ญาติโยมตรัง แห่กราบไหว้พระธุดงค์พฤติกรรมน่าเลื่อมใส ไม่เรี่ยไรเงิน จำวัดในอาศรม ไม่ปริปากพูดกับใครมานาน 10 ปี เพราะโลกภายนอกวุ่นวาย ใช้การเขียนหนังสือสื่อสารแทน...

เมื่อวันที่ 15 ก.ค. ได้มีชาวบ้านกว่า 20 คน เดินทางไปยังบ้านเลขที่ 161 หมู่ 3 บ้านห้วยโข่ง ต.หนองช้างแล่น  อ.ห้วยยอด จ.ตรัง ซึ่งพระอุดม โชติวชิโร อายุ 50 ปี 21 พรรษา ใช้เป็นอาศรมในการจำวัดเป็นเวลานาน โดยชาวบ้านในพื้นที่และใกล้เคียงมีความเลื่อมใสศรัทธา ไม่เรี่ยไรขอบริจาคเงิน สิ่งของจากญาติโยม มีการแบ่งปันเครื่องสังฆทานไปยังชาวบ้านใกล้เคียง โดยใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย อีกทั้งพระอุดมไม่ยอมปริปากพูดโต้ตอบกับญาติโยมไม่ว่าจะกรณีใดๆ แต่ใช้วิธีการเขียนหนังสือในการสื่อสารแทน

พระอุดม เขียนเล่าว่า เดิมชื่อนายอุดม แสงเพ็ชร์ เป็นชาว ต.หนองช้างแล่น กระทั่งเมื่ออายุ 30 ปี ได้ตัดสินใจเข้าอุปสมบทที่วัดเขากอบ อ.ห้วยยอด ในปี 2536 แต่ไปจำวัดอยู่ที่วัดเกาะฐาน หมู่ 3 ต.หนองช้างแล่น ก่อนออกไปธุดงค์ตามจังหวัดต่างๆ อาทิ ลำปาง แม่ฮ่องสอน และระยอง เป็นเวลานาน 3 ปี จากนั้นกลับมาธุดงค์อยู่บนเขาเจ็ดยอด อ.ปะเหลียน จ.ตรัง เป็นเวลา 3 ปี ก่อนกลับมาจำวัดเกาะฐานอีกครั้ง เป็นเวลา 5 ปี และเมื่อปี 2551 ตัดสินใจสร้างอาศรมปรางทอง ในเนื้อที่ประมาณ 2 งาน เพื่อจำวัดอยู่เพียงลำพัง จนถึงปัจจุบัน

จากการสอบถามชาวบ้าน ถึงเหตุผลที่พระภิกษุรูปดังกล่าวไม่ยอมพูดจา เนื่องจากที่ผ่านมาไปจำวัดตามสถานที่ต่างๆ และได้พบเห็นความสับสนวุ่นวายในทางโลก โดยเฉพาะในวงการสงฆ์ ซึ่งมิใช่ความปรารถนาของตนเองที่แท้จริง จึงตัดสินใจไม่ยอมพูดจากับผู้ใดตั้งแต่เมื่อปี 2546 เป็นต้นมา หรือเป็นเวลา 10 ปีแล้ว แต่จะใช้วิธีการเขียนโต้ตอบผ่านตัวหนังสือแทน ยกเว้นเวลาสวดมนต์เป็นภาษาบาลี ซึ่งจะเปล่งเสียงพูดออกมาตามปกติ