เมื่อสาวน้อยวัยเลขสามกลางๆอย่างดิฉัน ต้องไปโรงเรียนอีกครั้งหลังจากห่างเหินมาเกินกว่าสิบปี.....มะใช่ว่าจะกลับตัวกลับใจมาเรียนใหม่หรอกนะคะ เนื่องจากโดนบังคับค่ะ มิฉะนั้นอย่างอีชั้น คงไม่ไปนั่งเรียนให้เด็กวัยละอ่อนมาเรียกป้าหรอกค่ะ

ทำไมถึงต้องไปเรียน....ก็เพราะจะสละโสดไงคะคู๊ณ ว่าด้วยกฏมณเฑียรบาลของเยอรมัน หญิงต่างชาติที่จะย้ายถิ่นฐานตามสามีไปประเทศเค้า ต้องสอบภาษาให้ผ่านในระดับ A1 ก่อน อิชั้นก็สอบผ่านมาได้อย่างหืดขึ้นคอ ตอนบ่ายไปเรียน กลับมาบ้านก็ต้องรอคุณว่าที่ออนไลน์หรือโทร.มาหา กว่าจะได้นอน ตี 3 ตี 4 เป็นประจำ จนน้องหลินปิงเรียกแม่ไปแล้ว

และแล้วเมื่อมาถึงเมืองเยอรมัน อย่าคิดนะคะว่าจะสบาย ยังมีด่านอรหันต์อีกค่ะ ไอ้ A1 ที่คุณเรียนคุณสอบมานั่นอ่ะ มันแค่ Appetizer ค่ะ Main Course นี่กำลังจะมาเสิร์ฟค่ะ พอไปรายงานตัวกับทางอิมมิเกรชั่นของที่นี่ เค้าก็จัดการให้รายชื่อโรงเรียนมาค่ะ แล้วบอกว่าให้ไปเรียนให้ได้ในระดับ B1 ก่อนถึงจะพิจารณาต่อวีซ่าให้ ซึ่งในตอนแรกก็ได้มากอดไว้ 3 ปี เอ๊ะ...แต่ชั้นก็มีเวลาตั้งสามปีนี่หน่า ทำไมตาอ้วนรีบถีบส่งไปเรียนเร็วจังฟระ?

เริ่มเรียนอาทิตย์แรก ใบ้กินค่ะ นั่งน้ำลายบูดอยู่ในห้อง บอกครูว่าชั้นม่ะหวายขอย้ายได้ป่ะ? คุณครูก็แสนดีให้กำลังใจลูกศิษย์เต็มที่ บอกว่าให้เวลาปรับตัวสองอาทิตย์ ถ้าไม่ไหวจริงๆแล้วค่อยว่ากัน ตอนนี้เหรอก็ผ่านไปสามอาทิตย์ละ เริ่มมั่วได้เยอะขึ้น แต่ก็ยังพูดไม่รู้เรื่อง ไม่สามารถพูดเป็นประโยคได้ แหม...จะอะไรนักหนา แค่อิชั้นนึกคำศัพท์ได้ก็บุญหัวแล้ว

ในห้องเรียน มีนักเรียนมาจากหลายประเทศ ซึ่งแน่นอนอิชั้นเป็นคนไทยที่สวยที่สุดในห้อง (ก็เพราะมีอยู่นางเดียวนี่แหละ) แต่ก็มีสาวหมวยจากจีนแผ่นดินใหญ่มาร่วมชะตากรรมด้วยอีกสองสาว มีคุณหมอฟันจากอียิปต์กะเพื่อนซี้จากโคลัมเบีย หมอหมาและสาวเงียบสนิทจากอัลบาเนีย คุณแม่ลูกสองจากรัสเซีย หนุ่มน้อยหน้ามนจากโรมาเนีย รุ่นเดียวกะหนุ่มนี้ก็เป็นสาวมาจากลิทาเวีย ที่เหลืออีกห้าหน่อเป็นคนตุรกี บางคนมาอยู่ร่วมสิบปีแล้ว แต่เพิ่งจะได้ฤกษ์มาเรียน 

อย่าถามนะคะว่าใครเก่งสุด....แน่นอน....ไม่ใช่อิชั้นหรอกค่ะ ที่เก่งๆมีกันหลายคน แต่ที่เด่นๆก็จะเป็นคุณหมอฟัน กะสาวตุรกีสองคน

ส่วนอิชั้นก็คงยังต้องกลุ้มจาย..ยยย กันต่อไปว่าจะรอดหรือไม่