Group Blog All Blog
|
สวัสดีโคราช กลับมาถึงบ้านที่โคราชตอนตีสามสี่สิบ เมื่อวาน ค่อนข้างเหนื่อย กลับมาเลยสลบเลย ไม่อาบน้ำ ก๊าาากกกกกกกก (แต่ล้างหน้าแปรงฟันนะ) เมื่อวานนี้ เพื่อนมารับที่คอนโดตอนทุ่มครึ่ง ก้อไปหนามบินกัน ก้อคุยกันหลายอย่างแลย เราก้อขอบคุณเรื่องที่ให้ยืมที่พักกับรถมอเตอร์ไซค์ แล้วก้อเลยมีค่าน้ำค่าไฟให้เค้านิดหน่อย ก้อร่ำลากัน พอไปถึงก้อไปพิมพ์ตั๋วที่เครื่อง ปรากฏเครื่องอ่านบาร์โค้ดในมือถือไม่ได้ เลยต้องไปที่เค้านท์เตอร์ คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่   เช็คอินเสร็จเรียบร้อย ก้อไปหาข้าวกิน ถามว่า เครื่องขึ้น 9:50 Pm. ทำไมต้องรีบเช็คอิน ตอบว่า เพราะ ขี้เกียจรอ จะได้ไปหาข้าวกิน และไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังค่ะ อิอิ ก้อไปกินที่เชสเตอร์กริล หน้าตา My Last Supper in Phuket  เสร็จแล้วก้อเข้าเกตค่ะ คราวนี้ไปนั่งรอถูกเกตนะคะ ฮ่าๆๆๆๆ   ก้อไปรอหน้าเเกต 10 ค่ะ ข้างในคนเยอะมาก ก้อนั่งดูคลิปในมือถือไป อ่านหนังสือไป สัก 9.10 pm ก้อเรียกขึ้นเครื่อง มีสองแถว ตอนแรกอากิอยู่แถวซ้ายมือ แต่เห็นว่าแถวขวามือมันว่างกว่าเลยเดินออกมาเข้าแถวนั้น เวลาเดียวกันผู้หญิงจีนที่อยู่ข้างหน้าก้อเปลี่ยนแถวเหมือนกัน เลยเดินตามเค้าไป แต่.... เค้าหันหลังกลับมารีๆรอๆใครก้อไม่รู้ เราด้วยความที่อยากจะทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี เลยรอ แต่เค้าก้อไม่ไปไหนสักที หยุดอยู่กะที่ - -" เราเลยจะเดินแซงขึ้นไป แต่!!!! เค้าเดินกันไว้ไม่ให้แซง หลังจากนั้นเค้าก้อเดินถอยหลังไปเข้าแถว เราก้อเลยเดินตามไป แล้วเค้าก้อ...ทำสิ่งที่ไม่คิดคือ กวักมือเรียกเพื่อน อันนี้ยังพอทำใจได้ว่าอาจจะเรียกว่าให้มาต่อแถวนี้ แต่!!!! เพื่อนเค้าเดินแซงอากิไปทีเดียวห้า-หกคน!!!! อยากด่าเป็นภาษาจีนแต่ไม่รู้ภาษาจีนเลย !!!! แซงกันได้ไง?? คนจีนนี่หลายรอบแล้วนะ ลักษณะอย่างนี้อ่ะ โคตรเซ็ง! พอตรวจบอร์ดดิ้งพาสเสร็จก้อเลยเดินเข้าไป ผ่านงวงช้าง ขึ้นเครื่อง ก้อยังต้องเดินตามคนจีนกลุ่มเดิม โดยที่เค้าปิดทางเพื่อยกกระเป๋า ยืนคุยกัน และ บลาๆๆๆๆ โดยไม่มีที่ท่าว่าจะหลบซักนี๊ดด!! เอ๊ะ?? หรือนี่มันเป็นวัฒนธรรมการท่องเที่ยวแบบใหม่ที่อากิไม่รู้จักกันนะ?? เหอเหอเหอ สุดท้ายเลยต้องเสียมารยาท เบียดแม่ง เข้าไปเลย (เหลืออดจริงๆ) แล้วก้อถึงที่นั่งก้อยกกระเป๋าเก็บ แล้วก้อแทรกตัว เบียดน้องสาวชาวอินเดีย กับคุณแม่เค้าเข้าไปนั่งริมหน้าต่าง และก้อถ่ายรูปเล่น อัพเฟส และรอ..........................................................  คนจีน(ยังอยู่ที่คนจีน) คุยกันเสียงดังมากมาย เด็กน้อย(จีน)ก้อส่งเสียงดัง ได้ยินแต่ ปาป่า มาหม่าๆๆๆๆ ซ้ำไปซ้ำมา คนเกลียดเด็กอย่างอากิโคตรรำคาญ หนวกหูที่สุด เลยใส่หูฟังเปิดเพลงลาร์คฟังเสียงดังๆไปเลย .....รู้สึกดีขึ้นเยอะ...ชิส์! โอเค สักพักก้อเริ่มสงบหน่อยนึง คุณแอร์เดินมาดูความเรียบร้อยเตรียมเอาเครื่องขึ้น แต่เสียงคนจีนยังคงดังไม่หยุด - -" แต่ไฟหรี่ลงแล้ว ส่วนน้องชาวอินเดียที่นั่งข้างๆก้อหลับไปแล้ว น้องแกเล่นนั่งขัดสมาธิเลยอ่ะ แต่เค้าตัวเล็ก เลยไม่เบียดเราเลย พอเครื่องขึ้นก้อสวดมนต์ในใจตามที่ชอบทำทุกครั้ง พอเครื่องขึ้นก้อฟังเพลงไป ชิลๆ สักพักไฟเปิดเต็มที่เลยนั่งอ่านหนังสือ แล้วก้อมีอาหารมาเสิร์ฟ แบบว่าสั่งไว้ง่ะ พอกินเสร็จก้ออ่านหนังสือต่อ (ยังคงได้ยินเสียงเด็กน้อยชาวจีนอยู่ แต่คราวนี้มีเสียงเด็กน้อยชาวไทยปนมาเป็นระยะๆ) อ่านหนังสือไป รู้สึกตัวอีกทีตอนกัปตันประกาศว่าถึง กทม แล้ว อีกไม่นานจะนำเครื่องลงจอด เราก้อมองออกไปนอกหน้าต่าง พระเจ้า!!! ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า กทม ตอนกลางคืนที่มองจากข้างบนจะสวยขนาดนี้ เสียดายไม่กล้ายกกล้องขึ้นมาถ่ายรูป (เค้าหรี่ไฟอีกแล้วง่ะ) มีความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแมงหวี่ตัวน้อยๆ บินเค้าไปในเครื่องคอมฯขนาดยักษ์ และแสงสีที่เห็นข้างล่าง คือเมนบอร์ดขนาดใหญ่มหึมา O_O!! สวยมากๆ .... ไม่รู้จะพูดยังไง บางครั้งก้อรู้สึกมันเหมือน nerve function ในร่างกายมนุษย์ (เว่อร์แระๆ) เอาเป็นว่าสวยมาก ประทับใจมากมาย เสียงกัปตันประกาศว่า กำลังจะลงจอดแล้ว และ ไฟลท์เราเป็นไฟลท์สุดท้ายของวันนี้ เลยจะไม่จอดเครื่องเทียบงวงช้าง คิดในใจ อ่าว แล้วจะให้กรูไปไง?(บ้านนนอกอีกแล้ว ฮ่าา) นึกขึ้นได้ ว่าในหนังมันมีแบบให้นั่งรถบัส ก้อถึงบางอ้อ (พูดเอง คิดเอง เออเอง เข้าใจเอง - -") แล้วก้อถึงเวลาเครื่องจอดสนิท..... มองไปข้างๆ เห็นเครื่องบินอีกลำนึงของแอร์เอเชีย กลางสายฝน เลยถ่ายรูปเก็บไว้  ด้วยความที่ไม่อยากเบียดเสียดกับกลุ่มคนจีนข้างหน้า เลยรอที่จะลงเป็นคนสุดท้าย  ก้อลงไป แล้วก้อเห็นรถบัสของสายการบินจอดเทียบอยู่กับบันไดเหล็ก  ก้อขึ้นรถเป็นคนสุดท้ายอีก เพราะสาวจีนอุ้มลูกยืนขวางประตูไว้เข้าไม่ได้ คุณแอร์เลยเดินไปบอกให้ขยับ เราเลยเข้าได้ แล้วก้อยืนบนรถ ฟังเพลง(เพราะรำคาญเสียงของคนจีน) แล้วก้อถ่ายรูปเล่น(บ้านนอกมากๆ)  สักห้านาทีกว่าๆมั้ง ก้อลง เสร็จก้อรีบไปเข้าแถวต่อคิวจองแท็กซี่ พอได้แท็กซี่ ก้อบึ่งไปหมอชิตทันที ที่หมอชิต ไม่ค่อยมีคนเลย มีแต่หมาวิ่งนำเข้าไปข้างใน เดินไปซื้อตั๋ว แล้วก้อไปขึ้นรถ รถออกตอนเที่ยงคืนตรง ได้นั่งคนเดียวทั้งแถว ไม่มีคนเลย(เฉพาะแถวที่อากินั่งนะ) สบายเลย นั่งฟังเพลง เล่นเนทตลอดทาง ไม่หลับไม่นอน พอถึงสูงเนินก้อโทรบอกพ่อให้มารับ ลงตรงสามแยกปักฯ ตอนตีสามครึ่ง ข้ามสะพานลอย..... ตอนอยู่บนสะพานลอย มองไปสุดทางเดินมีกองอะไรก้อไม่รู้อยู่ ก้อภาวนาว่า อย่าได้เป็นคนเลย กลัว ไม่ว่าจะขอทาน หรือศพ กลัวทั้งนั้น ปรากฏว่าเดินไปใกล้ๆเห็นเป็นคน!!! พระเจ้า!! เราก้อเดินเสียงดังง่ะ(พยายามเดินเบาๆแล้วแต่ของบนหลังมันหนัก) เค้าก้อท้าวหัวเงยหน้าขึ้นมอง เราก้อพยายามไม่สบตา เลยรีบเดินๆผ่านไปอย่างว่อง แต่.................. ตอนกำลังจะเดินผ่าน เห็นว่าข้างตัวที่เค้านอนมี ขวดเหล้าขาว(มั้งนะ) แผ่นฟอล์ยด์ สามสี่แผ่น เล็กๆ และไฟแช็ค แม่เจ้า... เสพยารึป่าวเนี่ย??? เลี้ยวลงบันไดขวับ วิ่งลงเลยคราวนี้!!!! น่ากลัวจัง ฮืออออออออออออออออออออออ เจอพ่อก้อไหว้พ่อ แล้วก้อขึ้นรถกลับบ้าน กลับมาถึงบ้านก้อเอาของออกจากกระเป๋า ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก้อนอน ยิงยาวมาตื่นเอาตอนห้าโมงกว่า แล้วก้อนอนต่อตอนบ่ายสามถึงห้าโมงเย็น ตื่นมาสดชื่นนนนนนนนนนนนนนน อิอิ ก้อเท่านี้แหละค่ะ เรื่องราวของการเดินทางกลับบ้าน (จะเขียนเพื่อ???) เพื่อให้กลับมาอ่านแล้วนึกออกไงคะ เพราะอากิความจำไม่ดี ฮ่าๆๆๆ ไปล่ะค่ะ ฝันดีนะทุกคน (^_^)//  ขอต่ออีกนิดหน่อยนะคะ คือ... อากิไม่ได้ไม่ชอบคนจีนนะคะ เข้าขั้นเกลียดค่ะ ไม่ได้เกลียดที่เชื้อชาตินะคะ เกลียดที่พฤติกรรมของบางคนและมันทำให้เหมารวมค่ะ เพราะเจอมาเยอะมาก ทำให้เจอที่ไหนจะหงุดหงิดไม่อยากข้องแวะ แต่!! คนจีนที่น่ารักๆก้อมีนะคะ ที่สุภาพและอ่อนโยน แต่ที่ไม่ชอบนี่คือเจอมาเยอะ และดูตามข่าวอะไรแบบนี้แล้วไม่ชอบมากๆค่ะ ส่วนคนจีนที่ดี อากิคบได้ค่ะ เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้อง บรรพบุรุษของอากิเป็นจีนแท้ค่ะ คุณปู่เป็นจีน มากับเรือสำเภาข้ามทะเลมาตั้งรกรากในไทย ซึ่งคนจีนก้อดีค่ะ แต่ ไม่ไหวจะเคลียร์ค่ะ เพื่อนๆที่เป็นคนจีนคุยเสียงดังก้อจริง แต่พอเค้ารู้ตัวว่าเราเริ่มรำคาญเค้าก้อจะหรี่เสียงลง แต่พวกที่เจอนี่ไม่ใช่ค่ะ ก้อ ถ้าความคิดเห็นส่วนตัวของอากิทำให้ใครไม่พอใจขอโทษด้วยค่ะ ย้ำว่าเจอกับตัวมาเยอะ เลยทำใจให้ชอบไม่ได้จริงๆ ยกเว้นคนที่ไม่ใช่อย่างนั้นจริงๆ เราจะสามารถสานสัมพันธ์เป็นเพื่อนกันได้ค่ะ ^^ ย้ำนะคะว่า สำหรับบางคนที่มีพฤติกรรมไม่พึงประสงค์เท่านั้น ไม่ใช่ทุกคน ถึงแม้คนพวกนั้นจะถูกเหมารวมแล้วก้อตาม แต่ถ้าได้รู้จักดีๆ อาจจะเปลี่ยนใจได้ตามแต่ละกรณีเป็นบุคคลๆไปค่ะ ฝันดีค่าาาา
|
EmptyBlackRiver
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] 始めまして、Kurokawa Aki です。 どうぞよろしくお願いします。 ++ เริ่มเขียน Blog ตั้งแต่วันที่ 27/5/2013 ++ [[ Line ID : aki.kurokawa ]] คอมเม้นท์ได้ตามสบายเลยนะคะ ขอแค่สุภาพก้อพอ อากิอยากได้คอมเม้นท์ในแต่ะเรื่องที่เขียนค่ะ มาคุยกันนะคะ ^^ ------------------------------------------ บล็อกนี้เป็นไดอารี่ส่วนตัวที่เปิดสาธารณะ(?) กรุณาเม้นท์อย่างสุภาพ ---------------------------------------- ข้อความและรูปภาพมีลิขสิทธิ์ถูกต้องตามกฎหมาย สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียนหรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดของข้อความและรูปภาพในบล็อกนี้ไปใช้ การนำไปเผยแพร่และเพื่อการอ้างอิง โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด ---------------------------------------- + Blog นี้จะแสดงผลได้ดีที่สุดใน Google Chrome ขนาดหน้าจอ 100% + แสดงผลได้ดีโดยไม่แสดงผล BGM กับ เม้าส์ใน Mozilla FireFox + Blogนี้ ถ้าเปิดผ่าน Mozilla FireFox จะไม่สามารถตอบคอมเม้นท์ได้นะคะ ต้องใส่อีโมติค่อนก่อน แล้วจะสามารถพิมพ์ได้ค่ะ ปัญหาเกิดจากอะไรก้อไม่ทราบอ่ะค่ะ ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ 
Friends Blog
|
|||||||||||||
อะไรที่ไม่ดีเราเลยเห็นได้ง่ายกว่ามั้งครับ
ในชีวิตผมยังไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลยแต่ก็ยังไม่อยากขึ้นอยู่ดี 555