กระทู้นี้เป็น Six Classic Prog Albums From The Big Six Of Prog ลิสต์ 6 อัลบั้มคลาสสิคของวงที่เป็น The Big Six ของวงการโปรแกรสสีฟ วงละ 6 อัลบั้ม 6 วง รวมเป็น 36 อัลบั้ม เยอะแยะมากเลย ผมเลยขอไม่เขียนอะไรเกี่ยวกับแต่ละอัลบั้มนะครับ เดี๋ยวจะมือหงิกเสียก่อน ผมพยายามเลือกอัลบั้มที่อยู่ในช่วงยุครุ่งเรืองของพวกเขาเป็นหลัก ส่วนใหญ่อัลบั้มชั้นยอดเหล่านี้มักจะออกติดๆ กันเลย แต่ถ้ามีตัวเลือกอื่นๆ ที่เหมาะสมกว่า ก็อาจจะข้ามไปบ้างครับ อ้อ ลิสต์นี้ครอบคลุมถึงอัลบั้มแสดงสดด้วยนะครับ
วงที่เป็น The Big Six ทั้งหกก็มี King Crimson, Genesis, Yes, Pink Floyd, ELP ส่วนวงที่หกคราวนี้ผมขอเป็น Rush แล้วกันครับ เนื่องจากเป็นตัวแทนของปลายยุค 70's ที่วงการโปรแกรสสีฟซบเซาลงไป แถมยังเป็นตัวแทนของทางฝั่งอเมริกา (ที่จริงคือแคนาดา) อีกด้วย ที่จริงก็เสียดาย Gentle Giant เหมือนกันนะเนี่ย
ลิสต์เหล่านี้ก็สามารถเป็นไกด์ให้กับผู้ที่อยากจะทำความรู้จักกับ The Big Six ทั้งหก ว่าจะเริ่มต้นที่ไหน อย่างไรดี ส่วนพี่ๆ น้าๆ ชาวโปรแกรสสีฟฮาร์ดคอร์อย่างพี่ปีศาจลายคราม หรือพี่ Analog Kid ก็ลองคอมเมนต์ลิสต์นี้หน่อยครับ ว่าเห็นด้วยกับลิสต์ของผมรึเปล่า เลือกได้โอเคไม๊ครับ
ป.ล. อยากดู Pat Metheny จัง แต่บัตรแพงมากๆ ที่นั่งราคาแพงสุดปาเข้าไปซะเกือบครึ่งฮอลล์ ที่นั่งถูกสุดมีอยู่สามแถว ทำใจลำบากจริงๆ
King Crimson
In The Court Of The Crimson King (1969) Lizard (1970) Larks' Tongues in Aspic (1973) Starless and Bible Black (1974) Red (1974) Discipline (1981)
ในบรรดาทั้งหกอัลบั้มนี้ ผมชอบ Red ที่สุด มันดิบ หนักแน่น และทรงพลังเป็นที่สุด โดยเฉพาะฝีมือกลองของ Bill Bruford ที่หนีงานจาก Yes มาอยู่ King Crimson แทน John Wetton เป็นมือเบสฝีมือฉกาจที่ไม่ควรมองข้ามคนหนึ่ง ส่วนที่ลังเลก็คือระหว่าง Starless.... กับ In the Wake.... แต่ผมเลือก Starless เพราะใกล้เคียง Red มากกว่า
Yes
The Yes Album (1971) Fragile (1972) Close to the Edge (1972) Yessongs (1973) Relayer (1974) Going for the One (1977)
แน่นอนว่า ตั้งแต่ The Yes Album จนมาถึง Close to the Edge เป็นของตายอยู่แล้ว ผมขอข้าม Tales From Topographic Oceans เพราะผมไม่เคยฟังมันจบอัลบั้มภายในคราวเดียวได้ซักทีนึง ฟังแล้วมึนๆ ไงชอบกล มีอัลบั้มแสดงสดหนึ่งชุดคือ Yessongs ระบบเสียงอาจจะไม่ดีนัก แต่ไลน์อัพ+เพอร์ฟอร์มแมนซ์ อยู่ในระดับท็อปฟอร์ม ตามติดในปี 1974 Relayer หลังจากที่เวคแมนหนีไปทำงานเดี่ยว ส่วน Bill Bruford ก็ (หนีตาม) ไปอยู่กับ Robert Fripp ใน King Crimson เลยได้ Alan White กับ Patrick Moraz มาแทน ซึ่งอัลบั้มเป็นเครื่องนี้ก็ยืนยันว่า คู่นี้ก็ไม่เบาเหมือนกัน ไม่เชื่อลองฟัง Sound Chaser ปิดท้ายด้วย Going for the One ที่ได้เวคแมนกลับมา (คนเดียว) Awaken โดดเด่นเสียเปียโนของเวคแมน ส่วนไตเติ้ลแทร็กสตีฟ ฮาวเล่น Pedal Lap Steel ได้ยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน
Genesis
Nursery Cryme (1971) Foxtrot (1972) Selling England By The Pound (1973) The Lamb Lies Down On Broadway (1974) A Trick Of The Tail (1976) Seconds Out (1977)
สำหรับวงนี้ ของตายคือ ตั้งแต่ Foxtrot เป็นต้นมา จนถึง The Lamb... ผมเลือก A Trick Of The Tail กับ Seconds Out อยู่แล้ว เพราะเป็นเครื่องยืนยันถึงความสามารถ (ในการประคับประคองวง) ของ Phil Collins ที่สามารถสร้างอัลบั้มคลาสสิคออกมาได้อีก 2-3 อัลบั้ม หลังจากนั้น Genesis ก็เริ่มป๊อบมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ที่ลังเลคือ Nursery Cryme กับ Wind And Wuthering จริงๆ ถ้าแฟนๆ ของ Genesis คงจะบอกว่า Nursery Cryme คลาสสิคมากกว่าเยอะ แต่ผมค่อนข้างชอบ Wind And Wuthering พอสมควร สุดท้ายเลยจำใจให้ Nursery Cryme ไป
Emerson, Lake and Palmer
Emerson, Lake and Palmer (1970) Tarkus (1971) Pictures at an Exhibition (1972) Trilogy (1972) Brain Salad Surgery (1973) Welcome Back My Friends to the Show That Never Ends (1974)
The Piper at the Gates of Dawn (1967) Meddle (1971) Dark Side of the Moon (1973) Wish You Were Here (1975) Animals (1977) The Wall (1979)
แน่นอนว่าทุกอย่างในช่วงยุค 70's คือสุดยอดของพวกเค้าอยู่แล้ว นอกจากอัลบั้มเหล่านั้นแล้ว อีกอัลบั้มนึงที่มาเทียบรัศมีได้ ก็เห็นจะเป็น The Piper at the Gates of Dawn เท่านั้น เป็นอัลบั้มที่แสดงถึงอัจริยภาพของ Syd Barrett และเป็นอัลบั้มสำคัญอีกชุดหนึ่งของวงที่หลายคนอาจมองข้ามไป ถึงแม้มันจะไม่ใช่โปรแกรสีฟก็ตาม (วงโปรดที่สุด แต่เขียนอะไรไม่ค่อยออก ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน)
Rush
2112 (1976) A Farewell to Kings (1977) Hemispheres (1978) Permanent Waves (1980) Moving Pictures (1981) Exit.....Stage Left (1981)
สำหรับ Rush ก็ต้องเริ่มตั้งแต่ 2112 เป็นต้นมา จนไปถึง Exit.....Stage Left โดยเอา All the World's a Stage ทิ้งไป เพราะ Exit.....Stage Left แจ๋วกว่าเยอะ บางคนอาจจะบอกว่า Rush in Rio เป็นอัลบั้มแสดงสดที่ดีที่สุดของเค้า แต่ผมไม่ค่อยชอบซาวน์ในอัลบั้มนั้นเท่าไหร่ เพราะมัน "พล่าน" เกินไปสำหรับผม ในดีวีดี R30 ยังดีกว่าเยอะเลย Moving Picture อาจจะเป็นงานที่ยอดเยี่ยมและลงตัวที่สุดของวง แต่ถ้าให้ผมเลือกอัลบั้มโปรด ผมจะชอบ A Farewell to Kings หรือไม่ก็ Hemispheres มากกว่า เพราะมันโปรแกสสีฟกว่า น่าค้นหากว่า แถมยังมีเพลง Epic เยี่ยมๆ อย่าง Xanadu หรือ La Villa Strangiato อยู่ด้วย