Man walking on snow (歩く, 人)      เป็นหนังที่ถูกลืมอยู่ในตู้เก็บของที่บ้าน จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าซื้อเรื่องนี้มาเมื่อไหร่กันแน่ หนังเล่าถึงเรื่องที่พ่อผู้สูญเสียภรรยาไปเมื่อ 2 ปี ก่อน มีลูกชาย 2 คน มีเพียงคนลูกชายคนเล็ก ที่เป็นผู้คอยดูแล ช่วยเหลือ เรื่องกิจการของพ่อในยามแก่เฒ่า ส่วนลูกชายคนโตนั้น เหมือนไม้ เบื่อไม้เมา ที่เข้าใกล้กับพ่อไม่ได้เลย ได้หนีออกจากบ้านไปเมื่อกว่า 10 ปี ก่อน ทิ้งให้พ่อแม่และ น้องอยู่และดูแลกิจการเพียงสามคน      หลังจากที่ภรรยาได้เสียชีวิตลง พ่อก็ออกจากบ้านทุกวันและทำกิจกรรมเดิม ๆ เหมือนที่เคย ทำมาตลอดชีวิต ต่อให้สภาพภูมิอากาศข้างนอกจะเลวร้ายแค่ไหน (ฉากในหนังกล่าวถึงฤดูหนาว อันหนาวเหน็บในฮอกไกโด ที่ต้องอยู่กับหิมะถึงปีละ 6 เดือน) พ่อก็จะแวะร้านซื้อไอติมกินเสมอ (หนาวจะตายห่า) และเดิน เดิน เดิน โดยที่ลูกชายคนเล็ก ไม่เคยรู้ว่าพ่อออกไปไหนทุก ๆ วัน หากใครถามก็มักจะได้ยินกับคำตอบเดิม ๆ "ไปเดินเล่น" ที่ไหน ? ไม่มีใครรู้ ลุงเดินไปเรื่อย ๆ  ด้วยระยะทางที่ไกลที่เรียกได้ว่าเดินจนหอบ เพื่อไปดูปลา แซลม่อน สวย ๆ ที่ฟาร์มเพาะพันธุ์  แต่จริง ๆ แล้ว ที่นั่นมีสาววัยรุ่น ที่เพิ่งถูกสามีผู้มีคดีติดตัวทิ้งไปอยู่ที่เกาะโอกินาว่า สาวคนนี้เหมือนสิ่ง ที่มาเติมเต็มความเหงาหลังจากภรรยาได้เสียชีวิตไป และลุงมักจะให้เธอขี่หลังเหมือนกับที่ภรรยา ได้เคยทำตอนที่ยังอยู่ด้วยกัน นานวันเข้ากลายเป็นความรัก ? ที่พร้อมจะตกลงปลงใจที่พร้อมมาใช้ ชีวิตใหม่ร่วมกัน เพื่อที่หญิงสาวคนนั้นจะได้ลืมสามีและลุงจะได้หาคนทดแทนในช่วงเวลาที่ต้องเหลือ ในชีวิตกับภรรยาเก่าของเขาด้วย     ส่วนคนโตลูกชายนั้นได้ทิ้งครอบครัวไปมีชีวิตของตนเอง หลังจากที่ทะเลาะกับพ่ออย่างรุนแรง คงจะจริงที่ "คนที่เหมือนกันมักจะอยู้ด้วยกันไม่ได้" เวลามองกระจกก็เหมือนเงาของกันและกันสะท้อนอยู่ ในนั้น จริง ๆ แล้วไม่ใช่หรอก สิ่งที่ทำให้คน 2 คน ที่อุปนิสัยเหมือนกัน 2 คน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไม่ได้คือ ตัวที่เรียกว่า "ทิฐิ" มากกว่า ส่วนลูกชายคนเล็กก็มีหน้าที่ดูแลพ่อ และกิจการเหล้าสาเกต่อ หวังว่าจะมี ชีวิตครอบครัวเป็นของตัวเอง และรอให้พี่ชายมาเป็นคนสืบทอดและดูแลกิจการแทน แต่ชีวิตไมไ่ด้กลับ ไม่เป็นอย่างที่หวังนัก แฟนกลับมาบอกเลิก เพราะมัวแต่ดูแลพ่อ และเหมือนว่าสิ่งที่น้องชายหวังใกล้จะเป็น ความจริง พี่ชายได้กลับมาเพราะภรรยาท้อง และ อาชีพที่ตัวเองทำอยู่นั้นไม่สามารถรองรับ 3 ชีวิตให้ มีความสุขสบายได้ จึงหันหน้ากลับมาบ้านเกิด และหวังว่าพ่อคงให้อภัยแล้ว....      ต่างคนต่างขาด ต่างหาบางอย่างมาทดแทน เพื่อไม่ให้รู้สึกว่าชีวิตไม่ได้ขาดอะไรไป แต่ความรู้สึก บางอย่างไม่อาจจะทดแทนได้ สิ่งที่มาทดแทนนั้นก็ไม่ได้เติมเต็มได้ทั้งหมด เป็นเพียงสิ่งที่ฆ่าเวลา  หรือมาแค่คั่นช่วงสั้น ๆ  เพียงช่วงหนึ่งเท่านั้นเอง ปล. ชอบ Teruyuki Kagawa ไม่หล่อนะแต่ได้เล่นหนังได้หลายเรื่องแล้ว       และเล่นได้ดีโดยเฉพาะบทที่เป็นคนสลับซับซ้อน อย่างใน Tokyo Sonata. link: //www.imdb.com/title/tt0307971/   Create Date : 25 มีนาคม 2558 1 comments Last Update : 26 มีนาคม 2558 11:01:34 น. Counter : 1190 Pageviews. Share Tweet

คงจะจริงอย่างที่ใครบางคนบอกไว้ว่าเรามักฟังจากสิ่งที่เราคิดหาใช่จากสิ่งที่ใจต้องการ ทิฐิ จึงก่อเป็นกำแพงสูงขึ้นๆเมื่อป่ายปีนไปก็ล้มพังทลายลงและก็เป็นแค่เพียงโศรกนาฏกรรมอันแสนเศร้าของชีวิตหรือจนในบางครั้งก็อาจจะสายจนเกินไป..ชอบที่เขียนและติดตามอยู่นะค่ะ....   โดย: minky IP: 49.230.110.197 25 มีนาคม 2558 17:32:12 น.