สปอย Naruto นารุโตะ 467 [Full text แปลไทย ] "คำประกาศสงคราม"

CreDit คุณ dattebayo

Naruto 465 spoil[Text]

Spoil NARUTO 467 สปอย นารุโตะ 467

ช่วงที่ 1:


หน้าปกจั๊มป์เป็นรูปนารุโตะโซ้ยราเมงที่ร้านอิจิราคุค่ะ เป็นเล่มฉลองวันเกิดนารุโตะ และวันครบรอบ 10 ปีของการ์ตูนเรื่องนี้ด้วย [วันที่ 10 เดือน 10]

.
.
.


ซาอิ: "หลังจากที่เข้าเขตแคว้นเหล็กแล้ว ช่วยตามหาตัวนารุโตะด้วยนะคิบะ!"


คิบะ: "ได้เลย!"

ซากุระนิ่งเงียบ

คิบะ: "เฮ้อ..."

ลี:" มีอะไรเหรอครับ?"

คิ บะ: "ตอนนั้นอิโนะเอาแต่ร้องไห้ แต่การตัดสินใจของซากุระก็ยัง...ชั้นก็ไม่รู้ว่าซากุระกับนารุโตะจะตัดความ สัมพันธ์นั่นได้มั้ยนะ แต่ว่ามันคงกระอักกระอ่วนใจพิลึกเลย"

ลี: "...ผมว่าคุณซากุระคงกำลังคิดหนักนะครับ"

คิบะ: "แต่นั่นละ สำหรับชั้นแล้ว ทีม 4 คนก็ดูเป็นทีมภารกิจค้นหาธรรมดาๆ แต่จริงๆแล้วนี่เป็นภารกิจลับตามที่ซาอิวางแผนซ้อนไว้...ให้ชั้นตามรอยพวก รากด้วย"




หน้าเปิดเป็น มาดาระ คิมิมาโร่ คาบุโตะ โอโรจิมารุ คาคุซึ อิทาจิ คิซาเมะ เดอิดาระ ฮาคุ ซาบุสะ นารุโตะ ซากุระ กาอาระ คาคาชิ จิไรยะ และซาอิ


ตอนที่ 467: คำประกาศสงคราม


ความคิดของนารุโตะในตอนนี้...


เจ้าของโรงเตี๊ยม: "พวกท่านทำอะไรลงไปเนี่ยห๊า! ไม่น่าปล่อยให้นินจามาพักเลย...!"

ยามาโตะ: "ขะ...ขอโทษจริงๆคร้าบ เดี๋ยวผมจะซ่อมให้เหมือนเดิมเอง..."




หิมะยังคงตกอยู่ นารุโตะอยู่บนหลังคาโรงเตี๊ยมโดยมีคาคาชิมองอยู่ห่างๆ

นารุโตะนึกถึงคำพูดของมาดาระ

"ซาสึเกะรับความโกรธเกลียดของตระกูลอุจิวะไปทั้งหมดและจะเอาคำสาปแห่งความเกลียดนั่นพังโลกนี้ซะ"

"ซาสึเกะได้ตัดสินใจด้วยตัวเค้าเอง"


นารุโตะ: "คงไม่มีทางอื่น นอกจากเผชิญหน้ากับซาสึเกะสินะ"





ช่วงที่ 2

ตัดมาที่ห้องประชุม

ไรคาเงะ: "อย่างที่เห็น ดูท่าเจ้าโฮคาเงะจะรีบหนีไปแล้วสินะ!"

สึชิคาเงะ: "นั่นสินะ เป็นเพราะซาสึเกะแท้ๆ"

มาดาระ: !

ไรคาเงะพุ่งเข้าชกมาดาระ

ไรคาเงะ: !!?

แม้จะดูเหมือนชกโดน แต่หน้ากากของมาดาระกลับม้วนตัวหายไป พร้อมกับดูดกลืนซาสึเกะเข้าไปด้วย

ไรคาเงะ: "แผนพวกแสงอุษาเรอะ...ไม่มีทางที่ข้าจะเห็นดีด้วยหรอก!"

คารินตกใจที่เห็นซาสึเกะถูกดูดเข้าไป (!! ซาสึเกะ...!!)

ไรคาเงะ: "คายซาสึเกะออกมาซะ!"

มาดาระ: "งั้นก็ฟังที่ข้าจะพูดก่อนเป็นไง"

สึชิคาเงะ: "ใจเย็นไรคาเงะจัง ลองฟังมันหน่อย"

ไรคาเงะ: "ชิ..."

มาดาระไปปรากฎตัวข้างคาริน: "รักษาซาสึเกะซะ..."

คารินถูกดูดไปเช่นกัน

คันคุโร่: "นี่เรอะความสามารถของมาดาระ..."

เทมาริ: "วิชามิติสินะ"



อีกมิติหนึ่ง

คาริน (!?)

คารินพบว่าตัวเองมาอยู่กับซาสึเกะในห้องอีกมิตินึง ห้องนั้นมีลักษณะคล้ายกับโลกของอิจิโกะสีขาว (บลีช) มีกล่องเรียงรายอยู่เต็มไปหมด

คาริน: "...ที่นี่มัน?"





ตัดมาที่ห้องประชุม

มาดาระ: "ทีนี้...ดูเหมือนพร้อมจะฟังข้าบ้างแล้วสินะ...ท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน"

กาอาระ: "ทำไมต้องให้ซาสึเกะโจมตีที่นี่ด้วย?"

มาดา ระ: "ข้าอยากจะปลุกวิชาเทพวายุในตัวเค้า... เพราะข้าจำเป็นต้องมีเนตรดีๆตุนเอาไว้ ทั้งการต่อสู้กับ5คาเงะและการที่ข้าส่งเค้ามาที่นี่ก็เหมือนการเทรนเค้า อย่างนึง ตอนแรกข้านึกว่าเค้าจะสามารถทำให้ 5 คาเงะอ่อนกำลังลงจนให้ชั้นจับเป็นเชลยได้ง่ายๆซะอีก แต่ถูกเหมือนเรื่องจะเลยเถิดไปหน่อยนะ"

มิซึคาเงะ: "เชลย?...จะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไรกัน!?"

มาดาระ: "อย่างที่บอก เพื่อให้แผนเนตรจันทราของข้าดำเนินไปอย่างราบรื่นไงล่ะ"

สึ ชิคาเงะ: "จริงเร้อ? มันก็น่าแปลกใจที่อุจิวะ มาดาระยังมีชีวิตอยู่ แต่ถ้าแกเป็นเค้าจริงๆ? ทำไมต้องทำอะไรอ้อมไปอ้อมมาแบบนั้น? ลำพังเพียงแค่พลังของแกก็น่าจะทำได้ทุกอย่างที่แกต้องการแล้ว"





ช่วงที่ 3
มาดาระ: "การต่อสู้กับโฮคาเงะรุ่นที่หนึ่งครั้งนั้น ทิ้งบาดแผลฉกรรจ์เอาไว้..."

ซี: "แก...งั้นนี่เป็นแผนที่จะฟื้นกำลังให้ตัวแกกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนสินะ...?"

มาดาระ: "ก็ใช่...จะพูดอย่างนั้นก็ใช่...แต่มันไม่ใช่แค่นั้น"

มิฟุเน่: "แกวางแผนอะไรกันแน่!? แล้วไอ่แผนเนตรจันทรานั่นมันอะไร!?"

มาดาระ: "ข้าอยากจะใช้เวลาเล่าเรื่องนี้ซักหน่อยนะ...ทุกท่านเชิญนั่ง"

มาดาระนั่งลง

คันคุโร่: "แกคิดจะบอกแผนอะไรกับพวกเรากัน?"

มาดาระยกนิ้วชี้

กาอาระ: "?"


มาดาระ: "ข้าจะรวมเป็นหนึ่งกับทุกสิ่ง ! ข้าจะรวมทุกสิ่งเข้าด้วยกันและสร้างร่างที่สมบูรณ์แบบขึ้นมา"

ทุกคน: "...!?"

(dattebayo - คนแปลก็งงฟ่ะ -*-)

สึชิคาเงะ: "รวมเป็นหนึ่ง...? รวมทุกสิ่ง...? นี่มันอะไร!?"

มาดา ระ: "มีรูปหินสลักอันนึงถูกส่งผ่านรุ่นต่อรุ่นในตระกูลอุจิวะ เซียนหกวิถีได้จารึกความลับบางอย่างเอาไว้ที่นั่น ผู้ที่มีลูกศิษย์เท่านั้นถึงจะสามารถอ่านและถอดความลับของเนตรวงแหวน เนตรกระจกเงาหมื่นบุปผา เนตรสังสาระ รวมไปถึงการขยายเนื้อหาของความลับนั้นด้วย"

สึชิคาเงะ: "เรื่องนี้ก็เป็นแค่ตำนาน ทั้งเรื่องเซียนหกวิถีและของพวกนั้น..."

มาดาระ: "นี่แหละความจริง เค้ามีอยู่จริง และได้ทิ้งรูปหินสลักเอาไว้"

ไรคาเงะ: "พูดวนไปวนมาอยู่ได้! เซียนหกวิถีนั่นมันเกี่ยวกับแผนของแกตรงไหน!?"

ทุกคน: "?"





ช่วงที่ 4

มาดาระ: "ตำนานนี้กลายมาเป็นที่เคารพบูชาของเหล่านินจาได้อย่างไร พวกท่านทราบไหม?"

มิ ซึคาเงะ: "...อุจิวะ มาดาระ...แกเป็นแสงอุษาที่มีเนตรกระจกเงาหมื่นบุปผา และเป็นพวกเดียวกับเนตรสังสาระ(เพน)... ก็น่าจะรู้เรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว"

สึชิคาเงะ: "ฟังก่อนน่า"

มาดาระ: "เค้าปกป้องโลกนี้จากปีศาจตนนั้น"

กาอาระ: "ปีศาจ...?"

มาดา ระ: "กาอาระ...ส่วนหนึ่งของปีศาจตนนั้นก็เคยถูกผนึกในร่างเจ้า นี่เป็นการรวบรวมสัตว์หางทุกตัว เพื่อให้ได้ถึงจักระที่ทรงพลังที่สุด สิบหาง (จูบิ)"

ภาพรูปสิบหาง มีตาดวงเดียวซึ่งเป็นเนตรกระจกเงาหมื่นบุปผา

กาอาระ: !?

เทมาริ: "มีแค่ 9 หางไม่ใช่เหรอ!?"

มาดา ระ: "ข้าพูดไปแล้วไม่ใช่เรอะ?...นี่เป็นการรวมกันของสัตว์หางทุกตัว ตั้งแต่หางเดี่ยวไปจนถึงเก้าหาง เพราะจักระของสิบหางถูกกระจายออกไปด้วยฝีมือของเซียนหกวิถี"

คันคุโร่: "เรื่องนี่ชักเลวร้ายลงเรื่อยๆแฮะ...งั้นแสงอุษาต้องการรวบรวมสัตว์หางก็เพื่อ..."

มาดา ระ: "เซียนหกวิถีปกป้องโลกนี้ไว้จากสิบหาง และคาถานินจานึงก็ถูกสร้างขึ้นจากเหตุการณ์นั้น ความพิศวงของคาถานั้นถูกส่งต่อมาจนถึงทุกวันนี้ นั่นคือคาถาผนึกสัตว์หาง

ใช่ แล้ว เซียนหกวิถีเองก็เป็นพลังสถิตย์ร่างของสิบหาง เพื่อที่จะกำราบสิบหาง เซียนหกวิถีจึงผนึกสิบหางไว้ในตัวเค้า เนื่องจากเซียนหกวิถีปกป้องโลกไว้จากสิบหางทำให้ผู้คนต่างยกย่องเค้าดังพระ เจ้า

ด้วยกลัวว่าหากตนตายไปสิบหางก็จะถูกปลดปล่อยสู่โลกภายนอกอีก ครั้ง เซียนหกวิถีจึงใช้พลังของตนแบ่งสิบหางออกเป็นเก้าส่วน มันถูกแยกจากกันและกระจายตัวไปยังที่ต่างๆ และเพื่อที่ไม่ให้ใครได้พลังสิบหางไปอีก เซียนหกวิถีได้เหินขึ้นไปบนฟ้าและสร้างพระจันทร์ขึ้น"


ดารุย: "เรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว...คนธรรมดาทำได้ขนาดนั้นจริงเหรอ
?"

มาดาระ: "เมื่อกลายเป็นพลังสิตย์ร่างสิบหาง เซียนหกวิถีก็ก้าวข้ามพวกเราไปแล้ว"

มิฟุเน่: "แก...กับจักระเก้ากลุ่มนั่น...ข้ารู้ว่าแกต้องการรวบรวมสัตว์หางเพื่อได้มาซึ่งพลังอันโหดเหี้ยมนี่ แต่แกจะเอามันไปทำอะไร?"

มาดาระ: "คืนชีพสิบหาง! และเมื่อข้าได้เป็นพลังสถิตย์ร่างสิบหาง ข้าจะใช้พลังนี้ให้เนตรข้าแข็งแกร่งขึ้น และปลุกวิชานึงขึ้น"

สึชิคาเงะ: "วิชา!? แกหมายถึงอะไร!? ต้องการจะทำอะไรแน่!?"



ช่วงสุดท้าย

มาดาระ: "ข้าจะสร้างวิชาเนตรที่ทรงพลังที่สุดแห่งดวงจันทร์ มุเก็น สึกิโยมิ(เทพจันทรานิรันดร์)...ทุกคนบนโลกนี้จะตกอยู่ภายใต้คาถาของข้า! ข้าจะควบคุมทุกๆคนด้วยวิชานี้และทำให้โลกรวมกันเป็นหนึ่งเดียว"

ทุกคน: !!!

มาดาระ: "โลกที่ปราศจากความขมขื่นจะการต่อสู้ ทุกสิ่งจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับข้า รวมทุกสรรพสิ่งให้เป็นหนึ่ง นั่นล่ะแผนเนตรจันทรา"

ไรคาเงะ: "เลิกบ้าซะที!! ข้าไม่มอบโลกนี้ให้คนอย่างเจ้า!!"

กาอาระ: "ที่เห็นว่าเป็นสันติภาพมันแค่ภาพลวงตาเท่านั้น การกระทำในโลกแห่งความจริงย่อมมีความหมายกว่า"

สึ ชิคาเงะ: "รวมโลกเป็นหนึ่งเฮอะ...ก็จริงที่ดันโซพูดอะไรทำนองนี้เหมือนกัน ถึงแกจะพูดว่าแกอยากให้โลกรวมเป็นหนึ่งเดียว แต่ที่ข้าได้ยินคือแกอยากให้โลกกลายเป็นของแกต่างหากล่ะ"

มาดาระ: "หึหึหึ...เข้าใจล่ะ รู้รึเปล่าว่าห้าคาเงะกำลังทำอะไรพูดอะไรอยู่? พวกท่านต้องเข้าใจนะว่า...มันไม่มีหวังอีกแล้ว! ความหวังก็เหมือนการยอมจำนน...มันเป็นแค่คำที่สร้างขึ้นกลบเกลื่อนความจริง เท่านั้น

มอบแปดหางและเก้าหางมาให้ข้าซะดีๆ ถ้าท่านไม่ร่วมมือนั่นจะหมายถึงสงคราม"


กาอาระ: "สงคราม...?"

ไรคาเงะ: "แปดหาง...? ....หมายความว่าไง? พวกแกไม่ได้...!"

มาดา ระ: "การจับกุมล้มเหลวและเค้าก็หนีไปได้....ในฐานะที่เป็นพลังสถิตย์ร่าง เจ้านั่นนับว่าเป็นนินจาเต็มตัวเลยล่ะ...ถึงจะเป็นน้องชายคนอย่างท่านก็ เถอะ"

ดารุย: "อ้า...คิดแล้วเชียว...ท่านต้องทำแบบนั้น..."

ซี:"ฮ้า.."

ไรคาเงะ: "เจ้างี่เง่า!! ทิ้งหมู้บ้านแล้วหนีเที่ยวเรอะ!!!!"

กาอาระ: "ข้าไม่ให้อุซึมากิ นารุโตะแน่"

มิซึคาเงะ: "ข้าก็เช่นกัน!"

สึชิคาเงะ: "แล้วท่านล่ะ ไรคาเงะ?"

ไรคาเงะ: "แน่อยู่แล้ว ข้าไม่ยอมให้น้องชายข้ากับมันแน่นอน!"

มาดาระ: "ถึงข้าจะยังไม่มีพลังอะไรแต่ว่า..ถึงตอนนี้ข้าได้มีสัตว์หางในครอบครองแล้ว ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าหวังชนะข้าได้"

กาอาระ: "ข้าจะไม่ยอมสิ้นหวัง "


มาดาระ: งั้นก็ได้... ข้าจะขอประกาศสงครามโลกนินจาครั้งที่ 4 นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป"


และแล้ว สงครามก็ปะทุขึ้น!


Credit Dattebayo

Create Date : 07 ตุลาคม 2552		13 comments
Last Update : 7 ตุลาคม 2552 8:37:40 น.
Counter : 1107 Pageviews.
Share Tweet