบนี้ได้

เราทำไม่ยักกะเป็น เหอๆๆ

ต้องถือว่าโชคดีมั่กๆ ที่ได้ครอบครัวดีๆ หยั่งงี้....

เล่าได้น่าฟังเหมือนเคยจ้า

ป้าโซครับ.. ผมเคยคุยหลังไมค์กับคุณดิ่งว่า

‘ผมดองบล็อกเรื่อง ฉุยฉาย ข้ามปี อุ อุ’

ทีนี้ สงสัยคุณดิ่งอยากจะให้ไม่ต้องดองเกลือ

ก็เลยกระตุ้นผม น่ะ

ฉุยฉายพราหมณ์ ผมชอบดู ครับ

ทั้งท่วงท่า และดนตรี อ้อน มากๆ

แต่ ฉุยฉาย จะยังไม่สามารถออก กรีดกราย หน้าม่าน ได้ไวนัก

เพราะคลิปค่อนข้างยาว และไม่ลื่นไหลครับ

อาจจะต้องหาวิธีผูกมิตร กับรำไทย ชนิดอื่นๆก่อน จึงจะอัพบล็อกได้

คืนนี้ บล็อกเรื่องใหม่ของผม ลงโรงแล้ว

มาทักทาย ป้าโซฯยามเที่ยง ๆ ครับ
สบายดีวันศุกร์ครับ ป้าฯอะริงาโต่ะ คาวาซากิ แฮ่ะ ๆ

ทางร.ร. เค้าน่ารักดีเนอะ แต่ถ้าเป็นลูกหมูหยุดอยู่บ้าน คงละอายใจน่าดู เพราะชอบป่วยการเมืองแฺฮ่ๆ

ตอนนี้เข้ามาอ่านบ้างเป็นระยะจ้า แต่ไม่ได้เขียนเรื่องเอง เพราะในหัวมีแต่แพลนทำดอกไม้นี้ดอกไม้นั้น วันก่อนกล้องตัวใหม่ก็รวนเสียแล้ว แดนได้ตกปลามาตัวใหญ่ เค้าทำรมควันเิอง ถ่ายรููปไว้แต่ไม่มีรูป ศิลปินเลยหมดอารมณ์เขียนเลย

อ้อ..งานบุญผ่านไปด้วยดีจ้า ไม่ได้ทำมิโซซุบ ทำแต่ปลาย่าง แกงกระหรี่ญี่ปุ่น และก็ซูชิเจ เพราะไม่เหลือของทะเลเลย ขนมก็โมจิ ชอบทำน่ะ คนกินก็ชอบเพราะอาหารญี่ปุ่นแพงสำหรับที่นี่

ถึงป้าโซ ..ขออนุญาตออกนอกเรื่อง
ที่บล็อกของผม เพลง สาวผักไห่
ป้าโซลองเปิดให้คุณลุงฟังได้นะครับ

เพลงนี้ ตอนผมมาเกาะคิวชู ผมก็เคยร้อง
คนญี่ปุ่นเขาฟังไม่รู้เรื่องหรอกครับ แต่เขาเคาะจังหวะตาม

บล็อกหน้า คงจะเดาใจผม ทะลุ อุ อุ
เรื่องรำ โปรดรอเล็กน้อย

เข้ามาอ่านบลอกป้าโซทีไร ได้ความรู้กลับไปเพียบเลยค่ะ ...เก่งว่าวัฒนธรรมญี่ปุ่นมีเสน่ห์น่ารัก็ตรงนี้แหละค่ะ เอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ว่า แสดงออกถึงน้ำใจที่มีให้กันอ่ะเนอะ

เพื่อนๆของคุณลูกป้าโซน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย

หนูเจนอ่านจดหมายแปลไปก็ต้องยิ้มไปทั้งน้ำตา หึหึหึ

เพราะว่า หนูเพิ่งได้รับข้อความจากแด๊ดดี๊เจ้าทริสตันว่า ทริสตันป่วยเป็นอีสุกอีใส หนูก็เลยส่งข้อความตอบกลับไปว่า งั้นคืนนี้หนูจะไปนอนเฝ้าลูกก็แล้วกัน

แต่มันตอบกลับมาว่า ไม่ได้ แค่โทรมาหาทริสตันอย่างเดียวก็พอ

ตอนนี้เสียใจมากๆๆค่ะ ทำไมเค้าไม่ให้เราเจอลูกล่ะ ทั้งเสียใจและเพิ่มความเกียจที่มีต่อเค้าไปได้อีกเยอะเลย

ดีค่ะป้าโซ

มาว่าดาเนียของเค้าทำไม ว่าหน้ามึนมั่กๆๆๆ 555
ตุ๊กว่าดาเนียทุกวันเลย อย่าทำหน้าเสมอหลึ่ม..
เข้าใจป่ะคำนี้..หรือตุ๊กเข้าใจคนเดียว

ขอบคุณสำหรับจดหมายปลอบขวัญจากป้าโซเหมือนกัน...ขอบคุณมากๆ

หวัดดีตอนหัวค่ำจ้าป้าโซ

มาส่งข่าวว่าพลเคยลองเปิดบล็อกคนอื่นที่เค้าอยู่ญี่ปุ่นแล้ว ก็ไม่มีปัญหาในการดูรูปในบล็อกเค้านะป้า ทำไมมีแต่กะบล็อกป้าละเนี่ย ไม่เข้าใจเจง ๆ ทำไมนะทำไม พลผิดตรงไหน ถึงดูไม่ได้ บอกมานะบอกมา พูดไปน้ำตาไหลปริ่ม ๆ สมบทสมบาทไหมป้า

เรื่องผงทำอาหารโลโบ้นะ ของเค้าดีจริง ๆ นะป้า ไม่ดีเลิศอะไรมาก แต่ก็พอใช้ได้ วันไหนป้ากำจัดตัวขี้เกียจออกไปได้แล้ว ก็ลองทำดู จะหาว่าหลอกหลวง ต้องลองเองป้า ไม่ยากเท่าไร พลนะทั้งอ่านวิธีทำข้างซอง แล้วก็เปิดเน็ตดูสูตรอื่น ๆ ด้วย ผสมกันให้มั่วไปหมด แต่หน้าตาก็ออกมาใช้ได้ ขัดกับหน้าตาคนทำอย่างแรง

วันนี้กลางวันไปกินบุฟเฟ่ต์อาหารญี่ปุ่นมาก เลิศมากกกกกกกกกกก อร่อยสมใจ แต่คนก็เยอะปานยังกะแจกฟรีแนะป้า กว่าจะได้กิน ยืนรอขาแข็งเลย ร้านนี้นะ ถ้าไม่ได้จอง ไม่มีหวังได้กินเน้อ ของเค้าดีจริง ๆ สุขสันต์วันอาทิตย์จ้าป้า กินข้าวเย็นให้อร่อยเด้อ

เคยได้ยินเรื่องนี้มาบ้าง

ดูจากที่เล่ามาเค้าเป็นห่วงเด็กมากเหลือเกิน ผิดกับของประเทศไทย