ประสบการณ์..ครั้งแรกในชีวิต

	ห่างหายจากการเขียนบล็อคไปนาน.... เนื่องจากแอบหนีไปคลอดอิน้องเอิร์ลมา.... วันนี้ฤกษ์งานยามดี... เลยถือโอกาสมาเล่าประสบการณ์..เสียว..เอ๊ย..การคลอด..ให้ฟังกัน วันเกิดเหตุ....24-10-2009..... เริ่มมีอาการปวดท้องตอนตี 5..ปวดเหมือนปวดประจำเดือน ตอนแรกคิดว่าคงเจ็บเตือนมั้ง... ช่างมัน...นอนต่อ... ต่อมา 30 นาทีก็เจ็บมาอีก.... ก็ยังยืนยันความคิดเดิม...เจ็บเตือน จนถึง 7 โมง เริ่มปวดทุกๆ10 นาที... คงไม่มีไรมั้ง....นอนต่อ... 7.45 น. ปวดทุกๆ 5-7 นาที บอกแฟนว่า..."ตะเอง...เนี้ยปวดท้องทุกๆ5นาทีเลย" ไอ้คุณแฟนก็..."หลอ...งั้นโทรลางานก่อนนะ" ไอ้บ้า...ไม่ต้องมาหาเรื่องลางานเลย... ถ้าเกิดลาแล้วไม่คลอด..ไม่น่าแตกยับเยินเลยหลอ... ไม่เป็นไรมั้ง....นอนสักพักเด๋วก็หาย ดูอาการจนถึงเที่ยง....เริ่มปวดมากขึ้น... ทนไม่ไหว...ตัดสินใจบอกแม่แฟน... แม่แฟนก็บอกว่า..คงไม่ใช้มั้ง...สงสัยเจ็บเตือน ท้องก็ยังไม่ลดเท่าไหร่เลย... น่านสินะ...สงสัยคงไม่ใช่... จนถึง 4โมงเย็น...ทนไม่ไหวแล้ววววว ไป ร.พ. ดีกว่าวุ้ย... ไปถึง ร.พ. เค้าก็ให้ ชั่งน้ำหนัก วัดความดัน... แล้วก็วัดปากมดลูก... ปรากฏว่าเปิดแต่เซนต์เดียว... ไรว๊า...เจ็บมาตั้งนานเปิดแค่เซนต์เดียว... หมอบอกว่า...รอคลอดที่ ร.พ. ก็ได้ แต่บอกไม่ได้ว่าจะคลอดตอนไหน... ไอ้เราก็ไม่อยากนอนเจ็บอยู่คนเดียว... ก็เลยกลับบ้านก่อนดีกว่า... อ้อ...ลืมบอกไปว่า...ร.พ.นี้( แม่และเด็ก เชียงใหม่) เค้าให้แฟนเข้าไปในห้องคลอดได้ก็ต่อเมื่อมดลูกเปิด 4 เซนต์ ไอ้แฟนเรา...พอรู้ว่าปวดท้อง... ก็เลยเลี้ยงฉลองกันยกใหญ่... ปล่อยเมียนอนเจ็บท้องบนห้อง... เป็นสามีที่ดีมากเลย....แฟนช้าน... จนถึง...2 ทุ่ม เริ่มปวดท้องจนทนไม่ไหวแระ กลับไป ร.พ. ดีกว่า.... ไปถึง ร.พ....คิดไว้ว่า มดลูกน่าจะเปิดสัก 3 เซนต์แล้วมั้ง ก็เลยร่ำลากะแฟนไว้ก่อนเข้าห้องรอคลอด "ตะเอง...เด๋วถ้ามดลูกเปิด 4 เซนต์แล้วเค้าจะโทรหานะ" พอพยาบาลมาตรวจปากมดลูก... ปรากฏว่า...เปิดไปแล้ว 6 เซนต์... โอ้แม่เจ้า...ทำไมมันไวจังว่ะ... "ที่รักจ๋า...เราไม่ต้องจากกันแล้วนะจ๊ะ" ความรู้สึกตอนนั้น...รู้สึกว่า..เจ็บมาก..แต่ก็พอทนได้ ระยะเวลาเจ็บแค่45วินาที..แต่ความรู้สึกตอนนั้นทำไมมันนานจังว่ะ ทุกครั้งที่รู้สึกเจ็บ...ก็จะบีบมือแฟนไว้ บีบเท่าที่เราจะมีแรงเลยแหละ... ถามเค้าว่า..."เจ็บรึป่าว"... เค้าตอบว่า..."ไม่เป็นไรหรอก...ป๊าทนได้" "นู๋เจ็บกว่าป๊าตั้งหลายเท่า...นู๋ยังทนได้เลย" โอ๊ย...น้ำตาจะไหล.... แฟนช้านทำไมน่ารักขนาดนี้เนี้ย.... 4 ทุ่ม หมอมาตรวจปากมดลูก...ครั้งนี้เปิด 10 เซนต์แล้ววว ถูกเข็นเข้าห้องคลอดโดยด่วน... รู้สึกว่าใช้เวลาเบ่งไปประมาณ 10 นาที... อิน้องเอิร์ลก็ออกมาลืมตาดูโลก.... ต่อมาก็มาถึงจุดไคลแมกซ์.... คือการเย็บ....จะบอกว่า.."ช้านกลัวเข็มมมมมม" ลืมบอกไปว่า..การคลอดครั้งนี้ไม่มีการกรีด ไม่มีการโกน ไม่มีการสวน เพราะมันฉุกละหุกจริงๆ หมอบอกว่า..."มีแผลฉีกขาดนิดนึงนะค่ะ".. "หมอขอเย็บสัก 2 เข็ม".... เราก็เลยถามว่า.."หมอไม่ฉีดยาชาหลอค่ะ" คำตอบที่ได้มาก็คือ..อ๋อไม่หรอกค่ะ...นิดเดียวเอง ตายล่ะ...ช้านจะเป็นลม... สรุปการคลอดครั้งนี้ไม่มีการฉีดยาชาด้วย เกือบตาย...จากการเย็บแผล... นอนพัก 2 ชั่วโมง..เค้าก็ให้ไปพักที่ห้องพัก... หลังจากนั้นชั่วโมงนึงก็เดินเข้าห้องน้ำเองได้ ขอบอกว่าคลอดธรรมชาติฟื้นตัวไวจริง...คอนเฟิร์ม... การคลอดครั้งนี้ผ่านไปด้วยดี... อ้อ...ลืมบอกไปว่าได้น้องผู้ชายนะค่ะ ชื่อ..น้องเอิร์ล..ด.ช. ศุภพล สนไพโรจน์ เกิดวันที่ 24 ต.ค. 2552 เวลา 22.33 น. น้ำหนัก 2700 กรัม..ครับผม

Create Date : 30 ตุลาคม 2552		4 comments
Last Update : 1 กันยายน 2554 15:45:47 น.
Counter : 961 Pageviews.
Share Tweet