ก็ว่างั้นแหละ แต่เราก็ยังหาอยู่นะ หาสิ่งที่เหมาะกับตัวเรา

ให้ชีวิตดำเนินไปได้โดยไม่ต้องดิ้นรนมากและไม่เดือดร้อน

ก็ยังหาอยู่แม้จะกำลังสับสนก็ตามที

  

หาอยู่หลายอย่างค่ะ แต่ตอนนี้ที่เป็นรูปธรรมที่สุด ก็หาตังค์กินข้าววววอยู่....

  

...จะดีกว่าไหม... ว่าเราทุกคน ... พอใจ ... ในสิ่งต่างๆ ที่เรามีอยู่... มีความสุข... สนุก... กับมัน... ทุกๆ วินาที นาที ชั่วโมง ปี และในวันที่คุณหมดเวลา คุณก็ยังมีความสุขกับมัน
อย่ามัวค้นหาอะไรกันอยู่เลย...
ทำทุกวันให้ดีที่สุด และทำพรุ่งนี้ให้ดีกว่าวันนี้ ก็คงเพียงพอแล้วสำหรับการมีชีวิต ว่าม๊ะ...


....เห็นด้วยจริง ๆ นี่แหละ......ชีวิตที่เกินพอ
ชีวิตที่เกินพอ
...ก้อมนุษย์เราใช้ความเพียรพยายามเป็นอย่างมาก เพื่อให้ได้สิ่งที่ตนปราถนา โดยมิได้เฉลียวใจว่าสิ่งนั้นเกินจำเป็นหรือไม่...
...ถ้าหยุดคิดสักนิดหนึ่งว่า สิ่งที่เรามุ่งมั่นปราถนานั้นเกินจำเป็น ก้อควรหยุดความพยายามเรื่องนั้นเสียเพื่อแรงงานจะได้ไม่สูญเปล่า จะได้เก็บไว้นำไปใช้ในสิ่งที่จำเป็นจริงๆ ชีวิตก็จะไม่วุ่นวายเกินไปแต่จะเป็นชีวิตที่สงบ มีความสุขอย่างเพียงพอและมีเวลาพอที่จะเผื่อแผ่ความสุขนั้นแก่ผู้อื่นได้ด้วย ใครอยู่ใกล้ก็จะได้รับความสงบ สุข เยือกเย็นเสมือนได้พึ่งพิงอาศัยภายใต้ร่มไทรริมลำธาร...ฉันใดก้อฉันนั้น...
.......ฉะนั้น พึงควรถามตนเองว่า " ได้อะไรมา เพื่ออะไร...? " นี่ซิสำคัญ.