Bloggang.com : puddingbu : พุดดิ้งหนีออกจากบ้านเป็นครั้งที่ 3 !!

พุดดิ้งหนีออกจากบ้านเป็นครั้งที่ 3 !!

กลับมาบ้านค่ำกว่าปกติ แอบใจคอไม่ดี เพราะอยู่ดี เพื่อนบ้านก็โทรมาหา แต่ไม่ได้รับโทรศัพท์ พอโทรกลับไป นึกว่าอะไรก็แค่บอกว่าอากาศดีจะชวนไปว่ายน้ำ

นึกว่าเป็นเรื่องสัตว์เลี้ยง(แมว กับ กระต่าย)หลุดออกไปนอกบ้าน โดยเฉพาะกระต่าย โปรดปรานสนามหญ้าบ้านตรงข้ามมาก กระต่ายนี่เลี้ยงปล่อยไว้ในสนามหญ้าผ่านหน้าฝนมาหลายครั้งและไม่ยักกะเป็นหวัดปอดบวม ตอนแรกๆ ก็เลี้ยงในกรงแหละกระต่าย แต่ปล่อยออกมาเดินเล่นสนามหญ้า หลังๆเริ่มขี้เกียจวิ่งไล่จับเลยปล่อยเลย

กลับมาเรื่องแมวน้อยต่อ
ครั้งแรกตอนพุดดิ้งยังเล็กๆ พาไปรับน้องที่ทะเลระยองด้วย พักบ้านหรือเรียกว่าบังกาโลไม่รุเป็นหลังๆ ที่คาซัวรีน่ารีสอร์ท เราขับรถตามไปสมทบกะเพื่อนๆไปถึงก็ดึกแล้วเพลีย นอนจับมือแมวพุดดิ้งไว้ข้างนึงนอนคว่ำหลับไป บังเอิญว่าที่พักแง้มประตูทิ้งไว้ พอตื่นมาตกใจมากแมวหายไป ทั้งหาทั้งเรียกเท่าไรก็ไม่เจอ มีแต่เสียงแมวตัวอื่นร้องกลับมา ข้างๆสถานที่รับน้องเป็นป่าเล็กๆเสียด้วย ให้พนักงานแทบจะถางป่าเข้าไปก็ไม่เจอ เค้าไม่รับน้องกันแล้วมาช่วยเราหาแมว

ร้องไห้น้ำตาจะเป็นสายเลือด ถ้ามีคนเจอแล้วเอาไปเลี้ยงก็ดีไป แต่พุดดิ้งเป็นแมวที่เอาแต่ใจตัวเองมากๆ ทานอาหารได้แค่ รอยัลคานิน กะ ไซเอนไดเอท ปลากระป๋องก็ทานแค่รสเดียวท้อปแคทสีแดง รสอื่นไม่ทานเลย อนิจาจริงๆพุดดิ้ง ไม่อยากต้องกลับมาที่นี่ทุกปีเพื่อรำลึก หรือมาตามหา หาๆๆต่อไปก็เจอแต่แมวสีดำเท้าเป็นสีขาวตั้งชื่อให้ว่าถุงเท้าล่ะกัน ว่าถ้าหาพุดดิ้งไม่เจอจะเอากลับไปเลี้ยงแทนพุดดิ้งแล้ว แต่ก็คิดว่าถ้ามันมีเจ้าของแล้วเค้าตามหามันเหมือนเราจะทำยังงัย ในใจตอนนี้คิดว่าคงมีใครสักคนแอบลักพาตัวพุดดิ้งไป ก็มันน่ารักนิ

เลยขับรถกลับกทม.ไปตามหวานใจมาช่วยกันหา เราทนอยู่คนเดียวไม่ได้แน่ๆ ร้องไห้สุดชีวิต ร้องจนลืมตาแทบไม่ขึ้น พอไปถึงกทม.และขับรถมุ่งหน้ามาระยองอีกรอบ ระหว่างทางเพื่อนก็โทรมาบอกว่าเจอแล้ว มันเดินออกมาเอง จากใต้ถุนบ้าน หลังใกล้ๆจะที่เราพักอยู่ เราก็ว่าเราเอาไฟฉายส่องดูทุกหลังแล้วนะ เรียกก็แล้ว นี่แหละเพราะพุดดิ้งเป็นแมวประเภทเรียกไปมา เรียกไม่ตอบ พอไปถึงเจอหน้าพุดดิ้งอีกครั้ง ดูเหมือนว่าพุดดิ้งจะเข็ดและสำนึกผิด เพราะคราวนี้เดินตามเราต้อยๆเลย ค่อยมีความสุขอีกครั้งและก็ได้ใช้เวลาเที่ยวทะเลกัน

สถานที่เกิดเหตุ หลังจากเจอพุดดิ้งแล้ว

โฉมหน้าแมวดื้อ

จับผมแบบนี้อ่ะสิ ผมถึงได้หนีไป

ทีอย่างนี้ละเดินตามต้อยๆ

แมวโพสท่า

ตามดิ้งมา..

แมวอึดอัด

เล่นทรายกันดีกว่า

อย่าทาเลาะกัน

แมวกรรมการห้ามมวย

อ่า ครั้งที่1 ก็จบไปนึกว่าจะไม่มีอีกแล้วนะนี่

ครั้งที่ 2 ที่พุดดิ้งหายไป เป็นครั้งที่ถกเถียงกันว่าหลุดออกไปจากบ้านตอนใครเอารถเข้าบ้านกันแน่ แล้วก็เถียงว่าใครรักพุดดิ้งมากกว่ากัน ในใจตอนนั้นคิดว่า ถ้าวิ่งออกไปที่หน้าปากซอยแล้วเห็นกองขนสีขาวๆ ปนกองเลือดสีแดงจะทำยังงัยนะ คือถ้าพุดดิ้งถูกรถชนอ่ะนะ เหมือนจะควบคุมสติได้ดีกว่าครั้งแรกเล็กน้อย แต่ก็คิดเป็นพักๆ ร้องไห้อยู่ดี ไปเที่ยวถามบ้านทุกบ้าน ทำรูปไปแปะที่ป้อมยาม และมอเตอร์ไซด์รับจ้าง บอกว่าใครเจอจะให้รางวัล ปรากฏว่ายามโทรมาบอกตอนเที่ยงคืนว่าเห็นอยู่ที่บ้านนายตำรวจคนหนึ่งที่อยู่ซอยตรงข้าม ต้องข้ามถนนไป เราก็ไปกดกริ่งบ้านเค้าตอนเที่ยงคืน

แล้วก็บอกว่าขอเข้าไปหาแมวหน่อย ดูเค้าไม่ค่อยไว้ใจเรานัก แต่ยามพอจะรู้จักกับบ้านนี้บ้างต้องช่วยคอนเฟิร์ม ว่าบ้านเราอยู่ตรงหัวมุมโน้นนน.. แต่เค้าบอกว่าเด๋วจะช่วยหาให้ละกัน (แบบว่าไม่ให้เข้า) เค้าบอกไม่ต้องห่วงเค้าก็รักแมวเหมือนกัน แมวเราชื่ออะไร ชอบกินอะไร เราเหลือบไปเห็นแมวตัวนึงท้องอยู่ในบ้านเค้า เลยคิดว่าพุดดิ้งอาจจะสนใจแมวตัวนี้ก็ได้ บ้านตำรวจคนนี้กินที่2ซอย เพราะมีสี่หลังติดกัน แต่ถัดจากบ้านนี้อ่ะสิปัญหา เพราะเลยจากหลังนี้ไปเป็นโซนบ้านที่มีแต่หมาดุๆ เอาแค่คำว่ามีแต่หมาก็แย่แล้วอ่ะนะ

เราก็ส่องๆดู เรียกชื่อไปเรื่อย แต่ก็ไม่เจอ เฮ้อ

กลับไปนั่งๆนอนๆที่บ้าน พอตีสี่ก็แอบย่อง ขับรถเอาปลากระป๋องของโปรดพุดดิ้งไปนั่งเฝ้าหน้าบ้านท่านตำรวจอีกครั้ง เพราะว่าพอจะรู้ว่าพุดดิ้งน่ะตื่นตีสี่ ก็ชวน1ให้มาเป็นเพื่อนด้วย ก้อกลัวๆเหมือนกันมืดๆ เด๋วจะถูกโจรตีหัว จี้ ปล้น ข่มขืนซะก่อน แอบออกมาไม่ได้บอกใครในบ้านซะด้วย ก็เดินด้อมๆมองๆ รอบบ้านคุณตำรวจต่อไป สักพักมอไซด์คันนึง ขับผ่านมา ถามว่าหาอะไรอยู่เหรอ เราบอกว่าหาแมว เค้าถามว่าตัวขาวๆขนฟูๆรึเปล่า เห็นอยู่ตรง อ่างระบายน้ำตรงโน้น ถัดไปอีก 2 ซอย เค้าบอกว่ามันหน้าตาเหมือนในรูปเปี๊ยบ และจริงๆก็พยายามจะจับแล้วแต่แมววิ่งหนี จับไม่ได้เลยวิ่งไว แล้วเค้าก็ขับพาเราไปส่งที่อ่างเก็บน้ำ วิ่งไปที่วินเอาไฟฉายมาให้ยืมด้วย โห ที่เก็บน้ำเนี่ย เป็นเหมือนหนองน้ำเขียวๆ ลึกพอๆกับสระว่ายน้ำ หรือลึกกว่าไม่รู้แต่กว้างเหลือเกิน ประมาณบ้านหลังเล็กๆหลังนึง เราก็คิดอีกถ้าพุดดิ้งตกลงไปเราจะกระโดดลงไปหาอย่างไม่ลังเลเลย

ข้างอ่างจะมีทางเดินขอบๆแคบๆ แคบมากๆเดินแทบไม่ได้จะตกน้ำ แถมยังมีต้นไม้ขึ้นรก มอไซด์บอกแมวอยู่ข้างในนั้นแหละ เข้าไปเถอะไม่มีงูหรอก (จริงเรอะ

!!) ปรากฎว่า พุ่มไม้มันนิ่งมากเลย ใจแป้ว ลุ้นว่าจะเจอไหม ลุ้นว่าจะใช่แมวเรารึเปล่า เราเรียกชื่อ พุดดิ้ง พุ่มไม้เริ่มขยับ แต่ไม่มีเสียงอะไร เรียกอีก ไปเรื่อยๆ พร้อมปลากระป๋อง เคาะๆๆ พุ่มไม้เริ่มขยับมากขึ้น และเริ่มมีเสียงแมวร้อง เราเรียกพุดดิ้งรัวๆๆ พุดดิ้งนั่นเองออกมาจากพุ่มไม้ เดินเข้ามาในอ้อมกอดของเรา โห ซึ้งมากๆ อย่าหนีไปไหนอีกนะ

เราอุ้มดิ้งมือสั่นขาสั่น ด้วยความซึ้งใจที่เจอ อุ้มเดินกลับไปตามทางที่แคบๆของขอบที่ระบายน้ำ นึกชื่นชมแมวว่า เออ รู้จักหาที่ซ่อนตัวที่ปลอดภัย และไม่ยอมส่งเสียงร้อง จนกว่าจะแน่ใจว่าคือเราถึงออกมาจากที่ซ่อน แต่ก็แปลกใจว่าข้ามถนนมาได้ไง ไม่โดนรถชน ไปหาตอนตีสี่เพราะกลัวแมวจะหิว เพราะรู้ว่าเป็นเวลาที่แมวตื่น เป็นเวลาที่รถยังไม่ค่อยมี เผื่อว่าจะข้ามฝั่งกลับบ้านมา เฮ้อ ถ้าไม่เจอจะทำยังงัยนะนี่ เอาหล่ะ กลับบ้านกันเถอะ ก็ไปบอกแม่ให้ตบรางวัลให้มอเตอร์ไซด์ (มารู้ที่หลังว่าพี่แกไม่ยอมบอกเพื่อนๆในวินว่าเจอแมวแล้ว เพราะว่าคงไม่อยากเลี้ยงข้าวเพื่อนหรือแบ่งตังค์กระมัง) ให้รางวัลยามเล็กน้อยฐานช่วยชี้เบาะแส แล้วก็ไปตามเก็บรูปที่ประกาศหาแมว เพราะว่าเจอแล้วนิเนอะ

ครั้งที่ 3 ที่พุดดิ้งหนีออกจากบ้าน วันนี้นี่เอง

ก้อบอกแล้วว่า สังหรณ์อยู่ว่าทำไมเพื่อนบ้านโทรมา แต่ว่า เค้าแค่โทรมาชวนไปว่ายน้ำ เพราะเห็นว่าอากาศดี ยังงัยก็ตามเราคิดอะไรมักจะแม่นเสมอ กลับมาบ้านแม่บอกว่าป้าข้างบ้าน(อีกบ้านนึง)บอกเห็นแมวอยู่ที่บ้านตรงข้ามเรา ก็เป็นห่วงแมว เพราะว่า เร็วๆนี้ก็เพิ่งจะมีแมวถูกรถทับ พี่เลี้ยงกะแม่ไปช่วยต้อนกลับมา จากบ้านที่อยู่ตรงหน้าบ้านเรา ดื้อตามเคย ไม่ยอมให้ไล่ต้อน หรือ จับตัวง่ายๆหรอก เห็นขาสั้น เดินช้า ปีนต้นไม้ กำแพงไม่ได้อย่างนี้ แต่ก็วิ่งเร็วเหมือนกันถ้าจะวิ่ง แต่ยังงัยก็วิ่งช้ากว่ากระต่ายอ่ะแหละ ไม่งั้นกระต่ายที่บ้านคงโดนพุดดิ้งตะครุบเล่น ที่พุดดิ้งไม่ทำอะไรกระต่ายก็เพราะคุ้นกันแล้ว แม้ว้าแรกๆจะคิดว่าเป็นแมวเหมือนกันเนื่องจากขนฟูๆ หรือไม่พุดดิ้งก็คิดว่าตัวเองเป็นกระต่าย ชอบไปเลียนแบบกระต่าย เค้านอนตรงไหน ก็ไปนอนตรงนั้น ไปทานอาหารกระต่ายก็มี (กระต่ายก็ทานอาหารแมวได้เหมือนกัน) ก็สรุปว่าคราวนี้เจอพุดดิ้งอย่างรวดเร็ว คือ หายตอนเราไม่อยู่บ้าน และ ตามหาเจอก่อนที่เราจะกลับมา

ทุกครั้งที่พุดดิ้งกลับมา มักจะทำท่าเหมือนจะสำนึกผิด เหมือนจะเข็ด คราวนี้ก็เหมือนกัน ตอนนี้สันนิษฐานว่ารั่วบ้านที่ขึงลวดตาข่ายไว้คงมีช่องโหว่สักที่ จึงจะงดปล่อยพุดดิ้งออกนอกบ้านจนกว่าจะตรวจดูรั้วว่ารั่วตรงไหน หรือว่าอยู่ดีๆพุดดิ้งเกิดปีนกำแพงได้ เด๋วลองปล่อยแล้วจับตาดูดีกว่า อยากรู้สาเหตุจริงๆ