"บุษบง" เล่าเรื่องขนหัวลุกแสนจะน่าอัศจรรย์ของวิญญาณสุดเฮี้ยน

วันนี้ดิฉันมีเรื่องแปลกประหลาดมาเล่าให้ฟังค่ะ มันทั้งน่าแปลกและน่ากลัวสุดๆ ที่ยังไม่เคยได้ยินได้ฟัง หรือแม้แต่เคยอ่านพบมาก่อนเลยสักครั้งเดียว!

เมื่อตอนเปิดเทอมที่ผ่านมานี่เอง สาวใช้ขอลาไปเยี่ยมแม่ป่วยหนักที่ต่างจังหวัด คิดว่าคงจะต้องอยู่ดูแลค่อนข้างนาน ไม่มีกำหนดกลับแน่นอน แต่เธอมีน้ำใจเป็นห่วงว่าดิฉันคงจะเหนื่อยมากขึ้นเพราะมีแม่ครัวอยู่คนเดียว ไหนจะสามีและลูกๆ ที่ไปทำงานและไปโรงเรียนกันทุกคน

ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงพาหลานสาวมาช่วยงานบ้าน ชื่อหนูอ๋อย กำลังเป็นสาววัยรุ่น เคยมาทำงานในกรุงเทพฯ ได้เดือนเศษแล้ว แต่มีปัญหากับเจ้าของบ้านเกี่ยวกับเรื่องผีๆ สางๆ อะไรนี่เอง แต่ดิฉันไม่ได้ซักไซ้ให้ยาวความ

อ๋อยเป็นเด็กน่ารัก ผิวขาวสวย ผมยาวประบ่าหน้าตาจิ้มลิ้มน่าเอ็นดู รูปร่างเล็กๆ บางๆ ไปไหนมาไหนคนก็มอง ดิฉันอดยิ้มไม่ได้...พวกนั้นคิดว่าเธอคงเป็นลูกๆ หลานๆ ของดิฉันแน่เลย

ส่วนอ๋อยก็รู้จักวางตัวดี สุภาพเรียบร้อย กิริยาวาจาอ่อนโยนนิ่มนวล ทำให้ดิฉันยิ่งเอ็นดูเธอมากยิ่งขึ้นทันที ไม่มีทีท่าอิดออดหรือเลี่ยงงาน แต่ดิฉันสังเกตได้ว่าเมื่อสั่งให้เธอไปปัดกวาดห้องพระของสามีที่อยู่ใกล้ห้องนอน เธอจะหายขึ้นไปสักครู่แล้วกลับลงมา ก้มหน้าก้มตาหยิบฉวยการงานอื่นๆ จนทำให้ดิฉันเอะใจว่าเธอทำงานเร็วผิดปกติ

วันหนึ่งหลังจากอ๋อยลงมาแล้วรีบหลบไปหลังบ้าน ดิฉันจึงขึ้นไปดูห้องพระทันที

ตอนแรกอดระแวงไม่ได้ว่าเธอจะมือไวใจเร็ว เห็นหน้าซื่อๆ แต่มีคติว่า "รู้หน้าไม่รู้ใจ" ห้องพระก็มีพระเครื่องของสามีที่ใส่ถาดเอาไว้มากพอสมควร ไหนจะพวกเครื่องรางของขลังอีกล่ะ? ถ้าอ๋อยเกิดสะดุดตาหรือมีความรู้เรื่องนี้พอสมควร อาจจะฉกฉวยติดมือไปก็เป็นได้

ยอมรับว่าดิฉันดูไม่ออกหรอกค่ะว่ามีอะไรหายไปหรือเปล่า? แต่ที่แน่ๆ ก็คืออ๋อยยังไม่ได้ทำความสะอาดห้องพระตามที่สั่งไว้หยกๆ แน่นอน เพราะข้าวของวางอยู่ตามเดิมทุกอย่าง...ดิฉันลงมาดุอ๋อยว่ารังเกียจห้องพระหรือไงจึงไม่ยอมทำความสะอาดเสียที?

เท่านั้นแหละค่ะ ยายอ๋อยร้องไห้โฮ ทรุดลงยกมือไหว้ดิฉันพลางบอกเสียงสั่นเครือว่าหนูกลัวค่ะคุณ...หนูไม่กล้าเข้าห้องพระจริงๆ ค่ะ

"อะไรนะ?" ดิฉันแทบผงะหน้าด้วยความตกใจ "เธอไม่กล้าเข้าห้องพระ! เธอกลัวอะไร เธอเป็นผีเหรอถึงได้กลัวพระน่ะ?"

"เปล่าค่ะ สาบานได้" อ๋อยสะอื้นไห้จนน้ำตาอาบหน้า "หนูไม่ได้เป็นผี แต่เคยโดนผีหลอกในห้องพระเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง...ทีนี้หนูเลยไม่กล้าเข้าห้องพระอีกเลย คุณใช้อะไรหนูเต็มใจทำให้ทุกอย่าง ขออย่างเดียวอย่าให้เข้าห้องพระก็แล้วกันค่ะ"

และแล้วอ๋อยก็เล่าเรื่องน่าขนหัวลุกให้ดิฉันฟัง

เมื่อเข้าไปทำงานในบ้านใหญ่โตค่อนข้างเก่าแก่แห่งหนึ่งที่คลองตัน อ๋อยก็ทำงานมาด้วยความราบรื่นทุกประการ จนกระทั่งวันหนึ่ง คุณนายสั่งให้ไปปัดกวาดห้องพระชั้นบน เธอก็รีบคว้าไม้กวาดกับที่ตักผงขึ้นไปทำตามคำสั่งทันที

ห้องพระที่นั่นค่อนข้างกว้างขวาง มีโต๊ะหมู่บูชากับกระถางธูปตั้งเด่น ที่สะดุดตาก็คือภาพถ่ายในกรอบขนาดใหญ่ของชายชรากับสตรีที่แต่งกายเต็มยศ เหรียญตราแพรวพราวเต็มอก อ๋อยรีบก้มหน้าก้มตาปัดกวาดฝุ่นละอองค่อนข้างหนา เพราะรู้สึกบรรยากาศในห้องนั้นเงียบเชียบเยือกเย็นน่าวังเวงใจพิกล

"ฮะแอ้ม!!" เสียงกระแอมดังมาจากข้างฝา ทำให้เด็กสาวสะดุ้งโหยง หันขวับไปมองที่ภาพถ่ายก็เห็นหญิงชายในภาพนั้นกำลังหลิ่วตาให้เธออย่างล้อเลียน เล่นเอาอ๋อยถึงกับขนลุกซ่า ขยี้ตาให้แน่ใจแล้วมองดูอีกครั้ง

คราวนี้ภาพนั้นเป็นปกติตามเดิม ทำให้เด็กสาวถอนใจอย่างโล่งอก คว้าไม้กวาดจะออกจากห้องอยู่แล้วแต่มีเสียงกระแอมดังขึ้นอีกครั้ง...คราวนี้อ๋อยถึงกับเผ่นอ้าวออกมาด้วยหัวใจเต้นโครมคราม เหน็ดเหนื่อยประหนึ่งจะขาดใจตาย

อีก 2-3 วันต่อมาก็ได้รับคำสั่งให้ขึ้นไปทำความสะอาดห้องพระอีกครั้ง เด็กสาวใจเต้นระทึก แข็งใจเข้าไปยกมือไหว้พระ ปลอบตัวเองว่าพระท่านต้องคุ้มครองแน่ๆ ก็ผีกลัวพระนี่นา

ขณะง่วนอยู่กับการปัดกวาดพื้น เสียงโครมสนั่นก็ดังลั่นในความเงียบ อ๋อยหวีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจ หันขวับไปมองก็เห็นกรอบรูปขนาดใหญ่หล่นเปรี้ยงลงมาแตกกระจายที่พื้นห้อง เสียงหัวเราะดังกระหึ่มจนเด็กสาวล้มแผละลงก้นจ้ำเบ้า ปล่อยโฮออกมาสุดเสียงในพริบตา

เรื่องของอ๋อยจบลงตรงที่เธอขอลาออกจากงานมาอยู่กับญาติ แล้วสาวใช้ของดิฉันก็นำมาฝากให้อยู่กับเรา...ดิฉันฟังแล้วคิดตามไปด้วย ผีมีจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ดิฉันขนหัวลุกค่ะ!