...and the OSCAR goes to !!!! +++
Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2552
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
23 มิถุนายน 2552
 
All Blogs
 

คนรักมิวสิคัล ไปดู "แม่นาคพระโขนง เดอะ มิวสิคัล" มาครับ

วันอาทิตย์ที่ 21 มิถุนายน 2552 รอบ 19.30 น.
โรงละครเมืองไทย รัชดาลัย เธียเตอร์
(นึกว่าจะได้ดูรอบ Finale ...ดันเพิ่มรอบซะงั้น)


นี่คือการดูละครเวทีเรื่องที่ 3 แต่เป็นครั้งที่ 4 ในชีวิตครับ สารภาพตามตรงว่าตอนนี้กลายเป็นแฟนคลับละครเวที และโดยเฉพาะถ้าเป็นละครเพลงด้วยไปแล้ว อันที่จริงคงต้องบอกว่าเป็นเพราะผมมันเป็นพวกแพ้หนังเพลง ละครเพลง อะไรเทือกนี้ถึงจะถูกครับ ชอบหนังเพลงมาก มากขนาดมีหลายๆ เรื่องที่ร้องได้ทุกเพลง ทุกประโยค ไปเล่นแทนทุกตัวละครยังได้เลยล่ะ ฮ่าๆๆ (เว่อร์ละ) ...เสียดายที่ไม่มีหนังไทยทำเป็นมิวสิคัลซักที จะไปหาหนังไทยเก่าๆ แบบที่เป็นหนังเพลงมาดูก็กระไรอยู่ เท่าที่เห็นก็คงจะมีแต่ละครเวทีนี่แหละครับ

ผมติดตามกระแสละครเวที (เรื่องยิ่งใหญ่แห่งปี...เห็นพูดงี้ทุกเรื่อง) จากทางค่ายซีเนริโอของคุณบอย ถกลเกียรติมาหลายเรื่องแล้วครับ อยากดูก็อยาก แต่สมัยนั้นแบบว่ายังขอเงินแม่อยู่ ได้แต่คิดว่าถ้าเราไม่ตายก่อน ซักวันเราคงได้ดู 555 ...บัลลังก์เมฆก็แล้ว ...ทวิภพก็แล้ว ...ฟ้าจรดทรายก็ด้วย (เสียดายเรื่องนี้มาก) ...บัลลังก์เมฆมา re-stage ก็ปล่อยให้มันผ่านไปอีก ...จนสุดท้ายก็มาเสร็จสมอารมณ์หมายที่ข้างหลังภาพเมื่อปีที่แล้วครับ เรื่องนี้ทำเอาคลั่งไปครึ่งปี ไปดูมา 2 รอบ ร้องเพลงได้ทั้ง 29 แทร็ค (จริงๆ นะ) ที่สำคัญ พาลชอบคุณแพท สุธาสินี และนายบี้ เดอะสตาร์ไปโดยปริยาย

การดูละครเวที (เรื่องยิงใหญ่แห่งปี) "แม่นาคพระโขนง เดอะ มิวสิคัล" เมื่อคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งในชีวิตครับ ที่เสพศิลปะทางการแสดงแล้วมีอารมณ์ร่วมมากขนาดนี้ ขยายความให้เข้าใจง่ายก็คือ เวลาดูหนังผีหรือหนังอะไรก็ตามที่มีฉากให้เราตกใจได้ ทุกอย่างมันอยู่แค่บนจอไงครับ ยังไงก็ไม่เกินขอบเขตการรับรู้สี่เหลี่ยมข้างหน้าเรา ใหญ่เล็กก็แล้วแต่ว่าดูหนังโรงหรือโทรทัศน์ แต่การดูละครเวทีผีครั้งนี้แตกต่างครับ เพราะมันทำผมระแวงไม่ต่างจากตัวละครบนเวทีเลย แค่ฉากเปิดบางพระโขนง นอกจากกลุ่มนักแสดงที่เล่นเป็นชาวบ้านอยู่บนเวทีแล้ว ให้ตายสิ...มีคุณพี่ชาวบางพระโขนงบางคนมาเดินหลอนๆ อยู่บนชั้น 2 ของโรงละครด้วย!!! (เรียกว่าเล่นกันได้ทั่วถึงจริงๆ) เพราะงั้นแล้วไม่ต้องเดาเลยว่ากับฉากที่ชาวบ้านพากันไปลองดีที่บ้านแม่นาค ซึ่ง...เงียบสงัดทั้งโรงละคร ไม่มีซาวด์เอฟเฟคท์ ไม่มีดนตรี สายตาเราก็จ้องเขม็งอยู่กับตัวละคร 4-5 คนบนเวที ผมจะกลั้นใจดูจนเหนื่อยขนาดไหน ฮ่าๆๆ ...ก็ไม่รู้หนิครับเล่นกันทั่วถึงทั้งโรงแบบนี้ ไม่รู้ว่าผีแม่นาคจะโผล่มาทางไหน เกิดเหาะมาจากที่นั่งชั้นบนที่ผมนั่งอยู่ มีหวังได้หัวใจวาย ...อย่างงี้รึป่าวที่เค้าเรียกว่าประสบการณ์มุมมองใหม่ที่จะได้เฉพาะการดูละครเวทีสดๆ เท่านั้น




การเล่าเรื่องด้วยบทเพลงของละครเวที คำร้องของแต่ละเพลงจะต้องเนี๊ยบมากครับ เพราะการดูละครเวทีมิวสิคัล ต่อให้คุณนั่งแถวสุดท้ายปลายโรงละคร เห็นนักแสดงตัวเท่ามด นอกจากการส่งอารมณ์ของนักแสดงแล้ว เพลงนี่แหละที่จะเหนี่ยวนำให้อารมณ์คุณไหลไปตามเหตุการณ์บนเวทีด้วย ...อย่างที่รู้ครับ นอกจากแม่นาคพระโขนงจะเป็นเรื่องราวของการพลัดพราก ความเจ็บปวด และความโศกเศร้าน่ากลัวแล้ว ด้วยตัวเรื่องของมันเอง สามารถที่จะแทรกด้วยมุกตลกเป็นระยะๆ เพื่อผ่อนคลาย หรือเป็นฉากต่อสู้ก็ยังได้ เพราะฉะนั้นแล้วคำร้องของแต่ละเพลงยิ่งต้องสำคัญมากกว่าเดิมหลายเท่า คุณสราวุธ เลิศปัญญานุช ผู้ประพันธ์ดนตรี และคุณวิเชียร ตันติพิมลพันธ์ ผู้ประพันธ์คำร้อง เก่งมากๆๆ ที่สร้างสรรค์ทั้งดนตรีในการส่งอารมณ์ และคำร้องได้อย่างยอดเยี่ยม มีหลายเพลงเลยครับที่ผมชอบ อย่างเพลง "อ้อมกอด" และ "รู้ทั้งรู้" ก็เข้าข่าย ...อื้มม แต่ที่ผมคิดว่าเด็ดสะระตี่ของจริงนะ คือ เพลง "ทำคลอด" และเพลง "วิธีหนีผี" ต่างหาก โดยเฉพาะเพลงหลังที่คุณธงธง กับคุณอู๊ด เป็นต่อ แทบจะแย่งซีนองก์ 2 ไปทั้งองก์กันเลยทีเดียว (ทั้งสองท่านเจ๋งมาก ปรบมือครับ ปรบมือ)

คุณนัท มีเรีย...สุดยอดมากครับ (ผมชอบเธอมานานมากกก รักน๊า..จุ๊บๆ) เรื่องการแสดง และการส่งอารมณ์ถึงคนดูแถวหลังเนี่ย เป็นเรื่องชิวๆ ของเธอไปแล้ว และที่สำคัญที่สุดเธอทำให้คำหมิ่นเหม่ที่ว่าแม่นาคแปลงร่างกลายเป็นผีฝรั่งหายไปเกลี้ยงเลยครับ แต่สิ่งที่ทำผมอึ้งกว่าคือ ไม่เคยรู้ว่าเธอจะมีพลังจักรวาลล้ำลึกขนาดนี้ 555+ ทั้งโดนจับเหวี่ยง ตีลังกา โหนสลิง เบ่งลูก ตะเบ็งเสียง ร้องไห้ แต่โอ้ว...มายก้อด เธอยังร้องดีไม่มีเสียงตก แถมลูกคอเขบ็ดเจ็ดชั้นให้ด้วยเอาสิ!! ช่วง Curtain Call อยากจะกรี๊ดดังๆ ให้ซักที แต่ไม่กล้า (เหอะๆๆ) จะ Standing Ovation ก็กลัวว่าจะบังคนข้างหลัง ก็เลยนั่งปรบมือซะมือแทบกระจุย!!!

ขากลับเจอคุณหญิงกีรติ เอ้ย!! คุณแพท สุธาสินีครับ (มาดูแม่นาคเช่นกัน นั่งอยู่แถวหน้าผมไปไม่เท่าไหร่...แต่แสดงถึงเม็ดเงินที่ต่างกัน 555) ดีใจมาก รีบวิ่งหน้าแป้นเข้าไปขอคุยและขอถ่ายรูป บอกคุณหญิงไปว่า "รัก...มากมายยย รักเธอ...มากมายยย ไม่มีหน่วยวัดได้หรอกความรักนี้..." คุณหญิงถึงกับยิ้มหน้าแป้นให้เช่นกัน ฮ่าๆๆ...ผมล้อเล่น จริงๆ ผมบอกคุณหญิงแพทว่ามาดูข้างหลังภาพตั้ง 2 รอบแน่ะ คุณหญิงเลยยิ้มแป้นก่อนที่จะบอกว่า "ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ดีใจจัง ...แต่ดูเรื่องอื่นให้ครบทุกเรื่องเลยด้วยนะค๊าาา"


กรำ คุณหญิงช่วยคุณถกลเกียรติขายของซะงั้น..!!!




ป.ล.1 แม้ว่าแม่นาคเพลงจะดี แต่ผมก็ยังชอบเพลงของข้างหลังภาพมากกว่าอยู่ดีครับ คือรู้สึกว่าในขณะที่ทั้งสองเรื่องมีเพลงเพราะมากๆ เหมือนกัน แต่เพลงของข้างหลังภาพให้ความรู้สึกประณีตกว่า ฉลาดในการใช้คำคล้องจองที่ไพเราะกว่า และสามารถลงเสียงวรรณยุกต์ของคำไทยให้พอดีกับโน้ตเพลงได้เหมาะกว่าหลายเท่าเลยอะครับ แบบว่า..เก่งอะ ทำได้ไงฮึ คุณสราวุธ คุณวิเชียร??

ป.ล.2 ละครเวทีเรื่องแรกในชีวิต ได้ดูตอนเด๊กเด็กอะครับ ผมจำชื่อไม่ได้แล้ว ที่มีคุณแสงระวี อัศวรักษ์เล่นเป็นหุ่นยนต์ (ไม่แน่ใจนะ) และคุณศรัณยู วงษ์กระจ่างเป็นพระเอก สนุกมาก ผมดูที่โรงละครแห่งชาติตรงเชิงสะพานพระปิ่นเกล้าใกล้ๆ สนามหลวงน่ะครับ (อี๊...แก่โครต) ใครรู้ชื่อเรื่อง สงเคราะห์ผมทีเน้อ






[อภิธานศัพท์...คร่าวๆ]
Finale = รอบสุดท้ายของการแสดง, รอบปิดม่าน, ฟินาเล่
Curtain Call = การออกมาแสดงความขอบคุณของเหล่านักแสดง เมื่อการแสดงของแต่ละรอบจบลง
Standing Ovation = การลุกขึ้นยืนปรบมือเพื่อให้เกียรติแก่นักแสดง




วันจันทร์ที่ 22 มิถุนายน 2552
22.40 น.







 

Create Date : 23 มิถุนายน 2552
12 comments
Last Update : 23 มิถุนายน 2552 9:59:44 น.
Counter : 1836 Pageviews.

 

แวะมาทักทายค่ะ

 

โดย: CrackyDong 23 มิถุนายน 2552 3:39:29 น.  

 

เขียนบรรยายได้อารมณ์ดีจังเลยค่ะ

อยากไปดูเหมือนกัน สงสัยต้องสลัดความเขียมออกจากตัว หาเวลาไปดูซักครั้งแล้ว

 

โดย: ละอองลม (wind_drizzle ) 23 มิถุนายน 2552 8:58:17 น.  

 

ไปดูวันเดียวกันเลยค่ะ...แต่คนละรอบ..ประทับใจดีนะคะ

 

โดย: blackskin 23 มิถุนายน 2552 10:08:13 น.  

 

+ เขียนเสร็จตั้งกะเมื่อคืน (อุตส่าห์เข้าไปปูเสื่อรอ) แต่ดันเอาเวลางานมาอัพบล็อก เชอะๆๆ

+ อืม ... จริงๆ ถ้าตั๋วมันถูกลงมากว่านี้อีกสักหน่อย พี่ก็คงตะเกียกตะกายไปดูเหมือนกันนะ ละคอนเวทีเนี่ย ... นี่ดูเรื่องนึง ดูหนังโรงปาเข้าไปได้ราวๆ 14 เรื่องยังงี้ คงต้องขอบายไปก่อนอ่ะครับ ไว้เงินเดือนเยอะๆ เหมือนทั่นอุ้งเมื่อใด แล้วค่อยว่ากันใหม่น่อ กิๆ

+ อีกอย่าง นี่เป็นเพียงไม่กี่กิจกรรมที่พี่รู้สึกว่าตัวเองไม่กล้าพอที่จะไปเสนอหน้าดูคนเดียวได้ คงต้องหาคนไปดูเป็นเพื่อนด้วยอ่ะครับ (ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน )

+ โห! ร้องเพลงได้ 29 แทร็ค!!! ... เอ่อ! พอดีพี่เป็นพวก เอียนบี้ ซะด้วยจิ (ดันกันเข้าไป คุณนู๋บอยเอ๋ย)

+ แล้วคราวนี้ไม่กรี๊ดนายอาร์เหมือนตาบี้ด้วยเหรอครับ? ไหนๆ ก็มาจากการประกวดสำนักเดียว รอบเดียวกันแล้วน่อ

+ ส่วนละคร "หุ่นยนต์แมงมุมขยุ้มเฮียตั้ว" นั่น ... คาดว่าคงจะได้คำตอบยากอ่ะครับ แค่ที่เล่ามานั่นก็ คัลท์ เข้าขั้นแล้ว สงสัยจะมีน้อยคนที่เคยมีประสบการณ์เยี่ยงนี้อ่ะครับน่อ หุๆ

+ อืม ... สิ่งที่ทำให้ละครเวทีต่างจากหนังโรง นอกจากเรื่องเพลงแล้ว ก็คงเป็นเรื่องมิติ (2 มิติ / 3 มิติ) ของตัวละคร และบรรยากาศสดๆ นี่เอง ... ของพี่ที่เคยดู ก็แค่ละคอน'ถาปัตย์อ่ะครับ ส่วนระดับมืออาชีพเยี่ยงนี้ ยอมรับว่ายังไม่เคยดูสักครั้งในชีวิตเลยแฮะ ถ้าปีหน้าอุ้งจะเป็นสปอนเซ่อ พี่ก็ยินดีนะขอรับ อุๆๆ

 

โดย: บลูยอชท์ 23 มิถุนายน 2552 11:55:10 น.  

 

โอ้ว มีบรรยายความหมายเฉพาะให้ด้วยวุ้ย อิอิ

สรุปว่าเรื่องแม่นาคหนุกใช่ป่าว

เราโชคดีได้ไปดูบี้ แพทด้วยน๊า ชอบๆ

อืม ถ้าค่าตั๋วถูกกว่านี้ก็คงจะดีอยู่หรอก

 

โดย: butbbj 23 มิถุนายน 2552 12:34:02 น.  

 

ขอบคุณค่ะ..สำหรับน้องอาร์..เป็นเรื่องแรกของเค้า..เค้าก็พยายามสุดชีวิตเหมือนกัน เพราะรู้ว่าตัวเองประสบการณ์น้อยอยู่...และก็ยังต้องมีการปรับปรุงและพัฒนาอีก...หากว่าเค้ามีโอกาสต่อๆไป..ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

 

โดย: blackskin 23 มิถุนายน 2552 15:22:53 น.  

 

ตั้งแต่เกิดมาจนโตป่านเน้แล้วยังมะเคยดูละครเวทีเลยอ่ะ...
แต่เคยได้เล่นครั้งนึงนะ
ตอนเรียนป.ตรี
ได้เป็นพระเอกด้วย....

แต่.....เป็นแค่เสียง.....

บังเอิญว่าไอ้คนหล่อที่มันเป็นพระเอก...เสียงมันไม่หล่อ
เลยได้ไปพากย์สียงมัน
ให้มันอ้าปากปะงาบ..ปะงาบตาม...T_T...


 

โดย: นรซ. IP: 124.120.50.78 23 มิถุนายน 2552 17:26:53 น.  

 

ของพวกนี้ผมรู้สึกไฮโซไปอ่ะครับ เหมือนยังไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่ แล้วแต่คนจริงๆ พอดีช่วงนี้เครียดๆอยู่ด้วยครับ เหอๆ อย่าถือสาเลยนะครับๆ

 

โดย: McMurphy IP: 125.24.93.13 23 มิถุนายน 2552 17:37:59 น.  

 

รู้สึกว่าเรื่องนี้กระแสจะแตกเป็นสองเสียงเลยนะครับ มีทั้งที่ด่าว่าไม่ได้เรื่องและชื่นชมมากมายแบบคุณจขบ. เท่าที่เคยดูสกู๊ปทางทีวีก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจดีอยู่ (และพลังเสียงของนัท มีเรียก็น่าตื่นตะลึงมากๆ) แต่จากสไตล์การกำกับละครของคุณบอยที่มักจะเน้นการบิ้วท์แบบเกินพอดีก็ทำให้ยังหวั่นใจไม่น้อยถ้าจะต้องเสียตังค์ขนาดนั้น

ที่แน่ๆ อยากมีซิกส์แพคแบบอาร์บ้างจัง (จบได้นอกเรื่องสุดๆ 5555++)

 

โดย: แฟนผมตัวดำ 24 มิถุนายน 2552 17:25:13 น.  

 

จริงๆ แล้วคุณ นรซ.เค้าเกือบจะได้เล่นเป็นนางร้ายมากฝ่าม้างงงง

ไว้เจอคุณเธอตอนวีนแตกอ่ะ เมื้อนเหมือนน





อ่ะ ล้อเล่นไปงั้นแหละ แหะๆ

 

โดย: butbbj 25 มิถุนายน 2552 7:46:54 น.  

 

พี่เอ๋อยากดูเหมือนกัน แต่ความอยากไม่เท่ากับความเสียดายเงิน แพงเหมือนกันนะ ไม่น่าเชื่อว่าคนไปดูกันเยอะมากมาก

ป่าวนะ..ไม่ได้ว่า ว่าอุ้งบริโภคของฟุ่มเฟือย ก็แล้วแต่ความชอบของแต่ละบุคคล พี่เอ๋ก็ไปฟุ่มเฟือยอย่างอื่นเหมือนกันจ้ะ

อุ้ง นี่ใจเด็ด ใจกล้าจริงๆ ที่ไปคุยกับแพท แถมแพทยังคุยตอบอย่างดีอีก คนของประชาชน

เอ้อ...พี่เอ๋ไม่ได้มาหาซะนาน update ตั้งกะวันที่ 23 แล้วเหรอเนี่ย โทษทีนะจ๊ะ

 

โดย: Mermaid AI 27 มิถุนายน 2552 11:10:43 น.  

 

ผลงานที่ออกมาอลังการเป็นอย่างมาก ชอบพี่นัท,พี่อาร์,พี่ปนัดดา เก่งมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

โดย: เก็ต ด.ญ.ธนาภรณ์ บุญอยู่ IP: 222.123.7.136 19 มกราคม 2553 23:38:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


The Academy Award Winner
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





... B E S T   A C T O R   &   B E S T   A C T R E S S ...


... B E S T   S U P P O R T I N G   A C T O R ...


... B E S T   S U P P O R T I N G   A C T R E S S ...

Friends' blogs
[Add The Academy Award Winner's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.