BlogGang.com : : an_nonymous : เพื่อเชื่อมต่ออดีตกับอนาคต vs คำขอร้องและคำสัญญาชั่วชีวิต

เพื่อเชื่อมต่ออดีตกับอนาคต vs คำขอร้องและคำสัญญาชั่วชีวิต

ฮิคารุ และ นารูโตะ
มันเป็นความแตกต่างที่กลมกลืนกันจริงๆ

สำหรับตัวตนของมันแล้ว....

ฮิคารุ กับ นารูโตะ แล้วก็ โทยะ กับ ซาสึเกะ

ฮิคารุสู้กันบนกระดาน ในขณะที่นารูโตะตีกันในสนาม

ฮิคารุวิ่งตามโทยะสุดฝีเท้า ในขณะที่ นารูโตะ พยามที่จะให้ซาสึเกะยอมรับว่าตัวเองเป็นคู่แข่งของเขา

ในความเป็นคู่แข่ง(ชั่วชีวิต) ของทั้งสองเรื่อง ทั้งสองตัวละครหลักก็เป็นเพื่อนกัน

และสำหรับเราแล้ว...

ฮิคารุเป็นการ์ตูนเล่มที่รักที่สุดตั้งแต่อ่านการ์ตูนมา ทั้งลายเส้นทั้งเนื้อเรื่องเฉียบ
นารูโตะเป็นการ์ตูนเล่มที่อ่านแล้วมันส์ชิบหาย 33 เล่มภายในวันเดียว (คอยเล่ม 34 อยู่ ได้ข่าวว่าเนดออก 2 เดือนเล่มนึง T T)

เรารักฮิคารุ รักมาก รักแบบที่ว่าถ้ามันมีตัวตนจริงๆ ตัวเราคงจะกระเหี้ยนกระหือรือได้เป็นประธานชมรมเคี้ยวหญ้าอ่อน เพราะตัวละครส่วนใหญ่ในเรื่องนั้นอายุน้อยกว่าเราแทบทั้งหมด แต่กับนารูโตะที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่ เรารักตัวละครเด่นทุกตัวของนารูโตะ (เอียงให้ซาสึเกะกับรุ่นที่ 4 เป็นพิเจ่ดดด - -") ต่างกับฮิคารุที่เราไม่ชอบโอจิ ชิ ชิ

เค้าว่าหนังสือดีๆ สามารถสร้างแรงบันดาลใจได้ ฮิคารุผลักดันเราไปสู่ความบ้าคลั่งที่สุดตั้งแต่เคยเป็นมา (เบาะๆ น่า เทียบไม่ได้กับพวกแฟนคลับของแท้หรอก)เป็นการ์ตูนเรื่องเดียวจริงๆ ที่เราเก็บแบบยกกระดาน ซื้อโกะ ซื้อ manga ซื้อ anime ซื้อทุกอย่างที่เป็นฮิคารุ
ในขณะที่นารูโตะทำเราน้ำตาพรากๆ กับเบื้องหลังหรือที่มาของตัวละครแต่ละตัว แต่กรณีนี้ เราพึ่งของฟรีเกือบทุกกระเบียด ถ้าไม่นับ manga

ไม่ได้เปิดหนังสืออ่านแล้วรู้สึกว่า ไม่ทันใจ ไม่ทันใจโว้ยยยย มานานมาก มีหนังสือไม่กี่เล่มที่ทำให้รู้สึกแบบนั้นได้
จิตกาธาน ฮิคารุ นารูโตะ ...จริงๆ น่าจะมากกว่านี้ ถ้าเราซื้อการ์ตูนอ่านแบบยกโหลบ่อยๆ

จริงๆ สาระของบล็อกนี้ไม่มีอะไรเลย นอกจากความอยากเอ่ยชื่อของฮิคารุ กับ นารูโตะ ขึ้นมาในบล็อกแค่นั้น มันไม่ใช่บล็อกรีวิว พรีวิว วิจารณ์ หรือบอกเล่าเรื่องย่อ หารอยเชื่อมต่อหรือคำบอกใบ้ในการ์ตูน (อย่างที่เห็นว่าอยู่ในหมวด my reading diaries อ่ะนะ) เราไม่ใช่คนละเอียดอ่อนแบบนั้น กับของที่ชอบก็คือของที่ชอบ เราพูดได้แค่วาดสวย เนื้อเรื่องสนุก แต่สนุกยังไง สวยแบบไหน เราไม่ละเอียดอ่อนพอที่จะสื่อออกไปได้หรอก เรารักมัน พูดออกแค่นี้เอง

แย่จังนะ เวลาที่เราลึกซึ้งกับอะไรมากๆ แล้วพูดได้แค่ว่า เรารักมัน ไม่ว่าจะกับการ์ตูน กับ ผู้คน ถ้าเมื่อไหร่ที่รักใครมากๆ แล้ว เรามักจะทำอะไรไม่ถูก (ที่) อยู่เสมอเลย

บางทีก็พูดไม่ออกด้วยซ้ำล่ะนะ เฮ้อ

โน โน นี่ไม่ใช่เวลามานั่งรู้สึกแย่นะแอนนี่ - -"

สิ่งที่ดีใจที่สุดคือ การค้นพบว่าเรายังอ่านการ์ตูนแล้วสนุก หลังจากที่ปีที่ผ่านมาอัตราการแตะหนังสือต่ำมาก มัวแต่ไปพิรี้พิไรอยู่กับเรื่องไร้สาระในหัว เขียนหนังสือไม่ออก อ่านหนังสือไม่เป็นไปพักใหญ่

เรื่องที่ไม่ดีขึ้นนักคือเรายังเขียนหนังสือไม่ได้ การเรียงอักขระของบล็อกนี้เป็นตัวอย่างที่ดี

- -"

Create Date : 11 ธันวาคม 2549

Last Update : 31 ธันวาคม 2549 17:00:36 น.

1 comments

Counter : 468 Pageviews.

อ่านการ์ตูนสนุกแปลว่าเรายังเด็กเนอะ อิอิ

โดย: PutterZ (ToppuT

) วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:3:39:52 น.