ทันใดนั้นคุณก็ตื่นขึ้นเสียก่อน และพบว่าตัวเองนอนกกตุ๊กตายางในขณะที่ลำลึงค์ยังคาอยู่ที่ช่องสูบลมพลาสติค กองทิชชู่สีขาวเฉดวานิลล่า ปลิวลิ่วลมจากแรงส่ายพัดลมซัมซุงขนาดตั้งโต๊ะที่เปิด ในคืนอันแสนร้อนอบอ้าว จนเหงื่อเกาะตามขนหัวนมเป็นติ่งน้ำค้าง ไฟล์.mkv หนังค่าย Tokyo Hot ยังคงเสี้ยนส่ายครางระงม คุณได้แต่นั่งฝันค้างก่อนจะเริ่มต้นอีกครั้ง เพื่อเร้นกายหายไปในสรวงสวรรค์กับสาวชุดมิโกะ สาวชุดหนังซาดิสท์ สาวชุดเมด หญิงสาวกับสารพัดหู แมว หมา กระต่าย และอีกหลายลัทธิที่รอปรนนิบัติคุณอยู่เพื่อขับระบายจินตนาการทางเพศ อันล้วนแล้วแต่มีมากมายหลากหลายตามแต่รสนิยมผู้คน

          แต่จงลืมเลือนหวานเย็นทั้งหลายที่เรากล่าวถึงไปซะ เพราะสิ่งที่เราจะป้อนให้พวกคุณกลืนกินต่อไปนี้ เป็นอีกรสชาตินึงที่ถูกขับเพื่อระบายออกซึ่งจินตนาการทางเพศในรูปแบบใหม่ มันอาจจะสะอิดสะเอียนเลี่ยนลื่นเปื้อนวาวเมือกเสียจนคุณอาจจะอยากสำรากของ เก่าทิ้งจนหมด แต่ในขณะเดียวกันก็มีอีกหลายคนที่ยอมรับว่ามันงดงามจนน่าขนลุก

          จากนี้ไปขอเชิญทุกท่านเข้าสู่งานแสดงภาพของ Daikichi Amano ชายผู้ได้รับฉายาว่า PERVERTED MASTER OF FISH & GIRLS (ราชาวิตถารแห่งมัจฉาและนารี) เจ้าของผลงานเขย่าขวัญฝันผวาบันลือโลก ที่ทำให้ผู้ชมพากันตรวจสอบและไถ่ถามหัวใจตัวเองมาแล้วว่าระหว่างศิลปะ และอนาจาร ผลงานต่อไปนี้ควรแบ่งกลุ่มไว้ที่ตรงไหน



         อามาโนะเริ่มต้นเส้นทางอาชีพด้วยการเป็นช่างภาพนู้ด เค้าเองก็ไม่ต่างจากเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ที่สนใจถ่ายภาพวาบหวิวแบบแปลกๆ ทว่าดูเหมือนความสร้างสรรค์ของเค้าจะไม่ค่อยเป็นมิตรกับคนส่วนใหญ่เท่าไร เมื่อความใฝ่ฝันนั้นคือการลองถ่ายทอดสายสัมพันธ์กระสันสยิวระหว่างคนกับ สัตว์ แต่ตัวเลือกที่มีในบ้านพ่อ-แม่ อย่างน้องหมา แมว กระต่าย ก็ไม่ได้สร้างความพึงพอใจให้เค้าเลย “ผมไม่ค่อยอยากใช้สัตว์เลี้ยงในบ้านมาถ่ายงานหรอกนะครับ อีกอย่างนึงพวกสัตว์มีขนก็ดูไม่เหมาะกับงานนี้เลย” ด้วยเงื่อนไขทางสภาพผิวของสัตว์นี้เอง ที่ดลบันดาลให้เค้านึกถึงความเลื่อมเรียบและลื่นวาวของสิ่งมีชีวิตแห่งท้อง ทะเล และนั้นก็คือคำตอบที่แหวกว่ายออกมาจากจินตนาการสู่ผลงานจริง



        ผลงานชิ้นเอกของเค้าอย่างภาพถ่ายการเสพย์สังวาสระหว่างหญิงสาวและปลาหมึก ทำให้เรานึกถึง Shunga Erotica (ภาพพิมพ์ไม้แนวอีโรติก ซึ่งเริ่มแพร่หลายในยุคเอโดะ) ภาพที่ดังมากๆ คือ The Dream of the Fisherman’s Wife (ปี 1814) ที่เป็นรูปหญิงสาวถูกปลาหมึกยักษ์สองตัวรัดแล้วตะล่อมเลื้อยเล่นรัก… ซึ่งอามาโนะก็ออกมาปฏิเสธว่าเค้าไม่ได้รับแรงบันดาลใจจากภาพนั้น



         “ประเทศญี่ปุ่นมีแฟนตาซีเกี่ยวกับสัตว์ทะเลอย่างปลาหมึกมากมาย แต่เหตุผลที่ผมเลือกสัตว์น้ำเค็ม หรือรวมไปถึงสัตว์อื่นๆ ไม่ได้มีเหตุผลมากไปกว่าเราใช้สัตว์พวกนี้บำเรอความหิวกระหายของตนเอง มันถูกตัด ถูกหั่น ถูกแล่เป็นชิ้นๆ จนไม่เหลือรูปทรงเดิมของพวกมัน เพื่อทำเป็นอาหาร ดังนั้นผมเลยอยากจะนำมันกลับมาแสดงในแบบที่มันควรจะเป็น ให้ความเคารพต่อความงามอันเป็นธรรมชาติของพวกมัน ซึ่งผมไม่คิดว่านี้เป็นอะไรที่น่ากลัวเลยนะ ทุกอย่างที่เห็นในงานผม ก็เป็นสิ่งที่พวกคุณบริโภคกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ อย่างมากก็ดูเหมือนมันคุกคามมนุษย์คืนบ้าง”
        ถึงอย่างนั้นผู้ชมหลายคนก็กังขากับหนวดปลาหมึก ที่ดูราวจะสื่อนัยยะไปทางเรื่องเพศอย่างชัดเจน สอดคล้องเข้าลัทธิหนวดนิยมหรือที่รู้จักในหมู่คออนิเมชั่นว่า tentacle (สภาพการณ์ที่ตัวละครหญิงสาวถูกบรรดาวัตถุลักษณะเป็นเส้น เช่นหนวดปลาหมึก หรือเถาวัลย์รัดตามตัวแล้วแล้วล่วงล้ำถลำลึกเข้าสู่ความเป็นหญิงของพวกเธอ)

         “พวกคุณก็รู้ว่ากฎหมายเซนเซอร์ของญี่ปุ่นห้ามมีการปรากฏอวัยวะเพศให้เห็น ฉะนั้นผมเลยหาทางลักไก่ด้วยการใช้สัญลักษณ์แทน นั้นแหละ”



        ผลงานของอามาโนะไม่เคยกระดากที่จะปกปิดความใคร่รู้ต่อพื้นที่ภายใน – ภายนอกของสิ่งมีชีวิต มันแสดงออกให้เห็นถึงความลุ่มหลงอย่างข้นคลั่งถึงกายภาพ และพยายามที่จะจัดวางโดยใช้เรือนกายหญิงสาวเป็นพื้นที่ใช้สอยให้เกิดความ หมาย ความรู้สึกที่ชวนตะลึงมากที่สุด
         “ผมยังคงตื่นตะลึงเวลา เห็นความมหัศจรรย์ของร่างกายสัตว์ต่างๆ เช่นแมลงสาบที่หัวขาดแต่ก็ยังสามารถวิ่งต่อไปได้ กบที่ถูกชำแหละเครื่องในออก แต่ยังกระโดดต่อไปได้ สัตว์บางอย่างก็มีรสชาติที่คาดไม่ถึง อย่างแมงป่องเนี้ย เหมือนเนื้อกุ้งเลยนะครับ หรือแม้แต่แมลงบางชนิดก็หวานมันเหมือนถั่วอัลมอนด์จริงๆ”



         ด้วยรายละเอียดของภาพ และความพิเศษของสิ่งมีชีวิตต่างๆ ในการถ่ายทอดตัวตนออกมาอย่างไม่ประนีประนอม แม้เป็นเพียงภาพนิ่ง คุณก็แทบจะสัมผัสได้ถึงความลื่นจากเมือก กลิ่นคาวที่โชยระยิบระยับออกมาจนคลื่นเหียน

          “คนชอบถามผมถึง รายละเอียด และความรู้สึกระหว่างที่พวกเราทำงาน เช่นเรื่องกลิ่นเป็นต้น ผมไม่ขออธิบายนะ แต่สำหรับผมแล้วทุกๆ งานมีลักษณะโดดเด่นฝังรากลงในความทรงจำผมเสมอ มันมีกลิ่นเฉพาะตัว ซึ่งทำให้ผมหวนรำลึกถึงประสบการณ์ในแต่ละงาน มันทำให้ผมรู้สึกว่าทุกภาพมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ”

         อามาโนะมีสตูดิโอเป็นของตัวเองชื่อว่า genki genki (แปลเป็นไทยประมาณว่า รู้สึกดี๊ดี) สำหรับเค้าแล้วการทำงานเป็นเรื่องง่ายๆ สบายๆ เค้าจะพูดคุยกับนางแบบก่อนทุกครั้ง เพื่อสังเกตสีหน้า ท่าทาง อารมณ์ ว่าพวกเธอเหมาะกับสัตว์ชนิดไหน งานของอามาโนะแผ่ขยายจากวงศานุวงศ์สัตว์น้ำ เลื้อยขึ้นบก ทั้งแมลง สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และไม่ต้องห่วงถึงเรื่องสุขอนามัย เพราะเค้าซื้อนายแบบ/นางแบบทั้งหมดมาจากตลาดสด หรือแหล่งซื้อขายวัตถุดิบทำอาหารทั่วไป



      “ตั้งแต่ทำงานมา ผมไม่เคยมีปัญหาเรื่องสุขภาพนะ สัตว์ทุกตัวถูกผ่านการตรวจสอบแล้ว มันเป็นของซื้อของสดทั่วไป และเพื่อไม่ให้การถูกฆ่าของมันต้องเสียเปล่า ผมก็จัดการนำพวกมันมาปรุงเป็นอาหารแล้วทานด้วยนะครับ”

        อามาโนะยังเล่าให้ฟังถึงประสบการณ์ทำงานที่ชวนหัวที่สุดครั้งนึง ในระหว่างที่กำลังติดเครื่องในกบเข้ากับตัวนางแบบที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด ตึกข้างๆ สตูดิโอดันเกิดเพลิงไหม้ ทำให้เค้าต้องพาทีมงานและนางแบบออกมาจากสตูดิโอทั้งในสภาพแบบนั้น จนชาวบ้านที่เห็นพากันกรี๊ดอย่างสิ้นสติ ถึงขั้นที่หมอจะจับพวกเค้าส่งโรงพยาบาล เพราะนึกว่าได้รับอุบัติเหตุร้ายแรง

       ไม่เพียงแค่ภาพถ่าย อามาโนะยังแผ่ขยายความสนใจทางเพศวิถีและชีววิทยาไปยังงานวิดีโอด้วยเช่นกัน ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าคนจะจำกัดความว่าเป็นหนังโป๊ วิดีโออาร์ท หรืออะไรก็แล้วแต่
        “ถ้าถามผมว่าสัตว์อะไรที่ไม่ค่อยเหมาะที่ จะมาจัดวางที่สุด ผมคิดว่า กบ เพราะมันดูยังไงก็เข้าคู่กับผู้หญิงได้ยากเหลือเกิน แต่ยิ่งมันดูผิดที่ผิดทางมากเท่าไร ก็ยิ่งทำให้เกิดความน่าตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น ต่างจากพวกปลาไหลที่จะอยู่ตรงไหนก็เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง”



       อามาโนะยังกล่าวต่ออีกว่าเพศสัมพันธ์ระหว่างชาย-หญิง หรือคนด้วยกันเองเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ
        “หนังของผมก็เหมือนกับหนังโป๊ทั่วไปนั้นแหละ มีการเซ็ทขึ้น และมีจุดมุ่งหมายเพื่อเร้าอารมณ์ เพียงแต่มันไม่ได้ถ่ายทอดผ่านคนกับคนก็เท่านั้น” เหมือนอามาโนะจะรู้ว่าทุกคนคิดว่าเค้าเสียสติไปแล้ว “เอาน่า ยังไงผมก็มีสัตว์ที่เกลียดอยู่ แมลงสาบเป็นศัตรูตัวฉกาจเลย ผมขนลุกทุกครั้งที่เห็นมันในกองถ่าย”



      เราไม่อาจให้คำจำกัดผลงานของเค้าได้ว่าเป็น zoophilia (การร่วมเพศระหว่างคนกับสัตว์) นั้นเพราะมันไม่ได้มีการสอดใส่ของอวัยวะเพศผู้ลงไปในเพศเมีย ในระดับนึงที่พอจะนิยามได้คือ bestiality (การรุกเร้าคลอเคลียโดยมีสัตว์เป็นผู้กระทำ) ซึ่งน่าจะนับเป็นอาการ fetish อย่างนึง (อาการหลงใหลในวัตถุ หรือบางสิ่งบางอย่างในเชิงกามารมณ์)

มาถึงตรงนี้เชื่อว่าคำถามที่หลายคนคงอยากจะถามเค้าก็คือ คนรอบข้างไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยรึไง
“ครอบครัวไม่มีปัญหากับผมครับ พ่อและแม่ท่านเข้าใจดี ตอนแรกท่านก็กังวลนิดหน่อย แต่พอผมอธิบายไปว่ามันเป็นศิลปะไม่ใช่อาชญากรรมท่านก็โอเค”
แต่ถึงกระนั้นด้วยแนวความคิดที่แปลกเช่นนี้ ทำให้หลายคนมักสงสัยถึงวัยเด็กช่วงระหว่างการเจริญเติบโตว่ามีจังหวะไหนที่ ผิดพลาดไปรึเปล่า ซึ่งเค้าก็ยอมรับว่าเริ่มต้นเรียนรู้การดื่มด่ำทางเพศตั้งแต่ตอนเด็กแล้ว
         “ผมเคยแอบดูเพื่อนนักเรียนหญิงเปลี่ยนเสื้อผ้า และเคยช่วยตัวเองด้วยการจับรถของเล่นคันเล็กกับยางลบยัดเข้าไปในทวารหนัก มันสุดยอดมาก ตอนผมขมิบอัดพวกมันเข้าไป จนตอนหลังพ่อกับแม่ต้องพาผมส่งโรงพยาบาลนั่นแหละครับ”



       กลับมาต่อที่เรื่องผลงาน แน่นอนว่าความสุดขั้วของมัน เปรียบเสมือนคำพูดล้านคำชั้นดี ที่คำวิเศษณ์ใดใดก็หมดความหมายที่จะขยายให้กระจ่างเท่าการได้ชม ความโดดเด่นเหล่านี้ ทำให้ผลงานของอามาโนะได้รับเลือกไปจัดแสดงที่ Mondo Bizzarro Gallery ที่กรุงโรม ประเทศอิตาลี อันเปรียบเสมือนการเขยิบขยายฐานะช่างภาพนู้ด สู่ศิลปิน



“ผมว่าเรื่องนี้ให้คนดูเป็นคนตัดสินใจดีกว่า ในแง่ที่ว่าผมเป็นช่างภาพนู้ด หรือศิลปิน แต่อย่างไรก็ตาม การได้รับเรียกให้เป็นศิลปินมันมีค่ามากๆ นะ ถึงผมจะมองว่าสองสิ่งนี้ไม่ต่างกันก็ตาม เอาเป็นว่าอย่างน้อยศิลปะก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่ช่วยเพิ่มจำนวนคนให้สนใจ ภาพเปลือยมากขึ้น และแน่นอนว่าในอนาคต ผมหวังว่างานผมจะถูกจัดแสดงเพิ่มมากขึ้น ผมอยากทำให้ผู้คนประทับใจครับ”

แล้วคุึณล่ะประทับใจกันบ้างไหม?




Free TextEditor

Create Date : 21 มกราคม 2554
Last Update : 21 มกราคม 2554 22:23:46 น.		3 comments
Counter : 4360 Pageviews.
Share Tweet