Amy Winehouse--ดำดี เ (สี)ยงไม่ตก

อาทิตย์ก่อนหลังจากส่งงานเสร็จเรียบร้อย ผมพยายามล้างบาปด้วยการหยิบแผ่นซีดีที่ยังไม่ได้ฟังขึ้นมาสำรวจ ค่อยๆ ฟังทีละแผ่น ชอบไม่ชอบก็ต้องฟังจนจบทุกแทร็ก เพราะบางครั้งผมจะพบโดยบังเอิญว่า ทำไมงานดีๆ ผมถึงยังไม่ได้ฟัง

เหมือนกับอัลบั้มของ Amy Winehouse สารภาพตามตรงว่าผมไม่รู้จักผลงานเธอมาก่อน ไม่เคยฟังเพลงของเธอเลย และซีดีของเธอก็วางอยู่บนโต๊ะทำงานเนิ่นานหลายเดือนผ่านไป จนกระทั่งผมทำการล้างบาปนั่นแหละ

แต่ที่ประจวบเหมาะก็คือทำไมตอนนี้แผ่นซีดีโปรดของผม หรือแทร็กลิสต์เพลงโปรดในมือถือถึงกลายเป็นเพลงโซลอาร์แอนด์บี หรือบลูส์ ซะส่วนมากก็ไม่รู้

เพียงแค่แทร็กแรก 'Rehab' ซึ่งเป็นซิงเกิลแรกของอัลบั้มนี่ที่ปล่อยที่อังกฤษ ก็ทำให้ผมหลงรักงานเพลงของเธอเข้าอย่างจัง อาจเป็นเพราะนำเสียงที่ดำได้ใจ ใหญ่ทุ้มจนนึกว่าเป็นงานโซล ยุค '40s เป็นต้นมา (อันนี้ต้องขอบคุณอัลบั้มรวมเพลงโซลของ BBC ที่ทำให้มีโอกาสได้ฟังเพลงโซลแบบดั้งเดิมสุดๆ) เพราะนอกจากน้ำเสียงของเธอจะเอื้อแล้ว ภาคดนตรียังเป็นโซลที่ไม่ปรุงแต่งอะไรมากมายอีกด้วย

Rehab งานจังหวะมิเดิลเทมโป ที่เดินด้วยเสียงกลองตึก ตึกๆ และเสียงของเครื่องเป่าเป็นหลัก ผมชอบรายละเอียดของดนตรีในเพลงนี้ เพราะเขาแยกดนตรีออกเป็นแบบ 2 lines คือมีกลุ่มที่เล่นเป็นเมโลดี้หลัก และมี sub line อีกต่อหนึ่งซึ่งเล่นแยกตัวโน้ตกัน โดยเฉพาะในส่วนของวงเครื่องสาย ที่หากฟังโดยใช้หูฟังจะได้ยินการแยกโน้ตกันเล่น พร้อมแยกลำโพงซ้ายขวาชัดเจน

เพื่อนๆ ของผมหลายคนมักต่อว่าที่ผมชอบฟังเพลงดังๆ โดยใช้หูฟัง แต่ผมกลับชอบ เพราะมันทำให้เราเห็นรายละเอียดทางดนตรีมากขึ้น ทั้งเครื่องดนตรีที่ใช้ หรือซาวนด์แปลกๆ ที่ใช้ในเพลงนั้นๆ และบางครั้งรายละเอียดเหล่านี้แหละที่ทำให้เราหลงรักดนตรี เหมือนกับเพลง 'Music' ของ Joss Stone เขียนไว้

อีกอย่างที่ผมชอบเพลงนี้คือเนื้อเพลง ที่กวนโอ๊ยชะมัด Amy เธอบอกว่าแต่งเพลงนี้เพื่อตะโกนบอกพวกคนที่พยายามจะเกลี้ยกล่อมเธอให้เข้ารับการบำบัด--ฮาดี เอาเรื่องจริงมาเขียนเป็นเพลงมันซะเลย

'You Know I'm No Good' เพลงนี้เป็นซิงเกิลแรกที่ตัดโปรโมทที่อเมริกา จังหวะจะโคนอาจไม่ติดหูเท่า Rehab แต่มีดีไม่หยอกเหมือนกัน ผมชอบจังหวะกลองของเพลงนี้ ขึ้นต้นมาปุ๊บทำให้นึกถึงเพลงร็อกเท่ห์ๆ อย่าง 'Bitch' ของ Meredith Brook ทันที เพราะเหมือนกันอย่างกับแกะ และดังเช่นนี้ไปจนตลอดทั้งเพลง แต่ที่โดดเด่นและมีสีสันเป็นที่สุดคงเป็นเสียงเครื่องเป่าทั้งหลาย โดยเฉพาะในท่อนโซโล สนุกสนานรื่นเริงดี

Me & Mr. Jones โอ๊ยยย... ชอบเพลงนี้จับใจ เพราะเมโลดี้ที่ขุดกรุเก๋ากึ้กเพลงบลูส์เลยทีเดียว คนที่ชอบเพลงเก่าๆ คงปลื้มแทร็กนี้แน่นอน เพราะนอกจากเสียงจะดำได้ใจแล้ว ดนตรียังเก่าได้ใจ คริสติน่า อากีเลร่าที่บอหกว่าทำเพลงบลูส์ ยังต้องชิดซ้านเลย เพราะ Amy ออริจินอลกว่าสุดตีนจริงๆ

Just Friends เพลงนี้ก็กลายเป็นเร็กเก้ สการ์ซะ แต่เป็นในแบบเนิบๆ ไม่กระโตกกระตาก เพียงแค่ใช้เสียงทรัมเป็ตด้นจังหวะเร้กเก้ สการ์เท่านั้นเอง แต่ชอบรายละเอียดดนตรีที่เล่นเป็นแบ็กกราวนด์แบบแผ่วเบาด้านหลัง ที่ยังคุมโทนความเป็นโซลอยู่

Back To Black เพลงชื่อเดียวกันกับอัลบั้ม อาจจะไม่ปลื้มมากนัก ด้วยเพราะมันไม่ติดหูเอาเสียเลย แต่ภาคดนตรีน่าสนใจ เพราะเริ่มมีเสียงเครื่อสายอย่างไวโอลินที่เด่นข้นมา กับเสียงกีตาร์ เบส ที่คู่กันไปอย่างเห็นได้ชัด แปลกหูกว่าทุกแทร็กที่เป็นเครื่องเป่า ซึ่งให้อารมณ์ละเมียดละไมกว่า

Love Is A Losing Game คนที่ชอบงานบัลลาดโซลคงชอบเพลงนี้ ด้วยเมโลดี้หวานสวย และติดหู ชวนให้ร้องคลอตามไป ด้วยอารมณ์ฟุ้งฝันของเสียงไวโอลินขับกล่อมไปจนจบ เสียดายจังที่สั้นเพียงสองนาทีครึ่ง

Tears Dry On Their Own งานโซลแจ๊ซ เกือบออกเป็นบิ๊กแบนด์ จังหวะจะโคนสนุกสนาน ซึ่งถ้าโหมประโคมเครื่องดนตรีพวกบิ๊กแบนด์เข้ากว่านี้หน่อย คงสนุกดี เพราะเมโลดี้ดีมากๆ ด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว

Wake Up Alone กลับมาเป็นบลูส์อีกครั้ง เพลงนี้ไม่ติดหูเอาเสียเลย แต่ผมกลับชอบเมโลดี้ของเพลงนี้ ที่เป็นบลูส์แบบเก๋ากึ้กได้ใจ ฟังจากการอกแบบเสียงประสานก็พอเดาได้ แถมการเดินเบส กลองเบาๆ แบบนี้ใช่เลยล่ะ ได้บรรยากาศมากๆ เปิดทิ้งไว้อาจจคิดว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ยุคไหนกันแน่

Some Holy War จำเสียงเบสตอนขึ้นต้นกันได้ไหมครับ ใช่แวล่ะ นี่คือเสียงเบสไลน์เดียวกันกับเพลง 'My Girl' อันโด่งดัง ที่ขึ้นหิ้งเป็นเพลงคลาสสิกไปแล้ว เพลงนี้ใช้สูตรเดียวกันกับเพลง Wake Up Alone คือเดินจังหวะเนิบๆ บางเบาของกลองและเบส กีตาร์ ใช้คอรัสครวญเป็นเมโลดี้แทน

He Can Only Hold Her เป็นเพลงที่ผมชอบที่สุดในอัลบั้ม หากใครชอบเพลง 'Slow Dance' ชอง John Legend ในอัลบั้มล่าสุด คงต้องชอบเพลงนี้เช่นเดียวกัน เพราะใช้แซมเปิลเพลงเดียวกันคือ 'She's a Fox Now' ทำนองท่อนคอรัสเหมือนกันเดี๊ยะ (แอบโกรธที่ในอัลบั้มของ John Legend ไม่ยอมให้เครดิตไว้) แต่ที่ชอบที่สุดคืออินโทรและท่อนโซโล กับเสียงเครื่องเป่าที่น่ารักและติดหูมากๆ เสียดายยย...จบเร็วไปหน่อย

อัลบั้มนี้เหมาะสำหรับ อืมมม...ไม่รู้สิ ถ้าคนที่ชอบฟังเพลงติดหู คงอาจจจะต้องบอกผ่าน แต่หากใครชอบเพลงโซล บลูส์เก่าๆ รายละเอียดของเมโลดี้ ดนตรีเยอะ เสียงร้องดำจนไม่รู้จะดำยังไงแล้ว (ทั้งๆ ที่เธอเป็นคนขาว) และดนตรีแบบออริจินอลที่ไม่ปรุงแต่งมากมาย ไม่ดัดแปลงเพื่อความทันสมัย หรือความหุ้นหู ผมว่าคุณน่าจะชอบอัลบั้มนี้

Create Date : 15 พฤษภาคม 2550		8 comments
Last Update : 15 พฤษภาคม 2550 0:11:54 น.
Counter : 882 Pageviews.
Share Tweet