ขอบคุณสำหรับเรื่องเตือนใจดีๆ นี้ค่ะ

ถ้ามีโอกาสก็ขอไปวัดนั้นบ้างผมอยู่ ม.2 อายุ 14ปี เลื่อมใส่พระศาสดามาก ถ้าได้ไปจะเป็น บุญอย่างสูงเสียดายบ้านผมอยู่สกลนคร

ขอบคุณครับ

จากคนอยุธยา

มีบุญแล้วที่ได้อ่านเจอ จะไปทำบุญที่วัดนี้ค่ะ

ไปทำบุญ นะอย่าไปซื้อวัตุมงคล พระนั่งเรือ ราคา ๙๙๙ บาท มันไม่ได้บุญดอก อย่างมงาย ทำบุญต้องมีปัญญา พิจารณา เดี๋ยวนี้พวกเหลือบศาสนามีมาก

ข้อสรุป
๑. วัดวรเชษฐ์ (นอกเกาะ) อยู่ฝั่งตะวันตกของเกาะเมือง อยู่ในเขตการปกครองของ ตำบลบ้านป้อม อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา คือวัดวรเชษฐ์ที่กล่าวในคำให้การชาวกรุงเก่าและคำให้การขุนหลวงหาวัด และมีชื่อปรากฏอยู่ในบัญชีวัดร้างด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ของพระยาโบราณราชธานินทร์(พร เตชะคุปต์) เดิมเคยชื่อวัดป่าแก้ว ตามข้อสันนิษฐานของ น.ณ ปากน้ำ และสันนิษฐานตามหลักฐานที่ปรากฏว่า สมเด็จพระเอกาทศรถได้ใช้เป็นที่ถวายพระเพลิงพระบรมศพสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ส่วนชื่อวัดวรเชษฐ์น่าจะรับได้รับพระราชทานชื่อใหม่จากสมเด็จพระเอกาทศรถ หากอ่านหนังสือให้ดี ๆ ก็จะพบว่าในคำให้การชาวกรุงเก่าก็ค่อนข้างชัดเจนอยู่แล้วว่าแล้ว ดังข้อความที่ว่า “ จึงให้ทำพระเมรุถวายพระเพลิงพระเชษฐาธิราช แล้วทรงสร้างวัดอุทิศพระราชกุศลถวายพระเชษฐาธิราช วัด ๑ พระราชทานนามว่า วัดวรเชษฐ์ แล้วให้หล่อพระพุทธรูปใหญ่สูง ๑๘ ศอก พระองค์ ๑ หุ้มด้วยทองคำหนัก ๑๗๙ ชั่ง ถวายพระนามว่าพระศรีสรรเพชญ์ ครั้นสำเร็จแล้วให้สร้างวัดในเมืองอีก ๒ วัด คือ วัดราชวงศ์ วัด ๑ วัดโพธาราม วัด ๑”
ข้อความว่าวัดในเมืองอีก ๒ วัด ดังนั้นวัดที่กล่าวมาก่อนแล้วก็ต้องเป็นวัดที่มีที่ตั้งอยู่นอกเมือง คือวัดวรเชษฐ์ (นอกเกาะ) ซึ่งในปัจจุบันมีทางหลวงหมายเลข ๓๒๖๓ ผ่านด้านทิศเหนือของวัดซึ่งเป็นถนนสาย อยุธยา – สุพรรณบุรี ส่วนวัดวรเชษฐาราม(ในเกาะ) ไม่ใช่วัดวรเชษฐ์ ที่สมเด็จพระเอกาทศรถพระราชทานนาม หากดูชื่อก็แตกต่างกันแล้ว ผู้คนในสมัยรัตนโกสินทร์เองต่างหากที่ทำให้สับสนจึงควรเรียกชื่อให้ถูกต้อง ไม่ใช่วัดวรเชษฐ์มี ๒ วัด แต่มีเพียงวัดเดียวเท่านั้น คือวัดวรเชษฐ์ (นอกเกาะ ) ส่วนวัดวรเชษฐาราม ที่อยู่หลังพระราชวังหลวง อยู่ติดกับวัดวรโพธิ์ นั้น ประทุม ชุ่มเพ็งพันธ์ ก็ยังมีข้อสันนิษฐานว่าไม่ใช่วัดวรเชษฐ์ที่สมเด็จพระเอกาทศรถ พระราชทานนาม
๒. ถนนโบราณ เป็นถนนเพื่อใช้ลากราชรถ ควรจะใช้ชื่อใหม่ว่าถนนวรเชษฐ์ ซึ่งเป็นถนนที่ก่อสร้างด้วยการก่ออิฐสอปูนลาดปูนบนดินที่ถูกบดอัด สันนิษฐานว่าเป็นถนนที่ใช้ในงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ถนนนี้ แนวแกนของถนนเฉียงออกจากแนวทิศตะวันออก – ตะวันตกประมาณ ๑๕ อาศาเช่นเดียวกับ กลุ่มอาคารในวัดวรเชษฐ์ และได้พิจารณาแล้วว่าผู้สำรวจในสมัยกรุงศรีอยุธยาได้เลือกจุดก่อสร้างที่สั้นที่สุดคือถนนเกือบตั้งฉากกับแม่น้ำเจ้าพระยา ลาดที่พบจากภาพถ่ายทางอากาศบริเวณริมแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งได้ไปดูด้วยตนเองแล้วปรากฏว่าตลิ่งบริเวณริมแม่น้ำจ้าพระยาต่ำจริง ๆ ส่วนอิฐที่ใช้ปูถนนถูกรื้อออกไปเมื่อครั้งสร้างกรุงรัตนโกสินทร์ ถนนนี้เดิมจรดแม่น้ำเจ้าพระยามีความยาวประมาณ ๑๒๐๐ เมตร กว้างประมาณ ๔๐ เมตร ส่วนผิวจราจรกว้างประมาณ ๒๐ เมตร บางห้วงเป็นรูปกากบาทสันนิษฐานว่าเป็นที่ตั้งพลับพลาใหญ่ หากวัดความกว้างทั้งหมดรวมร่องน้ำ ข้างทางด้วย ถนนโบราณนี้กว้าง ๑๐๐เมตรในปัจจุบันยังคงปรากฏหลักฐานของอิฐที่ใช้ปูถนน และพบว่าดินมีปูนขาวผสมอยู่ที่หน้าดินด้วย และได้พบอิฐสอปูนคล้ายขอบถนนอยู่อีกหลายแห่งถูกไถไปรวมกันตามโคนต้นไม้ ซึ่งควรทำการศึกษาดินบนถนนนี้เพื่อให้ได้ข้อมูลเกี่ยวกับส่วนผสมของดิน ว่าเคยมีปูนขาวผสมอยู่ตามข้อสันนิษฐานหรือไม่ และถนนนี้นี่เองที่ทำให้มีพื้นที่จัดงานพระราชพิธีที่ใหญ่โตได้ สามารถก่อสร้างศาลารายและพลับพลาต่าง ๆ ได้ในช่วงบ่ายก็จะไม่ร้อนเพราะถนน วางตัวตามทิศตะวันออก – ตะวันตก วัดวรเชษฐาราม(ในเกาะ) พื้นที่มีนิดเดียวประกอบพิธีอะไรไม่ได้เลย ส่วนวัดใหญ่ชัยมงคลนั้นก็มีที่ตั้งไกลจากวังหลวงไม่เหมาะที่จะเป็นที่ถวายพระเพลิง หากนำเรือพระราชพิธีไปก็ไม่สะดวก เรืออื่น ๆไปก็ลำบากแล้วคลองไปสู่วัดก็เล็ก ไม่ใช่สถานที่อันเหมาะสม ( กรุณาดูแผนที่)
๓. เนินดินที่อยู่หน้าวัดวรเชษฐ์ เป็นเนินดินที่ได้รับการถมดินขึ้นมาปัจจุบันมีความสูง ๖.๖๕ เมตร กว้าง๒๗เมตรยาว ๔๕ เมตร โดยประมาณ ด้านบนสอบเข้าหากัน ลานด้านบนพังทะลายแล้วแต่พอมองเห็นได้ว่าเคยเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดกว้าง ๓ เมตร ยาว ๒๕ เมตร ส่วนความสูงเดิมน่าจะเป็น ๗ เมตร และหน้าเนินดินซึ่งปัจจุบันเป็นสนามยิงปืนของนักศึกษาวิชาทหารจังหวัดพระนครศรีอยุธยา ที่หน้าเนินดินนี้ได้พบตอหม้อก่ออิฐสอปูนโบกปูน จำนวน ๓ ต้น ในตอหม้อที่พบจำนวน ๒ ต้นฝังอยู่ในเนินดินมีสภาพดีพอสมควรแต่ก็ถูกกระสุนปืนยิงมีความเสียหายบ้างเล็กน้อยอีก ต้นหนึ่งหลุดออกมาอยู่หน้าเนินดิน และได้พบในภายหลังจากทหารสรรพวุธที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยาได้เข้าไปดำเนินการกำจัดวัชพืชที่ปกคลุมเนินดินแห่งนี้บางส่วนเพื่อง่ายต่อการขึ้นไปชมของประชาชน พบว่าตอหม้อต้นที่ ๔ ไม่ทราบว่าหลุดจากที่ใด ถูกไถขึ้นไปกองรวมกับเศษอิฐบริเวณบนลาดเนินดินด้านทิศใต้ สันนิษฐานว่าตอหม้อที่พบทั้ง ๔ ต้นนี้เป็นที่ใช้ตั้งเสาพระเมรุมาศ เพื่อตั้งเครื่องไม้บนตอหม้อซึ่งอยู่บนเขาพระสุเมรุ ตามประวัติในงานถวายพระเพลิง พระเมรุสูงเส้น ๑๗ วา (น่าจะสูงเพียง ๑๗ วา เท่ากับ ๓๔ เมตร) มาวิเคราะห์ ความสูงเนินดิน ปัจจุบันสูง ๖.๖๕ เมตร ในอดีตเมื่อ ๔๐๐ ปีมาแล้วน่าจะสูง ๗ เมตรเป็นอย่างต่ำ หรือ ๘ - ๑๐ เมตรเป็นอย่างมาก เนินดินเป็นรูป สี่เหลี่ยมผืนผ้า ด้านบนยาว ๒๕ เมตร กว้าง ๓ เมตร ซึ่งด้านบนนี้ในอดีตอาจมีขนาดมากกว่านี้ คณะตั้งข้อสันนิษฐานว่าเป็นที่ตั้งปราสาทลักษณะเช่นเดียวกับบุษบกสามหลัง ระหว่างปราสาทแต่ละองค์มีช่องว่างห่างกันหลังละ ๓ เมตร ตรงกลางเป็นปราสาทขนาดกว้าง ๔เมตร ยาว ๔ เมตร สูง ๒๕ เมตร ด้านทิศเหนือ ทิศใต้มีเกริน เช่นเดียวกับบุษบกในพระที่นั่งสรรเพชญ์ปราสาท รวมความสูงจากพื้นดินรวมเป็น ๓๒ เมตร ถือว่าใกล้เคียงความจริงมาก ปลายยอดปราสาทเป็นทรงพุ่มข้าวบินฑ์ หากเป็นที่วัดวรเชษฐาราม (ในเกาะ)มีพื้นที่เพียง ๖๒ คูณ๖๒ เมตรหรือ ๓๘๔๔ ตารางเมตร แค่นั้น เพียงแค่สร้างพระเมรุก็สร้างไม่ได้แล้ว ทั้งพระทั้งคนที่มาร่วมงานถวายความจงรักภัคดีแก่เจ้าเหนือหัวเป็นครั้งสุดท้ายรวมกันอาจเป็นแสนคน พลับพลาอีกจะไปตั้งที่ไหน ราชรถอีก ไม่ทราบว่าจะเข้าไปได้อย่างไร ไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง ถ้าที่วัดวรเชษฐ์ (นอกเกาะ) มีความสมเหตุผล มีพื้นที่กว้างขวางสามารถรองรับงานขนาดใหญ่ ๆ ได้
แม้จะมีบางท่านมีข้อโต้แย้งว่าการถวายพระเพลิงสมเด็จพระนเรศวรมหาราชอาจกระทำที่ใดก็ได้แล้วนำพระบรมอัฐิไปบรรจุไว้ที่วัดวรเชษฐาราม (ในเกาะ) ก็มีความเห็นผิดโดยสิ้นเชิง การสันนิษฐานเช่นนี้ทำให้หลงทาง เพราะ ผิดตั้งแต่เริ่มต้น ซึ่งต้องค้นก่อนว่าวัดวรเชษฐ์ที่สมเด็จพระเอกาทศรถพระราชทานนามอยู่ที่ใด แล้วหาให้พบ แต่ถ้าหาแล้วผิดที่ โอกาสอื่นก็พลาดไปทั้งหมด บางท่านก็พยายามกล่าวว่าพระบรมอัฐิของพระมหากษัตริย์จะต้องบรรจุอยู่ในเกาะเหมือนพระมหากษัตริย์องค์อื่น ๆ ไม่ทราบว่าเอาหลักการอะไรมา ถ้าสมเด็จพระเอกาทศรถสร้างวัดวรเชษฐ์ถวายอุทิศพระราชกุศลให้สมเด็จพระนเรศวรมหาราชแล้ว พระบรมอัฐิก็ควรบรรจุอยู่ที่วัดนั้น
วัดวรเชษฐาราม (ในเกาะ)ตำบลประตูชัย อำเภอพระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นวัดเล็ก ๆ มีพื้นที่เพียงนิดเดียว การสร้างวัดเพื่ออุทิศพระราชกุศลถวายให้แก่พระมหากษัตริย์พระองค์นั้น สร้างถวายให้ในที่เล็ก ๆ เช่นนั้นย่อมมีความหมายมีนัยสำคัญ มีความเหมาะสมว่าถวายให้กับยุวกษัตริย์ คือสมเด็จพระเชษฐาธิราช พระมหากษัตริย์ ลำดับที่ ๒๒ ซึ่งครองราชสมบัติในกรุงศรีอยุธยาในปี พ.ศ.๒๑๗๑ การเขียนให้ในครั้งนี้ก็จะได้เป็นการสันนิษฐานให้ปรากฏเป็นตัวหนังสือ เพราะไม่มีคนกล้าสันนิษฐานกันแม้แต่คนเดียว นักประวัติศาสตร์นักโบราณคดีไปอ่านหนังสือพระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัตถเลขา เล่มหนึ่ง ของกรมศิปลากร พิมพ์ ปี ๒๕๔๘ ก็เชื่อเลย มักจะมีแต่เอาอิฐกับปูนมากล่าวอ้างว่าเป็นสมัยนั้นสมัยนี้ ประมาณพุทธศตวรรษ ที่ ๒๒ เป็นต้น ชาวบ้านอ่านแล้วเกิดความรำคาญ อีกอย่างที่ควรทราบไว้ก็คือผู้คนในอดีตไม่ชอบทำจารึก จึงเป็นข้อเสีย นี่ยังดีที่ไม่มีใครมาตั้งข้อสันนิษฐานอีกว่าในสมัยกรุงศรีอยุธยาไม่มีตัวหนังสือใช้ เพราะตามโบราณสถานไม่ค่อยปรากฏให้เห็นเลย ยังพอโชคดีที่มีเอกสารตังหนังสือไทยสมัยอยุธยาไปปรากฏที่ประเทศฝรั่งเศส และตัวอักษรจารึกที่ชัดมากคือที่วัดจุฬามณี อ.เมือง จ.พิษณุโลก มีจารึกในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ปรากฏอยู่ นักสันนิษฐานเพื่อให้เป็นเท็จจึงต้องหมดอาชีพไป ดังนั้นจึงไม่ใช่มีแต่พวกขอมเท่านั้นที่ชอบทำจารึก คนไทยก็ทำ แต่ทำน้อยไปหน่อย

คนสลกนคร ก็มาได้ เก็บเงินไว้นะ แล้วสวดมนต์นึกถึงสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ขอมาชมสถานที่ แล้วจะโชคดี อาจมีคนให้ทุนมาที่วัดนี้ก็ได้ รายละเอียดของวัดนี้ไปหาอ่านได้ ค้นใน Google ก็ออกมาเพียบเลย หาอ่านเอาเถอะ
แต่ก่อนเราถูกหลอกมานานเดี๋ยวนี้เขารู้กันแล้ว มีคนไปดูกันทุกวัน

น่ามีภาพอื่นๆๆอีกอ่ะTT^TT

บูชาพระองค์ดำไว้เหนือหัว

ช่วยลงคาถา หรือ บทสวด บูชา องค์สมเด็จพระนเรศวร
มหาราช ให้ด้วยจะเป็นพระกรุณาอย่างยิ่งครับ ขอบคุณครับ

คาถา หรือ บทสวด บูชา องค์สมเด็จพระนเรศวร

อิติจิตตัง เอหิ เทวะตาหิจะมหาเตโช นะระปูชิโต โสระโส ปัจจายะทิปปะติ นเรโสจะ มหาราชา เมตตาจะกาโรติ
มหาลาภัง สะทาโสตถี ภะวันตุเม

บทนี้ชาวสํานักอาทมาฏนเรศวรใช้ประจำครับ

ได้พบแล้วได้เห็นจริงแล้ว ทหารผู้น้อยขอบูชาองค์สมเด็จพระนเรศวรไว้เหนือหัว

เราเคารพนับถือ ศรัทธา และเลื่อมใส สมเด็จพระนเรศวรมหาราชมาก

ถ้าไม่มีพระองค์ คงไม่มีประเทศจนทุกวันนี้


ทำไมคนเลวๆต้องไปเปลี่ยนชื่อวัดว่ะ - -"
แล้วคนไทย ทำไมเด๋วนี้เห็นเงินจนลืมบ้านเกิดตัวเอง - -"
เราอายุเท่านี้ยังคิดได้ ทำไมคนที่อายุผ่านอะไรมาเยอะทำไมคิดไม่ได้
- -"

สักวันเราจะไปวัดวรเชษฐ์ไปกราบพระองค์ให้ได้


มีลูกมีหลานเราจะสอนให้เปนคนดีไม่ลืมบ้านเกิดตัวเองและรักชาติดั่งด้วยชีวิตและบูชาพระมหากษัตรย์เหนือหัว



.....



ดูเหตุการณ์บ้านเมืองตอนนี้แล้ว พระองค์รับรู้ได้คงรู้สึกเสียใจ ที่เห็นคนไทยแตกแยกเปนสีถึงขนาดนี้
พระองค์อตส่าสู้ทุกลมหายใจ จนสวรรคต ปกป้องรักษาเองกราชให้ลูกหลานเหลนโหลนไม่ต้องตกเปนเมืองขึ้น เปนทาสของใคร

แล้วดูตอนนี้สิ ... บ้านเมืองร้อนเปนไฟ
สงสารพระองค์ท่าน พระเจ้าอยู๋หัว และเหล่ากษัตริย์ บรรพบุรุษของเราจริงๆ

เมื่อไหร่หนอที่เหตุการร้ายๆจะผ่านพ้นไป
เมื่อไหร่คนไทยจะสามัคคี
เมื่อไหร่ความผิด คนผิด จะถูกเปิดเผย
เมื่อไหร่ความจริงจะปรากฎ
เมื่อไหร่..จะสำนึก



อยากให้คนหลายสีคิดได้จริงๆ ......

อยากให้คนได้รู้จักวัดนี้ให้มากๆ