I Don't Know This Could Break My Heart Or Save Me สามเดือนแล้วเหรอ รู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นมันยังสดใหม่อยู่เลย ทุกที ทุกครั้งที่แผลค่อยๆ แห้งสนิท ใกล้หายดี เพราะได้รับการหลบเลียจากเวลาที่เยียวยาให้มันทุเลาลง แต่ทุกครั้ง และทุกทีเช่นเดียวกัน เพียงแค่อารมณ์อันอ่อนไหว เศษเสี้ยวอันแหลมคมของมันก็ดูเหมือนว่าจะกรีดซ้ำให้ลึกลงกว่าเดิม สามเดือนแล้วเหรอ ทำไมมันยังรู้สึกเจ็บอยู่เลยล่ะ And I don't know This could break my heart or save me Nothing's real Until you let go completely So here I go with all my thoughts I've been saving So here I go with all my fears weighing on me วันนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อความสัมพันธ์อันตีบตัน มันจะเกิดอะไรขึ้น ผมคิดเพียงว่าผมตัดสินใจถูกแล้ว เวลาจะเยียวยาทุกอย่าง แล้วมันก็จะจบ ถึงแม้ตอนจบมันจะเป็นอย่างไรก็ตาม สุดท้ายมันก็ต้องจบ แต่ทำไมมันถึงไม่ยอมจบก็ไม่รู้ หรือผมตัดสินใจผิด สองขั้วแห่งความเจ็บปวดนั้นคือหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์เอาไว้ด้วยความหวังว่าสักวันหนึ่ง มันจะดี งอกงามและเติบโต แต่ทุกครั้งที่ต้องนั่งมองความว่างเปล่าด้วยความเจ็บปวด เหมือนกับเมล็ดพันธุ์ในกระถางที่หว่านลงแล้วปรากฏเพียงวัชพืชสองสามต้นโผล่ขึ้นมา วันแล้ววันเล่า เฝ้ารดน้ำพรวนดิน ดูเหมือนว่าเมล็ดพันธุ์ความสัมพันธ์ของเรานั้นจะยังคงหลับใหล ไม่ผลิยอดอ่อนออกมาเสียที หรือบางทีมันอาจจะเป็นเมล็ดพันธ์ที่แห้งเหี่ยว หมดอายุ ที่ผมหยิบหว่านลงไปคือเศษซากของพืชพันธุ์ที่ตายแล้ว ผมแค่หลอกตัวเองว่ามันหลับอยู่เท่านั้นเอง อีกหนึ่งคือความเข้มแข็งอันเปราะบางที่ผมเลือก หยุด พร้อมเผชิญความเจ็บปวดที่เตรียมโดดขย้ำ และดูเหมือนว่ามันจะไม่ปรานีเอาเสียเลย ผมคิดว่าการตัดสินใจครั้งนั้นจะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้น มันอาจจะเจ็บ แต่บางทีเมื่อผ่านพ้น ทุกอย่างจะสวยงาม And I don't know I could crash and burn but maybe At the end of this road I might catch a glimpse of me ดูเหมือนว่าเวลาจะทำให้ผ่านพ้น แต่ทุกครั้งที่ยังดูหนังเรื่องนั้น ฟังเพลงนั้น อ่านข้อความนั้น ดูรูปนั้น เห็นชื่อๆ นั้น หรือแม้กระทั่งเข้าไปข้องแวะกับอารมณ์นั้นๆ ความทรงจำมันโผล่ผลุดขึ้นอย่างมาอย่างรวดเร็ว ไร้การควบคุม ผลิความเจ็บปวดและอารมณ์อันหม่นเศร้ากระจายไปทั่ว บางครั้งผมคิดว่าผมดีขึ้น บางครั้งผมคิดว่าผมผ่านพ้น บางครั้งผมคิดว่าผมตัดสินใจถูกแล้ว บางครั้งผมคิดว่ามันจบแล้ว แต่ทำไมมันยังไม่จบจริงๆ เสียทีก็ไม่รู้ Three months and I'm still breathing Been a long road since those hands I left my tears in but I know It's never really over สามเดือนแล้ว ยังไม่มีที่ท่าว่าความเจ็บปวดจะจางหายไปเลยสักนิด สามเดือนแล้ว ผมยังจำมันได้ดีอยู่เลย สามเดือนแล้ว ผมยังรู้สึกถึงวันนั้นยู่เลย สามเดือนแล้ว ถึงแม้ตอนนี้จะยังหายใจ แต่น้ำตาก็ไม่หยุดไปไหลเสียที   Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550 6 comments Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 5:12:26 น. Counter : 720 Pageviews. Share Tweet

สามเดือนแล้ว .. บททดสอบที่โหดที่สุด คุณผ่านมันมาได้สามเดือนแล้ว เข้มแข็งต่อไปนะคะ รูปแบบความรักมีมากมายแต่ความเจ็บปวดมันคงไม่ต่างกัน ขอให้ผ่านมันไปได้ให้ถึงที่สุดนะคะ   โดย: เด็กหญิงในวันสุข 26 พฤศจิกายน 2550 8:50:41 น.

เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปให้ได้คะ เเล้วสิ่งนี้มันจะผ่านไป.....สู้ๆค่ะ   โดย: This road is mine 26 พฤศจิกายน 2550 9:19:57 น.

สามเดือน สามเดือน ของเรารวมกันได้หกเดือนพอดี งึมๆ   โดย: แพนด้ามหาภัย 26 พฤศจิกายน 2550 11:12:10 น.

ผ่านมา 3 ปีแล้ว..วันนี้ราวยังเจ็บแผลที่ใจอยู่เลยง่ะ .. แต่ก็ช่างมันเต๊อะ.. วันนี้ร้องไห้ พรุ่งเน้ก็หัวเราะทดแทนให้ได้เป้นพอ..   โดย: ซซ 26 พฤศจิกายน 2550 12:17:53 น.

5 เดือนค่อยมาดูกันใหม่ครับ   โดย: pecochan 29 พฤศจิกายน 2550 13:56:24 น.

เวลามีอะไรมาสะกิดให้ลิ้นชักบานนั้นเปิดออก ถึงเวลาจะผ่านมาหลายปี แต่ความรู้สึกนั้นก็ไม่จางหายไป คงเป็นกันทุกคนเนอะ   โดย: MaRiMeKKo 17 มกราคม 2551 4:23:48 น.