BlogGang.com : : อาคุงกล่อง : ลูกระนาด

ลูกระนาด

เอกธำมรงค์อดีตข้าราชการสำนักการสังคีตของกรมศิลปากรที่เกษียณอายุราชการมานานหลายปีแล้ว ปัจจุบันเขาอยู่กับแพรพรรณลูกสาวที่ยังไม่แต่งงานซึ่งคอยดูแลตัวเขาในยามแก่ชรา ส่วนลูกชายคนโตของเขาคือพรรณนารายณ์ซึ่งมีอาชีพเป็นข้าราชการในกระทรวงการต่างประเทศ ที่ต้องเดินทางไปประจำการอยู่ตามสถานทูตในประเทศต่าง ๆ โดยตัวของพรรณนารายณ์นั้นเพิ่งจะเสียภรรยาสาวชาวยุโรปจากอุบัติเหตุเมื่อไม่นานมานี้ เขาจึงต้องนำบุตรชายที่เป็นลูกครึ่งไทยยุโรปมาทิ้งไว้ให้ผู้เป็นปู่เลี้ยง

พันวัฒน์เด็กหนุ่มอายุ 15 ปีที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่น เขาต้องย้ายมาเรียนโรงเรียนนานาชาติในกรุงเทพฯ หลังจากที่คุณแม่ชาวอังกฤษของเขาได้เสียชีวิตลงทิ้งเขาไว้กับผู้เป็นพ่อ โดยตัวเขาต้องย้ายเข้ามาเป็นหลานชายคนเดียวในบ้านหลังใหม่ที่มีเพียงแค่คุณปู่และน้าสาวของเขา พันวัฒน์จึงจำเป็นต้องปรับตัวเองให้เข้ากับสถานที่และวัฒนธรรมใหม่ที่เป็นไทยมากขึ้น รวมทั้งต้องปรับตัวเข้าหาคุณปู่ที่มีอายุห่างกันเกือบ 50 ปีซึ่งถือว่าเป็นคนที่เกิดในคนละช่วงอายุกันเลย โดยมีน้าสาวที่เป็นน้องแท้ ๆ ของพ่อช่วยทำหน้าที่คอยดูแลให้ทั้งปู่และหลานปรับตัวเข้ากันให้ได้ ดังนั้นน้าแพรพรรณคนนี้จึงต้องทำหน้าที่เสมือนเป็นแม่อีกคนที่คอยเลี้ยงดูเขาด้วย

ความสัมพันธ์ส่วนตัวระหว่างคุณปู่หัวโบราณกับหลานชายลูกครึ่งหัวสมัยใหม่นี้ไม่ค่อยจะราบรื่นเท่าไหร่นัก เนื่องจากทั้งอายุและประสบการณ์ในชีวิตอันแตกต่างกันเป็นอย่างมากที่มักจะเป็นอุปสรรคขวางกั้นความสัมพันธ์ของคนทั้งสองรุ่นนี้เป็นประจำ อีกทั้งเอกธำมรงค์ผู้เป็นปู่นั้นก็ตั้งใจจะเลี้ยงพันวัฒน์ให้ได้ดีที่สุด เพื่อเป็นการชดเชยที่ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเขาเอาแต่ทำงานโดยไม่ค่อยได้ดูแลพรรณนารายณ์ผู้เป็นบุตรชายของเขาสักเท่าไหร่เลย เขาต้องปล่อยให้ลูกชายไปกินนอนอยู่ในโรงเรียนประจำจึงทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกจึงห่างเหินกันมาก อีกทั้งเมื่อภรรยาของเขาได้เสียชีวิตลงลูกชายของเขาก็เริ่มเข้ารับราชการในกระทรวงการต่างประเทศและต้องออกเดินทางไปทำงานในสถานทูตของประเทศต่าง ๆ โดยตลอด จนกระทั่งมาถึงวัยที่ตัวเขาเลิกทำงานประจำแล้ว เขาจึงตั้งใจว่าจะเลี้ยงหลานชายคนนี้เหมือนกับเป็นลูกชายอีกคนหนึ่งของเขาให้ได้

คงเป็นโชคดีของเอกธำมรงค์ที่แพรพรรณลูกสาวคนเล็กของเขายังเป็นโสด ในช่วงบั้นปลายของชีวิตในขณะนี้จึงมีลูกสาวคอยดูแลโดยตลอด แพรพรรณเป็นข้าราชการสาวที่เคยผิดหวังจากความรักเธอจึงประกาศก้องว่าต้องการที่จะครองตัวเป็นโสดตลอดไป ถึงแม้ว่าตัวเธอจะไม่เคยได้รับพรสวรรค์ด้านดนตรีจากผู้เป็นพ่อมาเลยก็ตาม แต่ตัวเธอก็รับเอาความเป็นแม่ศรีเรือนตามตำรับผู้ดีชาววังที่ถ่ายทอดมาจากคุณแม่ผู้ล่วงลับไปแล้วมาอย่างเต็มที่

พันวัฒน์เด็กหนุ่มลูกครึ่งที่กำลังเข้าสู่วัยรุ่นวัยคะนองจำเป็นต้องมาใช้ชีวิตร่วมชายคาเดียวกันกับชายแก่ ๆ หัวโบราณและผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับแม่ที่มีความเป็นไทยอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงมีความรู้สึกว่าในบ้านหลังนี้ช่างน่าเบื่อเป็นอย่างมาก ตัวเขาจึงพยายามหาทางออกจากบ้านไปสู่โลกกว้างภายนอกโดยตลอด โดยตัวเขาใฝ่ฝันที่จะเป็นดาราศิลปินเหมือนอย่างพระเอกคนดังที่เขาชื่นชอบ เขาจึงพยายามเข้าประกวดแข่งขันตามเวทีต่าง ๆ ที่เป็ดโอกาสกว้างสำหรับศิลปินหน้าใหม่อยู่เป็นประจำ

แล้ววันหนึ่งในเวทีของการประกวดศิลปินรุ่นใหม่แห่งหนึ่ง พันวัฒน์ได้เจอกับหลี่นาซึ่งมีชื่อจริงว่ารัตนาเด็กสาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกับตัวเขา หลี่นาก็มาร่วมประกวดในเวทีเดียวกับเขาด้วยความหวังที่อยากจะเป็นศิลปินดังเช่นกัน เธอต้องการสลัดภาพความเป็นอาหมวยลูกคนจีนทิ้งไป เพราะว่าตัวเธอนั้นเติบโตมาในครอบครัวที่ยังคงรักษาไว้ในเอกลักษณ์ประเพณีจีนดั้งเดิมอยู่ตลอด เมื่อทั้งพันวัฒน์และหลี่นาได้เจอกันมันเหมือนกับว่าแววตาของเขาและเธอทั้งสองต่างก็ประสานสอดคล้องซึ่งกันและกัน ทั้งคู่ต่างก็เข้าถึงรู้สึกและความต้องการซึ่งกันและกันเป็นอย่างดี จึงทำให้ความสัมพันธ์ของเด็กวัยรุ่นทั้งสองคนนี้พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเด็กหนุ่มวัยรุ่นกำลังมีความรักเป็นครั้งแรก พฤติกรรมของเขาจึงทำให้ผู้ใหญ่รับรู้ได้โดยไม่ยาก เอกธำมรงค์ผู้เป็นปู่คอยสังเกตดูหลานชายวัยรุ่นโดยตลอด เขาไม่อยากให้หลานของเขามีความรักก่อนวัยอันควร เขาจึงเริ่มเข้ามาควบคุมชีวิตส่วนตัวของผู้เป็นหลานชายมากขึ้น ในขณะที่แพรพรรณผู้เป็นน้าสาวนั้นคอยดูแลอยู่ห่าง ๆ โดยตลอด แต่เมื่อชีวิตที่มีความรู้สึกว่าถูกขังอยู่ในกรอบมากขึ้นจึงทำให้พันวัฒน์มีความต้องการที่จะหนีให้พ้นจากกรงขังทางความรู้สึกนี้ไปให้ได้

จนกระทั้งวันหนึ่งพันวัฒน์ตัดสินใจหนีออกจากบ้าน โดยตัวเขาหนีไปกินนอนอยู่ที่บ้านของบอลเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นผู้เข้าประกวดเช่นกัน ทำให้พรพรรณผู้เป็นน้าสาวแต่รักหลานชายคนนี้เหมือนลูกแท้ ๆ ต้องออกตามหา เอกธำมรงค์เมื่อรู้ว่าหลานชายหนีออกจากบ้านก็ตกใจจนล้มหมดสติลง แพรพรรณกลับมาเจอพอดีเธอจึงรีบนำตัวผู้เป็นพ่อส่งเข้ารักษาที่โรงพยาบาล ในขณะที่ผู้เป็นปู่กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลนั้นเอง ผู้ที่เป็นหลานชายกำลังมีสมาธิจดจ้องอยู่ที่เวทีการประกวดแต่เพียงอย่างเดียว ในตอนนั้นใกล้ถึงเวลาของการประกวดในรอบสุดท้ายเพื่อตัดสินหาศิลปินหน้าใหม่แล้ว

บนเวทีการประกวดนั้นพันวัฒน์ได้พลาดท่าในการแสดงความสามารถในรอบสุดท้าย การเต้นประกอบดนตรีในสไตล์ตะวันตกนั้นไม่พียงพอที่จะทำให้เขาชนะการประกวดในครั้งนี้ มันดูธรรมดาเกินไปในสายตาของกรรมการ ทำให้ผู้ชนะเลิศกลายเป็นบอลผู้เป็นเพื่อนคนที่เขาหนีไปอาศัยนอนด้วย ซึ่งบอลได้พลิกเปลี่ยนการแสดงความสามารถมาเป็นการแสดงโขนที่เคยเรียนมาตั้งแต่เล็ก โดยไม่ได้เต้นประกอบเพลงในสไตล์ยุโรปอย่างที่เคยซ้อมกันไว้กับเขา จึงทำให้พันวัฒน์มีความรู้สึกเหมือนว่าโดนเพื่อนหักหลัง อีกทั้งความพ่ายแพ้ในเวทีการประกวดได้ทำให้ตัวเขาหมดกำลังใจในชีวิตเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าหลี่นาผู้ที่ชนะเลิศการประกวดฝ่ายหญิงจากการแสดงบัลเลย์จะเข้ามาช่วยปลอบใจเขาก็ตาม มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะทำให้ตัวเขาหายโศกเศร้าจากความผิดหวังในครั้งนี้ได้

แล้วความเศร้าโศกก็ต้องเพิ่มทวีคูณมากขึ้นไปอีก เมื่อพันวัฒน์กลับไปถึงบ้านแล้วเจอแพรพรรณผู้เป็นน้าสาวแจ้งข่าวร้ายให้เขาทราบว่า ในตอนนี้ผู้เป็นปู่ของเขาล้มป่วยเข้าโรงพยาบาลเนื่องจากเสียใจจากการที่เขาหนีออกจากบ้านไป ภาพของความทรงจำเมื่อครั้งที่สูญเสียแม่ได้หวนคืนกลับมาอีกครั้ง เขาเริ่มกลัวการพลัดพรากจากคนที่รู้จัก รวมทั้งการที่คุณพ่อสั่งไว้ให้เขาทำหน้าที่ดูแลคุณปู่แทนเมื่อตอนที่พ่อนำเขามาส่งที่บ้านของคุณปู่นั้นยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก แต่ในทางกลับกันน้าสาวผู้ทำหน้าที่เสมือนแม่อีกคนหนึ่งของเขากลับไม่ได้ตำหนิเขาเลย น้าสาวได้ทำการปลอบใจให้เด็กหนุ่มหายเศร้าและคลายความกังวลใจจากความทุกข์ด้วยการอธิบายเหตุผลในเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น รวมทั้งพาเขาไปเยี่ยมคุณปู่ที่กำลังนอนรักษาตัวโรงพยาบาล

เมื่อเอกธำมรงค์เห็นว่าหลานชายมาเยี่ยมอาการป่วยก็ดีขึ้นมาก แต่ในใจเขายังมีความกังวลเกี่ยวกับงานที่เขากำลังทำค้างไว้และยังทำไม่เสร็จดี ซึ่งก็คือการที่ตัวเขาไปรับปากลูกศิษย์ในการแต่งทำนองเพลงไทยเดิม เพื่อใช้เป็นเพลงในวาระเทิดพระเกียรติเจ้าฟ้าเจ้านายซึ่งจะต้องเป็นเพลงที่สูงส่งและมีความเป็นสิริมงคลอย่างมาก ในการที่ตัวเขาล้มป่วยเข้าโรงพยาบาลนั้นจึงทำให้การแต่งทำนองเพลงนี้ต้องสะดุดลงตามไปด้วย เขากลัวว่าจะแต่งทำนองเพลงนี้ได้ไม่เสร็จทันการ

พันวัฒน์ผู้เป็นหลานชายต้องการทำความดีเพื่อแก้ตัว เขาจึงอาสาที่จะช่วยคุณปู่ในเรื่องการแต่งทำนองไทยเดิม โดยเขาไปเอาระนาดจากห้องทำงานของคุณปู่มาที่โรงพยาบาล เขาขอทำหน้าที่ตีลูกระนาดอยู่ข้าง ๆ เตียงให้ตามคำบอกที่คุณปู่บอก เพื่อให้การแต่งทำนองเพลงนั้นสามารถทำได้เสร็จ ด้วยความสามารถพิเศษทางด้านดนตรีที่ได้ถ่ายทอดทางสายเลือดข้ามรุ่นจากคุณปู่มาถึงหลานชาย จึงทำให้ทั้งคุณปู่และหลานชายค้นพบพรสวรรค์นี้ได้โดยบังเอิญ เด็กหนุ่มลูกครึ่งซึ่งไม่เคยสนใจในดนตรีไทยมาก่อนเลย แต่กลับตีลูกระนาดได้ถูกต้องตรงตามทำนองตามที่คุณปู่พูดบอกโดยตลอด และด้วยความรักและความเข้าใจที่คนทั้งสองวัยได้เริ่มมีให้แก่กันนั้น มันกลายเป็นแรงผลักดันสร้างสรรค์ให้ทำนองเพลงไทยเดิมสำหรับเทิดทูนความยิ่งใหญ่เพลงนี้แต่งออกมาได้สำเร็จอย่างเพราะพริ้งเป็นที่สุด

แล้วเด็กหนุ่มลูกครึ่งก็ค้นพบว่าตัวเขาเองมีพรสวรรค์ในด้านดนตรีไทยอย่างแท้จริง เขาจึงขอให้คุณปู่ของเขาช่วยสอนดนตรีไทยให้แก่เขา เมื่อผู้เป็นปู่ที่เคยเป็นคุณครูสอนดนตรีไทยได้กลับมาสอนการเล่นเครื่องดนตรีไทยให้แก่หลานชายอีกครั้ง ทั้งคู่ต่างก็เหมือนว่าจะเจอความสุขที่แท้จริงในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต คุณปู่ได้สอนให้หลานชายได้เล่นเครื่องดนตรีไทยเกือบทุกชนิดซึ่งหลานชายก็สามารถเรียนรู้และเล่นตามที่คุณปู่สอนได้หมดเช่นกัน โดยเฉพาะระนาดเอกที่เป็นเครื่องดนตรีไทยที่ผู้เป็นปู่มีความชำนาญมากเป็นพิเศษนั้น หลานชายในสายเลือดแท้ ๆ ของเขาก็สามารถเล่นตามที่สอนได้อย่างไม่ผิดเพี้ยนเลยเช่นกัน ความสุขของคนทั้งสองวัยที่ได้รักและชอบในเครื่องดนตรีไทยเหมือนกันนั้นก็ได้สร้างความสุขให้แก่คนที่ได้พบเห็นด้วยเช่นกัน

แพรพรรณผู้ทำหน้าที่ดูแลคนทั้งสองวัยนี้ดูเหมือนจะมีความสุขมากที่สุด อีกทั้งเมื่อหลี่นาได้รู้ว่าพันวัฒน์หันมาเล่นดนตรีไทยแล้ว เธอจึงได้ไปชวนบอลมาเป็นเพื่อนคอยให้กำลังใจแก่เขาอีกแรงหนึ่ง เมื่อได้แรงเชียร์จากเพื่อน ๆ ยิ่งทำให้เขาแสดงความสามารถทางด้านการตีระนาดเอกออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม จนในท้ายที่สุดผู้เป็นปู่ตัดสินใจที่จะให้หลานชายขึ้นเวทีใหญ่ เพื่อตีระนาดเอกแทนตัวเขาที่ดูเหมือนจะแก่ชราลงไปทุกที โดยผู้ที่เคยเป็นคุณครูสอนดนตรีไทยคนนี้ต้องการแสดงให้คนอื่นรู้ว่าในวันนี้เขาสามารถหาตัวแทนมาสืบทอดงานด้านดนตรีไทยต่อจากตัวเขาได้แล้ว อีกทั้งผู้ที่เป็นหลายชายก็จะได้โอกาสแสดงพรสวรรค์ทางดนตรีไทยออกมาอย่างเต็มที่ ในการเป็นมือระนาดเอกที่บรรเลงเพลงไทยเดิมเทิดพระเกียรติเจ้าฟ้าเจ้านายที่เขาเป็นผู้ช่วยแต่งขึ้นนี้ด้วย

@@@@@@@@@@@@@@

คุยกันท้ายเรื่อง

จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องสั้นครับ แต่ผมเขียนขึ้นในลักษณะเป็นพล็อตเรื่องสำหรับการนำไปพัฒนาต่อเป็นบทละครโทรทัศน์ เพื่อส่งเรื่องเข้าไปให้กรรมการพิจารณาคัดเลือกเข้าสู่ โครงการพัฒนาบทละครโทรทัศน์ โดยมีข้อกำหนดในการส่งพล็อตเรื่องคือ เนื้อเรื่องหลักต้องแสดงเนื้อหาความเป็นไทยในด้านใดด้านหนึ่งดังต่อไปนี้ การละเล่นพื้นบ้าน , พิธีกรรมไทย , เพลงไทยดนตรีไทย , คุณธรรมจริยธรรม , อัตลักษณ์ไทย ซึ่งผมก็ได้พยายามคิดเป็นพล็อตเรื่องออกมาได้ประมาณนี้ครับ เพื่อน ๆ อ่านแล้วมีความคิดเห็นว่าอย่างไรก็ช่วยให้คำแนะนำบอกไว้ให้แก่ผมด้วยนะครับ

ขอบคุณมากครับ

Create Date : 28 สิงหาคม 2556

Last Update : 28 สิงหาคม 2556 0:12:22 น.

23 comments

Counter : 2147 Pageviews.

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

โดย: เดหลีสีแดง

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:1:20:15 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อาคุงกล่อง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:7:03:12 น.

แวะมาทักทายยามบ่ายครับผม

โดย: ปีศาจความฝัน

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:14:22:48 น.

แวะมาเยี่ยมมาเยียนและทักทายครับ

โดย: บูรพากรณ์

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:15:47:15 น.

สวัสดีค่ะอาคุงก่อง สบายดีนะคะ พอดีเห็นที่บล๊อกน้องพู่ค่ะ เลยตามมาทักทาย

อ่านไปช่วงแรกๆรู้สึกสงสารคุณปู่ แต่อ่านต่อมาเรื่อยๆก็จะเข้าใจได้ว่าคนเราเมื่อบาดเจ็บผิดหวังจากเรื่องใดๆก็ตาม มักจะซมซานกลับมายังที่ ที่ปลอดภัยที่สุดเสมอ

เรื่องราวน่าสนใจนะคะ อยากรู้ว่าพันวัฒน์จะสานฝันให้คุณปู่ได้สำเร็จหรือไม่ และอย่างไรค่ะ

โดย: ปลาทอง9

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:22:01:59 น.

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณอาคุงกล่อง
จะพยายามเขียนบล็อกบ่อยๆ ค่ะ
แต่เรื่องที่จะเขียนนี่นึกไม่ค่อยออกเลย

โดย: กระต่ายชมดาว

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:22:28:06 น.

เจอเนื้อคู่ของพี่เข้าไป
ผมอยากกินข้าวผัดกุนเชียงขึ้นมาทันใดเลยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:22:39:33 น.

การดำเนินเรื่องสามารถนำผู้อ่านติดตามได้อย่างเข้าใจ
อาจมีเล็กน้อยที่ต้องอ่านซ้ำๆคือคำว่าการประกวดตามอย่างศิลปินชื่อดัง อาจเดาไม่ถูกว่าเป็นศิลปินประเภทไหน มาทราบเฉลยตอนท้ายๆครับ

โดย: Insignia_Museum

วันที่: 28 สิงหาคม 2556 เวลา:23:03:38 น.

มาอ่านบทละครที่เป็นพล็อตเรื่องของคุณอาคุงฯ
ทำให้นึกถึงหนัง "ระนาดเอก" เลยน๊อ...
คุณปู่+คุณหลาน เลยเป็นคู่ซี๊ต่างวัย

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อาคุงกล่อง Literature Blog

ปล. คุณอาคุงฯ ลองไปเดินเล่นจิบชายามบ่ายก็ได้ค่ะ ที่นี่ก้มี
บรรยากาศไทยๆแบบนี้เราชอบมากค่ะ ต้นไม้ร่มรื่นเป็นระเบียบมาก
สปาของเขาก็มี เดินผ่านห้องสปา..หอมกลิ่นอโรมา เลยค่ะ

โดย: tui/Laksi

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:0:12:11 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อาคุง

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:6:37:41 น.

สวัสดีค่ะคุณอาคุงกล่องขอบคุณมากนะคะ ที่ไปให้กำลังใจงานเขียนดอกแก้วค่ะ และขอบคุณที่ช่วยแนะนำนะคะแล้วจะแก้ไขให้ถูกต้องค่ะ

ตามมาอ่านงานเขียนเรื่องลูกระนาด อ่านเพลินเลยค่ะ กิ่งอ่านแล้วไม่มีที่ติเป็นแนวงานเขียนที่ช่วยให้เกิดความรักดนตรีไทยขึ้นเป็นอย่างมากกกกกและก็ทำให้อยากเห็นละครเร็วๆด้วยค่ะ โหวตงานเขียนให้เลยนะคะ

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

ทำงานอย่างมีความสุขค่ะ

โดย: กิ่งฟ้า

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:8:55:13 น.

ตามมาอ่านค่ะคุณกล่อง
แต่ขอทักท้วงนิดนึงนะคะ น้าแพรพรรณเป็นน้องของพ่อ น่าจะเรียกว่าอานะคะ
ช่องว่างระหว่างวัย กับการเลี้ยงดู คงต้องปรับตัวเข้าหากันทั้งสองฝ่าย
ซึ่งดนตรีก็เป็นตัวช่วยประสานให้เข้ากันได้อย่างกลมกลืนค่ะ

โดย: เนินน้ำ

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:9:57:25 น.

สุขสันต์วันพฤหัสบดีค่ะ วันนี้แดดสวยฟ้าใส

โดย: เดหลีสีแดง

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:11:32:39 น.

โยคงคอมเม้นท์อะไรไม่ได้มาก เพราะโยเป็นคนอ่านหนังสือน้อย
แต่ที่อ่านรู้สึกว่าก็ลื่นไหลดี เพลินมากและโยก็นึกภาพตามได้ตลอด และก็เข้ากับเนื้อหาที่ต้องการได้เป็นอย่างดี เพียงแต่รู้สึกว่าในช่วงที่ให้ความสนใจในเรื่องของดนตรีไทยอาจจะน้อยไปนิด เพราะจะต้องเกริ่นเรื่องราวถึงความเป็นมาเป็นไปเหตุผลที่ทำให้ต้องมาสนใจดนตรีไทย แต่โดยรวมแล้วก็ดีเลยอ่ะค่ะ

โดย: FreakGirL

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:17:04:56 น.

สวัสดีค่า คุณอาคุงกล่อง ^^
มาอ่านช้าไปหน่อยค่ะ
แต่พล็อตดีนะคะ อ่านแล้วให้ความรู้สึกถึงช่องว่างระหว่างวัย การเติบโตของเด็กคนหนึ่งที่ออกจะฝรั่งไม่เคยคิดฟังดนตรีไทย แต่พอคุณปู่ป่วยก็เหมือนมีแรงบันดาลใจที่จะสานฝันให้คุณปู่ให้สำเร็จโดยผ่านระนาดเครื่องดนตรีที่คุณปู่รัก

เหมือนกำลังดูระนาดเอกค่ะ แต่ตัวเอกในเรื่องนี้เป็นลูกครึ่งที่สุดท้ายก็รู้ว่าตัวเองมีพรสวรรค์ด้านดนตรีไทยที่ถ้าพูดจริงๆเด็กรุ่นใหม่คงเบือนหน้าหนีเพราะไม่ทันสมัยอ่ะ

แล้วประกวดเมื่อไหร่คะ เอาใจช่วยค่า ^^

โดย: lovereason

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:20:15:43 น.

เขียนได้ดีนะคะ พล็อตเรื่องน่าสนใจดี
ได้อรรถรสในความเป็นไทยตามหัวข้อที่เขากำหนด
ถ้าเพิ่มเติมรายละเอียดเป็นนวนิยายเรื่องยาว
ก็คิดว่าคงน่าสนใจไม่น้อยเลย

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
อาคุงกล่อง Literature Blog ดู Blog

โดย: ฝากเธอ2

วันที่: 29 สิงหาคม 2556 เวลา:22:25:32 น.

แวะมาชวนไปศรีพันวาตามสัญญาค่ะ

โดย: chenyuye

วันที่: 30 สิงหาคม 2556 เวลา:14:30:27 น.

พอจะเดาพล็อตได้ค่ะ...แต่คุณกล่องเรียบเรียงได้น่าอ่าน กระชับ ได้ใจความดีค่ะ ไม่ค่อยมีไดอะล็อก เป็นบรรยายซะส่วนใหญ่ แต่ได้เนื้อเรื่อง เห็นภาพตาม เิ่พิ่มตัวละคร ตัวประกอบเข้าไปอีก แต่ไม่เยอะเกินไป ตัวเอก ตัวเดินเรื่องคงเป็นคุณปู่ กับหลานชายลูกครึ่ง...

ขอให้ได้รับคัดเลือกค่ะ อยากเห็นละครน้ำดี แนวนี้บ้างค่ะ

*** ขอบคุณโหวตค่ะคุณกล่อง ลองไปดูที่เว็บของวัดไตรมิตร พยายามจะหาว่ามีลิฟท์หรือเปล่า ไม่เห็นเลยค่ะ วันที่ไปขึ้นจากด้านหน้าเป็นบันได ที่เห็นนั่นแหละค่ะ ไม่ได้สังเกตเลยมีทางขึ้นอื่นหรือเปล่า แต่เท่าที่เห็น มีประมาณอากงอาม่าไปเหมือนกันค่ะ ก็ลูกหลานพาไป

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 30 สิงหาคม 2556 เวลา:17:26:45 น.

สวัสดีพี่กล่อง สบายดีม้ายยยยยยยยยยยยย

บล็อคตอนนี้ยาวมากพี่ หนูอ่านไม่ไหว อิอิ

โดย: JenNy & Tristan @ The UK

วันที่: 30 สิงหาคม 2556 เวลา:19:10:27 น.

ขอแสดงความยินดีที่ติด 25 คนสุดท้ายนะคะ เก่งจังเลยค่ะ อ่านลูกระนาดจบแล้วรู้สึกว่ารักดนตรีไทยมากขึ้นค่ะแม้ว่าจะเล่นไม่เป็นก็ตามที

โดย: ร้อยคืนหมื่นวัน

วันที่: 15 กันยายน 2556 เวลา:10:21:18 น.

แวะมาทักทายครับ อาคุงกล่อง
อ่านบล็อกพีอุ้ม เลยเข้ามาแสดงความยินดีด้วยครับ
พัฒนาฝีมือต่อไปครับ อีกไม่นาน 1 ใน 10 ครับ

โดย: เศษเสี้ยว

วันที่: 15 กันยายน 2556 เวลา:16:04:02 น.

อาคุง ไปไกลมากแล้ว เก่งสุด ๆ เลยค่ะ

เจ๊หลีไม่แอบมาชื่นชมหรอกนะคะ

ขอชื่นชมออกหน้าออกตา

ยินดีอีกครั้งค่ะ

เข้าไปบล็อกน้องอุ้ม เห็นเขียนถึงอาคุง เลยเข้ามาอ่าน ยอมเยี่ยม

โดย: กิน ๆ เที่ยว ๆ

วันที่: 17 กันยายน 2556 เวลา:8:20:25 น.

แวะมาเยี่ยม และอ่านเรื่องระนาด ค่ะ

โดย: อาจารย์สุวิมล (อาจารย์สุวิมล

) วันที่: 25 กันยายน 2556 เวลา:11:39:06 น.