หลังจากบล็อคสุดท้ายที่อัพไป...กับการจากไปของกระต่ายน้อยสุดรัก ก็ห่างหายการอัพมานานมาก (เกือบ 7 เดือน)...บล็อคนี้คงจะเป็นบล็อคแรกของปี 2555 เลยนะเนี่ย...ไม่มีอะไรจะพูด จะเล่า ชีวิตแค่เดินไปเรื่อยๆ ตามทางของมัน...สะดุดบ้าง หกล้มบ้าง เหนื่อย ท้อแท้บ้าง หยุดพักหายใจบ้าง แล้วก็ลุกขึ้นเดินต่อ

มันก็มีหลายๆ อย่างเข้ามา ทำให้มองเห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของชีวิต สร้างประสบการณ์และภูมิคุ้มกันของชีวิตให้เพิ่มมากขึ้น

แต่ที่แน่ๆ ที่รู้สึกได้คือ รู้สึกว่าตัวเองโตขึ้น...พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับสังคม(ที่ถอยหลังลงคลอง) มากขึ้น...ตอบโจทย์ตัวเองได้มากขึ้นว่าควรจะมุ่งไปทางไหน เป้าหมายหลักของชีวิตก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่ได้รีบร้อนที่จะมุ่งสู่เป้าหมาย แต่ก็ไม่ได้เอื่อยเฉื่อยจนรู้สึกว่าตัวเองใช้ชีวิตไปวันๆ...แค่ช้าไปบ้างเพื่อจะได้เรียนรู้กับเรื่องราวระหว่างทาง
ทำให้ได้เจออะไรใหม่ๆ ที่ทำให้ชีวิตมีเรื่องราวได้เรียนรู้มากขึ้น...ทำให้รู้สึกว่า ณ ตอนนี้มีความสุขและใช้ชีวิตได้คุ้มค่ากับที่เกิดมา และไม่เสียดายวันเวลที่ผ่านไป (มากนัก)

เอาเป็นว่าทุกวันนี้ ไม่ว่าโลกจะหมุนไปยังไง ชีวิตก็มีความสุขดี และรู้สึกว่าทุกวินาทีของชีวิตมันคุ้มค่า