วันหนึ่งในห้องคลอด มีใครเคยคิดบ้างใหมว่าในชีวิตๆหนึ่งของเรานั้นจะได้พบได้เจอเรื่องราวต่างๆมากมายที่คิดว่าน่าจะมีโอกาสน้อยมากๆๆๆๆที่จะได้ประสบพบเจอหรือบางคนบางท่านก็ไม่มีโอกาสอันนั้นเลย ในโลกนี้มีสิ่งต่างๆมากมายที่เข้าอยู่ในกลุ่มนี้ซึ่งมันก็แล้วแต่วาระอีกนั่นแหละ แต่เรื่องที่ผมจะได้บอกกล่าวผ่านตัวหนังสือต่อไปนี้เป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดกับผมหรือกับเพศชายทุกๆคนแน่นอน อั่นแน่งงล่ะซิ กะลังคิดไปต่างๆนานาอ่ะเด่ะ ไม่ต้องคิดหรอกจะบอกให้แล้วอ่ะว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาไร ก็เรื่องในห้องคลอดไงล่ะ สมาชิกบล็อกท่านใหนพอรำลึกได้บ้างว่าสมัยตอนเรียนมัธยมปลายอ่ะ มันจะมีโครงการหนึ่งที่ทางโรงเรียนเขาจะส่งนักเรียนไปศึกษาดูงานตามโรงพยาบาลอ่ะ (บางท่านอาจจะนึกลำบากหน่อยอ่ะนะแห่ะๆๆ เพราะมันล่วงเลยมาเป็นเวลานานๆๆๆๆๆมั่กๆอ่ะ ล้อเล่ง) หลายคนอาจจะคิดว่าแล้วมันเกี่ยวอารายกะกรูว่ะ อันนี้ก็ไม่รู้ว่ามังเกี่ยวกันหรือเปล่าเพราะว่าอันกระผ้มก็แค่อยากจะเล่าประสบการณ์ให้หลายๆคนได้ฟังว่าตัวกระผ้มนั้นโชคดีแค่ใหนอ่ะ เข้าเรื่องเลยละกันนะ เรื่องของเรื่องมันก็มีอยู่ว่าตอนผมอยู่ประมาณมัธยมปลายทางโรงเรียนเขาให้นักเรียนเลือกไปดูงานที่โรงบาล(สำหรับนักเรียนสายวิทย์ฯ) เราก็เลือกไปโรงบาลประจำอำเภออ่ะ(อันที่จริงก็เป็นโรงบาลที่ใกล้บ้านที่สุดแหะๆเป็งเด็กชนบทอ่ะ) ที่โรงบาลเขาก็จะจัดเวรให้แต่ละคนว่าแต่ละวันจะให้ไปประจำการอยู่ที่ส่วนใหน ช่วงวันแรกๆของกระผ้มก็ไปอยู่ตามวอร์ดอ่ะ วันนั้นก็เจอเรื่องตื่นเต้นเลยอ่ะ(ไม่รู้ว่าเอาเรื่องคนไข้เขามาเล่านี่เขาจะฟ้องร้องหรือเปล่าไม่รู้นิ) ประมาณตอนบ่ายๆของฤดูหนาวของปีนั้นที่โรงบาล ก็มีผู้ป่วยกุมมือที่โชคไปด้วยเลือดร้องโอดโอยมาไอ้เราก็เหวออ่ะไม่รู้ทำยังไงจะยืนตรงใหนทำอะไรไม่ถูกเลย คิดต่างๆนาๆจะเกะกะหมอกับพยาบาลหรือเปล่า ตัวงี้ลีบเหลือซักสองนิ้วได้มั้งพยายามหลบอยู่ในมุมอับที่สุดเท่าที่จะทำได้แหละ แต่เท่าที่สังเกตุเห็นไม่ว่าจะเป็นหมอเอ็กซ์เทิร์นหรือพยาบาลไม่เห็นมีใครตื่นตระหนกตกใจไอ้เราก็ตื่นตูมตกใจอยู่ดี ก็คนไม่เคยเห็นนี่ก็นิ้วเขาขาดแล้วเลือดโชกอย่างนั้นจริงป่ะ หมอกับพี่พยาบาลเขาก็เข้ามาช่วยกันทำแผลทีนี้หมอเขาก็จะเย็บแผลอ่ะแล้วเขาคงเห็นว่าเอ๊ะไอ้นี้มายืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋อทำหน้าเอ๋ออยู่ ก็เลยเรียกเข้าไปให้ช่วยจับนิ้วผู้ป่วยให้แล้วหมอก็ทำการเย็บให้เห็นสดๆเลย มือผมงี้สั่นงั่กๆ ใจสั่นตุ๊บๆ ถึงตรงนี้หลายๆคนที่เสียเวลาอ่านก็รู้สึกว่าเอ๊ะมันมะเห็นจาเกี่ยวอารายกับที่เกริ่นไว้ตอนแรกเลยนิ กรูโดนหลอกให้อ่านเปล่านิ ทำจายเย็นๆไว้ประเดี๋ยว จะเข้าเรื่องและ ก็เรื่องมันก็เกิดอีกวันนึงอ่ะ วันนั้นตอนเช้าพอไปถึงโรงบาลหมอก็บอกว่าวันนี้น้องๆโชคดีนะมีผู้ป่วยรอทำคลอดอยู่นะ ไอ้เราและเพื่อนก็หนุกหนานอ่ะไม่รู้หรอกว่าเป็นยังไง เพื่อนๆผู้หญิงก็ยังคงกระดี๊กระด๊าอยู่ว่าโชคดีที่ได้ดูเขาทำคลอด พอซักพักพี่พยาบาลก็มาบอกว่าใครที่อยากดูก็ให้เปลี่ยนชุดเข้าห้องคลอดได้แล้วไอ้เราก็ตื่นเต้นเอาวะกรูขอเข้าไปดูหน่อยเห๊อะ เปลี่ยนเสื้อกาวน์เสร็จสรรพ ก็ก้าวเข้าไปเลย ภาพแรกที่เห็นก็เห็นว่าที่คุณแม่นอนอยู่บนเตียงในท่าเตรียมพร้อม(อันนี้ไม่รู้จะโดนแบนหรือเปล่าเพราะออกจะติดเรตหน่อยๆนะ) ก็จินตนาการตามละกันนะครับ ถ้านึกไม่ออกก็ไงดีล่ะ ก็นอนหงายแล้วยกขาทั้งสองพาดขาหยั่งอ่ะ(อันนี้คิดว่าผู้หญิงทุกคนคงเห็นภาพชัดเจนเพราะเคยถามพี่ที่ทำงานว่าเวลาไปตรวจภายในเขาทำไงอ่ะก็คงเหมือนกันอ่ะ) พี่ๆพยาบาลเขาก็ให้ว่าที่คุณแม่เบ่งพร้อมกับช่วยกันเบ่งอึ๊บๆๆๆ ( ก็ไม่เห็นว่าจะเหมือนในละครนะที่เวลาจะคลอดก็ร้องลั่นบ้านอ่ะ)ไอ้เรากับเพื่อนๆก็บ้าจี้ก็ช่วยกันเบ่งใหญ่เลย ดีนะที่ไม่ได้ปวดท้องหนัก ไม่งั้นมีหวังวงแตก 555 ซักประเดี๋ยวพี่พยาบาลก็บอกว่าเห็นหัวเด็กแล้วพอได้ยินเท่านั้นไอ้นิสัยสอดรู้สอดเห็นก็พุ่งจี๊ดขึ้นสมองเลยเดินเข้าไปใกล้เตียงอีกนิดเพื่อให้เห็นได้ถนัดตาหน่อยเห๊อะ ก็เห็นอ่ะนะเหมือนมีอะไรปูดๆโผล่ออกมาจากช่องคลอดอ่ะนะ หมอเขาก็ให้ว่าที่คุณแม่เบ่งต่ออีกหน่อยแล้วก็ให้หยุดเบ่งพร้อมกับในมือถือเข็มฉีดยามากระบอกหนึ่ง จากนั้นนิ้วจำนวนหนึ่งของพยาบาลก็ล้วงเข้าไปในช่องคลอดเพื่อให้ฉีดยาชาได้ถนัดๆอ่ะ พอฉีดเสร็จไม่ถึงห้าวิฯ กรรไกรเหล็กสีเงินมันวับก็บรรจงตัดลงไปที่ช่องคลอดดังฉับพร้อมกับเลือดมากมายที่พุ่งทะลักออกมาเต็มเตียงนอน จากจุดนี้ผมและเพื่อนๆเริ่มอึ้ง เงียบ ยิ่งโดยเฉพาะเพื่อนผู้หญิงนี่ยืนน้ำตาไหลพราก ขอเบรกตัดไปที่พี่พยาบาลครับ พี่เขาให้คุณแม่เบ่งอีกทีเวลาผ่านไปซักประเดี๋ยวครับเห็นหัวเด็กครึ่งหนึ่งโผล่ออกมาครับ พร้อมกับเสียงช่วยเบ่งอึ๊บๆ ของพี่พยาบาลทำให้พวกผมได้สติกลับมาช่วยคุณแม่เบ่งครับ แค่ช่วงเวลาประเดี๋ยวเดียวหัวเด็กก็โผล่ออกมาเต็มไปด้วยน้ำเมือกและเลือดครับ นอนคว่ำออกมาครับพี่พยาบาลเขาก็เข้าไปจับเด็กให้กลับหัวอยู่ในท่าหงายหน้าครับแล้วก็ค่อยๆดึงออกพร้อมกับช่วยแม่เบ่งครับ เริ่มจากไหล่ออกมาครับช่วงนี้ยากลำบากมากครับ พอออกมาได้ก็เป็นช่วงสะโพกครับพอพ้นก็เหมือนหลุดออกมาโดยง่ายครับเป็นเด็กผู้ชายครับตัวงี้เหี่ยวย่นเชียวครับ น่าเกลียดพิลึก แล้วพี่พยาบาลเขาก็เข้ามาดูดน้ำคร่ำและเสลดออกจากคอครับแล้วก็นำไปเช็ดตัวให้แห้ง ผมเห็นเพื่อนๆแต่ละคนต่างก็พากันรู้สึกโล่งใจที่เด็กคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยครับผมเองก็รู้สึกผ่อนคลายลงครับหลังจากที่รู้สึกมีแรงบีบคั้นที่ไม่มีตัวตนบีบหัวใจอยู่ครับ ซักพักก็แว่วได้ยินเสียงพี่พยาบาลพูดว่าตัวเด็กเขียวไปครับ เห็นเพื่อนแต่ละคนรู้สึกกังวลใจกันครับทุกคนก็ลุ้นให้เด็กปลอดภัย จนใจที่สุดก็ได้ยินเสียงร้องแรกของเด็กคนนี้ครับ ตัวเขาก็เริ่มแดงขึ้นครับ ทุกคนก็โล่งใจเป็นที่สุดดีใจด้วยครับ ก่อนที่ทุกคนกำลังจะออกจากห้องคลอดก็มีเสียงพี่พยาบาลอีกคนพูดขึ้นมาว่า มีอีกคนนี่ ทุกคนก็หยุดแล้วหันหลังกลับเข้าที่อีกครับแต่เด็กคนนี้ใช้เวลาคลอดไม่นานครับ คลอดง่ายกว่าพี่มาก แล้วพวกเราก็รอให้รกออกมาจนหมดสิ้นกระบวนการทำคลอดครับจากนั้นก็ออกจากห้องคลอด ผมชำเลืองไปเห็นเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันคนหนึ่งยังคงตาแดงก่ำอยู่ครับ ก็เลยเข้าไปคุยด้วย เพื่อนก็เลยพูดมาว่า “เราจะไม่แต่งงานมีลูก” และจะเป็นลูกที่ดีของแม่ น่าขันครับที่หลายๆคนที่พูดเช่นนี้ป่านนี้แต่งงานไปแล้วครับ 555 สงสัยจะลืมช่วงเวลาอันบีบคั้นนั้นหมดแล้วครับ(เอ๊ะหรือว่ามีความสุขจนลืม!!!!!!) นั่นแน่ รู้นะว่าคิดอารัย ไปละครับจบแล้ว อ่อแต่ทุกคนก็เป็นลูกที่ดีของแม่ตามที่ได้พูดเอาไว้ครับ จบแล้วจบจริงๆแล้ว   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2550 24 comments Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2550 10:56:37 น. Counter : 700 Pageviews. Share Tweet

ขยัน ๆ เรียนนะครับ เรียนเก่ง ๆ เผื่อจะได้เป็น สูติแพทย์ ไงครับ   โดย: MixColumns 9 กุมภาพันธ์ 2550 11:13:29 น.

แห่ๆคุณMixColumns ครับนั่นมันเปนอดีตชาติครับ ปัจจุบันกระผ้มจบปริญญาตรีแล้วครับและก็ทำงานมาได้ประมาณ3ปีแล้วอ่ะครับ ไม่เกี่ยวกับแพทย์เลย แต่ก็หวังอ่ะครับว่าจะหาแฟนเป็นหมออ่ะ (...)   โดย: พลายจันทร์ 9 กุมภาพันธ์ 2550 12:10:25 น.

คนละอารมณ์กับผมเลยครับ วันก่อนผมไปนิติเวชเพื่อดูการผ่าศพ น่ากลัวที่ซู้ด   โดย: telefono 9 กุมภาพันธ์ 2550 17:19:11 น.

สวัสดีค่ะ แวะเข้ามาชมดอกไม้และทักทาย (คนคิดถึงบ้าน แงๆๆ)   โดย: mAm (kamonorchids ) 12 เมษายน 2550 4:51:11 น.

ผมช่วงเรียนแพทย์ก็เกือบหน้ามืดไปหลายๆทีเหมือนกัน แต่ปัจจุบันไม่เป็นไรแล้ว ก็อาชืพนี่นา   โดย: surgery 15 เมษายน 2550 22:47:55 น.

รักแม่คับ   โดย: Kurt Narris 17 เมษายน 2550 9:45:31 น.

แค่อ่านก็น่ากัวแล้ว ถ้าเห็นเองเป็นลมหัวฟาดพื้นแน่เลยตรู   โดย: coming soon (The Yearling ) 17 เมษายน 2550 15:13:11 น.

น่ากลัวนะ แวะมาทักทายคะ ดอกไม้สวยเสมอเลยนะ   โดย: goodpeople (goodpeople ) 18 เมษายน 2550 13:38:40 น.

กล้วยไม้สวยเหลือเกิน เเต่เลี้ยงยาก เพราะอากาศไม่อำนวย ดีใจที่ได้รู้จักค่ะ สังเกตุมั้ยคะว่า เพื่อนๆเราคุยเเต่เรื่องสนุกๆให้หัวเราะกัน ไม่เครียด มีเเต่ความรู้สึกที่ดีๆต่อกันเสมอ มารวมกันซิคะ เเละจะมาเยี่ยมบ่อยๆคะ   โดย: ELiiCA 24 เมษายน 2550 9:00:06 น.

ยินดีต้อนรับทุ้กกกกกกกกกกคนคะรับ ดีใจที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกัน   โดย: พลายจันทร์ 25 เมษายน 2550 14:12:28 น.

ขอบคุณ คุงพายมากค่ะ ที่ช่วยเตือนเรื่องคุงพีท จะทำตามคำเเนะนำค่ะ มีคุงพายคนเดียวเท่านั้น ที่เห็นการไกล ขอบคุณนะคะ เเล้วมาช่วยเตือนอีกคะ ก่อนที่จะหลวมตัวเชื่อคนง่ายๆ   โดย: ELiiCA 25 เมษายน 2550 14:34:14 น.

ยินดีครับคุณ เอริ อิอิ   โดย: พลายจันทร์ 25 เมษายน 2550 17:31:06 น.

อ่านเเล้วตกใจจริงๆ ขอบคุณค่ะ ที่เตือนอีกครั้ง ก่อนที่จะหลวมตัวถูกหลอก โอ้ย ดีใจจริงๆนะ ที่ถูกเตือน พิมพ์ผิดค่ะ "ช" เป็น "ข" "ขอบคุณมากค่ะ" กลายเป็น"ชอบมากค่ะ" ก็ตัวพิมพ์ ข กับ ช มันใกล้กันน่ะ เข้าใจสังเกตุนะ คุงพายเนี่ย ขอบคุณจริงๆค่ะ เเละช่วยเตือนสติด้วย   โดย: ELiiCA 26 เมษายน 2550 11:33:32 น.

เป็นประสบการณ์ที่ดีเลยครับ แต่ผมขอบายดีกว่า 555+ เกรงว่าเห็นเลือดเยอะๆ แล้วจะเป็นลม   โดย: พลทหารไรอัน 26 เมษายน 2550 13:00:41 น.

คุณ Eliica : ไอ้เราก็นึกว่าคิดจริงๆซะอีก คุณ พลทหารไรอัน : มันน่ากัวจริงๆนะ ครับ ตอนนั้น เลือดนี่แบบว่าเยอะมากอ่ะ   โดย: พลายจันทร์ 26 เมษายน 2550 15:34:53 น.

อ่านเเล้วไม่เห็นคุงพายพูดเลย ว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อเห็นการคลอดครั้งนั้น? กลัวหรือเปล่าคะ หรือ เเค่รักคุณเเม่ท่าน? หรือตกใจ ชอบใจคะ? ว้นนี้มาเยี่ยมเวลาตอนเช้าเมกาค่ะ   โดย: ELiiCA 28 เมษายน 2550 22:29:54 น.

แหะๆๆ เอริ มันบอกไม่ถูกอ่ะ ตอนแรกเหมือนดีใจที่ได้เห็นวินาทีชีวิต แล้วมันก็เริ่มๆกลัว และทึ่ง และไม่รู้อ่ะ มันสารพัดความรู้สึกเลยอ่ะ แต่ท้ายสุด คิดอย่างเดียวคือ คิดถึงแม่อ่ะ   โดย: พลายจันทร์ 30 เมษายน 2550 9:41:07 น.

อิอิ กล้วยไม้ที่บ้านตอนนี้มีเเต่ใบพี่ทำไงดีอิอิ   โดย: อู๋ (ฟ้าสีส้ม ) 9 พฤษภาคม 2550 9:07:21 น.

บล๊อกอ่านยากเปลี่ยนพื้นหลังดีก่าพี่   โดย: อู๋ (ฟ้าสีส้ม ) 9 พฤษภาคม 2550 9:08:07 น.

ขอให้สายวิสูตรรอดอิอิ สาธุ   โดย: อู๋ (ฟ้าสีส้ม ) 11 พฤษภาคม 2550 18:43:56 น.

อัพบล๊อกได้เเระพี่อิอิ   โดย: อู๋ (ฟ้าสีส้ม ) 14 พฤษภาคม 2550 9:27:22 น.

เฮ้ย อู๋ บล็อคนี้มันอันแรกเลยนา มะเห็นเหรอว่ามีอันใหม่กว่าอยู่ข้างบน   โดย: พลายจันทร์ 14 พฤษภาคม 2550 10:13:49 น.

เดี๋ยวจะเล่นน่ะ ขอ Comment ก่อนน่ะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะค่ะ คำประพันธ์ประเภทร้อยกรอง ซึ่งมีความไพเราะงดงามและมีคุณค่าในแง่สอนใจ ประพันธ์โดย หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก) นาคราชแผลงฤทธิ์ คำคารม ลมลิ้นเล่ห์ อุบายบอก ออกบทเบื้อง เยื้องยอก ใจห่วงหวง จ้วงเหตุหา ท่าช่องชี้ นี่ไยยวง หน่วงยุดอย่าง ต่างดวง เมตตาใจ ไม่ต่างจิต คิดว่าจริง ทุกสิ่งล้วน ถ้วนแสนหลาก ยากประมวล หมดสงสัย ไม่สอดส่อง ดูให้ต้อง ตามเลศนัย ไต่เล่ห์นึก ตรึกไตร ดูท่วงที ดีทุกท่า ทางมายา มีหลายหลาก มากเหลือล้ำ ตามยาก แต้มสอดสี ตีส่วนสอง ให้เห็นช่อง ชอบเชิงที ชี้ชวนทาง อย่างแต่มี ล้วนอาการ ♣♣♣♣ สวัสดีค่ะ เจี๊ยบเข้ามาทักทายเพื่อนๆ น่ะค่ะ วันนี้ออกไปเที่ยวไหนกันบ้างหรือเปล่าค่ะ ส่วนเจี๊ยบออกไปทานสุกี้ MK กับเพื่อนๆ ค่ะ กลับถึงบ้านอาบน้ำเสร็จก็เปิด Computer ท่องเที่ยว ทักทายเพื่อนๆ ชาว Bloggang วันนี้ตั้งใจจะไปให้ครบทุกบ้านที่ Add ไว้ค่ะ ขอให้เพื่อนๆ ทุกคนมีความสุขมากๆ น่ะค่ะ รายาสุรีย์ โทณะวณิก (เจี๊ยบ) วันเสาร์ที่ ๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๐ ♣♣♣♣   โดย: Jeab (rayasuree2526 ) 19 พฤษภาคม 2550 22:37:53 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ   โดย: มณีไตรรงค์ 23 พฤษภาคม 2550 13:51:46 น.