" คุณธรรม นำวิชา พัฒนาสุข ----------------- เรียนดี สามัคคี มีวินัย ----------------- ความรู้ คู่ความดี "

คุณคิดว่าชีวิตของคุณถูกกำหนดเอาไว้แล้ว หรือเปล่า ?

เอ่อ สิ่งที่ผมจะเขียนต่อไปนี้ ต้องขอใช้คำว่า กราบเรียน เพื่อนๆพี่ๆน้องๆเอาไว้ก่อนเลยนะครับ ว่า มันเป็นแค่ความคิดอีกแง่หนึ่งของผม ซึ่งอ่านๆดูแล้วผมก็ไม่เห็นจะเกิดประโยชน์อาไรเลย ตรงกันข้ามเหมือนนำความคิดผิดๆมาเล่าให้ฟังด้วยซ้ำไป แต่ เพื่อนๆพี่ๆครับ เคยเป็นไหม บางอารมณ์เราอยากเขียน อยากระบาย ก็ตอนนี้ล่ะครับ ผมแค่อยากระบายอาไรบางอย่าง เฉยๆ ไม่ได้อยากจะให้ใครคิดเหมือนผม ใครจะอ่านก็อ่านขำๆไปนะครับ สิ่งที่ผมเขียนผมไม่ได้ซีเรียสหรือยึดติดอะไรกับมันมากนัก บอกแล้วว่าขำๆ หวังว่าทุกท่านเข้าใจนะจ๊ะ
และอีกอย่างนึง ผมสบายดีจ้า แค่อยากระบายเฉยๆ อิอิอิ กำลังเซ็ง






ในบางครั้งเวลาที่ผมเจอเรื่องอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกเซ็งชีวิต

ผมชอบมองว่า โชคไม่เข้าข้างเรา และ อดคิดไม่ได้อยู่เสมอว่า

สาเหตุที่เกิดขึ้น มันเป็นเพราะเราดวงไม่ดี

ซึ่งผมคิดว่า ทุกๆคน ต้องเคยคิด ว่า ดวงตัวเองไม่ดี เวลาที่ไปเจอกับ เรื่องที่มัน

แย่ๆและต้องคิดว่า เรื่องแบบนี้มันไม่น่าเกิดขึ้นเลย

ผมเองคิดอย่างนี้อยู่บ่อยๆ จนทำให้คิดลึกไปถึงว่า นี่ชีวิตเราจริงๆแล้ว

เราสามารถกำหนดอาไรได้เองจริงๆหรือ

ถ้าเราตั้งใจอยากทำอาไร แล้วมันไม่เป็นไปอย่างนั้นล่ะ สิ่งที่เราอดทน

สิ่งที่เราต้องสูญเสียไปมันคุ้มไหม จะว่าไปแล้วคนที่เขาต้องผิดหวังกับสิ่งที่มุ่งหวัง

ก็มีเยอะนะ ไอ้ประสบความสำเร็จก็มี แต่เคยมีใครมาวัดไหม ว่าอะไรมากกว่ากัน

คนที่ตั้งใจเต็มที่ แต่ไม่ได้ดั่งหวัง ผมว่า มีไม่น้อยเลย แล้วคนพวกนี้คืออะไร

ดวงไม่ดี ไม่มีโอกาส หรือไม่เก่ง หรืออะไรกันแน่







ดูจากนักกีฬาบางคน ผมว่าส่วนใหญ่เลยล่ะ ในกีฬาหนึ่งประเภท จะมีคนที่เก่ง

มีชื่อเสียงอยู่ คนพวกนี้ แน่นอน ประสบความสำเร็จ โด่งดัง และคงต้องรู้สึก

คุ้มค่า กับ หยาดเหงื่อ และเวลาที่เขาได้ซ้อมได้ฝึกมานาน

แต่ คนที่ไม่ใช่ที่หนึ่งละ คนที่อยู่อันดับ สิบ อันดับ ยี่สิบ อันดับร้อย

อันดับที่เขาไม่ได้เป็นที่รู้จัก หรือประสบความสำเร็จเหมือนพวกที่ชนะ

แต่เขาเป็นนักกีฬา ที่ได้ผ่านการฝึกฝน สละเวลาฝึกซ้อม หรืออาจต้องสละชีวิต

ทั้งชีวิตเพื่อทุ่มเทให้กับสิ่งที่เขารัก และเขาก็รักไม่แพ้คนที่ได้ที่หนึ่ง แต่ ในเมื่อ

อันดับต้นๆ มันมีแค่จำกัด คนอื่นๆ ที่ไม่ได้ ก็ต้องอยู่อันดับรองลงไป เป็นเรื่องปกติ

ถ้าเรากำหนดได้ว่าเราจะตั้งใจเป็นนักกีฬา ทุ่มเทฝึกซ้อมเต็มที่ เราก็ต้องได้อย่างที่ตั้งใจ

แต่นี่ไม่ใช่ นอกจากต้องไปรอดูผลในอนาคตแล้ว ก็ยังไม่มีอาไรมาประกันได้เลยว่าเรา

จะประสบความสำเร็จ ถ้าคิดแบบนี้พันคน แล้วฝึกกีฬาชนิดนั้น หนึ่งพันคน

อีกสิบปีมาแข่งชิงแชมป์กัน ก็ต้องมีคนผิดหวังซะ แปดเก้าร้อยคน

นี่แค่ตัวอย่างกีฬานะครับ อาชีพอื่นๆ ศิลปะอื่นๆ ความชอบอื่นๆอีกมากมาย

เราจะกำหนดได้จริงๆหรือ ว่าเราจะทำอะไร แล้วมันจะสำเร็จหรือไม่









ครอบครัวของญาติผม ประกอบอาชีพสุจริต ขยันทำงาน นิสัยดี เป็นผู้ดีเลยก็ว่าได้

เป็นญาติที่เหมือนกับในละคร คือเป็นคนดีกันทั้งครอบครัว จนไม่อยากจะเชื่อว่า

ครอบครัวแบบนี้จะมีอยู่ในชีวิตจริง ผมสนิทกับบ้านนี้มาก ไปมาหาสู่ตลอด

เพราะว่าเขามีลูกเยอะ และลูกๆ เขา ก็เป็นเพื่อนเล่นผมทั้งนั้น





ตั้งแต่จำความได้ ผมเห็นครอบครัวนี้ ตั้งใจทำงาน คือเขาทำธุรกิจ ค้าขาย

ขยัน ซื่อสัตย์ ประหยัด มีวินัย ฯลฯ ไม่รู้จะเอาอาไรมาอธิบายดี สรุปคือ เยี่ยม

กิจการ ร่ำรวย ครอบครัวมีความสุข หัวหน้าครอบครัวเก่ง ลุย ขยัน

วันดีคืนดี เหมือนฟ้าผ่า เกิดวิกฤติ ฟองสบู่แตก กิจการล้มละลาย

ประกอบกับ มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นในครอบครัว ต้องเสียเงินไปมากมาย

ปีเดียว ต้องขายทุกอย่างหมดสิ้น จนต้องย้ายไปอยู่บ้านเล็กๆอีกตำบล
หนึ่ง

อาชีพเดิมก็ไม่ได้ทำต่อ ลูกน้องก็ไม่เหลือ อาชีพใหม่ก็ค้าขายกอกๆแกกๆ
พออยู่ได้ไปวันๆ ลูกหลานก็ยังเรียนกันไม่จบ แทบจะไม่มีเงินไปส่งเรียนอีก

ทั้งชีวิตที่ทำมายี่สิบ สามสิบปี เป็นศูนย์







เพราะเป็นครอบครัวของญาติผมเอง ทำให้ผมได้รู้เห็นเหตุการณ์มาโดยตลอด

ใครจะคิดอย่างไรก็ช่าง แต่สำหรับตัวผม

ตั้งแต่นั้นมา ผมค่อนข้างเชื่อว่าเราไม่ได้เป็นคนกำหนดชีวิตเราจริงๆ


ถ้าผมทำถูกต้องตามความดี ที่ควรพึงกระทำ ทุกอย่าง
ขยันเรียน เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ตั้งใจทำงาน ซื่อสัตย์ สามัคคี มีวินัย โอบอ้อมอารี มีสัมมาคารวะ มีความรับผิดชอบ ฯลฯ คือดีทุกอย่าง
แล้วสุดท้าย ชีวิตผมจะไม่ล้มเหลว จริงหรือ?????


ถ้าเกิดมันล้มเหลว เพราะเหตุบังเอิญบางอย่างล่ะ อย่างเช่น ซึนามิ ตึกถล่ม ไฟไหม้ โจรปล้น ฯลฯ แล้วที่เหนื่อยมาทั้งชีวิต สุดท้ายก็ไม่ได้ดี
อย่างนี้จะเรียกว่าเรากำหนดอาไรได้เองหรือ?




ในเมื่อเวรกรรม มันมีจริง แล้ว สิ่งที่เราต้องเจอในอนาคต มันก็คือกรรมเก่า

ไม่ว่าจะกรรมดี หรือกรรมชั่ว

ไหนๆก็ต้องเจออยู่แล้ว

งั้นเราอยู่เฉยๆรอมันดีไหม ไม่ต้องเหนื่อย ....




Image Hosted by ImageShack.us














แค่เซ็งๆครับ อยากระบายเฉยๆ
ใครเซ็งๆ ก็ระบายได้นะครับ มาเซ็งเป็นเพื่อนกันครับ อิอิ
















 

Create Date : 21 สิงหาคม 2548
13 comments
Last Update : 15 มกราคม 2551 17:54:07 น.
Counter : 1414 Pageviews.

 

จะเข้ามาทักว่าเราเป็นเด็กบ้านเดียวกันเลย

 

โดย: ยิ้มสู้ 26 พฤศจิกายน 2548 21:56:25 น.  

 

หลงมาเหมือนกัน

ตกลง มันที่ไหนนะเนี่ย

แต่จะพยายามหลงไป

รายการ กรี๊ด FM บ่อย ๆ นะคะ

555

บุญรักษาค่ะ

 

โดย: ลาบไก่ใส่ตับหมู IP: 210.86.206.18 7 มีนาคม 2549 2:10:58 น.  

 

เป็นเด็กโพธารามเหมือนกาน

 

โดย: n IP: 124.120.143.231 16 มกราคม 2551 18:50:31 น.  

 

แวะมาเซ็ง เป็นเพื่อน

 

โดย: mantis IP: 210.86.190.136 2 ตุลาคม 2551 16:17:44 น.  

 

555+ เด็ก คลอง ข่อย
ค๊าบ

 

โดย: ปอนด์ IP: 119.42.94.122 4 มีนาคม 2552 18:15:02 น.  

 

เพลงไพเราะมากๆๆๆ น่าจะมีมากกว่า 1 เพลง ขอบคุณค่ะ คนเรามันต้องมีแก่นบ้าง จะได้มีความอดทน ทนรอ

 

โดย: มะนาว เจ็ดเสมียน IP: 58.9.137.209 14 พฤษภาคม 2552 11:40:51 น.  

 

ไปไหนกันหมด กลัวอะไรกันหนอ

 

โดย: มะนาว เจ็ดเสมียน (tuinourtom1817 ) 4 มิถุนายน 2552 10:16:49 น.  

 

เมื่อตั้งใจ ทุกออย่างทำได้เสมอ
สำเร็จแค่ไหน ขึ้นอยู่กับตัวเราว่า
มีการเรียนรู้มากน้อยเพียงใด
ความอดทนพากเพียร พยายาม
ความต่อเนื่อง และวางแผนจัดการ

 

โดย: มะนาว เจ็ดเสมียน IP: 58.9.145.62 16 มิถุนายน 2552 7:26:11 น.  

 

ชีวิตมันต้องมีแก่นสาร มีอะไรต่ออะไรมากมาย
ที่เป็นประโยชน์ต่อต้วเอง และคนไกล้ชิด+ครอบครัว+สังคม+ประเทสชาติ ...สักเรื่อง...เถิด
อย่าให้ความเซ็งมาบดบังเลย........

 

โดย: มะนาว เจ็ดเสมียน IP: 58.9.209.111 18 มิถุนายน 2552 8:10:40 น.  

 

การให้ คือการจุดประกาย ความคิด
ลองดูสักนิด ความคิดดีเกิดขึ้นเสมอ

 

โดย: มะนาว เจ็ดเสมียน (tuinourtom1817 ) 27 มิถุนายน 2552 11:47:37 น.  

 

ตอนที่เขียนเรื่องนี้อยู่เราไม่ได้อยู่ที่บ้านด้วยใช่มั้ย

เลยเซ็งมากขนาดนี้ ( คิดเข้าข้างตัวเองหนะ )

แต่ตอนนี้ วันนี้ เธอคงไม่เซ็งแล้วสินะ คิดถึงเธอจังเลย ไม่รู้ว่าเธอจะได้อ่านข้อความนี้รึป่าว แต่ก้ออยากบอกว่า เรายังคิดถึงเธอเหมือนเดิมนะที่รัก

 

โดย: h_noi IP: 58.9.53.217 27 กรกฎาคม 2553 13:33:24 น.  

 

รับเลี้ยงเดกชายโพธาราม
ไม่เกิน 17 ผอมสูง น่าตาดี
เดือดร้อนมาหาได้ ศูนย์แปดสอง
ห้าแปดหก แปดๆเก้าหนึ่ง

 

โดย: แชมป์ IP: 192.168.0.34, 203.172.138.228 20 กรกฎาคม 2554 16:23:59 น.  

 

ผมก็คนนึง สมัยเรียน ผมไม่เคย วาดฝันอะไรไว้เลย แต่ก็มีหมอดูมาทักว่า เรื่องเรียน จะ ดีมาก พูดเหมือนกันอยู่ สอง สาม คน ( จำไม่ได้ ) แล้ว ผมก็เรียนได้เกียรตินิยม มาจริงๆ

แล้วหลังจากเรียนจบมาผมก็ยังไม่เชื่อเรื่องนี้ คิดแต่ว่า เราคงตั้งใจเรียน ก็เลย ออกมาดี

พอได้เริ่มทำงานสักระยะนึง ก็ ลาออก มาเปิด ธุรกิจ ก็คิดแบบสมัยเรียนว่า ถ้าเราตั้งใจทำ มันต้องออกมาดีแน่ๆ

แต่ทุกอย่างกลับกันเลย ธุรกิจ ผม เจ๋ง เหนื่อย หมดเงินที่มีทั้งหมด เหลือรถมาคันนึง กลับมาหางานทำ ตอนนี้เจอวิกฤต รถที่เหลือคันเดียวก็มาเจอน้ำท่วม

ตอนนี้ผมเริ่มคิดแล้วว่า เรากำหนดอะไรได้จริงเหรอ

ผมคิดว่าเรากำหนดอะไรไม่ได้สักอย่าง

เราแค่ยอมทำในสิ่งต่างๆหรือไม่เท่านั้นเอง

 

โดย: อาร์ม IP: 119.42.64.11 8 ตุลาคม 2556 19:44:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


เสียงจากแม่กลอง
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Group Blog
 
 
สิงหาคม 2548
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
21 สิงหาคม 2548
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add เสียงจากแม่กลอง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.