ที่กรุงเทพฯ หากไม่ได้ผู้จัดงานที่มีความน่าเชื่อถือในระดับภูมิภาคงานดีๆ แบบนี้คงไม่ได้

เกินขึ้นในกรุงเทพฯ เป็นแน่แท้ ถึงแม้ระยะการประกาศขายตั๋วดูออกจะกระชั้นชิดไปนิด

เพราะขายห่างจากวันงานไม่ถึงเดือน และเพียงก่อนวันงานเพียง 1 สัปดาห์ มีระเบิด ! 

ที่ห้างพารากอน ซึ่งใกล้กับที่จัดงานที่ห่างออกไปไม่เกิน 1 กิโลเมตร ลุ้นแทบตายว่าจะล่ม ???

เสียดายที่เมืองไทยมีมาแค่วันละ 3 วง เท่านั้น ที่อื่น ๆ ที่ตระเวนไปกันก่อนหน้านี้

จะมี St. Vincent, Philip Selway, East India Youth และ How to Dress Well คนสุดท้ายนี้

โชคดีหน่อยที่ทาง Dudesweet เป็นคนเอาเข้ามาจัดที่ Overtone แต่หากมาครบองค์ราคาตั๋ว

คงพุ่งกว่านี้

งานเริ่มเร็วมากจ้า และสุดยอดคือ ตรงเวลาด้วยนี่สิ คนยังมาไม่เยอพเลย วงแรกก็เริ่ม

ประมาณ 18.40 แป๊ะ เปิดงานวันแรกด้วย tUnE-yArDs วงนี้ไม่เคยฟังมาก่อนเลยค่ะ แค่แอบ

เห็นแว้บ แว้บ ผ่านตาจาก Youtube แบบไม่จบเพลงซะด้วย และความทรงจำเรื่องเพลงที่มีกับวงนี้

ค่อนข้างเรือนราง จำได้ติดตาแค่ MV วงนี้ดูเพี้ยนๆ และสีสันฉูดฉาด จี๊ดจ๊าด ดีเสียเหลือเกิน 

tUnE-yArDs ดูตั้งใจกับการแสดงมาก จนเรารู้สึกว่า เขาตั้งใจจนดูเกร็ง ๆ ไปหน่อย (อาจจะ

เป็นเพราะคนน้อย ๆ มั้ง) แต่คนฟังอย่างเราไม่ค่อนเก็ทเพลงเขาเท่าไหร่...

tUnE-yArDs

ปล. กล้องเริ่มเอ๋อ ๆ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เลยถ่ายวงนี้ได้แค้นี้

ปิดฉากวงแรกจาก tUnE-yArDs ทีนี้ก็ถึงเวลาของสาว ๆ แล้ว รู้สึกว่ามีคนมารอดูวงนี้เยอะเหลือเกิน

กับหนุ่ม ๆ "Caribou" แต่  Caribou ไม่ใช่ Band ?? เป็นงานเดี่ยวของ Dan Snaith เหมือน How to dress well 

ตอนแรกก็เข้าใจว่าเป็นวง ถึงบางอ้อ..ตอนกลับไปไล่อ่านสัมภาษณ์ ประมาณว่าไอทำเพลงนะ ส่วนพวกยูก็

เป็นทัวร์สมาชิก

 Caribou ไม่ปล่อยให้แฟน ๆ รอนาน เกิน 30 นาที อันนี้เป็นที่น่าชื่นชมกับการทำงานที่ตรงเวลา

ของทีมงานและ Back Stage พยายามเซ็ทเวทีและจัดเตรียมทุกอย่างไม่ให้เกิน 30 นาที ตามตาราง 

ขึ้นเวทีก็ไม่พูดพล่าม ชัดคนดูให้อยู่หมัดกับเพลงของพวกเขา Calibou เป็นดนตรีสายอิเล็คโทรนิค 

แต่ไม่ถึงกับแดนซ์กระจายเพราะบางเพลงมีส่วน ผสมพวกบีทเฮ้าส์ โซล บางทีก็มี Groove แต่ละเพลง

ก็โยกได้แบบสบาย ๆ รู้สึกดีมาก ๆ กับการแสดง + แสงสี + เสียงของ Caribou ความต่อเนื่องของเพลง

ที่มาเลือกมาเล่นดีมาก เรารู้สึกว่าคนดูอินไปกับเพลงดีจริง ๆ 

Caribou

Caribou

Caribou

Caribou

Caribou on FIRE!!!!

สิ้นสุดความคึกคักก็กลับมาสู่หมวดอินอี้ป๊อบ เคยมีคนเคยถามเราว่า Belle & Sebastian เป็น

ป๊อบแบบไหน เราตอบไปว่า "ป๊อบ แบบ ตบมือเปาะแปะนะ เนื้อเพลงก็ย้าว ยาว จำยากด้วย" เราก็ตอบ

ไปแบบที่รู้สึกไม่ได้กวน  Belle & Sebastian เป็นหนึ่งในหลาย ๆ คนรอคอยอยากดู แต่บางคน

ก็รอให้มาเมืองไทยไม่ไหว บินไปดูที่บ้านใกล้เรือนเคียงกันหลาย ๆ คนแล้ว ถ้าไม่ได้ Promoter ระดับนี้

ค่อนข้างยากทีจะแวะลงที่กรุงเทพฯ 

เรียกน้ำย่อยคนดูยามดึกด้วย Visual จากแม่สาว ทอมซิน (Tamzin Merchant) ถ้านึกไม่ออก 

เธอคือหญิงสาวนั่งหน้าแฉล้มบนหน้าปกของ Belle ชุดล่าสุด หลังจากเธอกล่าวทักทายเพื่อนำคนดู

ไปพบกับคุณสจ๊วทและซาร่าที่ทำความรู้จักคนดูใน GMM Live ด้วยเพลง Nobody's Empire และต่อ

ด้วย I'm a cuckoo เพลงนี้ขึ้นเรากรี็ดลั่นเลยอ่ะ เพราะเป็นหนึ่งในเพลงที่อยากให้วงเล่น และแอบลุ้น

อย่างใจจดใจจ่อว่าเพลงนี้จะอยู่เพลงที่เท่าไหร่น้อออ และไม่รอให้ความคึกคักขาดช่วง เลยตามด้วย

เพลง The Party Line ให้สนุกสนานกันต่อและเพลงนี้หล่ะ สจ๊วจเต้นได้แบบสาวมากกกก ถ้าไม่มีลูก

มีเมียนึกว่าเป็น..นะคะนั่น อันนี้ล้อเล่น แต่เขาดูเป็นผู็ชายแบบเพอร์เฟคชั่นนิส สุดๆ เลยดูกระเดียดไป

ทางนั้นมาก

Stuart on The Party Line.

"สจ๊วจเป็นคนตลก" เป็นที่รู็กันของแฟนเพลง คุยทักทายคนดูอย่างเป็นกันเอง คุยโน่น นี่ นั่น

และแอบแซวเรื่องสถานที่จัด โอ้ ว้าวว เราจัดเล่นคอนเสิร์ตใน Mall หรือนี่ (ที่นี่เซ็นทรัล นะสจ๊วทไม่ได้เดอะมอลล์)

และทำน่าทำตาน่าหมั่นไส้มากกก 

หลังจากจบจาก The Party Line ก็ต่ออีกหลาย ๆ เพลง จนมาถึง Piazza, New York Catcher 

สจ๊วทก็เริ่มนั่งและมาใกล้ชิดกับแฟนเพลงมาก (อันนี้ชอบเลย)  

ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จตัวจริงของสจ๊วจ

     หลังจากพอหอมปากหอมคอกับการให้แฟนเพลงได้ใกล้ชิดจนหนำใจคนดูและคนเล่นแล้ว

ก็กลับไปทำหน้าที่บนเวทีต่อด้วยเพลง Electronic Renaissance / Sukie in the grapeyard

และอีก 2-3 เพลง ก่อนถึง Hi-light สำคัญ "คุณ!!! คือผู้ถูกเลือก" ได้เวลาที่ สจ๊วจจะเลือกแฟนเพลง

ผู้โชคดีจากปลายนิ้ว (และอีกหลาย ๆ คนที่แอบอ้าง อยากขึ้นไปมาก แต่ตัวหนักปีนข้ามรั้วไม่ไหว )

โฉมหน้าผู้โชคดีบางส่วน 

ทั้งหมดเต้นด้วยความสนุกสนาน ปนความโชคดี และ ดีใจที่ได้ขึ้นไปกระทบไหล่ แต่มีคนหนึ่ง

แม่งเต้นตล้ก ตลก คงไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายไว้ได้ (แต่ต้องขออภัยด้วยเพราะมันอดใจไม่ไหวจริง ๆ)

Step พี่เขาดีจริง

Sarah นั่งพักขา

พอจบจากนี้ก็ถึงตาเพลงสุดท้ายของงานนี้แล้วคือ Judy and the dream of horse แต่สุดท้ายที่ท้ายสุดจริง ๆ

ของ Belle & Sebastian จริง ๆ แล้วคือ the blues are still blue และก็อำลาเวทีกลับไป ใจจริงพอฟังอีกหลาย เพลง

เช่น Dylan in the movie ก็อยากฟังมาก แต่ก็ไม่ได้เล่น แต่งานนี้ได้ฟัง I'm cuckoo กะ the boy with the arab strap 

ก็ถือว่าคุ้มค่ามากๆๆๆ แล้ว

ลาก่อยยยยย  

ของวันพรุ่งนี้มีต่อนะจ๊ะ