เสร็จจากใส่บาตร ก็ไปไหว้หลวงพ่อบ้านแหลม ตอนเช้า ๆ ไม่ค่อยมีคนมากเท่าไร เอารถเข้าไปจอดตรงหน้าโบสถ์ได้ พยุงให้เดินลงไปได้ ไหว้พระขอพรหน้าโบสถ์ ก็ไปเติมน้ำมันตะเกียงกัน แล้วก็เข้าไปนั่งไหว้ในโบสถ์องค์จริงแต่ไม่ได้ขึ้นไปเพราะสูง ท่านขึ้นไปไม่ไหว

พอเสร็จ ก็ไปเห็นคนแก่นั่งร้องไห้ หลายๆ คนก็เข้าไปถามคนแก่คนนั้นว่าเป็นอะไรคุณยาย แกก็บอกว่าอึดอัดใจ ลูกที่บ้านร้ายกับแกมาก เพื่อนบ้านก็พูดจากระแนะกระแหน ลูกอีกหลาย ๆ คนก็ไปทำงานที่อื่นกันหมด เขาก็ส่งเงินมาให้ใช้ ยายเป็นคนห่วงบ้าน รักบ้านไม่ยอมไปอยู่กับลูกคนอื่นที่อื่น กับลูกสาวคนที่แกบอกว่าร้ายกับแกมาก ก็อยู่กันคนละบ้านแต่ใกล้ ๆ กัน
จากการที่นั่งฟังคุณยายคนนี้เล่าหลาย ๆ เรื่องก็จับใจความได้ว่า คุณยายก็เป็นคนที่มีทิฐิสูง อย่างเช่นแกบอกว่าลูกสาวแกเอาข้าวปลาอาหารมาส่งให้ ฉันก็ไม่กินของมันหรอก
บางครั้งคนเรานะ จะว่าลูกเขาร้ายอย่างเดียวก็ไม่ได้หรอก คนเป็นแม่บางทีอาจจะทำให้เขาเอือมระอาก็ได้

สำหรับตัวเอง กับแม่บางครั้ง ความเห็นไม่ลงลอยกันบ้างก็มีบ่อยๆ แต่เราก็ต้องรู้และก็ต้องเข้าใจ ซึ่งกันและกัน หากเบื่อหน่ายในการบ่น การจู้จี้ของท่าน ก็หนีไปห่าง ๆ ซะ พอเราเดินกลับมา บางทีเราก็ยังไม่หายงอนเลยท่านก็ลืมซะและ คุยด้วยพูดด้วยเป็นอย่างดี บางทีก็บอกกับแม่ว่า แม่หนูยังไม่หายงอนแม่เลยนะ แม่ดีกะหนูแล้วเหรอ ก็จะหยอกล้อกันแบบนี้ประจำ
ความเป็นแม่เป็นลูกกัน ก็ทำให้ท่านน่ะคิดว่าเราเป็นเด็กอยู่นั่นแหละ ถึงเราจะอายุเท่าไรก็ตาม บางทีก็ต้องเตือนสติแม่ประจำ บอกแม่จ๋าหนูนะ มีหลานแล้วนะ หนูเป็นผู้ใหญ่ ตอนทำงานหนูก็ปกครองคนมากมาย พอหนูกลับมาบ้านแม่เห็นหนูเป็นลูกแหงทุกทีเลย แต่ทุกอย่างที่พูดมานี่นะ บอกได้คำเดียวว่า