ผจญภัยในท้องทะเลกว้าง (มันส์กว่า Sinbad อีกน๊า) ..... แรกเริ่มเดิมทีอันตัวอิชั้นนั้นตั้งใจว่าจะมาเม้าท์เรื่องแม่บ้านต่ออีกสักกะหน่อย... เพราะเรื่องราวเริ่มจะถึงพริกถึงขิง ถึงข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ฯลฯแล้ว.... (ไปเรื่อยเปื่อยอีกแล้วเรา) ..... แต่บังเอิ๊ญญญญญ.... บังเอิญ ติดดิน เอ๊ย ๆ ไม่ใช่ค่ะ บังเอิญเอาแต่นอน เอ๊ย ๆๆ ก็ไม่ใช่อีกนั่นล่ะ .... ต้องบังอรเอาแต่นอนอีกตะหาก.... ..... "เออ...ดูมัน.... แล้วตูจะรู้เรื่องกันไม๊เนี่ย.... เดี๋ยวปั๊ดไม่อ่งไม่อ่านซะเลย...." หึหึ.... ..... "แม๊ ๆ ๆ ใจเย็น ๆ กันก่อนสิค๊า ทั่นผู้ชมขา...(อุ๊ยย โดดหลบขาทั่นผู้ชม).... อิชั้นเพียงแค่อยากเรียกน้ำย่อยให้พอกร่อย ๆ ... เอ๊ย ๆ ให้สักหน่อย เดี๋ยวจะได้หร่อย ๆ ไงล่ะคะ...." ...... แบบว่าบังเอิญมากับเจอเหตุการณ์ตื่นเต้วววว... หฤหรรษ์ เร้าใจ..... ซะก่อนน่ะค่ะ.... เลยแบบว่าขอเอาเรื่องนี้มาแซงคิว ตรงโค้งเกือบสุดท้ายซะหน่อย.... ...... ที่จริงรึอาจเป็นเพราะว่า.... ที่อิชั้นรอดพ้นเงื้อมือพญาอันดามันครั้งนี้มาได้ เลยสติแตก เสียสติ เดินเขว ๆ ตุปัดตุเป๋ แถข้างไปเลยก็ไม่รู้ล่ะค่ะ..... เลยออกอาการเพี้ยนแบบนี้... หึหึ ...... เพราะคนใกล้ตัวอิชั้นบอกว่า.... "ยัยนี่.... เจอเรื่องตื่นเต้นหน่อย ท่าทางจะเสียสติไปแล้ว"..... ...... "ฮึ่ม ๆ ใครว่าหน่อยของเธอยะ...อิชั้นเกือบเอาชีวิตไม่รอด.." ...... นี่ ๆ แล้วคุณนายจะเข้าเรื่องได้รึยังเนี่ยยย.... รออ่าน และลุ้นจนเมื่อยตับไปหมดแล้วนะ.... ลีลาอยู่ได้..... เดี๋ยวไปอ่านบล็อคอื่นซะเลย.... อิอิ ...... "อ่ะ ๆ จ๊า ๆ ..... เริ่มจ้าเริ่ม.... เริ่มแล้วก็ได๊......แม๊ทำเป็นวัยสะรุ่นใจร้อนไปด๊ายย"  แท่นนน..... แทนนนน.... แทนนนนน..... แท๊นนนนน... ...... เรื่องตื่นเต้วววว กำลังจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้แล้ววววววว จ้า..... อิอิ ......อันเรื่องราวนี้..... ก็มีอยู่ว่า..... อะฮึ่ม อะแฮ่มมมม...ค้อก ๆ ...... ณ บ่ายวัยทอง ของวันหนึ่ง ซึ่งคือเมื่อวานนี้.... (ก็ยังไม่ถึงกะแก่ ก็เลยแค่วัยทองอ่ะนะ... ฮิ๊ววว).... อิชั้นได้เสร็จจากทำธุระส่วนตัวในเมืองกระบี่ เป็นที่เรียบร้อย..... เอารถไปหาที่จอดเสร็จสรรพที่อ่าวนาง... ได้ที่จอดข้างถนน แถว ๆ ร้านขายของที่ระลึก ซึ่งจอดต่อจากรถกระบะ ยี่ห้ออีซูซุ หมายเลขทะเบียน... (เฮ๊ย.ๆ.. ไม่ต้องละเอียดขนาดนั้นก็ได้มั๊ง อันนั้นมันไม่เกี่ยวกะเรื่องที่จะเล่าเลยนะ).... หึหึ.... อ้าวหรอ..??? ...... ปรกติเลยนะคะ.... แบบว่าธรรมดา ๆ น่ะ การที่เราจะไปที่ต้นไทร-ไร่เล (ที่อิชั้นอยู่) เราต้องมาลงเรือที่ท่าเรือตรงอ่าวนาง....(ท่าเรือหลัก)... แต่แบบว่าวันนี้มันเป็นอะไรที่ไชยา มิตรชัยค่ะ.... (ก็ไม่ธรรมดานั่นแหล่ะ).... ทำให้อิชั้นและคนรู้ใจต้องไปที่ท่าเรืออีกท่านึง.... ซึ่งเรียกว่าคลองยิงเสือ... (ไม่ต้องมาสงสัยหรอกค่ะ ว่าทำไมถึงชื่อนี้... เพราะอิชั้นก็สงสัย และไม่รู้เหมือนกัน) ...... ที่ว่าไม่ธรรมดานั้น เพราะช่วงนี้ทางฟากฝั่งทะเลอันดามัน จะเริ่มเข้าหน้า Low Season ท้องฟ้า และทะเลเริ่มแปรปรวน คลื่นเริ่มกระหน่ำ ซัดโครม ๆ แรงยิ่งกว่ามือถือระบบของชาติ... อิอิ... ฝนฟ้าก็เริ่มคะนองซะเหลือกำลัง ...... อิชั้นก็เคยได้ยินแต่คนในพื้นที่พูดแกมขู่ ๆ ถึงคลื่นลมในทะเลไว้ว่ามันรุนแรง อันตราย และน่ากลัวเพียงไหน แต่อิชั้นก็ไม่ได้สะทกสะท้านและตื่นเต้นตามเค้าหรอกค่ะ... แถมยังระรื่นหน้าบอกไปอีกว่า ... ดีอ่ะสิ ท่าทางจะมันส์พะยะค่ะ ...... ที่ท่าเรือคลองยิงเสือนั้นจะมีคล้าย ๆ คลอง ซอย ๆ ไว้ให้เราเข้าจอดได้ เพราะตรงนี้ชายฝั่งคลื่นจะไม่แรงเท่าตรงอ่าวนาง... (เพราะทางศูนย์ฯ ยังไม่ได้มาตั้งเสาสัญญาณ... เฮ๊ย.. นั่นมันคนละคลื่นกันแล้ว อย่ามั่วนิ่มดิ) โดยก่อนที่อิชั้นจะลงเรือน่ะ ก็ยังไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ก็เริ่มรู้สึกว่ามันผิดสำแดงอยู่บ้างนิดหน่อยเท่านั้นเอง....  ......โอ๊ยยย... แต่ตอนนั้นอิชั้นคิดว่ายังมีเวลาพอเหลือเฟือ ให้เดินย้อนกลับไปซื้อน้ำแข็งยูนิตที่เซฟเว่นฯ ด้วยระยะทาง 500 เมตร สบาย ๆ .... ...... ก่อนจะเดินกลับไปซื้อน้ำแข็ง (เพราะตอนลงรถแล้ว มัวแต่คุยโทรศัพท์ เลยเพลินไปหน่อยจนถึงท่าเรือ จึงลืมซื้อน่ะ)... คนรู้ใจก็เริ่มกลายเป็นคนไม่รู้ใจมาโดยปริยาย เพราะห้ามไม่ให้อิชั้นไปซื้อน้ำแข็งค่ะ... แล้วบอกว่า เดี๋ยวเรือไม่มี เดี๋ยวฝนตก.... เดี๋ยว.... นั่น.... เดี๋ยว.... นี่... และแถมท้ายด้วย . เออ ไปซื้อคนเดียวละกัน พี่ไปก่อนล่ะ ...... อิชั้นก็แบบว่า ขาดเธอไม่เป็นไร แต่ถ้าขาดน้ำแข็งคราวนี้ ฉันขาดใจตายแน่ ๆ .... เลยดึงดันเดินย้อนกลับไปอีก 500 เมตร เพื่อเธอ..... น้ำแข็งงงงงงงงงงง.... สุดที่ร๊ากกกกก . .. (จริง ๆแล้วอิชั้นมีเรื่องเกือบตายเพราะน้ำแข็งมาหลายครั้งแล้วค่ะ...เหอ ๆ) ...... แถมกว่าจะเดินไปถึง... เฮ้อ.... น้ำแข็งยูนิตดันแงะออกจากตู้แช่ไม่ได้อีก.... .ทั้งงัดทั้งแงะ จนหมดแรง.... เวรแท้ ๆ เลยตู... และไหน ๆ ก็มาแล้ว อิชั้นก็เลยเอาถุงมาใส่น้ำแข็งจากตู้ที่ไว้สำหรับกดน้ำแก้ว ๆ เอาน่ะค่ะ..... ...... กดน้ำแข็งไป คุยโทรศัพท์ไป สบายอารมณ์คนสวย..... เลยกดมาซะ 6 ถุง อิอิ . ...... ตึ๊ด... ตึ๊ดด... มีสายซ้อนมารบกวนบอกว่า... อยู่ที่ไหนให้รีบกลับมาด่วน รออยู่....เดี๋ยวเรือจะออกไม่ได้แล้ว... ...... อิชั้นเลยรีบ ๆๆๆๆๆๆ... นั่งสามล้อไปเลยล่ะค่ะ.... ในใจพลางก็นึก แม๊... ยุ่งกะชีวิตตูเจง ๆ  ...... ไปถึงท่าเรือคลองยิงเสือ.... โอ๊ววว.... โอ๊ววววววววววววว.... ม่ายยยยยยยยย ...... โอ๊ยยยย อิชั้นเห็นเรือลำที่ออกไปก่อนหน้าแล้วลมจะใส่ค่ะ.... ใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ .... โอ๊วววววว.... ตายแน่ ๆ เลยตู.... ...... แบบว่าภาพที่อิชั้นเห็นตรงหน้ากะเรือลำก่อนหน้าก็คือ.... คลื่นขนาดมหึมา ทะมึนมาก ๆ .... ใหญ่ยังกะบ้าน ค่อย ๆ ๆ.... คลืบคลานเข้ามา.... เข้ามา... เข้ามาใกล้.... ใกล้ขึ้น ...... แล้วววว ..... แล้ววววว... แล้วก็..... โครมมมมมมม.... ตลบกลบเรือลำนั้นไปเลยง่ะ.... ...... โอ๊วววว สุดยอด เรือโผล่ขึ้นมาจากคลื่นแล้ว.... เหตุการณ์ยังปรกติดีทุกอย่าง..... ...... อิชั้นเริ่มมึน ๆ งง ๆ แล้วล่ะค่ะ ว่าตูจะเอาไงดี แล้วตูจะรอดไม๊เนี่ย.... ...... พออิชั้นลงจากสามล้อ ก็ยังปากเก่งค่ะ โธ่ นึกว่าแน่... รอทำไมอ่ะ ทำไมไม่ไปก่อน ...... เออ... รีบ ๆ ลงเรือเข้าเถอะน่า สภาพแบบนี้จะให้ทิ้งไปก่อนได้ยังไงล่ะ... แม๊ ๆ ทำมาเป็นห่วง ...... และแล้ววววว.... อิชั้นก็ลงไปนั่งในเรือเรียบร้อย ด้วยที่นั่งสุดแสนจะ V.I.P ค่ะ... หัวเรือเต้ง ๆ เลยค่ะ... ที่นั่งเบาะแรกเลยค่ะ.... ...... เรือยังไม่ทันออกจากฝั่งถึง 5 เมตรเลย.... โอ๊วววว...... อู๊ววววววว...... 1 ลูกย่อม ๆ ผ่านไป ...... ยังค่ะ ยังไม่ทันที่อิชั้นจะหายใจหายคอ... มันมาอีกแล้วค่ะ ทั่นผู้ชม..... โครมมมม... สนั่นค่ะ.... พร้อม ๆ กับท้องเรือกระแทกกับผิวน้ำเสียงดังสนั่นหวั่นไหว..... ...... ตู้มมมมมม.... ตู้มมมมมมมม....โครมมม... แอ๊กกกก... อ๊ากกกกก..... เจี๊ยกกก ค่อก ๆ อีกนับสิบครั้ง...... ...... เอาแล้วค่ะ อิชั้นเริ่มจะเสียสติแล้วค่ะ..... แล้วจะยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่ เมื่อแต่ละครั้งที่คลื่นซัดตูม ๆ โครม ๆ .... เรือโคลงเคลง เอียงกระเท่เล่ แล้ววิดน้ำเข้ามาในเรือทีละโครมใหญ่.... แต่คุณบรรดาฝรั่งทั้งหลาย ๆ กลับร้อง ...เย่.... เย่.... โอ๊วววว มายก๊อดดดด.... เย่ ๆ .... ...... โอยยยย ตูจะบ้าตาย.... แต่พวกฝรั่งและคนข้าง ๆ อิชั้นกลับสะใจ และสนุกกันซะเต็มประดา..... วู๊...ฮู๊วววววว... ...... คลื่นแต่ละลูกไม่ได้ลดละความแรงลงเลยแม้แต่น้อยค่ะ..... อิชั้นเริ่มคว้ามือ คว้าแขน คว้าสิ่งยึดเหนี่ยว (จิตใจ) ให้มั่วไปหมดแล้วค่ะ..... พร้อม ๆ กับน้ำตาจะไหลระริก ๆ แล้วอ่ะค่ะ..... ...... ฮือ ๆ ตะเอง เค้ากลัวววว.... เค้ากลัวววว ..... ปากก็ร้องกลัว ๆ ในใจอิชั้นก็ท่องนะโม .... นะ มะหันโต นะ เมตตา... นะ มะหันโต ยังไม่ทันจบ.... ก็ได้ยินเสียงตะโกนออกมาลั่นว่า.... ระวัง ๆ ... จั๊บบบบบบบบ จับเร๊วววว ....... ตู้มมมมมมมมมม..!!!!.... คลื่นกลบ ตลบมิดเรือเลยค่ะ ... พร้อม ๆ กับเรือกระแทกโครมมมมมมม..!!!.. ซะขนาดรุ่นเฮฟวี่ เวทอย่างอิชั้น ยังลอยวิ๊วววว.... สูงขึ้นจากขอบเรือเป็นฟุต.... ลงมากระแทก.... แอ้กกกกกกก.... โอ๊ววววววว ...... ....... ตายแล้ววววว ตายแน่ ๆ เลย... ตูต้องตายแน่ ๆ.... ในใจก็พลางคิดไปว่า ขืนกระแทกอีกคราวนี้ เรือมันต้องแตกออกเป็น 2 เสี่ยงแน่ ๆ ..... ฮือ ๆ วินาทีนั้นอิชั้นกลัวเรือแตกมาก ๆ เลย ...... ขณะที่อิชั้นกำลังตื่นเต้วสุดตัวอยู่แล้ว ดั๊นนนน.... ดันมีเหตุให้ต้องสะดุ้งโหยงอีกระลอก... เมื่อจู่ ๆ... โอยยยย..... เชือก ๆๆๆๆๆๆ เชือกมันพันขาอิชั้นค๊า.... ...... เชือกที่กองอยู่หัวเรือรีบไหลพรวด ๆ ๆ ๆ .... ดิ่งลงท้องทะเลอย่างไม่รีรอ..... ...... บังงงง บังงงงง... สมอตก สมอต๊กกกกก ..... เสียงตะโกนดังขึ้น พร้อม ๆ กับเรือกระตุก.... และ..... ดับบบบบบ..... กึก ...... เด็กในเรือรีบยืนสู้คลื่นหัวเรือ ดึง ๆๆๆๆๆ กู้ ๆๆๆ สมอเรือขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย.... เฮ้ออออ โล่งอกตู้ม ๆ... อิอิ ...... ครั้นพออิชั้นจะพยายามมองหาฝั่งที่ใกล้ที่สุดไว้ แต่ก็ทำไม่ได้เลยค่ะ เพราะน้ำ และคลื่นซัดเข้าในเรือโครม ๆ ตลอดเวลา ..... ปวดแสบตาจนลืมตาไม่ขึ้นเลยค่ะ.... ......ดังนั้นอิชั้นจึงได้แต่นั่งก้มหน้าก้มตา ไม่กล้าเงยหน้ามอง.... พร้อมกับนะโม ตัสสะฯ ไปในใจ.... พระแม่คงคา พ่อปู่หลักเมืองเจ้าขา โปรดเมตตาลูกและพวกเค้าเหล่านี้ด้วยนะเจ้าคะ ขอให้ความดี บุญบารมีที่ลูกสร้างสมมา โปรดคุ้มครองพวกเราด้วยเถิดดดดดดด...... ตัวสั่นงึกงัก ...... ตลอดระยะเวลาการเดินทาง..... ซึ่งปรกติจะไม่เกิน 20 นาที แต่คราวนี้ทำไมมันช่างเป็นการเดินทางที่ยาวนานเสียเหลือเกิน..... ยาวนานจนอิชั้นจะทนไม่ไหวอยู่แล้วค่ะ.... ...... เรือมันกระแทก.... ตัวลอยละลิ่ว ๆ .... จนอิชั้นจุกเสียด แน่นเฟ้อ เคล็ดขัดยอกไปหมดแล้วง่ะ.... นี่ขนาดเรือหนัก ๆ บรรทุกมาตั้ง 13 ชีวิต ยังลอยฉิว ๆ .... เวลาคลื่นมาแต่ละที.... เรือจะลอยสูงขึ้นจากผิวน้ำแบบว่า.... สูงมากกกกกกกกกก.... แล้วก็หล่นแอ่กก... กระแทกผิวน้ำดังสนั่น ...... กว่าจะไปถึงไร่เล ส่งผู้โดยสารฝรั่งลงไป 9 ชีวิต.... โอ๊ยยย เหนือคำบรรยายค่ะ...  ...... คราวนี้ล่ะ เหลือทั้งลำแค่ 4 คน (คนขับ เด็กเรือ อิชั้น คนข้าง ๆ) เรือเบาหวิวล่ะงานนี้.... และแถมเป็นการขับโต้คลื่นซะอีกด้วย..... ใจอิชั้นล่ะตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ซะฉี่จะราดอยู่มะรอมมะร่อ ...... กว่าเรือจะวกกลับลำได้ก็เล่นเอาอิชั้นหัวใจจะวายแล้วค่ะ.... แบบว่าเรือมันเบา เหมือนจะต้านคลื่นไม่ค่อยไหว.... ลอยวิ๊วววววว.... วิ๊วววววว....หวาดเสียวซะยิ่งกว่านั่งไวกิ้งบวกกับรถไปเหาะตีลังกาไม่รู้กี่เท่าเลยล่ะค่ะ.... เสียวในท้องมาก ๆ เลย ...... พุท โธ...พุท ธัง... ขอให้ถึง... ...... และแล้วคนขับเรือก็พาอิชั้นและคนรู้ใจมาถึงที่หมายอย่างปลอดภัยแบบทุลักทุเล.... แต่กว่าจะถึง.... ...... โอ๊ววว........ ท้องฟ้ามืดทะมึน ดำปิ๊ดปี๋กำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเราแล้ว..... ...... ลงจากเรือได้อิชั้นก็จ้ำพรวด ๆ..... ขึ้นฝั่งก่อนล่ะค่ะ.... แต่รีบ และกลัวยังไงอิชั้นก็ไม่ลืมน้ำแข็ง ที่เสี่ยงตายไปซื้อมาแน่ ๆ... อิอิ.... ...... นี่ถ้าขืนไม่มาพร้อมกับเรือลำนี้ ไม่รู้ว่าจะหมู่หรือจ่า.... แต่จริง ๆ แล้วถ้าสภาพมันแย่แบบนี้ คนเรือเค้าก็จะไม่ออกเรือ.... แล้วอิชั้นก็จะกลับเข้าไปนอนในเมืองอีกสักคืนค่ะ.... เพราะว่าทันทีที่อิชั้นก้าวขึ้นฝั่ง ฝนก็เตรียมกระหน่ำลงมาแบบมืดฟ้ามัวดิน ...... อ้อ.... ช่วงนี้เรือจะหายากค่ะ อืม ต้องเรียกว่าออกยากมากว่าค่ะ จริง ๆ แล้วเรือมีเยอะ แต่เค้าไม่ออกเรือกันหรอกช่วงนี้... มันอันตรายมาก ไม่มีใครกล้าเสี่ยง..... นอกจาก ...... ปลา..... สาวน้อยที่กำลังจะเป็นคุณแม่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า..... คุณเธอกำลังจะฝ่าสายฝนขึ้นเรือไปอ่าวนางพร้อมกับเรือลำที่มาส่งอิชั้นนั่นล่ะค่ะ..... .... ปลา อย่าไปเลย น่ากลัวมาก ๆ คลื่นแรงสุด ๆ เลย ขืนไปนะ ลูกทะลักแน่ ๆ เลย มันกระแทกแบบว่าลอยลิ่วเลยนะ ลมมันแรงมาก ๆ เลยด้วยนะ.... อิชั้นกะคนข้าง ๆ ช่วยกันห้ามยังไง ปลาก็ยังไม่ยอม ...... เออน่า ไม่เป็นไรหรอก หน้าโลที่แล้วก็เคยมาครั้งนึง.... ปลาว่า ...... เออ... แต่โลที่แล้ว คุณนายตัวคนเดียวนะจ๊ะ.... แต่นี่ ลูกในท้องอีกง่ะ. เหอ ๆ ...... เรือกำลังจะออก.... ปลากำลังจะขึ้นเรือ..... ...... บนฝั่ง มีคนออกมาโหวก ๆ เหวก ๆ ตะโกนเรียกเรือไม่ให้ออก พร้อม ๆ กับตะโกนเรียกปลาไม่ให้ไป...... ...... แต่ไม่มีใครฟังใคร..... คราวนี้ทุกสายตา ทุกคนเดินออกมายืนหน้าหาดกันเป็นสิบ ๆ... ใจจดใจจ่อ พร้อมกับประสานสายตาจ้องไปที่เรือลำน้ำกันเป็นแถว..... ...... โชคดีเหลือเกินที่ปลายังไม่ทันจะขึ้นเรือไป..... เพราะขณะที่เรือกำลังกลับลำ... คลื่นลูกมหึมา พร้อมกับลมและสายฝนที่กระหน่ำมาอย่างแรง..... พร้อม ๆ กัน ...... โครมมมมมมมมมม.!!!.... เรือเอียงกระเท่เร่ เด็กเรือหัวทิ่มหัวตำ ล้มคว่ำ ขมำหงาย.... น้ำซัดเข้าเรือโครมใหญ่..... นอกจากในเรือจะมีคนขับและเด็กเรือกัน 2 คนแล้ว.... มันยังมีน้ำทะเลอีกเกือบเต็มลำเรือ.... ...... ทุกคนตะหนกต๊กกะใจกันยกใหญ่ ร้องกันลั่นไปหมด..... และทุกอย่างก็จบ.... การเดินทางครั้งนี้จบลงที่.... คนขับเรือยอมให้เด็กเรือทิ้งสมอ.... ปล่อยให้เรือลอยเท้งเต้ง.... เต้ง.... ให้ลม ฝน คลื่น ซัดโครม... โครม.... อยู่ริมฝั่ง.... แทนการตะบี่ตะแบงขับฝ่าออกไป...... ...... เฮ้อออออออออออออ งานนี้ไม่มีส่วนไหนของร่างกายเลยค่ะ ที่ไม่เปียกชุ่มโชก น้ำหยดติ๋ง ๆ.... ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้โดนฝนเลยสักเม็ด.... ...... เห็นสภาพแต่ละคนแล้ว ก็อดขำไม่ได้ค่ะ...ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ตื่นตระหนกเลย.... งานนี้ก็เลยสะใจ คนวัยมันส์จริง ๆ ค่ะ..... ถือว่าเป็นอีกหนึ่งประสบการณ์สุดตื่นเต้ววในชีวิตเลยนะเนี่ยยยย.... ...... งานนี้อิชั้นนับถือบัง (พี่ชาย) คนขับเรือจริง ๆ เลยค่ะ ฝีมือสุดยอด ฉกาจฉกรรจ์มาก ๆ เลยค่ะ...... แจ๋วมาก ๆ ที่พาพวกเราแปลงร่างเป็น Sinbad ไปผจญภัยกลางท้องทะเล ได้มันส์หยดติ๋ง ๆ... เลยค่ะ.... ...... ข้อน้อยขอคารวะ..... และข้าขอดื่มให้บัง.... 2 จอก.... เอื๊อกกกกก  ...... แบบว่าจริง ๆ แล้วอิชั้นไม่ได้กลัวตายเท่าไหร่หรอกค่ะ.... แต่แบบว่าถ้าจะตายแบบนี้อิชั้นไม่เอาดีกว่าค่ะ.... ขอตายดี ๆ หน่อยนะคะ ถ้าเกิดจะถึงคราวจริง ๆ .... หึหึ อ้อ.... ลืมเม้าท์ไปอีกหน่อยค่ะ (แน่ใจนะว่าหน่อยน่ะ)... คือแบบว่า... ตอนที่ยังไม่ลงเรือและอิชั้นแยกไปซื้อน้ำแข็งน่ะค่ะ.... พอดีกับตอนที่เรือของรีสอร์ทที่อิชั้นพักอยู่น่ะ เค้ากำลังจะออกพอดี และงานนี้มีบุคคลสำคัญนั่งไปด้วยก็คือ เจ้าของรีสอร์ทค่ะ..... ...... ก่อนเรือออกทางเจ้าของรีสอร์ทจึงตะโกนชวนคนรู้ใจของอิชั้นให้ไปด้วยกันเลย แต่พอดีเขายังไม่ไปค่ะ... แล้วบอกว่า เดี๋ยวรอโบ๋เด็กก่อน ไปก่อนเลยครับ.... ...... เรือของรีสอร์ทออกไปก่อนสักพักใหญ่ อิชั้นก็กลับมาลงเรือ..... ทางคุณผู้ชายยังพูดอีกว่า... นี่ถ้าอิชั้นไม่ไปซื้อน้ำแข็งล่ะก็ ได้ไปกับเรือรีสอร์ทแล้ว .... แล้วพูดจาทำทีโทษอิชั้นว่า เรื่องมากมั่ง ยังงี๊ ยังงั้นมั่ง เลยไม่ได้ไปเรือฟรี..... หึหึ ...... พอเรือลำที่อิชั้นออกไปก็ยังเห็นเรือของรีสอร์ทนำหน้าอยู่ลิบ ๆ .... และด้วยความที่คลื่นแรงมาก ๆ อิชั้นคงไม่มีอารมณ์และกะจิตกะใจจะไปแส่เรือลำอื่นอยู่หรอกค่ะ.... วินาทีนั้นตัวใครตัวมันเหอะทั่นผู้ชม...... ...... แต่ขณะที่เราเห็นเรือลำหน้าอยู่ จู่ ๆ เรือลำนั้นก็หายไปค่ะ.... ทันใดนั้นอิชั้นก็พลอยคิดไปว่า.... เอ๊ะ รึเรือลำนั้นจะผ่านเข้าไปบริเวณสามเหลี่ยมเมอร์บิวด้าซะแล้ว ...... 55555555555 ล้อเล่นค่ะ..... จริง ๆ แล้วอิชั้นไม่ได้สนใจอะไรหรอกค่ะ ว่าเรือนั้นหายไปไหน ในใจก็คิดแต่ว่า ท่าทางคนขับจะซิ่งมากไปหน่อย เลยไปถึงฝั่งฝันซะแล้ว ...... แต่..... แต่ (อีกแล้วครับทั่น).... พออิชั้นกลับมาถึงที่หมาย ถึงได้รู้ว่า... เรือของรีสอร์ทนั้นคว่ำและจมดิ่ง ๆ ค่ะ.... ทิ้งให้ลูกเรือและข้าวของต่าง ๆ ที่เพิ่งซื้อมา จมน้ำป๋อมแป๋มไปตามระเบียบ....ส่วนลูกเรือก็ลอยคอเท้งเต้ง.... เต้งกันอยู่ในทะเลค่ะ.... ...... และที่สำคัญงานนี้.... มีทั่นเจ้าของรีสอร์ทนั่งมาด้วย.... เหอ ๆ .... สงกะสัยคนขับเรือโดนไล่ออกไปแล้วยังก็ไม่รู้ค่ะ.... อิอิ.... อิชั้นล้อเล่นค่ะ ไปโทษใครไม่ได้หรอกค่ะ ของแบบนี้มันเป็นอุบัติเหตุ.... บ่ได้เจตนาเด้อค่าเด้อ..... ...... แล้วสุดท้ายเป็นไงล่ะค่ะ..... ถ้าอิชั้นไม่ไปซื้อน้ำแข็ง และนังคุณผู้ชายไม่รออิชั้นล่ะก็... หึหึ.... มีหวังได้ไปลอยเท้งเต้งกลางทะเลกับพวกนั้นแล้วล่ะค่ะ.... ...... อูยยย.... อิชั้นนี่ยังถือว่าโชคชะตายังดีอยู่นะคะเนี่ย.... แบบว่าคนดี ผียังคอยคุ้มครองอยู่น่ะค่ะ.... อิอิ ...... ถือว่างานนี้อิชั้นมีความดีความชอบนะคะเนี่ย.... หึหึ  ......++++ และแล้วเวลาแห่งความหฤหรรษ์ก็จบลงแล้วค่ะ++++...... (เออ จบได้สักทีก็ดี ตูอ่านจนเมื่อยตา ปวดตับไปหมดแล้ว).... อิอิ ก็เอาเป็นว่า........ ...... ถ้าทั่นผู้ชมคนไหนอยากจะโหดดดด... มันส์.... ฮา....และมีประสบการณ์ตื่นเต้ววว แบบนี้ ติดต่อ และสำรองที่นั่งกับอิชั้นได้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปนะคะ.... ...... แบบว่าเรามาโต้คลื่น ผจญภัยท้าลมฝน แก้เซ็งกันดีกว่านะคะ... อิอิ.. เอื๊อกกกกกกกกกกกกกก 
แล้วผู้โชคดี หมายเลข 1 ที่จะได้ร่วมผจญภัยไปกับ Sinbad เอ๊ย ๆ กับอิชั้นในเรือสำราญของเรา คนแรกก็คื๊ออออ........ ขนมชั้นฯ ค่ะ..... ฮิ๊ววววววววววววววว.....
ประกาศ ประกาศค่ะ.... วันที่ 26 นี้ ขนมชั้นฯ จะมาหาอิชั้น เนื่องจากทนคิดถึงไม่ไหวแล้วค่ะ.....ดีใจ เอ๊ย ดีใจจัง... อิอิ คุณนายจะมาถึงเช้าวันที่ 27 และพวกเราก็จะล่องเรือสำราญกันค่ะ.... กว่าจะถึงวันที่ 27 ... อิชั้นคอมเฟิร์มว่า.... ต้องมันส์สะเด็ดสะเด่ากว่านี้แน่ ๆ ค่ะ.... เพราะช่วงนั้น คลื่นและลมจะแรงกว่านี้อีกหลายเท่าค่ะ 55555555555  โดย: largeface
 วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:36:51 น.เอิ๊กกกส์ เหมือนได้อ่านหนังสือผจญภัยเลยจ่ะ นึกภาพตามไปด้วย ตื่นเต้ลจริงๆ เมาเรื่ออย่างพี่คงตายแน่เหอๆ เคยไปเที่ยวเรือใหญ่ๆ ยังเมาเลย เจอคลื่นลูกเบ้อเริ่ม เรือโคลงไป เคลงมาตลอดการเดินทางสงสัยช็อคตายซะก่อน เหอๆ ว่ายน้ำก็ม่ะเป็น ...
  มาบล็อกน้องรัตน์ทีไรได้อ่านเรื่องสนุกๆ ทุกครั้งไม่ผิดหวังเลยจ้า ...  โดย: ตะกร้าหวายสีขาว
วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:15:43 น.โดย: แตนต่อย
วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:32:08 น.อิอิ 55555555555 เลขบัญชีประเทศไหน เบอร์ห้า เยอะจัง แต่ส่งไปแล้วนะ ห้าพัน จะถึงมั๊ยนี่ ชื่อธนาคารก็ไม่บอก โดย: แตนต่อย
วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:34:54 น.อ้อ ฝากอิจฉาหนมชั้นด้วย โดย: แตนต่อย
วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:36:38 น.น้องรัตน์ ดีใจจัง มาอัพแล้วอะ สนุกดีจ้ะคิดถึงน้องรัตน์คนสวยเหมือนกันนะ ไปลุยอยู่ทะเลนี่ สนุกอะจิน้อง โดย: อินทรีทองคำ
วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:58:57 น.น้องรัตน์ ดีใจจัง มาอัพแล้วอะ สนุกดีจ้ะคิดถึงน้องรัตน์คนสวยเหมือนกันนะ ไปลุยอยู่ทะเลนี่ สนุกอะจิน้อง โดย: อินทรีทองคำ
วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:59:01 น.บล็อกสวยดีคะ
ตาลายดี 555+ เป็นไงบ้างคะ สาวใต้ อิอิอิอิอิ เรากำลังผจญภัยในห้วง ทะลุมิติแห่งกาลเวลา 555+ ที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้ ความงามแห่งทะเลใต้   เสียงคลื่นที่ฟังแล้วให้ความรู้สึกต่างๆๆกัน อิอิอิ โดย: *-*topiw*-*
วันที่: 22 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:45:25 น.เที่ยวให้สนุกนะคะคุณรัตน์กับขนมชั้น...
อย่าลืมมาเล่าให้ทูน่าฟังบ้างนะคะ  โดย: ทูน่าค่ะ
วันที่: 22 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:42:10 น. สวัสดีตอนบ่ายของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า เจ้าดอกกุหลาบช่อนี้เอ๋ย ข้าฝากความคิดถึง ห่วงใยไว้กับเจ้า ช่วยนำความคิดถึง ห่วงใยไปหาเค้า ให้เค้ารู้ว่าข้า ..คิดถึง ห่วงใย..ไม่เสื่อมคลาย ** ขอให้เป็นวันที่ดีๆของคุณนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 22 พฤษภาคม 2549 เวลา:19:24:11 น.น้องรัตน์..คิดถึงจังอ่ะ
อ่านที่เขียนแล้วนึกสภาพออกเลย พี่เคยเจอแบบนี้ครั้งนึง แถมเป็นเรือประมงเล็กๆ ด้วย มุดอยู่แต่ข้างใน ไม่กล้าโผล่ออกไปเลย น่ากลัวมาก คราวนั้นก้อประมาณ พค. นี่แหล่ะ โดย: ยัยบี๋
 วันที่: 22 พฤษภาคม 2549 เวลา:23:42:35 น. อิจฉารัตน์มากๆ อยากเดินทางบ่อยๆเหมือนรัตน์จังเลย  คิดถึงเสมอค่ะ  โดย: Star in the Sky
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:7:39:45 น. ตื่นเต้นดีจังเลยค่า ปล.ไม่ได้ทักทายกันนานเลยเนาะ โดย: อย่ามาทำหน้าเขียวใส่นะยะ
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:45:22 น.เดินทางได้ทรหดอดทนจริงๆ เลยจ๊ะ
แถมยังรักษาน้ำแข็งไว้ได้ยิ่งชีพอีก โดย: ยิ้มปริศนา
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:17:56 น. สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ฝากฟากฟ้าดูแลยามเธอเหงา หากเธอเศร้ากอดเธอไว้ในความฝัน ให้รอยยิ้มแต่งแต้มทุกคืนวัน และกระซิบสั้น-สั้น คิดถึง ห่วงใย เธอ - - ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:44:14 น.หวัดดีค่ะ
ทะเลน่าเที่ยวนะค่ะ ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ  โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์
) วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:15:01 น.โอ้โห เรื่องราวช่างทำเอาคนอ่านเกร็งดีแท้ อ่านแล้วมีลุ้นตลอดเลย ... เป็นพี่นิดนะ ไม่เอาอ่ะยอมรับว่ากลัวเลยแหละ เพราะเหมือนเค้าว่าเอาไว้ว่า " คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล " เผื่อมีอะไรมาก็อ่ะน๊า ถึงจะว่ายน้ำเป็นและแข็งก็เหอะค่ะ แต่ก็กลัวนะ เกิดไรมาเราเคว้งคว้างเชียวล่ะ ...
พูดแล้วทำให้นึกถึงช่วงไปเที่ยวเกาะสีชังไม่ได้ เพราะนั่งเรือเล็ก ปวดหัวก็ปวด แถมคลื่นก็สูง ลมก็แรง มันเลยโครงเครงเสียวมาก แต่ก็ไปถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ แต่ แต่ พอขากลับสิค่ะ นั่งเรืออกมาราวๆ 10 นาที จู่ๆ เครื่องยนต์ดับ ไอ้ที่นั่งอยู่ก็เคว้งไปมา เรือเล็ก แถมลมแรง คลื่นก็สูง อารมณ์เหมือนนั่งไวกิ้งในสวนสนุกเลย นั่งไปขย้อนไป ไอ้หนุ่มนั่งตรงข้ามทนไม่ได้ต้องขอยาดมแฟนสาวมาเลยอ่ะ เห็นแล้วน่าสงสารจัง โดย: JewNid
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:18:12:57 น.นี้ยังมีไหมคะน้องรัตน์จ๋า
อ่านไป พี่ก็ใจเต้นโครม ๆ เหมือนคลื่นในทะเลเลย กลัวน้องรัตน์จะตกทะเล แล้วไม่มีใครคว้าไว้ทัน เขียนดีมาก จนพี่หวดผวาทะเลไปด้วยเลยค่ะน้องรัตน์ สาธุ...ที่น้องรอดมาได้ หาดไร่เลย์น่ะ พี่ไปมาแล้ว สวยมาก ยังไปดูฝรั่งเขาไต่หน้าผาเลยค่ะ แล้วดูฝรั่งอาบแดดแบบไม่ใส่อะไรเลย ไม่รู้ว่าตอน โดย: ซออู้
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:17:39 น.คิดถึงจังเลย...นานๆๆจะได้อ่านอะไรหนุกๆๆ..ตื่นเต้นซะที..
โดย: ว่าน
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:42:10 น.แวะมารายงานตัว..ว่าคิดถึงย่ะ
คุณเพี่ยนนนนนนนนนนนน ดูแลตนเองด้วยนะ เป็นห่วงเด้ออออออ โดย: HACKER HUNTING in The City
วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:29:22 น.สรุปแล้วเหลือน้ำแข็งไปถึงบ้านกี่ก้อนจ๊ะ ฮ่าๆๆ
 โดย: แฟนพันธุ์แท้มนต์รักทะเลใต้ IP: 70.225.186.15 วันที่: 24 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:49:05 น.
น่ากลัวจังเลยน้องรัตน์
ถ้าเป็นพี่สงสัยต้องร้อง กรี้ดส์ๆๆๆ แน่ๆเลย น้องรัตน์ไปถึงที่พักด้วยความปลอดภัยแล้วก็โล่งอก ไปเลยใช่ไหม แล้วพี่จะแวะมาอ่านใหม่น่ะจ๊ะ ขอให้เที่ยวสนุกๆกับขนมชั้นฯ น่ะจ๊ะ เก็บภาพมันส์ๆมาให้ดูบ้างน่ะ โดย: พี่พริ้กก IP: 84.65.201.41 วันที่: 24 พฤษภาคม 2549 เวลา:4:23:09 น.
น้องรัตน์จ๋า ...
หนูยังไฮเปอร์ และ มีพลังานเปี่ยมล้น ออกมาเป็นตัวหนังสือมากมายนะคะ พี่ดาวหัวเราะจนปวดตับไปหมดแล้ว โดย: ประกายดาว
วันที่: 24 พฤษภาคม 2549 เวลา:11:53:08 น.อยากรู้จัก บัง ผู้กล้าหาญน่ะจ้ะ เขียนผิดซะงั้นเอง สมาธิสั้นๆของพี่ก็งี้แหละ ผิดๆ ถืกๆ โดย: แหม่มกะปิ๊ IP: 84.72.14.143 วันที่: 24 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:19:02 น.
 สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ขอมอบดอกไม้ช่อนี้ไว้แทนกาย บอกเธอว่าฉันนั้น คิดถึง ห่วงใย ฝากไออุ่นแห่งความรักและ อาทร ที่ยังคงมีมีให้เธอไม่เสื่อมคลาย ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 25 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:15:22 น.ต๊ะเอ๋...ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันค่ะ...คุณรัตน์ยังไม่ลืมแบมบู..เย้ๆๆดีใจจัง..หุหุหุห...
 โดย: Bamboocrossing
วันที่: 25 พฤษภาคม 2549 เวลา:17:35:58 น. สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ฝากความห่วงใย ผสมกับความคิดถึง ไปถึงเธอคนห่างไกล ฝากรอยยิ้มที่มีให้ มอบแด่เธอเพื่อน Bloggang. ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 26 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:59:32 น. สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า เวลาเปลี่ยน..... อะไรอะไรก็เปลี่ยน เป็นกฎของการหมุนเวียนบนโลกใบนี้ แต่มีบางสิ่งที่ยังอยู่คงดี ไม่เปลี่ยนแปลงตามเวลาที่หมุนเวียนไป นั่นคือความคิดถึงจากฉัน ที่ยังคงมั่นไม่ว่าจะนานแค่ไหน ยิ่งนานก็ยิ่งรู้สึกถึงความห่วงใย และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไปฉันสัญญา ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 27 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:59:00 น. สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า ....อยากจะบอกให้เธอรู้ว่าห่วงใย.... ....คิดถึงคำนึงใส่ใจและห่วงหา.... ....อยากจะบอกให้เธอรู้ตลอดมา... ....ว่าจอมแก่นนี้เป็นเพื่อนเธอเสมอมา..... ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงเสมอนะจ้า ** โดย: จอมแก่นแสนซน
วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:13:00:45 น.โหดมากๆๆน้องรัตน์
คิดถึงเสมอนะคะ รักษาสุขภาพนะคะ ขอให้น้องสาว รวยๆๆค่ะ โดย: yadegari
วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:5:49:03 น.หวัดดีค่ะ คุณรัตน์ หายกันไปนานเลยนะคะ ทั้งคุณรัตน์ ทั้งชล แหะๆๆ เนื่องด้วยชลติดภาระกิจ ต้องแบกเจ้าตัวเล็ก กะเตงๆๆ ไปไหนมาไหนด้วยตลอดหกเดือนกว่าๆ ที่ผ่านมา ทำให้กลายเป็นคนขี้เกียจมาอัพบล็อกโดยสิ้นเชิง 555555
เด๋ว อีกไม่เกินสามเดือน คงยุ่งๆอีก เพราะติดภาระกิจเลี้ยงลุก .... (แต่เชื่อเหอะ เด๋วมันก้อแอบมาเล่นเน็ท 5555) คิดตึ๋งคุณรัตน์นะคะ ..... โดย: หนูชล
วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:29:39 น.หายไปหนายยย เมื่อไหร่จะมาอัพบล๊อก รออ่านอยู่นะคะ
 โดย: ยิ้มปริศนา
วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:33:29 น.คุณเพี่ยนนนนนนนนนนนน
คิดถึงจังเลย..... โดย: กิ๊บซี่ (HACKER HUNTING in The City
) วันที่: 29 พฤษภาคม 2549 เวลา:18:33:55 น.แวะเอาบุญงานประเพณีใส่ขันดอกอินทขิล((เสาหลักเมืองเชียงใหม่))มาฝากเด้อคุณเพี่ยนนนนนนน....
โดย: HACKER HUNTING in The City
วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:0:02:29 น.แวะมาผจญภัยช้าไปหน่อยคุณรัตน์คงไม่ว่ากานนะ!!หุหุหุ มันส์มากๆๆ blog งามหลายเน้อเจ้า..
โดย: Bamboocrossing
วันที่: 30 พฤษภาคม 2549 เวลา:23:00:17 น. อ่านแล้วก้อนั่งลุ้นจนตัวโก่ง ปวดตับ ปวดไต เหมือนกัลล์อ่ะโดย: พี่เจี๊ยบ IP: 58.10.155.171 วันที่: 31 พฤษภาคม 2549 เวลา:12:32:27 น.
ใจหายใจคว่ำแล้วมั๊ยละ
อิอิอิอิอิ อ่านบล็อกของพี่แล้ว เหมือนกับว่าอยู่ใน ภาพยนต์เรื่องสั้น ที่ตื่นเต้นระทึกทั้งเรื่องเลยละคะ อิอิอิอิอิอิอิ ...*-*... *-*โชคดีนะคะ ที่รอดมาได้*-* คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองแล้วละคะ ...เรื่องน้ำเรื่องท่า เรื่องธรรมชาติ โทษใครไม่ได้หรอกคะ..... *-* ...มีเรื่องนึงที่อยากรู้นะคะ... คือว่า... คือ.... คือ......*-*... เอ่อ... ไม่ทราบว่า โบ๋เด็ก พี่รัตน์ อยู่หล่อม่ายอ่ะ อิอิอิอิ ล้อเล่น อีกไม่นานพี่รัตน์คงต้องแหลงใต้ได้แน่นอนคะ อิอิอิอิ "ถ้าพี่รักน้องพี่ต้องหัดแหลง" แต่คงจะต้องเปลี่ยนเนื้อเพลงเป็น "ถ้าน้องรักพี่ น้องต้องหัดแหลง หัดแหลงนะน้อง ลองแหลงดูซิ น้องคงติดใจ คำใต้เป็นคำที่น่ารัก ไม่ยาก ไม่ยาก จนเกินไป ....อยากเป็นสะใภ้ใตแลหงได้ม่ายน้อง"... เพลงของ บิว กัลยาณี นะคะ (โนรา โนบราตะ) เพราะดีคะ โดย: *-*topiw*-*
วันที่: 1 มิถุนายน 2549 เวลา:21:26:22 น.อ่านไปแล้วลุ้นตามไปด้วยอะจ่ะ คิดอยู่ว่าถ้าเป้นแบมบูเองเจอเหตุการณืแบบนี้จะทำยังไง ว่ายน้ำก็ไม่เปง
โชคดีนะคะที่รัตน์ไม่ได้มากะเรือของรีสอร์ท ถ้างั้นได้ลงไปเล่นน้ำทะเลกะคลื่นยักษ์แน่ๆเลย คนดีพระย่อมคุ้มครองค่ะ (อย่าบอกว่าผีคุ้มสิ ฟังดูแปลกๆอยู่นา  )รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ โดย: bamboolerther
วันที่: 2 มิถุนายน 2549 เวลา:19:12:55 น.แวะมาทักทายประสาคนคิดถึงกัน
โดย: ป้าอิง IP: 203.158.118.14 วันที่: 2 มิถุนายน 2549 เวลา:22:56:09 น.
 คุณรัตน์คะ ไอ้ภาพที่ถ่ายออกมาสวยๆนี่ ขัดกับบรรยากาศในเรือมากเลยนะคะ โดย: PANDIN
วันที่: 3 มิถุนายน 2549 เวลา:4:44:56 น.อยากไปเที่ยวกระบี่จังเลย ยังไม่เคยไปเลยค่ะ
ปล.อยู่ปทุมเหมือนกันเลย โดย: อยากเป็นไกด์ ใครช่วยที
วันที่: 6 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:39:14 น.แวะมาเยี่ยมครับ blog สวยครับ แต่ผมอ่านหนังสือแล้วตาลายครับ สายตาไม่ค่อยดี
ขอบคุณครับที่แวะไปเยี่ยม อย่างไรถ้ามีเวลาเที่ยวต้องอย่าลืมเก็บภาพมาให้ผมชมด้วยทุกครั้งนะครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ บาย.... โดย: คุณจง IP: 61.90.235.252 วันที่: 6 กรกฎาคม 2549 เวลา:14:17:54 น.
|
largeface
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] บางครั้ง..... เปรี้ยวอย่างมะนาว.... บางคราว..... หวานปานน้ำผึ้ง.... บางที..... ก็ทะลึ่งอย่าบอกใคร... อิอิ     
Group Blog All Blog
Friends Blog
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
โอ่ โอ... ปักษ์ใต้บ้านลาว... เอ๊ย ๆ เรา
มันก็เป็นประการะชะนี... เอ๊ย ๆ ฉะนี้ล่ะค่ะ ทั่นผู้ชม....