|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ทาโคมาแนโร
อุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับผลงานทางวิศวกรรมนั้นหากมีการสืบสอบด้วยวิธีการทางวิศวกรรม แล้วก็จะทำให้เกิดการเรียนรู้พัฒนา และสามารถป้องกันเหตุที่อาจเกิดขึ้นอีกในอนาคตได้
สะพานข้านช่องแคบทาโคมาเป็นหนึ่งในอุบัติเหตุที่มีชื่อเสียงมากในงานวิศวรรม เนื่องจากความรุนแรงของเหตุการณ์และการที่สามารถจับภาพเคลื่อนไหวไว้ได้อย่างชัดเจน
ก่อนหน้าการเกิดเหตุการณ์นี้การคำณวณออกแบบสร้างสะพานและสิ่งก่อสร้างจะคำนวณเฉพาะภาระเแบบสถิตหรือแรงที่มีขนาดคงที่เพียงอย่างเดียว แต่เหตุการณ์นี้ทำให้วิศวกรต้องใช้การคำนวณภาระที่เกิดจากแรงลมที่มีขนาดไม่คงที่ร่วมกับความถี่ธรรมชาติของตัวสะพานด้วย
จากความต้องการที่จะลดค่าใช้จ่ายในการสร้างสะพาน แบบของสะพานจึงถูกเปลี่ยนจากสะพานแบบเสาตอม่อธรรมดาเป็นสะพานแขวนที่มีความกว้างเพียง 12 เมตรขณะที่มีความยาวถึง 850 เมตรและนับเป็นสะพานที่มีความยาวเป็นอันดับสามของโลกในสมัยนั้น สะพานที่ยาวแต่แคบนี้ทำให้ความสามารถในการรับแรงบิดลดลงมาก
เนื่องจากรูปร่างของสะพานทำให้แรงกระทำของลมไปพ้องกับความถี่ธรรมชาติของตัวสะพาน สะพานจึงเกิดอาการที่เรียกว่าการกระพือลม ที่มีความแรงมากขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่งสะพานพังในที่สุด
สะพานเปิดให้ใช้งานในวันที่ 1 เดือน กรกฏาคม ปี 1940 และเริ่มกระพือลมหนักขึ้นเรื่อยๆจนพังลงในวันที่ 7 พฤศจิกายนในปีเดียวกัน
มีเพียงหมาชื่อทับบี้เพียงตัวเดียวที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนี้
|
|
โดย: ขามเรียง  วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:10:11:48 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [