Bloggang.com : peeko : ไปงานเลี้ยงแต่งงานเพื่อนญี่ปุ่นมา

ไปงานเลี้ยงแต่งงานเพื่อนญี่ปุ่นมา

วันอาทิตย์ที่ 16 กรกฏาคมที่ผ่านมา ไปงานเลี้ยงแต่งงานเพื่อนชาวญี่ปุ่น จัดที่ร้านอาหารอิตาลีแถวOmotesando งานเขาน่ารักดี ก็เลยเอาบรรยากาศในงานมาฝาก

บัตรเชิญเขาก็เป็นแบบน่ารักมีสีเขียวเหลือง ซองสีน้ำเงิน แสตมป์ที่ใช้ติดซองก็มีตัวอักษร “kotobuki(寿)” ในบัตรเชิญเขียนด้วยว่าใครมีชุดประจำชาติให้ใส่มาร่วมงานด้วย อิ อิ เราไม่มีก็เลยไม่ได้ใส่ไป (กลับไปคราวหน้าจะไปหาชุดอลังการกลับมา เผื่อได้ใช้อีก)

วันงานขณะที่เรากำลังหาร้านอยู่ ก็บังเอิญให้ไปเห็นกลุ่มสาวๆกลุ่มนึง ใส่ชุดยูกาตะ เอ๊ะ หรือจะร้านนั้น แต่ว่าช่วงนี้มันช่วงหน้าร้อนแล้ววันนี้มีงานดอกไม้ไฟที่โยโกฮาม่าด้วย อาจไม่ใช่ก็ได้ สักพักก็มีคนใส่ชุดจีน ชุดแบบสาวแขกโพกผ้าสวยงามมาเชียว ฮั่นแน่ ใช่แน่แล้ว เพราะเจ้าบ่าวเนี่ยเป็นเด็กที่เรียนเอกภาษาโปรตุเกส และก็ทำงานอยู่องค์กรระหว่างประเทศ ส่วนเจ้าสาวก็เรียนเอกภาษาจีนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับเรา

พอเข้าไปในงานก็ต่อคิวแถวยาวเชียวจ่ายค่าเข้าร่วมงาน (ตามราคาค่าอาหารต่อหัวของวันนั้น) เราเตรียมเงินใส่ซองไปให้ด้วยแต่ไม่เห็นมีใครเขาให้กันเราก็เลยไม่ได้ให้ (แต่มารู้ทีหลังว่าบางคนเขาก็ให้กันแต่ไม่ได้มาวางบนโต๊ะ อ้าว ใครจะไปรู้ล่ะ โทษทีนะเพื่อน) แล้วก็ได้รับแจกสูจิบัตรกับกระดาษเหมือนหนังสือพิมพ์(ตามที่เห็นในรูป) เป็นเรื่องเล่าความเป็นมาของความรักของทั้งคู่ว่าพบกันได้ยังไง เริ่มคบกันเมื่อไร แล้วก็มีสัมภาษณ์เพื่อนสนิทของทั้งคู่อย่างละคน อู้ย เนื้อหาน่ารักเชียวแหละ ในรูปที่เป็นกระดาษสีขาวเขียนข้อความนั้นน่ะ อีกด้านนึงเป็นป้ายชื่อที่ตั้งตามโต๊ะ มารู้ทีหลังว่าด้านในมีเขียนข้อความถึงเราไว้ด้วย แหม๊ ประทับใจจริงๆ

รูปผีเสื้อเป็นที่นั่งของบ่าวสาว กุ๊กกิ๊กน่ารักเชียว
ส่วนด้านล่างในสี่เหลี่ยมสีเหลืองเป็นที่นั่งของพ่อแม่บ่าวสาวกับญาติผู้ใหญ่ไม่กี่คน เรียกว่ามานั่งคอยเอาใจช่วยลูกหลาน ว่างั้นเถอะ คุณยายเพื่อนเรานะ ใส่ชุดที่ตัดจากผ้าของพม่าที่เก็บไว้นานแล้วด้วยล่ะ แกทำตัวเข้าคอนเซ็ปงานหลานมาก

เสร็จแล้วก็มีคนมาขอถ่ายรูปเรา เอ๊ะ ทำไมคะ ดิฉันน่ารักขนาดนั้นเชียวเหรอ กรี๊ดดด.....

เปล่าค่ะ เขาถ่ายทุกคนเป็นกล้องโพลารอยด์ เห็นคนอื่นเขาเขียนข้อความแสดงความยินดีบนรูปแล้วก็วางไว้แถวนั้น เราก็เอาบ้าง เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม เสร็จแล้วก็ไปเขียนฝากข้อความไว้ที่เสื้อบอลของบราซิลอีก ไม่รู้ทำไมต้องบราซิลอ่ะนะ อาจมีใครเป็นแฟนบอลมั้ง แต่ที่แน่ๆ หลังแต่งงานสามวันเจ้าบ่าวต้องบินไปทำงานที่บราซิล 3 ปี ส่วนเจ้าสาวตามไปปลายปี

ในสูจิบัตรที่ได้รับแจก มีตำแหน่งโต๊ะของเรา เมนูอาหารประจำวันนี้ ข้อมูลส่วนตั๊วส่วนตัวของคู่บ่าวสาว เราก็หาที่นั่ง แล้วก็ไปนั่งประจำที่ โต๊ะเรามีสมาชิก 5 คน นอกจากเราก็เป็นสาวญี่ปุ่นล้วน ใส่ชุดยูกาตะมา 2 คน ชุดไทย 1 คน เป็นเด็กม.เราหมด คนที่ใส่ชุดไทยเนี่ยเป็นเด็กเอกภาษาไทย เป็นคนเดียวที่เราเคยเห็นหน้ามาก่อน ก็เลยพอจะอุ่นใจหน่อย อีตาเจ้าบ่าวเพื่อนเรามันคงรู้เลยจับให้มานั่งด้วยกัน กลัวเราเหงามั้ง แหม น่ารักจริงๆ สามีใครหว่า....ก็แหม ทั้งงานมีคนที่เรารู้จักอยู่ 5 คน แต่ละคนก็นั่งคนละโต๊ะเชียว บรรยากาศงานก็เป็นแบบสบายๆ เหมือนอยู่ในสวนเรือนกระจก สักพัก ก็มีการฉายสไลด์วัยหวาน ช่วงชีวิตของคนสองคนที่โคจรมาบรรจบพบกันจนแต่งงานกัน ตามสูตรงานแต่งงานยุคนี้สมัยนี้ เห็นว่าเป็นแฮนด์เมดของคู่บ่าวสาวด้วยล่ะ ง่ายๆ แต่ได้ใจความ

สักพัก พิธีกรของงานซึ่งเป็นเพื่อนที่ทำงานของเจ้าบ่าว ก็ประกาศว่าคู่บ่าวสาวกำลังจะลงมาให้เราช่วยกันปรบมือด้วย แล้วเจ้าบ่าวชอบคำว่า UNITE มาก ให้ช่วยกันเปร่งเสียงคำว่า ยูไนท์ ด้วยเมื่อให้สัญญาณ พอเสียงปรบมือสิ้นสุด แต่ละคนก็เปล่งเสียงตามที่ได้เตี๊ยมไว้ “ยูไนท์” “ยูไนโตะ” เจ้าบ่าวเจ้าสาวยิ้มแก้มปริเชียว เจ้าบ่าวเพื่อนเราก็เหมือนเดิมไม่ได้เจอกันสี่ปีก็ยังไว้หนวดเคราเหมือนเดิม ไม่รู้ไปทำงานก็ไว้อย่างนี้เปล่า อายุยังน้อยอยู่เลย ไม่ถึง สามสิบนะเนี่ย น้อยกว่าเราอีก เห็นว่าเจ้าสาวประทับใจในหนวดเคราอันรกรุงรังนี่แหละ อิ อิ พอเจ้าบ่าวเจ้าสาวถึงที่นั่ง พิธีกรก็เชิญเพื่อนสนิทของทั้งคู่มากล่าวแสดงความรู้สึกและแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว หลังจากนั้นก็คัมไป (ไชโย) ชนแก้วกันพอเป็นพิธี

เอ้า หน้าตาอาหารที่เราสวาปามเข้าไป ทั้งรสชาติและปริมาณดูเป็นผู้ดีมาก คือ รสอ่อนและน้อย ไม่เหมาะกับคนกระเพราะครากอย่างเรา แต่ก็โอเค นานๆ กินที แล้วก็มีไวน์ แชมเปญ เสิร์ฟเรื่อยๆ

ระหว่างที่รออาหารแต่ละอย่างมาเสิร์ฟ ก็มีช่วงที่ให้เพื่อนสนิทมิตรสหายออกมาแสดงความสามารถ เพื่อให้ความบันเทิงกับแขกผู้มาร่วมงาน บางคนก็เป่าขลุ่ย ร้องเพลง บรรเลงเพลงกันตามถนัด สังเกตุเจ้าสาวฟังเพลงที่เพื่อนบรรเลงแล้วน้ำตาซึมเลย ไม่รู้ว่าด้วยซึ้งจริง หรือตกใจที่วันนี้เพื่อนมันเล่นได้เข้าหูคนเป็นครั้งแรก .... ล้อเล่น....เพราะจริงๆ จ้า

หลังจากที่ทานอาหารจานหลักหมดแล้ว พิธีกรก็ให้คู่บ่าวสาวไปพักด้านบน แล้วก็ให้เพื่อนๆนั่งเม้าท์มอยกันไป พอทานอาหารกันเสร็จ ก็ให้เราย้ายก้นย้ายสถานที่ขึ้นไปทานเค้กต่อที่ชั้นสอง เราก็ไปจ้วงก่อนเลยค่ะ เพราะเป็นแบบบุฟเฟ่ยืนทานกันพร้อมกาแฟหอมอร่อย เราก็นึกว่าหมดแค่นั้น ไหงได้ สักพักเค้กแต่งงานก็มาค่ะ ไม่ได้อลังการงานสร้างเป็นตึกหลายชั้นแบบที่เคยเห็นในทีวี เราดันกินเค้กบ้านๆ ไปจนอิ่มแล้วก็เลยไม่ได้กินเค้กแต่งงานเลย โธ่ เสียดายจัง หลังจากนั้น ก็มีฉายวีดีโอเพื่อนเลิฟที่ยังไง๊ ยังไงก็ไม่สามารถปลีกตัวมาร่วมงานได้เนื่องจากอยู่ต่างประเทศ อุ อุ ในนั้น มีอดีตปิ๊งเราด้วยล่ะ คริ คริ ยังหล่อเหมียนเดิม

อ้อ แล้วก็มีการประกาศรางวัลผู้แต่งกายชุดประจำชาติยอดเยี่ยมด้วยนะ แหม๊ ถ้าอะฮั้นรู้ว่ามีรางวัลนะ จะลงทุนไปเช่าชุดอลังการมาเชียว (จะคุ้มกันไหมเนี่ย)

ตอนแรกก็นึกว่าหมดแค่นั้น ว่าจะกลับอยู่แล้ว แต่เห็นอีตาเจ้าบ่าวเพื่อนเราเตรียมตัวเหมือนจะเล่นดนตรี คือ อีตานี่ชอบเล่นดนตรี มีการรวมกลุ่มเพื่อนเล่นดนตรีในงานมหาลัยบ้างบางครั้ง แล้วก็มีแด๊นเซอร์ด้วย สนุกสนาน เป็นกันเองดี

แล้วก็มีการให้เจ้าสาวโยนช่อดอกไม้ให้กับสาวโสดทั้งหลายด้วย แหม๊ เหมียนในหนังเลยวุ้ย.... ปรากฏว่าคนที่ได้เป็นคนที่นั่งโต๊ะเดียวกะเราเองล่ะ ไรฟะ เผลอแป๊บเดียว ชีแว๊บไปอยู่ด้านหน้าแถวของสาวๆ ที่รอช่อดอกไม้เชียว ก็ขอให้โชคดีนะจ้ะ

งานสิ้นสุดลงด้วยกันจุดพลุโอ่งเล็กๆ ที่ระเบียงด้านนอก และคู่บ่าวสาวก็ลงไปด้านล่าง เพื่อส่งแขก

มีแจกของชำร่วยนิดหน่อย ขนมบราซิล ส่วนสาวๆ จะได้รับดอกไม้เล็กๆ ติดมือกลับไปด้วย ส่วนใครที่อารมณ์มันส์ยังค้างอยู่ก็ไปต่อรอบสองกับคู่บ่าวสาวได้อีกร้านนึง

เป็นงานเล็กๆ แต่เนื้อหาแน่นมาก ขอบอกว่าเป็นงานที่น่าประทับใจมั่กมาก ที่จริงวันนี้เป็นงานเลี้ยงเพื่อนๆ แต่เมื่อวานมีงานพิธีแต่งงานอย่างเป็นทางการไปแล้ว บ่าวสาวใส่ชุดประจำชาติ แล้วก็ไปที่วัดด้วย ว่าไปแล้วครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่มีโอกาสได้ไปร่วมงานแต่งงานเพื่อนชาวญี่ปุ่น ครั้งแรกเมื่อตอนมาญี่ปุ่นใหม่ๆ ครั้งนั้นเป็นงานแข็งๆ หน่อย คือค่อนข้างเป็นทางการกว่านี้ คล้ายๆ ของไทย แต่ก็มีการแสดงของเพื่อนด้วย เราก็ไปรำไทยให้ด้วยนะ เพราะเจ้าสาวขอมา แล้วก็มีการให้เจ้าสาวมอบช่อดอกไม้ให้พ่อแม่ตัวเอง เป็นการขอบคุณที่เลี้ยงดูมาจนทำให้ลูกได้มีวันนี้ และนับจากวันนี้ไปลูกจะลาไปอยู่บ้านเจ้าบ่าวแล้วนะ อะไรประมาณนี้ ตอนนั้น ด้วยความไม่รู้เราก็พาเพื่อนคนไทยที่รู้จักกับเจ้าสาวด้วยกันไปด้วยคนนึง ก็รู้อยู่แล้วนะว่างานแต่งงานที่ญี่ปุ่น จะเตรียมที่ให้ตามจำนวนแขกที่เชิญไป แต่ก็ไม่คิดว่าจะเข้มงวดขนาดนั้น เพื่อนเราคนนั้นเลยแห้วเลย ได้ถ่ายรูปกับคู่บ่าวสาวด้วยแต่ว่าเข้าไปในงานเลี้ยงไม่ได้ เพราะตามโต๊ะ เขาจะเขียนชื่อแขกที่เขาเชิญไว้เลย เรียกว่า สวมรอยไปนั่งไม่ได้เลยล่ะ เพื่อนเราก็เลยแกร่วรออยู่ข้างนอกเป็นนานเลย

แม้ว่าเพื่อนจะไม่ได้เข้ามาดู หรือเข้ามาดูก็คงอ่านไม่ออกอ่ะนะ เราก็ขออวยพรให้ทั้งคู่รักกันเป็นครอบครัวสุขสันต์หรรษา เป็นครอบครัวที่สามารถทานอาหารด้วยกันได้อย่างเอร็ดอร่อยตลอดไป ตามที่เจ้าสาวได้พูดไว้ล่ะกันนะจ้ะ

Create Date : 18 กรกฎาคม 2549

Last Update : 18 กรกฎาคม 2549 20:09:00 น.

8 comments

Counter : 2392 Pageviews.

สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียนบล็อค ชุดเจ้าสาวสวยนะค่ะ

โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์

) วันที่: 18 กรกฎาคม 2549 เวลา:16:21:15 น.

304 คอนแวนต์ → อุ้ย เด็กอะไร ใจกล้าจัง

โดย: peeko

วันที่: 18 กรกฎาคม 2549 เวลา:19:43:49 น.

ดูบรรยากาศอบอุ่นดีจังเลย..

เจ้าบ่าว(ในรูป)แอบหล่ออ่ะ...จริงๆ...หล่อหรือเปล่า

หลังไมค์ไปแล้วนะ..ได้รับหรือยัง

โดย: iamname

วันที่: 18 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:23:48 น.

ช่วงนี้คนญี่ปุ่นแต่งบ่อยเหรอคะ

เพิ่งไปเยี่ยมบล๊อกคนญี่ปุ่นแต่งงานมา

อิอิ

โดย: PADAPA--DOO

วันที่: 19 กรกฎาคม 2549 เวลา:1:50:30 น.

iamname → เหมือนหล่ออ่ะ ไม่หล่อหรอกแต่นิสัยดี หลังไมค์กลับไปแล้วเด้อ

PADAPA--DOO → ไม่หรอกค่ะ ปกติแต่งหน้าหนาวกันเยอะเหมือนบ้านเราแหละ แต่ช่วงนี้มันคงถูกมั้ง อีกอย่างเพื่อนเราจะย้ายไปทำงานต่างประเทศด้วยเลยต้องรีบแต่ง

โดย: peeko

วันที่: 19 กรกฎาคม 2549 เวลา:19:17:59 น.

หวัดดีค่ะ

พี่เรียนที่ญี่ปุ่นหรอคะ ดีจัง อย่างงี้ต้องเก่งภาษาญี่ปุ่นมากๆแน่ๆเลยค่ะ คงต้องขอฝากตัวเป็นศิษย์ซะแล้ว (ของกอล์ฟก็คงต้องฟิตต่อไปค่ะ เพิ่งเริ่มเรียนเอง ยังไงเอาใจช่วยด้วยนะคะ)

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยม blog นะคะ

โดย: goffy

วันที่: 21 กรกฎาคม 2549 เวลา:13:30:31 น.

goffy → สนุกกับการเรียนนะจ้ะ

โดย: peeko

วันที่: 23 กรกฎาคม 2549 เวลา:9:51:24 น.

สวัสดีน๊าาา ทักทายจ้า

โดย: สมาชิกหมายเลข 6258618

วันที่: 7 มกราคม 2564 เวลา:14:35:09 น.