หมู่เกาะสุรินทร์... ฉันรักเธออ่ะ (ภาค 2) อะอะ มารีวิวต่อเเล้วค่ะ.. ก่อนค่ำคืนวันพระจันทร์เต็มดวง... ความจริงเเล้วไกด์ไม่ยอมให้เราไปที่อ่าวช่องขาด บอกว่าทางลำบากงู้นงี้ มีเรื่องไม่ดีเเละอันตราย....... เเต่เราก็รู้มาเเล้วว่า มันเดินได้ไม่ยากเลย มีคนเขาไปดูพระอาทิตย์ตกที่อ่าวกระทิง (ระหว่างทางไปอ่าวช่องขาด) เเละเราก็รู้ว่า ทัวร์ของบาราคุด้า เขาลงที่ช่องขาด มันจะเป็นเหตุผลนึงมั้ยนะที่ทำให้เขาไม่ยอมให้เราไป เเต่ก็ดื้อดึง สุดท้าย ไกด์มัตก็พาเราไป เเต่ไม่ได้ไปดูพระอาทิตย์ตกที่อ่าวกระทิงนะ เเต่ไปทางด้านขวา เลาะเรียบโขดหินเเละป่าชายเลนไป... (ถ้ามาจากสองร้อยเมตร จะไปทางขวามือ) ทางเดินลำบาก เพราะโขดหินสูงต่ำ ต้องมีไกด์นำทางจริงๆอ่ะ สภาพโขดหิน ...(ภาพถ่ายมาสวยไป ความจริงโหดกว่านี้ ต้องไต่ๆไป)... เรารีบเดินเเข่งกับเวลา เเละเเสงอาทิตย์กำลังลงต่ำเรื่อยๆ สุดท้าย ผลที่ได้คุ้มค่า ...พระอาทิตย์ตกน้ำ สวยมากๆๆ เห้นเป็นลูกกลมๆแดงๆ คล้อยลงลับชั้นเมฆไป นั่งชิวๆ รอพระอาทิตย์ตก.. ชักภาพ ชิลลูเอต... ตกเเล้ว เป็นไข่เเดงเต็มลูก สวยมากๆ ... เเสงสะท้อนไปที่อ่าวช่องขาด ภาพนี้เบลอหน่อย เเต่ชอบมากๆ ... ขากลับเนี่ย เเข่งเหมือนกัน เพราะคืนนั้น เป้นคืน 15 ค่ำ น้ำทะเลขึ้นสูง เเละน้ำทะเลกำลังขึ้นมากด้วยตอนนั้น บวกกับเวลาที่กำลังมืดลงทุกทีๆ...เเละเราก็กลับมาทันข้าวเย็น ไม่เห็นมีอะไรลำบากเลย ก็รอดปลอดภัยดีออก 5555+ กลับมาดูปูเสฉวนดิ ตัวเบ้อเริ้มม.. อรุณสวัสดิ์ยามเช้า.. นี่ภาพโรงอาหารค่ะ ที่นี่มีการซื้ออาหารเป้นคูปอง เเละอาหารมาเป็นชุด อาหารเช้า ชุดละ 80 บาท อาหารกลางวัน ชุดละ 140 บาท อาหารเย็น ชุดละ 180 มั้ง(จำไม่ได้เเละ เพราะว่าไม่ได้ไปซื้อกินเอง เขายกมาเสริฟให้ สบายๆ) หม้อต้มน้ำ ยามเช้าๆ กาแฟ โอวันติน ชุดละ 20 บาท (เเต่เเพคเกจทัวร์ ฟรี..) วันสุดท้ายของการเดินทาง เราไปหมู่บ้านชาวมอเเกนที่อ่าวบอน ชาวมอเเกนอยู่ที่นั่น ด้วยวิถีชีวิตเเบบดั้งเดิม เเต่เปลี่ยนไปตามสภาพเเวดล้อมของปัจจุบันนี้ เขามีภาษาของตัวเอง มีการนับถือวิญญาณพ่อตาเเม่ยาย เเบบเดิมอยู่ ลอโมง.... เปรียบเหมือนตัวเเทนจิตวิญญาณของชาวมอเเกน เเทนวิญญาณปู่ย่าของพวกเขา วิถีชีวิต การประกอบอาชีพที่ไม่ได้อยู่กับการเเทงปลาเหมือนเเต่ก่อนเเล้ว มีการประดิษฐ์พวกเครื่องสาน เรือไม้จำลอง (เค้าเรียกว่า เรือ"ก่าบาง") ไว้จำหน่ายพวกนักท่องเที่ยว มีการไปทำงานร่วมกับคนในอุทยาน เช่นเป้นคนขับเรือหางยาว เป้นเเม่ครัว เป็นต้น ... บ้านของเขา มีเลขที่บ้านด้วย ... การสร้างบ้านของคนมอเเกน เเต่ก่อน เขาปักหลักกันกลางทะเลเลย เเต่ตอนนี้หลังสึนามิมา บ้านเรือนเสียหายหมด ตอนเราไป เป้นบ้านที่ทางการเขามาปลูกให้ มันอยู่บนบก เราเลยเเปลกใจว่า มันช่วยกันสึนามิได้เยี่ยงไร ยังไงคลื่นสูงมามันก็พัดไปอยู่ดี ... นามสกุลที่ชาวมอเเกนใช้กันนั้น คือ "กล้าทะเล" เป้นนามสกุลพระราชทาน เท่ห์มากๆๆ ดูเด็กๆสิ เล่นน้ำทะเล กล้าทะเลจริงๆ ... เเล้วเจ้าหนูก็มาลงอ่าง... เรือก่าบาง ขายอันละ 100 บาท...งือ ถูกเกิ๊นน .. สาวชาวมอเเกน ... ย้อนเเสงอีกหน่อย ... ภาพไกด์มัต ...ที่ระลึกสักหน่อย ... กลับละนะ.... ใช้เวลาเดินทางเที่ยวหมู่บ้านชั่วโมงกว่าๆ เเล้วก็กลับมาเก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางกลับ กินข้าวเที่ยวเเสนอร่อยอีกมื้อนึงก่อนกลับบ้าน หันหลังมองทะเล จากชายหาดที่เรามา... เรือใหญ่ออกราวๆบ่ายโมงครึ่ง สองชั่วโมงก็กลับมาถึง ท่าเรือคุระบุรี... มาถึงท่าเรือ พี่มนมาต้อนรับพร้อมน้ำอัดลมเย็นๆ มีรถสองเเถวมารับกลับไปตัวเมืองคุระบุรี ทางซาบีนามีบริการจองตั๋วรถขากลับให้ คือเราไปจ่ายเงินค่าตั๋วตั้งเเต่ตอนมาถึงออฟฟิตในวันเเรกเเล้ว ขากลับมาถึงออฟฟิตที่คุระบุรีที่เดิม เขาก็เอาตั๋วมาให้ เเละพี่ๆซาบีนา ก็อยู่รอรถพร้อมกับพวกเรา... เราก็ไปหาอะไรทานฆ่าเวลาก่อนรถออก ได้ข้าวเหนียวไก่มาอีกตามเคย ราวๆ 1 ทุ่ม รถมาถึง (ภูเก็ตท่องเที่ยว)..พี่ๆมาส่งถึงรถ เเล้วเราก็เดินทางกลับกรุงเทพกัน... หกโมงเช้า มาถึงสายใต้ใหม่กว่า ..เป็นอันว่า ทริปของเรา ก็หมดลงตรงนี้แล... ขอบคุณธรรมชาติสวยๆที่มีให้เราชม ขอบคุณเพื่อนร่วมทริปที่ยอมมาเที่ยวกัน(แต่โดยดี) ทุกสิ่งทุกอย่าง รวมๆกัน ...มันเป็นทริปที่สนุกมากๆ... ฉันมีความสุขจริงๆ เปรียบเหมือนของขวัญอันใหญ่หลังจากการเรียนจบ ฉันรักหมู่เกาะสุรินทร์..เเล้วฉันจะกลับไปหาเธออีก...   Create Date : 26 มีนาคม 2551 11 comments Last Update : 26 มีนาคม 2551 3:53:13 น. Counter : 1765 Pageviews. Share Tweet

อ่าวกดสเปซบาร์ไม่ได้ซะงั้น   โดย: " คุณชายช่างฝัน " 26 มีนาคม 2551 8:42:09 น.

ยังถ่ายรูปสวยเหมือนเดิมอิอิ อ้อเรื่องในบล็อกผมนั่น เจอสาวขี้เหงาบุกน่ะ พอดีคุณเธอพึ่งเลิกกับแฟน แล้วเพื่อนผมบอกกับผมว่าเธอเป็นแบบนั้น คือชอบให้ความหวัง หรือหว่านสเน่ห์ไปเรื่อยๆ ตอนมีแฟน ก็ชอบเปิดโอกาศให้กับคนอื่นๆ พึ่งเจอกัน สองสามครั้ง ... โดนหยอดซะเมาหมัดเลย เพื่อนสาวเลยเตือนไว้ .. เลยรู้สึกว่า หลายๆอย่างในโลกนี้ น่ากลัวจัง   โดย: " คุณชายช่างฝัน " 26 มีนาคม 2551 8:44:43 น.

ปล .. เพื่อนบอกว่า เค้าพยายามจะดึงผมออกจาก เพื่อน แล้วเอาไว้ปั่นหัวเล่น น่ะ แล้วก็ทำกับใครหลายๆคน แบบนี้บ่อยๆ เพราะตอนนี้ก็รู้สึกว่า เอ่อ เจอกันสองสามครั้ง มากไปมั้ยป่ะเธอ ประมาณนั้น   โดย: " คุณชายช่างฝัน " 26 มีนาคม 2551 8:47:08 น.

ฝากบ้านสักห้าวันนะคะ เจ้าของบ้านจะไปแอ่วเชียงใหม่อีกรอบค่ะ   โดย: This road is mine 26 มีนาคม 2551 14:14:42 น.

น้องแอมจ๋า พี่อยู่เขาหลักอ่ะ เด๋วพรุ่งนี้ดูเหตุการณ์ก่อนว่าฝนตกอ๊ะป่าว อยากไปหมู่เกาะสุรินทร์เหมือนกัน ส่วนหมู่บ้านมอร์แกน เมื่อ 6 ปีที่แล้วจองไว้ว่าจะไป ๆ ปรากฎว่าเกิดสึนามิซะก่อน ตอนนี้พี่อยู่บางเนียง ... คิดถึงน้องแอมจ้า :) นี่อ่ะ search หาหมู่เกาะสุรินทร์ เจอแอมเข้าเลยเข้ามา อ้าววว...อัพบล็อกวันนี้ซะด้วยจิ ถ่ายรูปออกมาน่าอิจฉาจัง ถ้าไม่ได้ไป   โดย: พี่พิม (วันวานที่ผ่านมา ) 26 มีนาคม 2551 17:40:04 น.

ไม่คิดไปเป็นสาวชาวมอแกนบ้างเรอะ ฮี่ๆๆๆ ไปทำคลอดต่อดีกว่า   โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน 26 มีนาคม 2551 18:55:33 น.

มาเยี่ยมชมภาคต่อครับ เก็บข้อมูลๆ   โดย: ภูสูง 27 มีนาคม 2551 0:27:19 น.

ถ่ายรูปสวยจังเลยค้า ว้าวววววว   โดย: MeLaNie_me' 27 มีนาคม 2551 9:33:59 น.

มาบอกว่าไม่ได้ไปอ่ะ ไม่เป็นไร ๆ ไว้งวดหน้า ^____^   โดย: วันวานที่ผ่านมา 1 เมษายน 2551 10:02:59 น.

สวัสดีคะ แวะมาเยี่ยม อากาศร้อนมากรักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: หน่อยอิง 1 เมษายน 2551 14:56:01 น.

ขอบคุณภาพสวยๆ ความรู้ดีๆมากเลยครับ พอดีต้องหาข้อมูลเกี่ยวกับชาวมอแกนพอดีเลย^^   โดย: rock_manga IP: 192.168.182.28, 124.120.173.170 6 มิถุนายน 2553 12:06:19 น.