|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ของขวัญวันปีใหม่ 2
มาต่อกันดีกว่า .. สำหรับ ของขวัญวันปีใหม่ ตอนที่ 2 (แอบหวังไว้ว่า จะจบ ในตอนนี้) ^^ ใครเพิ่งเปิดมาเจอหน้านี้ แนะนำให้กลับไปอ่าน entry ที่แล้วก่อนนะค่ะ
กลับมาจาก เกาะล้าน .. กันแล้วเน๊อะ .. กลับมาแบบ หัวใจฟู ๆ รู้สึกดี ๆ บรรยากาศรอบตัวพาให้หัวใจฟุ้ง ๆ อย่างบอกไม่ถูก
จากที่เคยรู้สึกว่า .. ไม่ค่อยอยากจะคุยโทรศัพท์ซักเท่าไหร่ กลับอยากรู้ว่า .. ที่ว่าออกไปธุระข้างนอก จะได้ทานข้าวรึยัง ? หยิบโทรศัพท์ มากดโทรออก ปลายทางรับสาย เสียงใสตามเคย "ทานข้าวรึยังคะ" "นู๋กำลังจะทานค่ะ พี่ล่ะคะ" "พี่ก็เหมือนกัน อืม ๆ แค่นี้แหล่ะ ไม่มีอะไรล่ะ" "โทรหานู๋ แค่นี้ คิดถึงนู๋แค่นีเ้องหรอคะ"
ประโยคคำถาม เล่นๆ ประโยคนี้ ทำเอาแอร์ต้องถามตัวเองหลายรอบ "นี่เรา คิดถึงน้องเค้าจริง ๆ หรอเนี่ย" "แล้วเรา คิดถึงน้องเค้าแค่นั้นเองหรอ ??"
ยังค่ะ ยัง เท่านั้นยังไม่พอ จากที่เคยเลิกงาน ตรงดิ่งกลับบ้าน .. ชักไม่อยากรีบกลับบ้านเหมือนเคย ซะแล้วซิ่!!
มันรู้สึก .. อยากมีคนนั่งกินข้าวเย็น ด้วย !! ทั้งที่ตอนแรกนัดคนอื่นเอาไว้ .. แอร์แคนเิซิ่ล อย่างง่ายดาย แล้ว ไปบอกน้องว่า .. "พี่อยากกินก๋วยจั๊บ สาวรีย์" น้องถามกลับมา่ว่า "ไหนว่า มีนัดไงคะ" "อ๋อ .. ไม่มีนัดล่ะ อยากกินก๋วยจั๊บไปกินกัน"
ก๋วยจั๊บ 1 ชาม กระเพาะปลา อีก 1 ชามสำหรับแอร์ และ ก๋วยจั๊บ 1 ชาม ต้มเลือดหมู + ข้าวเปล่าอีก 1 ชุดสำหรับน้อง .. ก็ทำเอาอิ่มแทบจะกลิ้งได้แล้ว แต่ .. มาเจอกันแค่นี้จริง ๆ หรอ
จะให้เดินเล่นก็รู้สึกว่า ไม่ไหวล่ะ เมื่อย อิ่ม .. สรุปว่า จบที่ร้าน McDonald สั่ง เฟรนฟรายด์ และเป๊ปซี่ มาแก้เขิน นั่งคุย นั่งหัวเราะ นั่งยิ้ม .. จิบเป๊ปซี่ .. กินเฟรนฟรายด์ ให้มือไม่ว่าง แป๊บเดียว ก็ 3 ทุ่มครึ่ง ทำไมเวลามันเดินเร็วแบบนี้
จากที่ไม่เคยนัดใครก่อน กลายเป็นอิลูกช่างนัดไปเลย .. เราเจอกันอีกในวันถัดมา .. และยังไม่มีแผนสำหรับวันถัดไป ..
วันศุกข์ ที่แอร์ได้เลิกเร็ว .. มันรู้สึกดี ที่ได้ถามใครอีกคนไปว่า "วันนี้พี่เลิกเร็ว ให้พี่ไปหาหมอเป็นเพื่อนนู๋มั้ย" "พี่เลิกเร็ว เนี่ย เลิกกี่โมงคะ" "พี่เลิก 6 โมงไง" "งั้นพี่ก็ไปหาหมอเป็นเพื่อนนู๋"
เราค่อยๆ เดินจาก อารีย์ไปร้านหมอ .. และเดินจากร้านหมอกลับไปอารีย์ .. อากาศดี ๆ มีเสียงเล็ก ๆ เจื้อยแจ้วตลอดทางไปและกลับ ทำให้รู้สึกว่า .. ทำไมเดินไปเดินกลับ มันไวขนาดนี้
และเราก็ยังเจอกัน อยู่ตลอด ชนิดที่ คนอื่นเริ่มรู้สึกว่า มันเยอะ จากที่บอกใคร ๆ ไปว่า "ไม่รีบ ค่อย ๆ เรียนรู้กันไป .." จนโดนถามกลับมาว่า .. "เหรอ"
ตอนนั้น ถึงกับต้องหยุดตัวเอง ให้นิ่ง .. ถ้าขับรถ ก็ต้องบอกว่า "เหยียบมา 160 อยู่ดี ๆ หมาวิ่งตัดหน้าซะงั้น" หันไปเปิดโอกาสให้ตัวเองได้คุยกับคนอื่นบ้าง คนที่เราคิดว่า เค้าคิดอะไรกับเรามากกว่าเพื่อนแน่ ๆ ช่วงเวลานั้น รู้สึกว่า ทำให้ ใครอีกคน ... รู้สึกแย่
ถามตัวเองอยู่หลายรอบ .. เพราะอยากได้ความชัวร์ ว่าเอ๊ย .. ที่จริงแล้ว เมิงรู้สึกยังไงกับน้องคนนี้กันแน่ ?? โดยลืมคิดไปเลยว่า อีกฝ่าย เค้าจะรู้สึกยังไง กับสิ่งที่แอร์ทำ พลางคิดเข้าข้างตัวเอง ว่า .. คิดจะคบกันต้องเข้าใจเราดิว้า
ต้องกลับมาถามตัวเอง และคนรอบข้างอีกครั้ง ว่า "กรูเร็วไปจริงหรอว่ะ" แต่คำตอบที่ได้กลับมา "ถ้าใจตรงกัน แกจะรอให้หมาคาบไป แ-กรึไง" เออ .. ก็จริงนะ .. แต่ ช่วงนั้น ก็เลยตัดสินใจ ว่า เวลาว่างที่มีให้คนอื่นก่อนดีกว่า และนั่นทำให้รู้ว่า..
การได้คุยกับคนอื่น .. ไม่ทำให้แอร์ยิ้มพริ้ม การได้กินข้าวกับคนอื่น .. ไม่ทำให้แอร์หัวเราะ การได้เห็นรอยยิ้มจากคนอื่น .. ไม่ทำให้แอร์ยิ้มตามไปได้
และ เมื่อน้องเค้า เงียบไป ... ความรู้สึกหนึ่งที่ชัดเจนขึ้นมา คือ "คิดถึง" ที่มันมาพร้อมกับ ความ "เหงา"
ตอนนั้น โทรหา น้องสาวตัวเอง .. แล้วบอกมันว่า "แก .. พี่ว่า ไม่มีน้องเค้า พี่เหงาว่ะ" "แล้วพี่โทรมาบอกหนูทำไม ทำไมพี่ไม่โทรไปบอกน้องเค้าว่ะ" "เออ .. พี่จะโทรหาน้องเค้าีดีหรอว่ะแก" "ดีดิ่ พี่ .. โทรไปดิ่" "อืมม งั้นแค่นี้นะ"
วางสายจากน้องสาวปุ๊บ ก็ ตัดสินใจโทรหา ใครอีกคนทันที
ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดดด ตู๊ดดดดด .. เสียงรอสาย ดังนานกว่าที่เคย พร้อมกับใจที่เต้นรัว .. จริง ๆ ใจที่เต้นรัว และความเหงา นั่น มันมาเพราะ น้องเค้า "นิ่ง" กว่า ทุกครั้งที่ผ่านมา และในที่สุด ..
"ค่ะ ว่าไงคะ" เสียงหวานยังคงดังกังวานเหมือนเคย แต่ความรู้สึกของแอร์กลับแปลกออกไป "พี่ถึงบ้านรึยังคะ" "ทำไมกลับดึกจัง" "นู๋จะรอพี่ถึงบ้านก่อน ค่อยไปอาบน้ำ" ความรู้สึกต่าง ๆ ที่มี มันประเดประดังเข้ามา เหมือนสายน้ำ บางสิ่งบางอย่าง และบางคำจากหลายๆ คน กระทบเข้าโสตประสาท อย่างจริงจังอีกครังหนึ่ง
"รอ อะไรว่ะไอ้แอร์" "รอให้ หมาคาบไป แ-ก รึยังไง" "ในเมื่อแกก็ชอบเค้า เค้าก็ชอบแก รออะไรว๊ะ"
และในที่สุด ก็ตัดสินใจบอกกับน้องเค้าออกไป บอกความรู้สึกทั้งหมดที่แอร์มี ...
จะว่าอะไรมั้ย ถ้าจะ .. มาต่อ ตอนที่ 3 ในอีก 2 วันง่ะ ต้องกลับบ้าน ล่ะ ไว้มาเขียนต่อนะค่ะ ...
Create Date : 06 มกราคม 2555 |
Last Update : 6 มกราคม 2555 20:20:11 น. |
|
9 comments
|
Counter : 727 Pageviews. |
|
|
|
โดย: tenthsep วันที่: 7 มกราคม 2555 เวลา:23:21:05 น. |
|
|
|
โดย: จุ๋ม (someone watching over me) IP: 101.109.110.49 วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:3:20:22 น. |
|
|
|
โดย: กว่าจะรู้ วันที่: 8 มกราคม 2555 เวลา:11:59:19 น. |
|
|
|
โดย: ck_naka วันที่: 9 มกราคม 2555 เวลา:23:06:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
login ที่ไม่เข้ากับตัวซักนิด แต่ถ้าเทียบกับความรู้สึก โค ตะ ระ เหมือน ตัวจริง เลย
เป็นนักบัญชี ที่ไม่เหมือนนักบัญชีเท่าไหร่ ที่มีงานอดิเรก เป็นการอ่านนิยาย ฟังเพลง ดูซีรี่ย์เกาหลี เล่นอินเตอร์เน็ต ถ่ายรูป รวมถึง แต่งนิยาย ...
Color Codes ป้ามด
========================= ข้อความและภาพถ่ายในสื่อคอมพิวเตอร์ แห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมด ได้รับการสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ผู้ฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์ อักษรจะถูกดำเนินคดีตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด ==========================
นิยายเรื่องใหม่ ที่แอบเขียนไว้ ที่ Dek-d ค่ะ
Puppy in Love - Yuri
|
|
|
|
|
|
|