ออกพรรษาปีนี้

คนบาปหนาไปทำบุญ

ฝนฟ้าเลยตกห่าใหญ่

โอ้ว...ไม่นะ

เราออกจะเป็นคนดี  (ตร๊งไหน...วะ ฮึ ?)

แหะๆ

แก่...วันนี้เราได้ทำบุญและรับบุญไปพร้อมกัน

ชื่นใจไหม...

เอมชื่นใจและสุขใจ

(นานๆ ที่ได้สุข  เพราะนานๆ ทีได้ทำ)

ให้คิดถึงตอนเด็กๆ

สมัยที่เรายังตัวติดกัน

สองคนยายหลานพากันไปทำบุญทุกวันพระ

เหมือนฝาแฝดเลยนะแก่ว่ามั้ย

เห็นแก่ก็จะได้เห็นเอม

เห็นเอมก็จะได้เห็นแก่

ถ้าเป็นดาราสมัยนี้

เค้าก็เรียกว่ามาเป็นแพ็คคู่

ใช่ๆ

เราไปเป็นแพ็คคู่

ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นอยู่

เพียงแต่แก่ย่อร่างมาอยู่ในหัวใจเอมเท่านั้นเอง

ไม่รู้อีกเมื่อไหร่จะได้ทำบุญอีก

แต่คงไม่เลวร้ายขนาดถึงออกพรรษาปีหน้ากระมัง

โถ...ลักษณะบาปจะหนาตามคาด

โอ๊ะ โอ...อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยเกียบ

มันจะเกิน...

ps. 
+ เล่าเรื่องตอนเทน้ำกระฉอกออกจากเหยือกให้พ่อฟัง  พ่อขำใหญ่... แต่ ณ ตอนนั้นเอมขำไม่ออก ไม่ได้เงยหนาไปมองพระท่าน  แต่สัมผัสได้ว่าท่านอุทานเบาๆ  อย่างลุ้นๆ  อร๊าย  เกียบ...
+ มารู้ตอนหลัง  เอ๊อ...ฉานมีเพื่อน  นิมนก็กระฉอกเหมือนกัน  ฮ่า
+ ขอบคุณนิรมลพ่อกับแม่  มา ณ โอกาสนี้ด้วยจ้าสำหรับบุญอิ่มๆ ในวันนี้  ขอบคุณน้าค้า