Bloggang.com : : ซาตาน : อ่าวมะนาววันก่อนโน้นนนนน

อ่าวมะนาววันก่อนโน้นนนนน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เด็กหนุ่ม 4 คนรวมตัวกันเพื่อออกปฏิบัติเฉพาะกิจ คือหนีไปเที่ยวกันนั่นเอง ที่หมายเขาสามร้อยยอด ตอนนั้นที่จำได้คือ เป็นช่วงที่มีหนังสือเล่มนึงออกมาคือ หนุ่มนักโบกกับสาวขี้บ่น ก็ประทับใจซะเหลือเกิน กระตุ้นต่อมไปเที่ยวอย่างหนักหน่วง
แล้วการเดินทางก็เริ่มขึ้น แก๊งเด็กโฉด 4 คน นั่งรถทัวร์ไปลงที่อำเภอเมืองประจวบ โดยเป้าหมายแรกอยู่ที่ อ่าวมะนาว หลังจากนั่งสามล้อไปถึงอ่าวมะนาว ก็ลงเล่นน้ำอย่างสนุกสนาน โดยทิ้งความกังวลเล็กๆไว้เบื้องหลัง คือวันนี้ตรูจะนอนที่ไหนกันฟร่ะเนี่ย
น้ำที่อ่าวมะนาวเนี่ยจริงๆไม่อยากเรียกว่าทะเลเลย น่าจะเรียกสระว่ายน้ำซะมากกว่า เพราะน้ำใสแจ๋ว ขนาดเดินไปครึ่งตัวนี่ยังมองเห็นเท้าตัวเองอยู่เลย (ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงมั่ง) น้ำก็เรียบสนิทมีคลื่นแผ่วๆ แถมหากจะเล่นน้ำลึกจนมิดหัวนี่ เลิกหวัง เดินไปเป็นร้อยเมตรมานยังลึกเท่าเดิมอยู่เลยอ่ะ แง้ๆๆ แต่ว่าสวยจริงๆนะ ทะเลน้ำใสๆเนี่ยหาที่ไหนไม่ได้แล้ว
และแล้วพระอาทิตย์ก็เริ่มจะลับขอบฟ้า แต่แก๊งเด็กโฉดยังไม่มีที่พัก แต่ไม่เป็นไรนิ เตรียมอุปกรณ์มาพร้อมกะนอนชายหาดอยู่แล้วล่ะ เลยนั่งกินส้มตำ ไก่ย่าง อย่างไม่เดือดร้อนกันต่อไป พอกำลังเกี่ยงกันว่าใครจะกางเต้นท์ พี่สาวใจดีเจ้าของร้านก็เข้ามาถามว่า พักกันที่ไหนหรอ แล้วก็ชวนพวกเราไปพักที่บ้านพี่เค้า ซึ่งอยู่ในอ่าวมะนาวนี่แหละ คืนนั้นก็เลยได้ที่พักฟรีสบายๆ ไปหนึ่งคืน ตอนเช้าก่อนจะลา ก็เลยขอบคุณพี่สาวผู้ใจดี พร้อมให้เงินพี่เค้าไปนิสหน่อย แกก็ไม่ยอมรับบอกว่าให้กินข้าวเช้าที่ร้านแกเป็นการตอบแทนก็แล้วกัน ไมตรีจิตหาได้ทุกที่ในประเทศไทยจริงๆ
มีเรื่องปล่อยไก่ตัวใหญ่ เกิดขึ้นที่นี่เหมือนกัน ต้องเข้าใจกันนิดนะว่าสมัยนั้นเนี่ย กล้องยังไม่ค่อยมีคนใช้กันเยอะ ยิ่งการใส่ฟิล์มเนี่ยต้องให้มืออาชีพเท่านั้นเลยถึงจะใส่เป็น ก็ถ่ายรูปไปเรื่อยๆ 36 รูปก็แล้ว ฟิล์มก็ยังไม่หมด 40 รูปก็แล้ว ชักเริ่มเอะใจ ทุกคนเลยลงมติให้เปิดกล้องมาดู ครับฟิล์มยังไม่เลื่อนไปไหนเลย จ๊ากๆๆ
แล้วพวกเราก็ย้อนกลับมาที่สถานีรถไฟ ถามพี่พนักงานว่าจะไปอุทยานสามร้อยยอด ไปยังไง ก็เลยได้ตั๋วลงสถานีสามร้อยยอดมา 4ใบ พอถึงสถานีสามร้อยยอดชักเริ่มเอะใจตงิดๆ เลยถามชาวบ้านแถวนั้น ว่าเนี่ยจะไปเที่ยวกันต้องไปทางไหน พี่ท่านก็ช่วยตอบเป็นการใหญ่สรุปว่า ลงผิดสถานีจ้า ก็เลยต้องรอรถเที่ยวต่อไปอีกชั่วโมงนึง เฮ้อๆๆ
และแล้วก็มาถึงอุทยานจนได้ แต่อุปสรรคยังไม่หมดไป เพราะว่าต้องเดินอีก 21 กิโล (จำมะได้อ่า) เพื่อไปให้ถึงตัวอุทยาน แต่ด้วยความเป็นเด็กที่มองโลกอย่างสนุกสนาน ก็ยังตั้งหน้าตั้งตาเดินไปเรื่อยๆให้สมอยาก แล้ว เป้าหมายคันแรกก็มาถึง เป็นเก๋ง แต่คงจะยัดพวกเรา 4 คนลงไปเพิ่มไม่ไหว แต่พี่ใจดีก็ยังเป็นห่วง และบอกว่าเดี๋ยวจะบอกว่าเจ้าหน้าที่อุทยานให้ว่ามี เด็กโกโรโกโส 4 คน มานกำลังลากขาตามมา หากวันนี้ยังไม่ถึงให้ส่งคนไปตามด้วย (ขอบคุณครับพี่ๆ) แต่เหยื่อรายที่ 2 ของเราก็ไม่พลาดเป้า เป็นรถกระบะกำลังเข้าไปเที่ยวพอดี สบายแล้วเรา
คราวนี้ก็มาถึงหาดแหลมศาลาสักที หลังจากเดินข้ามเขา ก็เจอปัญหาเดิมอีกครั้ง คืนนี้จะนอนที่ไหนฟร่ะเนี่ย (อีกแล้วคร้าบท่าน) ก็เข้าหาท่านเจ้าหน้าที่อีกรอบ ออดอ้อนอยู่เป็นนาน เลยได้บ้านพักมานอนห้องนึงโดยไม่เสียกะตังอีกแย้ว ท่านก็อุตส่าห์วิทยุไปถามหัวหน้าให้ถึงในเมือง (ฝากขอบคุณเจ้าหน้าที่ใจดี ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคร้าบ)
หาดแหลมศาลาในวันนั้น คลื่นแรงดีจัง ชอบๆ เล่นน้ำทะเลกันเป็นการใหญ่ ตกดึกนั่งเล่นกีต้าร์ ร้องเพลงกันไปตามประสาเด็กยังไม่รู้จักแอลกอฮอล์ สักพักลมเริ่มเงียบ คราวนี้แหละครับนั่งกันไม่ไหวแล้ว ยุงแทบจะหามพวกเราเข้านอนได้เลย ตื่นตอนเช้าเดินเข้าไปเที่ยวในถ้ำ แล้วก็ข้ามเขา กลับออกมา จะลาแล้วนะสามร้อยยอด
แต่ๆๆ อุปสรรคยังไม่หมด เรายังต้องหาทางออกไปอีก 20 กว่าโล ก็เริ่มเดินจนเจอรถคันแรก พาเราไปส่งแถวๆชุมชนหน่อย จากนั้น พี่คนขับก็พาเราไปฝากไว้กับร้านขายของ บอกให้พาไอ้เด็กพวกนี้ไปส่งในเมืองหน่อย เลยได้ติดรถขนปลาหมึกกลับเข้าเมือง อ่าจะต้องกลับบ้านแล้วสิเรา
จากการไปเที่ยวคราวนั้น พวกเราได้ข้อคิดกันเยอะเชียว ประการแรก คนไทยชอบช่วยเหลือ และประการที่ 2 จะไปเที่ยวไหนช่วยเตรียมที่พักกันไปก่อนจะดีมาก 555

Create Date : 30 สิงหาคม 2548

Last Update : 30 สิงหาคม 2548 13:51:40 น.

4 comments

Counter : 692 Pageviews.