ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 122 “ทางแยก” ถนนสายนี้มีตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 122 “ทางแยก” ผู้เสนอโจทย์เป็นดาวรุ่งดวงใหม่สมญานาม “คุณฉัตร ณ ปลายฉัตร” หรือที่ผมเรียก ว่า “น้องฉัตร" บก.บล็อกแก๊งค์เฟสบุ๊คของที่พวกเรารู้จักกันเป็นอย่างดีนั่นเอง ^^ ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า จุดเปลี่ยนของชีวิต จุดเปลี่ยนของชีวิต ถ้าแปลกันตรงๆทางแยกก็คือ “จุดตัดของถนน”นั่นเอง ง่ายนิดเดียวจบ... 555++ ^^ ตอบแบบนี้น้องฉัตรคงจะปวดหัวนะครับ งั้นเริ่มต้นใหม่แล้วกัน... ในชีวิตจริงๆพบว่าบริเวณทางแยกสำคัญๆนั้นมักจะเป็น แหล่งที่มีผู้คนพลุกพล่านเพราะผู้คนต้องลงรถโดยสาร เพื่อต่อรถเมล์สายอื่น หรืออาจต่อรถไฟ รถไฟฟ้า เป็นการเปลี่ยนเส้นทางเพื่อเดินทางไปยังจุดหมายปลายทาง ทางแยกจึงมักจะเป็นตลาด ร้านค้า ที่มีพ่อค้าแม่ค้านำสินค้ามากมาย มาขายข้างถนน มีผู้คนมากหน้าหลายตา และเป็นสถานที่ที่คนคุ้นเคยและรู้จักกันดี แต่ในอีกนัยหนึ่งของความหมายของทางแยกที่สำคัญก็คือ “เป็นทางที่แยกออกจากทางเดิม” ถ้าเปรียบชีวิตคือการเดินทาง เราคงต้องผ่านกันคนละหลาย“ทางแยก” กันเลยทีเดียว เช่น แยกสำคัญแยกแรกที่ทุกคนต้องผ่าน แบบชี้เป็นชี้ตายกันเลย ก็คือ “แยกแรกเกิด”ว่าจะเป็นหญิงหรือชายโดยกำเนิด ร่างกายสมบูรณ์ดีทั้งร่างกายและจิตใจ หรือพิกลพิการมาแต่กำเนิด ชีวิตต่อไปภายภาคหน้าก็เริ่มต้นทุนที่มีมาแต่เกิดนนั่นเอง “แยกวัยอนุบาล”ที่ถูกบังคับให้ไปโรงเรียน ต้องร้องไห้จ้า พ่อแม่ก็น้ำตาคลอ ด้วยความเป็นห่วงเป็นใยที่ลูกต้องจากอ้อมกอดไปเป็นครั้งแรก “แยกวัยประถม”ที่เด็กๆมักกลัวครูเป็นที่สุด กลัวยิ่งกว่าพ่อแม่ของตัวเองเสียอีก ต่อไปยัง “แยกวัยรุ่น” ที่ระดับ “ฮอร์โมน”พลุ่งพล่าน เสียผู้เสียคนกันได้ง่ายที่สุด มีหลากหลายเรื่องราวความรัก เพื่อนฝูงและการเรียน ด้วยวัยที่ยังอ่อนประสบการณ์ จึงเป็นวับที่เสี่ยงจะเสียคนที่สุด จนผู้กำกับหัวใสต้องทำเป็นหนังในชื่อเรื่องเดียวกัน จนฮอตฮิตติดจอแก้วและจอเงินกันเลย ต่อมาขึ้นสะพานข้ามถนนเลี้ยวขวาเข้า “แยกวิทยาลัยและมหาวิทยาลัย” เป็นแยกที่จัดเต็มแบบสุดๆทั้งการเรียน กิจกรรม ความรัก ถือว่าเป็นแยกวัดใจกันเลย บางคนไปได้แบบฉลุย บางคนก็ไม่ผ่านถูกรีไทร์ออกมา หรือบ้างก็ผ่านแบบพอไปได้แต่ร่อแร่เต็มทนอย่างผมเป็นต้น ^^ จากนั้นสายพานเข้าสู่ “แยกวัยทำงาน” เริ่มทำงานหารายได้เลี้ยงตัวเองและพ่อแม่ เป็นแรงงานสำคัญของชาติเสริมสร้างเศรษฐกิจไทยให้เข้มแข็ง แถมยังต้องมองหาสาวที่จะเทคมีเอ้าท์ไปเดทกันอีก ถ้าสำเร็จก็จะผ่าน เข้า “แยกการมีครอบครัว” สร้างครอบครัว สร้างฐานะให้ลูกๆ สร้างรังน้อยๆที่เป็นที่อยู่ที่อบอุ่นที่สุด ที่จะได้ใช้ชีวิตกับคนที่เรารักตลอดชีวิต บางคนที่เบื่องานประจำก็จะออกจากบริษัท หรือ สถานที่ทำงาน เข้าสู่ “แยกธุรกิจส่วนตัว “ที่จะได้ใช้กำลังความสามารถกันแบบ ไม่มีตัวช่วยและท้าทายกันแบบสุดๆไปเลย เมื่อพ่อแม่แก่ชราลง บางคนอาจต้องออกจากงานเข้าสู่ “แยกในการดูแลพ่อแม่” เป็นการตอบแทนพระคุณของท่าน แล้วก็มาถึงสามทางแยกสุดท้ายที่ทุกคนต้องผ่านแบบไฟท์บังคับ นั่นก็คือ “แยกของความแก่ชรา” “แยกแห่งความเจ็บป่วย” และสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดของการเดินทางคือ “แยกแห่งความตาย”นั่นเอง เป็นแยกที่สอนความจริงเราได้มากที่สุดว่า ไม่ว่ารวยหรือจน ดีหรือชั่ว ยิ่งใหญ่ทรนงหรือกระจอกงอกง่อย ต่างก็ต้องแสดงบทบาทนี้ให้คนข้างหลังได้เห็น เหลือไว้แต่ความดีความชั่วติดตัวไป และเรื่องราวในความทรงจำของคนที่รู้จัก บางคนอาจมีทางแยกมากหรือน้อยกว่านี้ ผิดแผกแตกต่างกันไป ตามประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคนที่ผิดแผกแตกต่างกันไป เราไม่อาจรู้ว่าข้างหน้าแยกที่เรากำลังเลี้ยวไปนั้น ชีวิตต้องเจออะไรบ้าง อาจจะดีหรือร้าย อาจเป็นทางตัน หรือ อาจเป็นจุดหักเหสำคัญไปตลอดชีวิตก็ได้ หรืออาจเป็นเพียงแยกเล็กๆที่เราผ่านมันไปอย่างไม่เห็นคุณค่าอะไรเลยก็ได้ แยกแต่ละแยก ถ้าเราผ่านมันไปได้ด้วยดี มันคือประสบการณ์อันมีค่าควรจดจำ และภาคภูมิใจ เป็นอดีตที่น่าประทับใจในช่วงชีวิตของเรานั่นเอง ขอเล่าประสบการณ์ชนิดเปลี่ยนความคิดแบบหักเหต่อชีวิต ในการทำงานของผมให้ฟังสักเรื่องหนึ่ง ......................................................... ในวันหนึ่งตอนเช้าเมื่อหลายปีที่แล้ว ในห้องฟัน รพ.ที่ผมอยู่ มีคนไข้นั่งเต็มหน้าห้องรอเข้ารับการรักษา เห็นแล้วชวนให้ท้อแท้... หลายวันแล้วที่ผมรู้สึกไม่ค่อยพอใจกับที่ที่ทำงาน รู้สึกคับข้องใจกับการเอาเปรียบของผู้ร่วมงาน ที่เหมือนจงใจให้เราทำงานหนัก มากอยู่คนเดียว ตัวเองก็เลี่ยงทำงานเบาๆสบายๆไปแบบไม่ทุกข์ร้อนสนใจ ต่อคนไข้ที่นั่งรอจำนวนมาก การไม่ได้รับความสนใจจากหัวหน้าแผนกที่ไม่เคยให้ซีให้ขั้นผมมานานนับสิบปี แถมยังชอบเบรคทุกเรื่องที่ผมคิดและเสนอในที่ประชุมเพราะท่านไม่ค่อยชอบผม ที่ไม่เคยประจบเอาใจท่าน ถือว่ากระด้างกระเดื่องสมควรแก่การลงโทษให้สาสม คนประจบประแจง สองขั้นปีเว้นปี ถูกใจมากๆเอาสองขั้นทุกปีไปเลย รู้สึกว่าคนไข้ทำไมเยอะแยะมากมายไม่จบสิ้น แต่ละคนก็มีเรื่องทุกข์ร้อน มาให้เราวินิจฉัยและรักษา บางคนก็พูดรู้เรื่องดี บางคนก็พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ความคิดของผมมันวนเวียนไปมากับปัญหาค้างคาใจที่ยังหาทางออกไม่เจอ ชีวิตในวัยทำงานของผมกำลังเลี้ยวเข้าทางแยก ที่เป็นทางตันเข้าแล้ว บ่อยครั้งที่ผมเผลอดุคนไข้ไปด้วยวัยที่ใจยังร้อนอยู่ และสภาวะที่ความคับข้องใจ น้อยใจ "เหมือนทำดีไม่ได้ดี" อะไรทำนองนั้น วันนั้นผมรับคนไข้ถอนฟันคนหนึ่งมานั่งเก้าอี้ทำฟัน เธอเป็นหญิงวัยกลางคนในเสื้อผ้าชุดที่สุภาพ ดูดี และคงจะเป็นชุด"ที่ดีที่สุด"ในความคิดของแกชุดหนึ่งทีเดียว หลังจากพูดคุยสอบถามอาการตามปกติแล้วผมพูดขึ้นว่า “ป้าขยับตัวขึ้นมาหาหมอหน่อยครับ หมอจะได้เห็นถนัดๆจะได้ไม่ต้องก้มไปดู” เนื่องจากป้าแกเลื่อนตัวช้าสักหน่อย ผมจึงช่วยด้วยการเอามือ ไปดึงแขนเสื้อแกเบาๆเพื่อให้แกเลื่อนตัวเร็วขึ้น แม้ว่าผมจะใช้แรงดึงไม่มากแต่เสื้อของแกคงเก่ามากๆ และผมคงไม่ได้สังเกตเห็น ว่าชุดที่ดูดีของแกนั้นที่แท้แล้ว"เก่ามากๆ" ผมรู้สึกได้ว่า เสื้อของแกขาดหลุดแคว็กตามมือผมที่ดึงเลยทีเดียว ผมตกใจมากๆ ที่มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น เสียใจ อยากขอโทษแต่ก็ไม่กล้าบอกแก ผมตั้งสติแล้วมองแกด้วยความพิจารณาอยู่ครู่ใหญ่... แล้วก็เหมือนแสงสว่างแว๊บเข้ามากลางใจจนทำให้ผมยิ้มออก เมื่อผมเดินออกไปเรียกคนไข้คนต่อๆมา และตั้งใจสังเกตมองทุกๆคนที่นั่งรอทำฟัน ในเช้าวันนั้นแบบพิจารณา ผมก็ได้เห็นในสิ่งที่ผมมองผ่านทุกวันแล้วไม่เคยเห็น คำตอบของปัญหาที่ผมเจอ...นั่นก็คือ ผมทำงานในโรงพยาบาลของรัฐบาล แม้ว่าจะเป็นโรงพยาบาลจังหวัดแล้ว แต่กว่าครึ่งหนึ่งคนไข้นั้นเป็นคนชราและยากจนมากๆ บางคนก็เป็นคนพิการทางร่างกาย ตาบอด หูหนวก บางคนก็พิการทางสมอง เขาเหล่านั้นเป็นคนน่าสงสารไม่มีเงินไปใช้บริการทางคลินิก ที่พึ่งเดียวก็คือ... รพ.ของรัฐแห่งนี้ ผมยังมองไปยังสายตาของคนที่จ้องมองผมขณะไปเรียกคนไข้ แต่ละคนก็มีแววตาใสซื่อแบบชาวบ้านๆ กว่าจะยื่นบัตร กว่าจะได้ทำฟัน บางคนต้องออกจากบ้านมาตั้งแต่ตีสี่ตีห้า ต้องเหมารถมา บางคนต้องลางานมา แต่ละคนต้องเข้าคิวรอนาน บางคนก็ยังทนหิวเพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเพราะรีบ นอกจากทุกข์เพราะร่างกายสังขารและความยากจนแล้ว แต่ละคนกำลังมีความเจ็บปวดทุกข์ทรมานจากโรคฟันมาทั้งนั้น โดยฝากความหวังไว้ว่า"เราจะเป็นที่พึ่งสุดท้ายที่ให้ความช่วยเหลือพวกเขา" นาทีนั้นผมบอกกับตัวเองว่า ปัญหาของผมเมื่อเทียบกับปัญหา ของคนไข้ที่น่าสงสารเหล่านี้เทียบกันไม่ได้เลยสักนิด เมื่อมีโอกาสที่จะทำหน้าที่ทำประโยชน์ได้แล้ว ผมขอทำหน้าที่ด้วย การให้การรักษาเต็มสุดกำลังความสามารถ โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทนใดๆ สมกับความคาดหวังที่ เขาหวังมาพึ่งพิงมาฝากชีวิตกับหมอที่นี่เป็นที่สุดท้าย ผมได้แต่แปลกใจว่าอะไรกันหนอที่บังตาของผมอยู่นานนับสิบๆปี ที่ทำให้ผม"มองดู"คนไข้ที่น่าสงสารเหล่านี้แต่"ไม่เห็นเคย"เห็นความจริงเหล่านี้ จากประสบการณ์ในวันนั้นเป็นต้นมา ผมก็มองคนไข้ด้วยสายตา ที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลว่า... เขาไม่ได้มาพึ่งพามาทำให้ผมลำบาก แต่เขามาให้เพื่อให้ผม ได้ทำหน้าที่หมอฟันธรรมดาๆคนหนึ่งให้เต็มที่ทุกวันนั่นเอง รางวัลที่ได้คือความภูมิใจที่ได้เห็นรอยยิ้ม หรือ ความสบายใจหายปวดหายทุกข์ จากโรคฟันที่ตัวเองเป็นอยู่ เป็นรางวัลที่เหนือกว่าตำแหน่ง ซีขั้น ที่ใครจะให้ได้ เพราะมันคือ"ความสุขใจ"ที่มีได้ในทุกวันที่ทำงาน "ภูมิใจ"กับ"ผลงาน" ของผมที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับคนไข้แต่ละคนอย่างสุดความสามารถ ไม่ได้มองว่าเป็นหน้าที่ที่น่าเบื่อ แต่มองว่าเป็นงานที่ผมภูมิใจแทน ถือเป็นจุดเปลี่ยนเป็นทางแยกในชีวิตหมอฟันชนบทอย่างผมเลยก็ว่าได้ ^^ เมื่อมีปัญหาที่ยังไม่มีทางออก คนเรามักจมกับปัญหาและความคิดวกวนเวียน ในเรื่องเดิมๆ ด้วยอารณ์โมโห หลงผิดว่าคนโน้นคนนี้เป็นต้นเหตุที่ทำให้เราโกรธ แต่แท้ที่จริงแล้ว ความคิดแย่ๆภายในใจต่างหากที่เป็นต้นเหตุที่แท้จริง คนที่เราโกรธเขาไม่รับรู้ว่าเราโกรธเขาด้วยซ้ำไป การออกจากปัญหาแบบง่ายๆ ก็คือเปลี่ยนความคิดแย่ๆด้วยการเปิดใจรับรู้ความเป็นจริงที่ปรากฏแก่ใจของเราบ้าง ไม่ใช่การมองการดูผิวเผิน แต่เป็นการมองปัญหาด้วยสติสัมปชัญญะ มองด้วยทัศนะคติมุมมองที่เป็นจริงและต่างจากเดิมที่มองอยู่แง่เดียวมุมเดียว ก็จะช่วยเปลี่ยนความคิดอคติในใจ เปลี่ยนความคิดลบให้กลายเป็นบวกได้ เราสามารถออกจากความคิดแย่ๆได้ด้วยง่ายๆแบบนี้ เราเปลี่ยนชีวิตด้วยการเปลี่ยนวิธีคิดของเรานั่นเอง คุณก็จะพบกับ"ทางแยก" หรือ"จุดเปลี่ยนของชีวิต" ที่ทำให้คุณออกจากปัญหาและความทุกข์ได้อย่างแท้จริง แม้มันจะไม่ง่าย แต่คงจะไม่ยากจนเกินไปนัก ถ้าอยากให้จิตใจมีความสุขเบาสบาย ต้องเปลี่ยนที่ใจของเรานี่เอง มีศรัทธาในความดี อดทนมีกำลังใจและยืนหยัดทำในสิ่งที่ถูกต้องให้ได้ ขอกำลังใจให้เพื่อนๆทุกๆคนที่พร้อมจะเปลี่ยนชีวิตให้ดีขึ้นกันนะครับ ^^ ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน มาเม๊นท์ ติชมให้กำลังใจกัน ขอบคุณเพื่อนประจำบล็อกทุกๆคนที่ยังไม่ลืมกัน ขอบคุณโจทย์ดีๆจากน้องฉัตร ขอบคุณทุกๆ "ทางแยก"ที่ล้วนมีค่าในชีวิตที่ทำให้เราเป็นเราทุกวันนี้   Create Date : 18 มกราคม 2558 98 comments Last Update : 28 มกราคม 2558 22:36:59 น. Counter : 3081 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีครับเพื่อนๆลงงานแล้วแต่ยังไม่มีภาพดึกมากๆแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้มาใหม่นะครับ ^^   โดย: วนารักษ์ 18 มกราคม 2558 22:43:21 น.

สวัสดีค่ะพี่หมอ หุยอ่านแล้วชอบมากๆ พี่หมอใจดีจริงๆ ใช่ค่ะคนจนส่วนใหญ่ลำบากเวลาออกจากบานทีต้องเอาเสื้อผ้าที่คิดว่าดีที่สุด ใหม่ที่สุด แต่บางทีบางคนก็มีชุดเดียวในชีวิตค่ะ   โดย: มิลเม 19 มกราคม 2558 2:07:30 น.

สวัสดีครับคุณหมอพี่อ๋า เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อ.เต๊ะ ก็พึ่งจะไปทำฟันมาเลยครับ ห่างหมอไปหลายปี ฟันหน้าผุเกือบจะเป็นไอ้หลออยู่แล้ว อิอิ รพ. นี้ อ.เต๊ะ พึ่งเคยไปครั้งแรกเป็น รพ.เอกชน เจอหมอคนแรก เป็นหมอเหงือก ใจดีมาก หน้าตายิ้มแย้ม อารมณ์ดี ไม่ดุเหมือนคุณหมออ๋าหรอก เย้ย เค้าล้อเล่ง นะตะเอง 555 อ.เต๊ะมีอากาศปวด ทีแรกนึกว่าเป็นที่ฟัน หมอตรวจดูแล้ว บอกว่าน่าจะมาจากเหงือก ก็เลยรักษาเหงือกให้ แถมตรวจฟันให้ทุกซี่อย่างละเอียด ขูดทำความสะอาดให้อย่างดี น่าประทับใจมาก แถมสอนวิธีใช้ ไหมขัดฟันให้อีกด้วย ตรงนี้ อ.เต๊ะ ตั้งใจพิมพ์มาก พิมพ์ผิด ต้องโดนแบนแน่นอน 555 เสร็จแล้ว อ.เต๊ะ ก้ไปตรวจกับหมออีกคน หมอคนนี้อุดอย่างเดียว เจอหน้าปุ๊บ หมอไม่ถามไถ่อาการซักคำ ถามแต่ว่าวันนี้จะอุดกี่ซี่ ถ้า3 ซี่ก็ 4200 นะค้าาา อ.เต๊ะ เวลาไม่ทำงาน ส่วนใหญ่จะแต่งตัวโทรมๆ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น ลากแตะไปอะครับ หน้าตาท่าทางจะมอมแมม คล้ายๆภารโรง รร. วัด หมอคงจะคิดอย่างนั้น หมอคงกลัวว่า อ.เต๊ะ ไม่มีตังจ่าย แหงๆ 555 แต่ยังไงเค้าก้ไม่ดุคนไข้เหมือนคุณหมออ๋านะครับ อิอิ ไอ้บร้า อ.เต๊ะ ตอนนั้นคุณหมอเค้า โดนแฟนดุมา เลยหงุดหงิด เอ็งก็ย้ำอยู่นั่นแหละ 555 อ.เต๊ะ ก้เลยบอกไปว่า คุณหมอลดหน่อยได้มั้ยอ่า คนกันเอง อย่าบอกผ่านเลย 3ซี่ 500ก้แล้วกัน หมอไม่ตอบสักคำ เอาเข็มฉีดยาชาทิ่มปักเหงือก อ.เต๊ะ ทันที 2จึ๊ก แหม ต่อนิดๆหน่อยๆ แค่นี้ต้องโกรธด้วย ล้อเล่งก้ไม่ได้ 555 เบ็ดเสร็จวันนั้น อ.เต๊ะ จ่ายไป 6000 กว่าบาทครับ ช่วยคุณหมอแกผ่อนรถผ่อนบ้านครับ อิอิ เดี๋ยวคราวหน้าไปเดี๋ยวต้องไปต่อราคา คุณหมอแกอีก แกล้งแกเล่นครับ สนุกดี 555 วันนี้เดี๋ยว อ.เต๊ะ โหวตปลอบขวัญคุณหมออ๋า ที่โดนเจ้านายแกล้งให้เลยนะครับ อิอิ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog   โดย: multiple 19 มกราคม 2558 8:58:44 น.

วันนี้ยุ่งมากมาย กว่าจะโผล่มาได้ เกือบเพลแล้ว แหะ ๆ พูดเรื่องทางแยก ... แยกแรกเกิด ว่าจะเป็นหญิงหรือชายโดยกำเนิด อีกหน่อยอาจต้องมีการกรอก "เพศ" ว่าเพศไหนโดยกำเนิด เพราะเพศปัจจุบันไม่ใช่เพศดั้งเดิม ... สิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น อิอิ ชีวิตก็เหมือนการเดินทาง กว่าจะมาถึงจุดหมายซึ่งก็ไม่รู้ว่าจุดไหนด้วยซ้ำ เพราะจุดหมายก็อาจเปลี่ยนไปได้เรื่อย ๆ ขึ้นกับเหตุและปัจจัย จะต้องผ่าน "ทางแยก" มากมาย ทางแยกจึงเป็นเหมือนจุดเปลี่ยน ที่เราต้องตัดสินใจว่า จะไปทางไหนดี เปรียบเหมือนการขับรถนะคะ ถ้าเลี้ยวผิดก็ไปยูเทิร์นกลับมาใหม่ โดนใบสั่งนิดหน่อยก็ไม่เป็นไร ดีกว่าไปเรื่อย ๆ เสียเวลา เสียอนาคต เปลืองน้ำมันด้วย 555 มีดอกไม้สวย ๆ จากบล็อกใหม่มาฝากด้วยค่ะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 19 มกราคม 2558 10:56:14 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog วุ่นจนลืมหยอดกระปุก   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 19 มกราคม 2558 10:57:59 น.

อ่านข้างบนแล้ว คำว่า ทางแยก นี้มันกว้างจริง ๆ ไปได้หลายทาง ผมเอง ทำงานบริษัท แต่มีเวลาพัก ก็ทำงานส่วนตัวด้วย บางคนเขาไม่เข้าใจคิดว่าเบียดบัง เวลางาน แหะ ๆ บางครั้งมันก็มี บ้าง ทำตอน งานน้อย หรือรองาน รอเอกสาร.. ใช้โทรศัพท์ติดต่องาน ไปบ้าง.. ถ้าวันเสาร์อาทิตย์เป็นเวลาของเรา ก็ทำงานส่วนตัวบ้าง อีกอย่างเราไม่ใช่ รมต. คงไม่เป็น ไรเนาะ 555 เห็นคุณอ๋า เขียนถึง การแยกวัย แยกเพศที่ก่ำกึ่ง... ปัจจุบันมีเยอะ มาก บางคนก็ดำรงชีพอย่างสวย งามน่าทึ่งด้วย.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 19 มกราคม 2558 12:12:05 น.

อุ้มตั้งใจเข้ามาอ่านค่ะเพื่อนอ๋า   โดย: อุ้มสี 19 มกราคม 2558 12:56:59 น.

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ ไว้กลับมาใหม่ค่ะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 19 มกราคม 2558 14:36:18 น.

อ่านแล้วซาบซึ้งโหวตเลยค่ะ น้องอ๋ามีเมล็ดพันธุ์ของธรรมะและ ความดีงามอยู่ในตัวอยู่แล้วเมื่อมีเหตุ ปัจจัยมากระตุ้นเมล็ดพันธ์ก็งอกงาม ออกมาเป็นต้นไม้แห่งธรรมะและ ความดีงามผู้คนที่ทุกข์ยากเจ็บป่วย ก็ได้พึ่งพาอาศัย ขออนุโมทนาใน กุศลจิตของคุณหมอด้วยค่ะขอจงมี ความเจริญงอกงามในธรรมค่ะ วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: พรไม้หอม 19 มกราคม 2558 15:24:31 น.

คุณอ๋าเป็นคุณหมอที่มีเมตตาต่อคนไข้มากค่ะ การได้คำตอบจากเหตุการณ์ในวันนั้น นับเป็นจุดเปลี่ยนทางความคิดเลยนะคะ แต่อีกสิ่งที่สำคัญคือ ทำอย่างไรที่จะสร้างกำลังใจให้ตนเองได้ต่อเนื่อง ท่ามกลางความคับข้องใจของเราที่เกิดจากเพื่อนร่วมงาน คุณอ๋าต้องมีจิตใจที่แน่วแน่ในสิ่งที่ตั้งใจไว้ น่านับถืออย่างยิ่งค่ะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog ................... ขอบคุณสำหรับเรื่องราวและข้อคิดดีๆนะคะ นอนหลับฝันดีคืนนี้ค่ะ   โดย: Sweet_pills 19 มกราคม 2558 23:14:46 น.

อ่านจนจบ ชอบเรื่องเล่าของพี่อ๋ามากๆครับ โหวต Literature Blog ให้เลยครับพี่   โดย: กะว่าก๋า 19 มกราคม 2558 23:27:23 น.

เมือ่ไหร่ผมจัดฟัน ผมจะไปจัดฟันกับพี่อ๋าครับ งิงิ   โดย: เป็ดสวรรค์ 19 มกราคม 2558 23:28:55 น.

ตอนแรกผมกะจะแย้งเรื่องความตายที่เป็นแยก แต่จะว่าไปมันก็เป็นแยกจริงๆ เพราะเป็นจุดหลายๆ จุดมารวมที่ความตาย หรือถ้าจะมองถึง ขั้นตอนหรือกระบวนการในการตาย มันก็เป็นทางแยก เช่น ตายอย่างสงบ ตายอย่างทรมาณ คนเรามันต้องผ่านทางแยกเยอะจริงๆ จากประสบการณ์ที่เล่ามาถือเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตที่ดีครับ ผมว่าเราทุกคนจะต้องจอจุดเปลี่ยนแบบนี้ เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น +   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 19 มกราคม 2558 23:53:58 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 20 มกราคม 2558 6:16:33 น.

ที่ อ.เต๊ะ ไปทำนี่เป็น รพ เอกชน อะครับ ของคุณหมออ๋า ไปทำร้านไหน ที่ กทม ครับนี่ ลองถ้าคุณหมออ๋าการันตีนี่ ต้องไว้ใจได้แน่นอน คุณหมอเค้าแต่งหน้าจัดมั้ยครับ มือนิ่มมั้ย ร้องเพลงให้ฟังด้วยอะเปล่าครับ อิอิ   โดย: multiple 20 มกราคม 2558 7:05:48 น.

มาอ่านและส่งกำลังใจให้เช่นเคยค่ะคุณอ๋า ^__^ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog   โดย: เนินน้ำ 20 มกราคม 2558 7:30:56 น.

สวัสดี ค่ะ คุณอ๋า.. แวะมาอ่าน..ทางแยก..ด้วยคนคะ จุดเปลี่ยนของชีวิต.. อยาก มีความสุขในชีวิตค่ะ..อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: อ้อมแอ้ม IP: 49.230.181.86 20 มกราคม 2558 8:26:28 น.

แต่เอาหน่อมาปลูกมาชิงตายไปเสียก่อนเลยยังไม่มีที่บ้าน แต่รพ.เพี๊ยบเลยครับ ^^ เป็นไม้มีถิ่นกำเนิดในไทยและพม่าเสียด้วย หอมหวานสมกับวัฒนธรรมไทยเลย หน่อที่ว่าคงหมายถึง "ไหล" นะคะ วิธีแซะเอามาก็ต้องพยายามแซะล้อมให้รากติดดินรอบ ๆ มาด้วย เพื่อที่รากจะได้ไม่สะเทือน เหมือนการ "ล้อม" เอาต้นไม้ใหญ่มาปลูกนั่นแหละค่ะ เรื่องถิ่นกำเนิดมีหลายข้อมูลนะคะ บ้างก็ว่ามาจาก ไทย และพม่า บ้างก็ว่า อินโดนีเซีย เกาะสุมาตรา ไม่รู้จะเอาอันไหนดี ก็เอาตามใจ จขบ. ก็แล้วกัน แหะ ๆ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 20 มกราคม 2558 9:07:15 น.

ทางแยกในชีวิตคนเรานี่มีเยอะแยะไปหมดเลยนะคะ ถ้าเลือกแยกผิดสักแยกหนึ่งก็ยังคงมีแยกหน้าให้เราเลือกได้ใหม่เนอะ   โดย: ugly princess 20 มกราคม 2558 10:16:31 น.

อ่านเพลิน ชอบใจธรรมะของ ท่านวันนี้ครับ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog ว่าจะถอนฟันสักสองซี่ ขับรถไปหาดีมะเนี่ย อิอิ   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 20 มกราคม 2558 11:15:20 น.

แวะมาอ่านตะพาบค่ะ ระยะนี้ไม่ค่อยมีเวลาเข้าบล็อกเลยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog newyorknurse   โดย: newyorknurse 20 มกราคม 2558 12:07:49 น.

สวัสดีค่ะคุณหมออ๋า เข้ามาอ่านทางแยกของคุณอ๋าแล้วประทับใจกับข้อความของคุณอ๋าที่เข้าใจชาวบ้านที่ต้องการมาพึ่งหมอจาก รพ. ของรัฐนะคะ เพราะทุกคนมาแต่เช้าจริงๆค่ะ ตี 4 ตี 5 เค้าขึ้นรถมาโรงพยาบาลกันแล้วเสร็จแล้วมารอหมอนานมากกว่าจะได้ตรวจก็เกือบเที่ยง น่าสงสารบางคนป่วยมากทรมานมากกิ่งพบเห็นเพราะมีประสบการณืจาการที่พาแม่ไปโรงพยาบาลไปเห็นสภาพถ่เค้าแล้วรู้สึกเห็นใจจริงๆแต่พอได้ตรวจหมอดูอาการแล้วเขียนสองสามตัวก็ให้ไปรอรับยาเลยไม่สมกับที่เค้ารอคอยหมอเลยค่ะ อยากมีหมอที่เมตตาธรรมเหมือนคุณอ๋าเยอะๆนะคะ คนไข้จะได้อุ่นใจค่ะ วันนี้ติดโหวตไว้ก่อนนะคะโหวตไปครบแล้วค่ะ ไว้มาใหม่นะคะ ไลท์ให้ก่อนค่ะ มีความสุขวันสีชมพูนะคะ   โดย: กิ่งฟ้า 20 มกราคม 2558 14:24:16 น.

สวัสดีค่ะพี่อ๋า วันนี้มาเข้าถึงบ้านหลังนี้แล้วค่ะ คราวก่อนมาบ้านปิดเนาะ ทางแยกมันเยอะจริงๆนะคะพี่อ๋า จริงๆมันก็มีให้เราเลือกทุกวันนะคะ อยากให้มีคุณหมอแบบพี่อ๋ามากๆนะคะ ประเทศไทยคงเจริญมากกว่าที่เป็นอยู่ค่ะ ที่เจอๆมา ก็คงเหมือนๆเพื่อนๆเจอนะคะ พี่อ๋า มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: tanjira 20 มกราคม 2558 15:39:33 น.

ทางแยกของคุณอ๋า มีครบทุกรสทุกวงจรของชีวิตเลยนะคะ ตั้งแต่แยกแรกเกิด จนถึงแยกสุดท้ายของชีวิต เห็นแล้วปลงไปด้วยเลย อิอิ จริงค่ะ เวลาเราเจอเหตุการณ์อะไรเราก็จะโทษเพราะคนอื่นก่อนเลย ทั้งที่ต้นเหตุก็คือภายในความคิด ภายในจิตของตนเองนั้นแท้ๆ ถ้าเราคิดแนวด้านบวกได้ก็ดีแต่กว่าจะคิดได้ไม่รู้ว่าสูญเสียอะไรไปบ้างแล้ว เข้ามาบล็อกนี้จะได้ข้อคิดดีดีกลับไปเสมอค่าาา บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต wicsir Travel Blog ดู Blog ซองขาวเบอร์ 9 Home & Garden Blog ดู Blog haiku Art Blog ดู Blog วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog   โดย: Rinsa Yoyolive 20 มกราคม 2558 21:25:36 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนตโหวตเช่นกันนะครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 20 มกราคม 2558 22:42:08 น.

ผมพยายามลองเปลี่ยนแนวใหม่ๆ ดู ความจริงต้องบอกว่าที่เขียนยังไม่สมบูรณ์ ส่วนหนึ่งเพราะระบบของบล็อกแกงค์ที่ค่อนข้างจำกัด เสียเวลาถ่ายทำจัดฉากไม่ใช่ประเด็นเท่าไหร่ แต่ก็พยายามเต็มที่แล้วล่ะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 21 มกราคม 2558 0:05:17 น.

สวัสดีค่า พี่อ๋า ^^ มาดึกไปหน่อย ขอลงชื่อก่อนนะคะ พรุ่งนี้มาตามอ่านค่า ขอบคุณมากๆค่า   โดย: lovereason 21 มกราคม 2558 2:31:21 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 21 มกราคม 2558 6:12:07 น.

นั่นซิครับถอนมาแบบกลัวคนมาเห็น รีบดึงเลยผลออกมาก็ไม่รอดครับ 555 จริง ๆ ถึงคุณอ๋าไม่ถอน อีกหน่อยเขาก็ต้องถอนทิ้งเหมือนกันแหละค่ะ เพราะมันจะขึ้นกระจายไปทั่ว คราวนี้แก้ตัวใหม่นะคะ ค่อย ๆ ทำอย่างที่บอก ความจริงน่าล้อมใส่กระถางขายซะเลย 555 เห็นว่ามีเยอะ อ้าว หาเงินเข้า รพ. ไงคะ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 21 มกราคม 2558 10:08:47 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่อ๋า มีความสุขมากๆนะค่ะ ^^ แบบว่าเข้ามาบล็อกนี้แล้วได้กลิ่นไอของธรรมมะ แห่งความสุขในใจเลยทีเดียว ตัวอักษรสวยงามแย้มยิ้ม แพมมาส่งกำลังใจให้พี่อ๋านะค่ะ^^ แฮ่ๆเด่วมาอ่านแบบละเอียดๆอีกรอบนึง ว่าแต่(หวังว่าจะวิ่งมาทันพี่อ๋าปิดบ้านนะค่ะ)ฟิ้ววววววววววววววววววววววว บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: mastana 21 มกราคม 2558 10:30:03 น.

สวัสดีค่ะ คุณอ๋า การเป็นหมอ สิ่งสำคัญคือความเมตตานะคะ หมอในกรุงเทพฯบางคนที่ปะป้าพบเห็นบางคนก็ดี๊ดี ดีจนเราเกรงจมากเลยค่ะ แต่ที่เห็นหน้าหงิกงอพูดจาสุนัขไม่รับประทานนั้น มักจะเป็นหมอในโรงบาลรัฐอ่ะค่ะ ก็แปลกดีเหมือนกัน ฝากไลค์และโโหวตไว้ให้นะคะ   โดย: พรหมญาณี 21 มกราคม 2558 11:45:59 น.

โหวต Dharma Blog ค่ะ ทีแรกว่าจะลง Diaries blog แต่อ่านไปๆ ข้อคิดเยอะ 555 นึกถึงคุณป้าคนนั้นที่พี่อ๋าไปดึกเสื้อแกหลุด ... เห็นชาวบ้านเวลาไปโรงพยาบาล ก็มักจะแต่งตัวให้ดีที่สุดกันนะ จะได้ดูเรียบร้อย อีกอย่างเขาคงฝากความเชื่อใจในการรักษาที่หมออยู่แล้วล่ะค่ะ แต่ทัศนะที่เปลี่ยนไปจากเหตุการณ์นั้น มันก็เป็นจุดเปลี่ยนในมุมมองชีวิตตัวเองได้เหมือนกันนะคะ   โดย: กาบริเอล 21 มกราคม 2558 12:17:43 น.

ว๊าววววว สุดยอด แหล่มเลย อุ้มขอแสดงความยินดีกับสายสะพายด้วยคนค่ะ แหล่มเลยเพื่อนอ๋า   โดย: อุ้มสี 21 มกราคม 2558 13:53:00 น.

ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายด้วยนะครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 21 มกราคม 2558 14:13:39 น.

ยินดีด้วยจ้ะ น้องอ๋า   โดย: พูดไม่เก่ง แต่เจ๋งทุกคำ 21 มกราคม 2558 14:52:31 น.

สวัสดีค่ะคุณอ๋า วันนี้ยังไม่อ่านนะคะ อิอิ เอาดอกไม้มาแสดงความยินดีกับรางวัลที่ได้รับด้วยค่ะ   โดย: mambymam 21 มกราคม 2558 15:41:25 น.

ขอแสดงความยินดีกับผลการประกวด BlogGang Popular Award ครั้งที่ 10 ด้วยค่ะคุณอ๋า ถือเป็นรางวัลสำหรับความตั้งใจแห่งปีค่ะ   โดย: ร่มไม้เย็น 21 มกราคม 2558 16:02:32 น.

สวัสดีค่ะ มาแสดงความยินดักับสายสะพายด้วยค่ะ ^^   โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) 21 มกราคม 2558 16:21:02 น.

สวัสดีค่ะคุณอ๋า ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ และแสดงความยินดีกับคุณอ๋าเช่นกันค่ะ ปล.ขนมปังใคร ๆ ก็ทำได้ค่ะ เพราะมีความเป็นวิทยาศาสตร์อยู่มาก หากสูตรดี วิธีทำถูกต้อง ยังไงก็ออกมาดีค่ะ   โดย: เนินน้ำ 21 มกราคม 2558 16:59:57 น.

เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วสุขใจตามเลยค่ะ เรื่องเดียวกัน แค่เปลียนวิธีคิด จากทุกข์เป็นสุขใจได้ บางครั้งเราอาจจะมีของล้ำค่าอยู่แต่เรามองไม่เห็น ต้องมีสิ่งมากระทุ้งหรือจุดหักเหใช่ไหมคะ ขอแสดงความยินดีกับรางวัลนะคะ   โดย: AdrenalineRush 21 มกราคม 2558 17:32:22 น.

มายินดีด้วยกัยสายสะพายที่ได้รับครับ และขอบคุณสำหรับโหวตที่ให้ด้วย   โดย: nulaw.m (คนบ้า(น)ป่า ) 21 มกราคม 2558 17:41:52 น.

สวัสดีครับคุณหมอพี่อ๋า ขอแสดงความยินดีในสายสะพาย ตำแหน่งใหม่ด้วยนะครับ เยี่ยมเลย แล้วก็ขอบคุณสำหรับโหวตที่กรุณาให้ อ.เต๊ะ มาด้วยนะครับ คุณหมออ๋า สุดยอดเลยนะครับ รักษาเหงือกตัวเองก็ได้ด้วย อ.เต๊ะ นี่ลำพัง แค่แปรงฟันเอง ให้ทั่ว ให้ถึงนี่ ยังยากเลยครับ555 แล้วก็ ขอบคุณในความกรุณาที่จะรักษา ให้อ.เต๊ะ ด้วยนะครับ เดี๋ยว อ.เต๊ะ หลังไมค์ไปคุยด้วยนะครับ   โดย: multiple 21 มกราคม 2558 17:49:26 น.

ขอแสดงความยินดีกับคุณหมอคนดี คนเก่งคนน่ารักด้วยค่ะ   โดย: พรไม้หอม 21 มกราคม 2558 19:21:54 น.

ยินดีด้วยนะคะ คราวนี้ได้เลื่อนขั้นแล้ว เย้ ...   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 21 มกราคม 2558 19:25:32 น.

ยินดีด้วยครับคุณอ๋า ที่ได้รับสาย สะพาย   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 21 มกราคม 2558 19:46:59 น.

สวัสดียามดึกค่ะพี่อ๋า ธัญมายินดีกับรางวัลที่ได้ด้วยนะคะ คืนนี้ฝันดีนะคะ   โดย: tanjira 21 มกราคม 2558 20:41:28 น.

ขอบคุณครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 21 มกราคม 2558 22:50:26 น.

อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆค่ะพี่อ๋า ทางแยกชีวิตมีตั้งแต่วัยเด็ก จนโต สูงวัย แม้แต่วัยทำงานก็ยังเจอจุดผกผันเปลี่ยนแปลงแนวคิดชีวิตได้เยอะเลย อบากให้หมอทุกคนทั้วโลกคิดแบบพี่อ๋าจังเลย ยินดีด้วยกับสายสะพายนะคะพี่อ๋า และขอขอบคุณกำลังใจที่ให้บล็อกครอบครัวสุขสันต์ของแอ๋นด้วยค่ะ อิอิ ยินดีด้วยนะคะน้องปาน ขอบคุณโหวตจากน้องปานด้วยจ้า   โดย: anigia 21 มกราคม 2558 23:26:47 น.

ขออภัยค่ะพี่อ๋า ก๊อปรูปแถมข้อความส่วนเกิน อ่านๆไปก็คงงงนะเนี่ย แหะๆ พิมพ์ตกก็เยอะ ขอโทษจริงๆจ้า ใช้ไอแพดเล่นบล็อกก็แบบนี้ เอาไวๆ ไม่มีโอกาสเปิดคอมมาหลายวันแล้วค่า แฮร่   โดย: anigia 21 มกราคม 2558 23:34:41 น.

มาแสดงความยินดีกับคุณอ๋าด้วยค่ะกับสายสะพายเส้นใหม่ค่ะ   โดย: กิ่งฟ้า 21 มกราคม 2558 23:36:54 น.

ขอบคุณที่แวะมาแสดงความยินดีครับ ผมไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ แค่ขีดๆ เขียนๆ ในสิ่งที่อยากขีดๆ เขียนๆ และแน่นอนขอแสดงความยินดีด้วยเช่นกันครับ^^   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 มกราคม 2558 1:05:46 น.

ภาพนี้ยังคงเล่นได้เสมอ ปีนี้หลายๆ คนได้เข็มขัด (สายสะพาย) เยอะจริงๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 22 มกราคม 2558 1:20:55 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 22 มกราคม 2558 5:58:37 น.

ยินดีกับรางวัลที่ได้รับด้วยค่ะคุณอ๋า เดินหน้าสนับสนุนกันต่อไปค่ะ   โดย: พรหมญาณี 22 มกราคม 2558 10:36:38 น.

ขอบคุณที่มาหยอดกระปุกให้เป็นประจำด้วยนะครับ กลัวเหมือนกันว่าปีนี้จะสอบไม่ผ่าน ขอบคุณเช่นกันค่ะ สายสะพายก็เป็นของนอกกาย อย่าไปยึดติดให้กิเลสครอบงำเลย อิอิ บังอาจมาสอนหนังสือสังฆราชซะแล้วเรา 555 ทำบล็อกไปอย่างที่เราอยากทำและมีความสุข จะได้อะไรหรือไม่ได้อะไร ถ้ายังมีความสุขที่จะอยู่ตรงนี้ก็ทำต่อไป แค่นั้นเอง ฟ้าใสยังจำวันแรก ๆ ที่เข้ามาทำบล็อกได้ดี อยากทำอะไรก็ทำ บ้าพลังมากมาย ไม่มีอะไรมากดดัน ไม่แคร์ว่าจะมีใครมาอ่าน มาเม้นท์ กดโหวต กดไลค์ เคยคิดถึงขนาดทำบล็อกไว้ดูคนเดียว (private) ด้วยซ้ำ จำได้ว่ามีความสุข เป็นตัวของตัวเอง ไม่อึดอัดเหมือนทุกวันนี้ แหะ ๆ ฟังดูขวางโลก แต่รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 22 มกราคม 2558 11:24:40 น.

More Wild Flowers Comments ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ   โดย: ดอยสะเก็ด 22 มกราคม 2558 12:27:00 น.

ทักทายสวัสดีและมาร่วมแสดงความยินดีกับรางวัลสายสะพายที่ได้รับกันด้วยครับ   โดย: ถปรร 22 มกราคม 2558 14:33:47 น.

ขอแสดงความยินดีกับคุณอ๋า สำหรับรางวัลที่ได้รับนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มอบให้ต๋าด้วยค่ะ เข้าบล๊อกผ่านมือถือ ไม่มีภาพอะไรมาฝากคุณอ๋าเลยค่ะ   โดย: Sweet_pills 22 มกราคม 2558 16:32:37 น.

สวัสดีค่ะคุณหมออ๋า อ่านแล้วเขียนได้ดีมากค่ะ "ทางแยก" ของคุณอ๋า คือจุดเปลี่ยนของชีวิตในแต่ละช่วงวัย เราก็เคยอยู่ในฐานะคนไข้ของคุณหมอฟันที่ รพ.รัฐด้วย อ่านที่คุณหมออ๋าบรรยาย เห็นภาพเลยค่ะ ดีใจที่มีคุณหมอดีๆอย่างคุณอ๋าเข้าใจคนไข้ที่เจอจุดเปลี่ยนชีวิตที่ดีขึ้น ขอบคุณค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เศษเสี้ยว Photo Blog ดู Blog กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog วนารักษ์ Dharma Blog   โดย: Tui Laksi 22 มกราคม 2558 17:28:40 น.

พร้อมกันนี้ก็ขอแสดงความยินดีกับสายสะพาย ที่ได้รับในปีนี้ด้วยค่ะ และขอขอบคุณมากๆ ที่ได้ช่วยโหวตสนับสนุนให้กำลังใจ บล๊อกเราได้รับรางวัลอีกด้วยค่ะ   โดย: Tui Laksi 22 มกราคม 2558 17:30:40 น.

มีคนแอบรู้ความลับของคุณหมออ๋ากับป๋าเต๊ะด้วยล่ะ อยากรู้ตามไปดูคนแช่งป๋าที่เม้นท์ 242 สิคะ ^__^   โดย: เนินน้ำ 22 มกราคม 2558 17:53:15 น.

ขอบคุณคุณหมออ๋า มากเลยนะครับ ที่กรุณาให้คำแนะนำเรื่องฟันที่หลอ ของ อ.เต๊ะ อิอิ ไม่งั้น อ.เต๊ะ คงต้องเป็นเดชไอ้หลอ ไปตลอดชีวิต แหงๆ555 แล้วก็สงสัยคุณป้าโอ เทพธิดา พญาแม่ครัว มาแอบแช่ง อ.เต๊ะ อีกด้วย 2วันนี้ไปทำฟัน เลยโดนหมอจิ้มเข็ม ยาชาแทงเหงือกไปตั้ง 4 เข็ม อมน้ำทีนี่ เหงือกรั่วเป็นสายยางแตกเลยละครับ 555   โดย: multiple 22 มกราคม 2558 20:01:14 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ และขอบคุณสำหรับคะแนนโหวดทุกๆคะแนนค่ะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 22 มกราคม 2558 20:13:22 น.

สวัสดีค่ะพี่อ๋า ก่อนอื่นขอเเสดงความยินดีกับสายและสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังด้วยค่ะ เป็นทางแยกที่ครบวงจรจริงๆค่ะ เออทางแยกที่ดีก็ดีไป แต่ถ้าเจอทางแยกที่สุ่มเสี่ยงก็ต้องมีสติให้มากๆเป็นดีที่สุด ....   โดย: NENE77 22 มกราคม 2558 21:39:17 น.

ยินดีด้วยนะคะกับสายสะพายที่ได้รับในปีนี้   โดย: เวียงแว่นฟ้า 22 มกราคม 2558 21:47:11 น.

ยินดีกับสายสะพายที่ได้รับครับพี่อ๋า   โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา 22 มกราคม 2558 22:22:13 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจเช่นกันครับพี่อ๋า ผมอยากเห็นคนเขียนบล็อกเพิ่มขึ้น และมีความสุขกับการเขียนบล็อกกันต่อไป บล็อกดูเงียบเหงาไปเยอะครับ ส่วนใหญ่ไปอยู่เฟซกันซะเยอะเลย   โดย: กะว่าก๋า 22 มกราคม 2558 22:43:13 น.

หนึ่งไลค์ สำหรับบทความทางแยกที่ดีขนาดนี้ค่ะพี่อ๋า ทางแยกของแต่ละช่วงชีวิตที่พี่อ๋ายกมาให้ทราบเป็นระดับของทางแยกที่สุ่มเสี่ยงต่อความผกผันของชีวิตอย่างแท้จริงค่ะ ครอบครัวจึงมีบทบาทมากๆ ในความสาหัสนั้น และจุดเปลี่ยนระดับความคิดของพี่อ๋า อาจเป็นที่มาของการคิดด้านบวก มองความเป็นจริงของชีวิต ที่มีความยากลำบากของคนไข้ที่มารับการรักษาเป็นความเมตตาอาทร ขอชื่นชมจริงๆ ค่ะ ^ ^ ฉัตรเพิ่งเข้ามาอ่าน อาจจะช้าไปหน่อยเพราะเพิ่งตัดสินใจได้ว่า ควรจะต้องอ่านงานโจทย์ของตัวเองสิถึงจะถูก...อิอิ ^ ^   โดย: ณ ปลายฉัตร 22 มกราคม 2558 23:33:39 น.

ขอแสดงความยินดีสำหรับสายสะพายด้วยนะค้าาาาพี่อ๋า จุดเปลี่ยนในชีวิตหลัก ๆ ก็อย่างที่พี่อ๋าเขียนเลยค่ะ การเปลี่ยนแปลงสถานที่เรียน การเลือกอาชีพการงาน พี่อ๋าเขียนดีมาก ๆ เลยค่ะ ทำให้คนอ่านมองโลกในแง่ดีไปเลยค่ะ   โดย: Close To Heaven 22 มกราคม 2558 23:53:58 น.

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 5 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Close To Heaven 23 มกราคม 2558 0:05:28 น.

ภาพแรกที่ให้ดูมันยังหอบเข็มขัด (สายสะพาย) กันน้อยไป อันนี้หอบมากันเยอะกว่า ผมว่าหลายๆ คนที่ได้สายสะพายเยอะๆ คงต้องหอบกันแบบในภาพนี้เลย   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 23 มกราคม 2558 0:35:44 น.

สวัสดีค่า พี่อ๋า ^^ มาอ่านช้าไปมากๆเลยค่ะ งวดนี้พี่อ๋ามาก่อนอีก T T จะบอกว่าแยกของนุ่นเทียบกับพี่อ๋าแล้วเป็นปัญหาเด็กน้อยไปเลย แต่ขาดปัญหาเด็กน้อย ก็เป็นมรสุมที่ผู้ใหญ่อดเครียดไม่ได้ ทำงาน รพ รัฐ ใครๆก็บอก หมอพยาบาลหน้าไม่รับแขก พูดไม่ดี บรการไม่ดี แต่เพราะปัญหามากมายแบบนี้แหละ งานเยอะคนเยอะเรื่องเยอะเป็นธรรมดาที่จะมีอารมณ์เนาะ ดีใจที่พี่อ๋าสนุกกับงานในที่สุดถึงจะหลายปีก็ยังดีนะคะ อิอิ ขอบคุณสำหรับตะพาบข้อคิดดีๆค่า ยินดีกับสายสะพายด้วยนะคะ   โดย: lovereason 23 มกราคม 2558 0:44:54 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 23 มกราคม 2558 6:01:31 น.

สวัสดีครับคุณอ๋า โอ้โห ขนาดคุณหมออ๋า ไปรักษาฟันเองนี่ ยังมีเรื่องราว ที่คาดไม่ถึงเยอะแยะเลยนะครับ อ.เต๊ะ คิดว่า หมอฟันที่รักษาให้คุณหมออ๋า ท่าทางจะเกร็ง จะกลัวคุณหมอ กลัวทำพลาดมากเลยนะครับ เลยมือไม้สั่น ทำผิดทำถูก เลยยิ่งไปกันใหญ่เลยทีเดียว555 ส่วนเรื่องสายลับ สายสืบนอกเครื่องแบบบล็อกแก็งค์ แยะมากจริงๆครับ ไม่ใช่คนเดียวด้วย บางทีทำงานแท็คทีม ทำกันเป็นเครือข่ายเลย ยังกะแอมเวย์ นู่นเลย 555 อ.เต๊ะ เดี๋ยวนี้เวลาจะไปเม้นท์ที่ไหนทีนี่ ต้องมองหน้าหลัง ซ้ายขวาต้องระวังตัวสุดขีด สุดชีวิต สุดฤทธิ์สุดเดช 555 เดี๋ยวนี้กลางวันไม่ค่อยกล้าไปเลยครับ ตั้งแอบย่องไป ตี3ตี 4 เดี๋ยวสายสืบเค้าจะแอบเห็นน่ะครับ อิอิ นี่ของคุณหมออ๋ายังโชคดีนะครับ มีสายสืบข้างกายแค่คนเดียว ไม่ต้องกังวลแบบ อ.เต๊ะ แฮ่ๆๆ   โดย: multiple 23 มกราคม 2558 9:15:28 น.

ได้สายสะพานเหมือนเป็นนางงามเลยนะคะ เขิลจัง..^^   โดย: มี้เก๋ + ป๊าโอ๋ = ซีทะเล (kae+aoe ) 23 มกราคม 2558 9:46:05 น.

สวัสดีค่ะ แอบอ่านเม้นท์ข้างบนด้วย อิอิ เมื่อถึงคราวจำเป็นหมอฟันก็ต้องทำฟันให้ตัวเองเหมือนกัน 555   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 23 มกราคม 2558 11:15:36 น.

สวัสดีค่ะพี่อ๋า เรื่องโหวตไม่เป็นไรค่ะ ธัญขอแบบสบายๆดีกว่านะคะ คือยังไงก็ได้อ่ะค่ะ เพราะบางทีธัญมาก็ลืมโหวต 555 เอาตามพี่สะดวกดีกว่านะคะ ขอบคุณมากนะคะพี่ พี่อ๋ามีความสุขมากๆนะคะ ธัญเข้ามานึกว่าพี่ปิดบ้านแล้วนะคะนี่โชคดีจัง   โดย: tanjira 23 มกราคม 2558 15:50:24 น.

ขอแสดงความยินดีกับผลการประกวด BlogGang Popular Award ครั้งที่ 10 ค่ะ   โดย: ที่เห็นและเป็นมา 23 มกราคม 2558 16:18:07 น.

ขอบคุณนะคะ สำหรับแง่คิดดีๆ ตอนนี้ตาลอยู่ในช่วงของการทำงานค่ะ มีหลายแยกเลยทีเดียว แต่ก็ค่อยๆ ผ่านมันมาเรื่อยๆ บางแยกก็เลือกถูกค่ะ เดินสบายใจทีเดียว แต่ก็มีแยกที่เลือกผิดเหมือนกันค่ะ ทำเอาเครียดไปเหมือนกัน ยังไงก็ตาม คนเราก็ต้องเดินใช่มั๊ยคะ เลือกแล้วจะร้ายหรือดีก็ปล่อยให้เป็นอนาคต .. ดีกว่าหยุดอยู่นิ่งๆ แล้วไม่เลือก ไม่ทำอะไรสักอย่างเลยค่ะ   โดย: LemonOnTheRock 23 มกราคม 2558 21:25:30 น.

สวัสดีจ้าพี่อ๋า . . . ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับ รางวัล BlogGang Popular Award นะคะ อ่านงานตะพาบของพี่อ๋าคราวนี้แล้ว อยากบอกพี่ว่า . . . ปอมภูมิใจในตัวพี่อ๋ามากค่ะ . . . ไม่ใช่คุณหมอทุกคนจะรักษาคนไข้ด้วยความเมตตาอย่างพี่ เรื่องกินแรง ประจบเจ้านาย เอาดีใส่ตัวเอาชั่วให้คนอื่น มีทุกที่จ้า ไม่ว่างานรัฐหรือเอกชน บางครั้งปอมก็เบื่อๆ กับความเห็นแก่ตัวของผู้ร่วมงาน ความหูเบาของคนเป็นนาย . . . เพียงแต่เราไม่เป็นเหมือนเขา ให้ความยุติธรรมกับลูกน้อง ปกป้องเมื่อพวกเขาไม่ได้รับความเป็นธรรม ดูแลลูกค้าให้ดี . . . เพราะมันคืองานในความรับผิดชอบ มีความสุขกับการให้บริการทางวิชาการ . . . โหวตให้ข้อคิดดีๆ กับงานตะพาบของพี่อ๋านะคะ * แอบกระซิบว่า ตอนปอมไปเรียนอนุบาลวันแรก . . . ปอมไม่ร้องไห้ค่ะ   โดย: กาปอมซ่า 23 มกราคม 2558 21:27:06 น.

แวะมาอ่านตะพาบ จุดเปลี่ยนค่ะ เพิ่มดูหนัง ของBruce Willis จบลงตะกี้นี้ กี่ยวกับFBIและเด็กอัจฉริยะ Murcury Rising ไม่เกี่ยวกับตรงนี้.. แค่ชื่อเหมือนพอดี   โดย: เริงฤดีนะ 23 มกราคม 2558 23:10:11 น.

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่อ๋า บล็อกแก๊งค์เองคงพยายามปรับตัวอยู่นะครับพี่ แต่จะให้ใช้งานง่ายเหมือนเฟซ ผมว่าคงยากอยู่ครับ 555 ด้วยกำลังทุน และบุคลากรของเรา คงยากที่จะทำให้บล็อกใช้งานง่ายเหมือนเฟซ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมชอบในบล็อก ซึ่งเฟซก็ทำไม่ได้คือ ความช้านี่ล่ะครับพี่ 555 ช้าแต่ชัวร์ ถ้าบล็อกเกอร์ทำหมวดหมู่ดีดี เวลาจะหาบล็อกเก่าๆอ่านก็หาง่ายกว่าเฟซเยอะเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 23 มกราคม 2558 23:32:48 น.

อยากบอกว่าเด็กแถวนี้โคตรกลัวหมอฟันเลยเหอะพี่ จะว่าไปแล้ว บางทีชีวิตเราเรามองเห็นแต่ทางตันอะพี่ แต่ดันไม่รู้ว่าในทางตัน มันมีทางแยกอื่นอีกหรือเปล่าเนี่ยสิ -_-   โดย: rommunee 23 มกราคม 2558 23:54:31 น.

แวะมาขอบคุณพี่อ๋าที่ไปทักทายและยังกดโหวตให้ด้วยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต สายหมอกและก้อนเมฆ Photo Blog ดู Blog Tui Laksi Sports Blog ดู Blog วนารักษ์ Literature Blog ดู Blog -----++++---- ใช่ค่ะ ค่าเรียนที่นี่ไม่ถูกเลย เรียนสามวันๆละ2ชม หมดไปเป็นร้อย เอาน่ะ ครั้งเดียวเป็นแล้ว ถือว่าคุ้มค่าค่ะ เมื่อวานไปแสดงความกล้ามา โห..ปวดขาสมใจ แต่ดีใจที่ทำได้ค่ะ ออกตัวไปกับครูว่า แอ๋นมาจากประเทศไม่มีหิมะ ได้โปรดอดทนด้วยนะ I am not natural born skier.. 5555 Happy weekend ค่ะพี่อ๋า ้ ้   โดย: anigia 24 มกราคม 2558 0:07:58 น.

ขอแสดงความยินดีกับคุณอ๋าด้วยครับ ชีวิตเจอทางแยกมากมาย แต่สุดทาง ก็เอาอะไรไปไม่ได้เลย อยากให้คุณหมอ(แพทย์ ทันตแพทย์ทุกคน) คิดเหมือนคุณอ๋าครับ เพราะแพทย์คอรับชั่นเวลามากที่สุดครับ โหวตให้กำลังใจครับ วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog   โดย: เศษเสี้ยว 24 มกราคม 2558 0:56:49 น.

ชีวิตคนเรามีทางแยกกันตั้งแต่เกิดเลยทีเดียว ว่าจะเกิดเป็นคนหรือเป็นอะไร (หรืออันนี้ไม่ต้องเลือก ยมบาลจัดให้ :D) การตัดสินใจครั้งใหญ่อันแรกๆของพวกเรามักเป็นเรื่องเรียนต่อนะครับ จะไปต่อโรงเรียนไหน สายไหนดี เดี๋ยวนี้ยิ่งมีสาขาหลากหลาย ครูแนะแนวสำคัญมาก แต่โรงเรียนส่วนใหญ่ทำชั่วโมงแนะแนวได้ห่วยสุดๆ เหมือนจับครูที่ไม่รู้จะให้สอนอะไรมาทำ -___- ของผมยังไปไม่ถึงแยกการมีครอบครัวเลย และดูท่าทางจะไปไม่ถึงสักที -3- อยากเห็นตอนพี่อ๋าดุคนไข้จังครับ นึกภาพไม่ออกเลย จำนวนหมอขาดแคลนมากๆเลยครับ เรื่องนี้คนในวงการคงรู้กันดี ไปทำงานคลีนิกหรือโรงพยาบาลเอกชนรายได้ดีก็จริง แต่ตอนเรียนแพทย์ใช้เงินของรัฐบาลไปเยอะแล้ว อยากให้นักศึกษาแพทย์จบใหม่ทำงานโรงพยาบาลรัฐตามที่รัฐบาลกำหนดด้วยความเต็มใจและมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือผู้ป่วยไร้ทางเลือกพวกนี้ เหมือนที่พี่อ๋าทำครับ โหวตบล็อกธรรมะแล้วกันน่อ จะได้ครองสายสะพายเส้นนี้ไปนานๆ และขอแสดงความยินดีกับสายสะพายด้วยครับพี่อ๋า   โดย: ชีริว 24 มกราคม 2558 5:46:04 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่อ๋า   โดย: กะว่าก๋า 24 มกราคม 2558 6:30:45 น.

สวัสดียามเช้าครับ อ.เต๊ะ มาเกาะข้างเตียงคุยด้วยเลยนะครับ อิอิ คุณหมออ๋า นอนฟังไปก็ได้นะครับ สบายๆ ทำงานรักษาคนไข้ เหนื่อยมาทั้งวัน 555 เรื่องโรคภัยไข้เจ็บนี่ เป้นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยากจริงๆนะครับ อวัยวะไหนเราใช้งานหนัก ก้มักจะทรุดโทรมสึกหรอไปเร็ว อันไหนไม่ค่อยได้ใช้ พอจะเอามาใช้งานที ดันใช้ไม่ได้ ไม่ทำงานซะอีกมันน่าโมโหจริงๆนะครับ 555 แล้วก้ชาติก่อน อ.เต๊ะ ก้คงทำบาปกรรมไว้กับสาวๆเค้าแยะละครับ ชาตินี้เลยตามพากันมาเอาคืน เล่นซะสะบักสะบอม แทบแย่ไปเหมือนกันละครับ แหะๆ แล้วก้เรื่องคลีนิคทำฟันนอกเวลานี่ อ.เต๊ะ ลืมนึกถึงไปสนิทเลยครับ ขอบคุณ คุณหมออ๋ามาก ที่ช่วยแนะนำนะครับ อ.เต๊ะ ไปละนะครับ เดี๋ยวห่มผ้าให้ครับ ช่วงนี้อากาศเย็น ต้องอุ่นไว้ก่อนครับ555   โดย: multiple 24 มกราคม 2558 8:38:56 น.

สวัสดีค่ะพี่อ๋าก่อนอื่นเลยด้วยยินดีมากๆสำหรับบล็อกธรรมมะเบสป๊อบที่นับวันยิ่งป๊อบขึ้นๆนะค่ะดีใจกับพี่อ๋ามากๆเลยค่ะอ่านที่พี่อ๋าเขียนไปสองรอบมาช้าไปนิดนึงเลย อิๆ “แพมขอแสดงความยินดีกับรางวัลสายสะพายใหม่อันสวยงามมากๆของพี่อ๋าด้วยค่ะ ปีนี้อันดับขยับขึ้นด้วย กราบขอบคุณพลังและกำลังใจที่พี่อ๋าให้แพมด้วยนะค่ะ (ปีที่แล้วชอบอ่านคอมเม้นท์ด้วยความตั้งใจของพี่อ๋าสุดๆเลย ทั้งคำตอบคำวิจารณ์ติดชมที่บล็อกแพมอ่านไปด้วยความยินดีมากๆ ขอบคุณนะคะ ^^ ว่ากันถึงเรื่องราวของทางแยกของชีวิตแต่ละทางแยกนั่นแสดงถึงจุดเปลี่ยนแปลงของชีวิตจริงๆด้วยเริ่มกันตั้งแต่เกิดและการเลือกเรียนในมหาลัยวิทยาลัย นั่นก็สำคัญมากๆว่าจะเลือกอะไรให้ชีวิตเดินต่อไปพี่อ๋าเลือกเรียนแพทย์เก่งมากๆเลยส่วนแพมตอนแรกอยากจะไปเป็นนางฟ้าบนเครื่องบินเลยเลือกเรียนทางด้านภาษาเป็นหลักแต่อย่างไรไม่รู้ไม่ได้เป็นแอร์ชีวิตต้องทำงานด้านเอกสารต่างประเทศซะงั้นแต่ก็ดีตรงที่ว่าเงินเดือนสำหรับภาษาต่างประเทศค่อนข้างจะสูงอดทนทำไปจนเริ่มชินแร่ะนั่นก็เป็นความสุขที่เลือกทางแยกมาเหมือนกันเริ่มจะเข้าสู่ทางแยกต่อไปพอดีส่วนพี่อ๋าสำหรับการทำงานการแพทย์ในโรงพยาบาลของรัฐแบบนี้ต้องเป็นคุณหมอฟันที่มีความสามารถระดับอาจารย์หมอทีเดียวนะคะเนี่ยเหตุที่ต้องเจอคนไข้หลากหลายนั่นมีคุณค่ามีความภูมิใจมีความศรัทธาในวิชาชีพแบบว่าเป็นอาชีพที่มีเกียรติยอดเยี่ยมนะค่ะ จากเรื่องเสื้อคุณยายที่ขาดแกคงงงุ่นง่านด้วยอายุที่มากเลยทำอะไรเชื่องช้าไม่ทันคุณหมออ๋านะคะเสียงแคว๊กกกดังมาถึงแพมเลยฮ่าๆๆๆปีที่แล้วแพมวางจุดเปลี่ยนชีวิตไม่ค่อยลงตัวปีนี้จะพยายามทำให้ดีลงตัวมากขึ้นด้วยแรงศรัทธาในตัวเองสู้สู้ๆและเป็นกำลังใจให้ตัวเองด้วยกันนะค่ะพี่อ๋ามีความสุขในการทำงานทุกวันค่ะ ธรรมมะสำหรับเอนทรี่นี้อ่านแล้วยินดีมากว่าการมองการดูผิวเผิน แต่เป็นการมองปัญหาด้วยสติสัมปชัญญะมองด้วยทัศนะคติมุมมองที่เป็นจริงและต่างจากเดิมที่มองอยู่แง่เดียวมุมเดียว ก็จะช่วยเปลี่ยนความคิดอคติในใจ เปลี่ยนความคิดลบให้กลายเป็นบวกได้ เราสามารถออกจากความคิดแย่ๆได้ด้วยง่ายๆแบบนี้เราเปลี่ยนชีวิตด้วยการเปลี่ยนวิธีคิดของเรานั่นเอง   โดย: mastana 24 มกราคม 2558 9:12:52 น.

ขอแสดงความยินดีกับสายสะพายที่คุณอ๋าได้รับในปีนี้ และขอขอบคุณสำหรับทุกคะแนนโหวตที่โหวตให้บล็อก**mp5**ตลอดปี 2557 ด้วยครับ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต วนารักษ์ Dharma Blog ดู Blog   โดย: **mp5** 24 มกราคม 2558 9:29:33 น.

บินดีด้วยนะครับ ท่าน วนารักษ์ ครับ   โดย: พายุสุริยะ 24 มกราคม 2558 9:52:43 น.

คนบาปหนาอย่างผมฆ่าฟันมานับพันๆซี่ยิ่งกว่าองคุลีมาน อย่างผม ก็ต้องชดใช้กรรมหนักมากกว่าคนอื่นแน่นอนครับ อิอิ ^^ พูดซะน่ากลัว จริง ๆ ฟ้าใสว่าคุณอ๋าน่าจะได้ทำบุญมากกว่านะคะ การเป็นหมอฟันที่ดีอย่างคุณอ๋าน่าจะเป็นการบำบัดทุกข์บำรุงสุขให้คนไข้มากกว่า ยังจำได้สมัยเด็ก ๆ ปวดฟันถึงขนาดร้องไห้ ทรมานมาก พ่อพาไปหาหมอฟัน ยังไม่ทันรู้ตัวเลย หมอเอาออกไปแล้ว เห็นหมอเป็นเทวดาเลยแหละ 555 หมอฟันที่ดีนอกจากฝีมือดีแล้ว ที่ต้องการมาก ๆ เลยก็คือความมีเมตตากับคนไข้ คือปกติคนไข้ก็ขวัญหนีดีฝ่ออยู่แล้ว ไปเจอหมอประเภทชอบพูดข่มขวัญคนไข้ (เคยได้ยินคำว่า "หมอปาก ...") ไม่ให้กำลังใจแล้วยังทำให้ขวัญเสียหนักเข้าไปอีก หมอที่ดีก็ควรจะต้องมีความเมตตากับคนไข้มาก ๆ หน่อย สัดส่วนของหมอกับคนไข้คงทำให้หมออารมณ์บ่จอยหรือไงคะ คงเป็นปัญหาระดับชาติไปแล้ว   โดย: ฟ้าใสวันใหม่ 24 มกราคม 2558 10:45:41 น.

สวัสดีวันหยุดค่ะพี่อ๋า แว้บมาค่ะพี่ 555 เด็กเพิ่งหัดเดินก็มีล้มลุกคลุกคลานนะคะ เหมือนคนเราเริ่มต้นทำงาน ก็ต้องค่อยๆดูกันไปนะคะพี่ พี่อ๋ามีความสุขกับวันพักผ่นนะคะ ขอบคุณสำหรับโหวตนะคะพี่ ธัญโหวตให้พี่ค่ะ   โดย: tanjira 24 มกราคม 2558 11:54:25 น.

สวัสดีค่ะ พีไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ระยะนี้ เดินทางไปไหนๆกับเพื่อนแทบทุกวันค่ะ เวลาเข้าบล็อกน้อย จะโหวดกับ i pad ก็ไม่ค่อยได้... newyorknurse   โดย: newyorknurse 24 มกราคม 2558 15:52:49 น.

หมออ๋าเคยให้สัมภาษณ์บล๊อกแก๊งค์ใช่ไหมค่ะที่ในหน้าแรก มี้เก๋จำได้ว่าเคยเข้าไปอ่าน ตอนนั้นยังไม่รู้จักกัน วันนี้มานั่งคิดๆ สงสัยจะใช่..ไหมเอ่ย...   โดย: มี้เก๋+ป๊าโอ๋+ซีทะเล (kae+aoe ) 24 มกราคม 2558 22:11:26 น.

ขอแสดงความยินดีที่ได้สายสะพายค่ะ ขออนุญาตเรียกคุณอ๋าตามเพื่อน ๆ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เป็นกำลังใจให้เขียนบล็อกเป็นเพื่อนกันไปนาน ๆ ค่ะ   โดย: haiku 24 มกราคม 2558 22:45:17 น.

ขอแสดงความยินดีด้วยค๊าบบบ... น้องใหม่ขอฝากตัวด้วยคนนะครับ ขอเป็นเพื่อนในบ,็อกแก๊งค์ด้วยคนครับ ว่างๆแวะไปเยี่ยมกันย้างนะค๊าบบบ...   โดย: Ariawah Auddy 24 มกราคม 2558 22:49:00 น.

สวัสดีครับเพื่อนๆที่รัก แล้วก็ต้องขอปิดเม๊นท์พักผ่อนเคลีย์งานสักหน่อยนอนดึกมาหลายวันแล้ว แหะๆ ขอบคุณเพื่อนๆทุกๆคนที่ร่วมแสดงความยินดีกับสายสะพายที่ผมได้มาในปีนี้นะครับ ขอบคุณทุกแรงโหวตแรงใจที่ส่งให้ผมเขียนงานได้ยาวนานต่อเนื่อง และหวังว่างานเขียนของผมจะมีประโยชน์กับเพื่อนๆบ้างเป็นการตอบแทนน้ำใจที่ให้มา แล้วเจอกันงานตะพาบหน้า อังคารที่3 กพ.นี้นะครับไปแล้วไม่ไปรับจะกลับมาทำหน้าที่ตรงนี้ต่อครับ บ๊ายบายครับ ^^   โดย: วนารักษ์ 24 มกราคม 2558 22:55:53 น.